รับแรงบันดาลใจจากเพลง The Plague แห่งวง Nuclear Assault
โรคระบาด แห่งความตาย
วันเวลา ชะตา เริ่มมาถึง
พวกเราจึง ถึงเวลา พาดับหาย
ชะตากรรม ร่ำหา พาความตาย
วันที่เรา เฝ้าสลาย ตายด้วยกัน
วันสิ้นโลก โศกเศร้า เอามาให้
ความบรรลัย ใกล้เรา เผาความฝัน
อาวุธร้าย ทำลาย ประลัยกัลป์
แล้วใครนั่น จะคอนโทรล ก่อนป่นไป
มันลอยล่อง ท่องราตรี มีประสงค์
ไวรัสคง ล่าเหยื่อ เพื่อให้ได้
ไร้ทางหนี ทุกที่ มีอันตราย
ตาย ตาย ตาย.. ไข้ระบาด ฆาตลุกลาม
ไฟนรก ตกแผ่นดิน สูญสิ้นหวัง
แล้วจะยัง หวังได้ ใครจะห้าม
ผู้ยิ่งใหญ่ ให้หา พาประณาม
เอ้ย..ทำตาม ให้ตลอด ว่าไม่วอดวาย
อยากอยู่ดี อ้อ.. มีอาวุธ สุดจะสร้าง
ทำลายล้าง สร้างเอา เข้าใจง่าย
ไร้ทางหนี ทุกที่ มีความตาย
ไวรัสร้าย ให้หลงเหลือ เพื่อฆ่าคน
มันจะฆ่า และฆ่า คราแพร่เชื้อ
แล้วจะเหลือ คนเท่าไร มันไม่สน
ไวรัสล่อง ท่องราตรี มีตัวตน
ไร้ทางหนี ไม่มีพ้น ทุกคนต้องตาย…
เราเขียน เรื่องรุนแรง มิใช่ว่าเราจะเป็นคนรุนแรง เสมอไป
เราเขียน เรื่องผีบ้า มิใช่ว่า เราจะเป็นผีบ้า (เพราะเราบ้ามากกว่านั้น)
เราเขียนเรื่อง แสนหวาน มิใช่ว่า เราจะเป็นเบาหวาน
เราเขียนเรื่องหัวเราะ บางทีเราอาจจะหัวเราะทั้งที่น้ำตาตกใน
^
คนเขียนไม่ได้ว่าเอาไว้
Nuclear Assault เป็นวงดนตรีแนว แทรชเมทัล แห่งอเมริกัน มีชื่อเสียงตั้งแต่สมัย 1980 กว่า ๆ คำว่ากว่า ๆ ก็คือกว่า ๆ^^.. มีชื่อเสียงระดับปานกลาง ไม่หวือหวาเหมือนพวกเมทัลลิกา หรือ จินตหรา พูนลาบ แต่ยังไงก็ตาม ดนตรีของพวกเขา ยังฟังรู้เรื่อง แบบว่าภาษาคน ยังเป็นภาษาคน ไม่ใช่ภาษาสำรากแบบ พวก เดธ เมทัล ซึ่งไม่รู้ว่า พวกเดธ มันกำลังพูดภาษาดาวนาเม็ก หรือภาษาอะไรกันแน่ ฟังแล้วอยากจะกลับไปฟังหมอลำ ให้รู้แล้วรู้รอด กลับไปฟังหมอลำซิ่ง เด้อนางเดอซะดีมัง คนที่กินพิซซ่า อาจจะกิน กระแทกคุณสว่าง (ตำบักหุ่ง---ส้มตำ) ก็ได้ (หุ่ง แปลว่าสว่าง ที่เหลือแปลเอาเอง^^...)
