อายุ23แล้ว ก็อยากมีแฟนนะ แต่ทำไมรู้สึกชีวิตตัวเองอาภัพความรักจัง

เราต้องบอกก่อนว่าเราเป็นสาวสอง ที่มีลักษณะภายนอกทุกอย่างเป็นผู้หญิงหมดแล้ว เวลาที่เราพูดคุยกับใครก่อนทุกครั้ง
จะไม่มีผู้ชายคนไหนรู้เลย ไอ้เราก็คิดว่าเออเป็นผู้หญิงขนาดนี้ละ เราก็อยากให้เค้ามองให้เกียรติ์เราเหมือนผู้หญิงทั่วไป พอคุยกันได้สาม-สี่เดือน
สุดท้ายเราก็บอกผู้ชายไปว่าเราเคยเป็นผู้ชายมาก่อนนะ เทอจะรับได้ไหม ส่วนมากเวลาที่คุยกับผู้ชายคนไหนก็แล้วแต่วันแรกเค้าจะบอกว่ารับได้ พอวันที่สอง บล๊อคไลน์บล๊อคเฟส ไม่ให้ติดต่อกันได้อีกเลย คือแค่เป็นเพื่อนยังเป็นไม่ได้เลยอ่ะ คือไม่รู้จะรังเกลีดอะไรขนาดนั้น ทั้งที่เราก็คือคนเหมือนกัน แล้วก็เป็นคนดีมากด้วยเกิดมาไม่เคยดื่มแอลกฮอล์ล ไม่เคยเที่ยวกลางคืนเลยสักครั้ง วัดก็เข้าบุญก็ทำแทบทุกอาทิตย์ เราผิดมากเลยเหรอที่เกิดเป็นเพศแบบนี้ บางทีก็น้อยใจนะ อุตสาห์ไม่เปิดใจให้ใครเข้ามาคุย สุดท้ายพอคุยแล้วก็ทำนิสัยแบบนี้ คือเฟลมากเลยค่ะตอนนี้ ออกไปขับรถขึ้นดอยขึ้นเขาก็แล้ว ยังไม่ดีขึ้นเลย ขอวิธีช่วยเยียวยาความรู้สึกหน่อยค่ะ