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ฝรั่ง (หมากสีดา) พวกเขาให้เสรีภาพทางการแสดงออกพอสมควร บทเพลงถึงจะรุนแรง บางทีต่อต้านพระเจ้าด้วยซ้ำ ก็ยังออกวางแผ่นขายได้ ต้องยอมรับจุดนี้อีหลี
ที่น่าทึ่งคือ เพลง The Plague ที่กล้าวถึงไวรัสล้างโลก (ใช้แฟ้บ หรือบีสหนอ....เอ้ะ หรือให้แฟน) เพลงนี้ออกมา ปี 1987 หรือ พ.ศ. 2530 โน่นนน.... ก็สามสิบกว่าปีมาแล้ว แต่พวกเราเหมือนรู้อนาคต เพราะเพลงมันช่างให้นึกถึง โควิด-19 ที่กำลังระบาด อยู่ ณ ช่วงเวลานี้เสียนี่กระไร......ชวนให้คิดว่า บางทีนะ..สิ่งที่จะมาทำลายล้างมนุษยชาติ ไม่ใช่สิ่งใหญ่โต อย่างอุกกาบาต บักแตงโม บักส้มโอ บักหัมม์น้อย หรือดาวพระเคราะห์น้อย อาจเป็นสิ่งมีชีวิตสุดจิ๋ว อย่างไวรัส ก็เป็นได้
นึกถึงนึกเรื่องหนึ่ง ที่บอกว่า จริง ๆ แล้ว คนเรา นี่ละ คือไวรัส ไวรัสที่กำลังทำลายโลก
คิดดีแล้ว ก็หนาว... เหมือนกัน
ว่ามนุษย์จะทำลายโลกก่อน หรือโลก จะทำลายมนุษย์ ก่อน กันแน่
แต่ไม่ว่าอย่างไร คนเราก็ยังมี ไม้ตาย ทีเด็ด อย่างหนึ่ง ที่เป็นศัตรูของซาตาน
คือความรัก
ดังนั้น
ใช้เวลาให้กับความรัก ดีกว่าจะใช้เวลาบรรจุความเกลียดชัง เข้าไปในหัวใจ ให้ทุรน
เพราะหัวใจของเรา คงอยากจะมีความร่มเย็นในหัวใจ มากกว่า อยากจะมีหัวใจที่เผาผลาญตัวเอง และผู้อื่น
พู้นนะ.....เห็นว่ากะดาย
โรคระบาด แห่งความตาย
รับแรงบันดาลใจจากเพลง The Plague แห่งวง Nuclear Assault
โรคระบาด แห่งความตาย
วันเวลา ชะตา เริ่มมาถึง
พวกเราจึง ถึงเวลา พาดับหาย
ชะตากรรม ร่ำหา พาความตาย
วันที่เรา เฝ้าสลาย ตายด้วยกัน
วันสิ้นโลก โศกเศร้า เอามาให้
ความบรรลัย ใกล้เรา เผาความฝัน
อาวุธร้าย ทำลาย ประลัยกัลป์
แล้วใครนั่น จะคอนโทรล ก่อนป่นไป
มันลอยล่อง ท่องราตรี มีประสงค์
ไวรัสคง ล่าเหยื่อ เพื่อให้ได้
ไร้ทางหนี ทุกที่ มีอันตราย
ตาย ตาย ตาย.. ไข้ระบาด ฆาตลุกลาม
ไฟนรก ตกแผ่นดิน สูญสิ้นหวัง
แล้วจะยัง หวังได้ ใครจะห้าม
ผู้ยิ่งใหญ่ ให้หา พาประณาม
เอ้ย..ทำตาม ให้ตลอด ว่าไม่วอดวาย
อยากอยู่ดี อ้อ.. มีอาวุธ สุดจะสร้าง
ทำลายล้าง สร้างเอา เข้าใจง่าย
ไร้ทางหนี ทุกที่ มีความตาย
ไวรัสร้าย ให้หลงเหลือ เพื่อฆ่าคน
มันจะฆ่า และฆ่า คราแพร่เชื้อ
แล้วจะเหลือ คนเท่าไร มันไม่สน
ไวรัสล่อง ท่องราตรี มีตัวตน
ไร้ทางหนี ไม่มีพ้น ทุกคนต้องตาย…
เราเขียน เรื่องรุนแรง มิใช่ว่าเราจะเป็นคนรุนแรง เสมอไป
เราเขียน เรื่องผีบ้า มิใช่ว่า เราจะเป็นผีบ้า (เพราะเราบ้ามากกว่านั้น)
เราเขียนเรื่อง แสนหวาน มิใช่ว่า เราจะเป็นเบาหวาน
เราเขียนเรื่องหัวเราะ บางทีเราอาจจะหัวเราะทั้งที่น้ำตาตกใน
^
คนเขียนไม่ได้ว่าเอาไว้
Nuclear Assault เป็นวงดนตรีแนว แทรชเมทัล แห่งอเมริกัน มีชื่อเสียงตั้งแต่สมัย 1980 กว่า ๆ คำว่ากว่า ๆ ก็คือกว่า ๆ^^.. มีชื่อเสียงระดับปานกลาง ไม่หวือหวาเหมือนพวกเมทัลลิกา หรือ จินตหรา พูนลาบ แต่ยังไงก็ตาม ดนตรีของพวกเขา ยังฟังรู้เรื่อง แบบว่าภาษาคน ยังเป็นภาษาคน ไม่ใช่ภาษาสำรากแบบ พวก เดธ เมทัล ซึ่งไม่รู้ว่า พวกเดธ มันกำลังพูดภาษาดาวนาเม็ก หรือภาษาอะไรกันแน่ ฟังแล้วอยากจะกลับไปฟังหมอลำ ให้รู้แล้วรู้รอด กลับไปฟังหมอลำซิ่ง เด้อนางเดอซะดีมัง คนที่กินพิซซ่า อาจจะกิน กระแทกคุณสว่าง (ตำบักหุ่ง---ส้มตำ) ก็ได้ (หุ่ง แปลว่าสว่าง ที่เหลือแปลเอาเอง^^...)
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ฝรั่ง (หมากสีดา) พวกเขาให้เสรีภาพทางการแสดงออกพอสมควร บทเพลงถึงจะรุนแรง บางทีต่อต้านพระเจ้าด้วยซ้ำ ก็ยังออกวางแผ่นขายได้ ต้องยอมรับจุดนี้อีหลี
ที่น่าทึ่งคือ เพลง The Plague ที่กล้าวถึงไวรัสล้างโลก (ใช้แฟ้บ หรือบีสหนอ....เอ้ะ หรือให้แฟน) เพลงนี้ออกมา ปี 1987 หรือ พ.ศ. 2530 โน่นนน.... ก็สามสิบกว่าปีมาแล้ว แต่พวกเราเหมือนรู้อนาคต เพราะเพลงมันช่างให้นึกถึง โควิด-19 ที่กำลังระบาด อยู่ ณ ช่วงเวลานี้เสียนี่กระไร......ชวนให้คิดว่า บางทีนะ..สิ่งที่จะมาทำลายล้างมนุษยชาติ ไม่ใช่สิ่งใหญ่โต อย่างอุกกาบาต บักแตงโม บักส้มโอ บักหัมม์น้อย หรือดาวพระเคราะห์น้อย อาจเป็นสิ่งมีชีวิตสุดจิ๋ว อย่างไวรัส ก็เป็นได้
นึกถึงนึกเรื่องหนึ่ง ที่บอกว่า จริง ๆ แล้ว คนเรา นี่ละ คือไวรัส ไวรัสที่กำลังทำลายโลก
คิดดีแล้ว ก็หนาว... เหมือนกัน ว่ามนุษย์จะทำลายโลกก่อน หรือโลก จะทำลายมนุษย์ ก่อน กันแน่
แต่ไม่ว่าอย่างไร คนเราก็ยังมี ไม้ตาย ทีเด็ด อย่างหนึ่ง ที่เป็นศัตรูของซาตาน
คือความรัก
ดังนั้น
ใช้เวลาให้กับความรัก ดีกว่าจะใช้เวลาบรรจุความเกลียดชัง เข้าไปในหัวใจ ให้ทุรน
เพราะหัวใจของเรา คงอยากจะมีความร่มเย็นในหัวใจ มากกว่า อยากจะมีหัวใจที่เผาผลาญตัวเอง และผู้อื่น
พู้นนะ.....เห็นว่ากะดาย