ที่บ้านมีธุรกิจเล็กๆ โดยการให้เช่าอาคาร (อาคารบ้านๆ ไม่ได้หรูหรา) ผู้เช่าส่วนใหญ่เป็นระดับล่างถึงระดับกลาง เช่าเพื่อค้าขายอาหาร
หลายปีก่อน ผมลาออกจากงานประจำมาช่วยงานที่บ้านเพราะพ่อแม่ผมสูงอายุแล้ว
ผมต้องเรียนรู้งานใหม่ จากที่ไม่เคยรู้ก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้รู้ ถามพ่อแม่บ้าง หาข้อมูลเองบ้าง ก็ถือว่าผมยังมีประสบการณ์ไม่กี่ปี
งานที่ผมต้องทำ คือ ทำแทบจะทุกอย่างที่สามาถทำได้เอง งานเอกสาร งานติดตั้ง ซ่อมแซม งานใช้แรงงาน ซื้อของ แต่ถ้างานหนักงานใหญ่ๆ ก็จ้างเขา ก็จะไปวุ่นวายตรงเรื่องการประสานงาน การนัดหมาย การควบคุมดูแล รวมไปถึงการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า และแก้ปัญหาระยะยาวที่เกิดขึ้นจากธุรกิจ
ถ้าช่วงไม่มีเรื่องอะไร ผมก็จะว่างพอที่จะวางแผนเพื่อต่อยอดธุรกิจ หรือหาข้อมูลที่น่าจะเป็นประโยชน์กับธุรกิจของที่บ้าน
ตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้จ้างใครมาช่วยทำงาน (ทำงานประจำ) เพราะงานยังไม่ได้ล้นถึงขนาดดูแลไม่ไหว ขอแค่อย่างเดียวคือ อย่ามาพร้อมกัน ถ้ามาพร้อมกันคือคิดไม่ทัน ทำไม่ทันครับ
ภาพรวมการบริหารก็ยังไม่ได้เป็นระบบครับ แต่ก็เป็นระบบมากกว่าสมัยรุ่นพ่อรุ่นแม่ ที่เขาเริ่มไว้ดีแล้ว สมัยเขาลำบากกว่าสมัยผม ผมก็แค่มาต่อยอดสานต่อให้มันดีขึ้น
แต่ที่ผมไม่ชอบเลย คือ งานแก้ปัญหาที่ปัญหาเกิดจากผู้เช่า ปัญหาบางเรื่องก็มาแบบคาดไม่ถึง มาแบบเหนือความคาดหมาย แล้วผมก็ไม่รู้ว่าต้องแก้ไขปัญหานี้ยังไง ก็ต้องหาวิธีแก้ไขเฉพาะหน้าไป
สถานการณ์โควิด-19 ทำให้เศรษฐกิจไม่ค่อยดีเลยครับ อาคารปล่อยเช่าบางอาคารเริ่มว่างยาว จากแต่ก่อนที่ว่างแป๊บนึงก็มีคนมาขอเช่า
เลยทำให้รายรับลดลง แต่ก็ยังถือว่าไม่ลำบาก
แต่บางเดือนก็จะมีรายจ่ายเหนือความคาดหมายครับ เดือนนั้นก็จะตึงๆ ไป
มีบางเดือน ก็ถือว่านานๆ ทีครับที่ติดลบ เดือนนั้นก็เอาบุญเก่าออกมาใช้ (ถ้าเป็นแบบนี้บ่อยๆ ทุกเดือนคือไม่ดีแล้วครับ)
ตอนนี้ผู้เช่าหลายรายไม่ค่อยมีลูกค้าเข้าร้าน ผมสังเกตุได้จากรถที่เคยจอดเกือบเต็มที่จอดรถ ตอนนี้หายไปครึ่งนึง บางวันรถจอดน้อยมาก
ผู้เช่าบางรายก็ย้ายออกไป เพราะต้องการหาค่าเช่าที่ถูกลง (ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกัน เขาแค่บอกกับผมตรงๆ ว่าเขาต้องประหยัดเพื่อเลี้ยงลูกน้องเพื่อให้ร้านเขาอยู่ได้)
ปัญหาที่เจออยู่ตอนนี้ คือ
ผู้เช่าที่ยังเหลืออยู่ ยังเช่าต่ออยู่ หลายรายทำผิดสัญญาเช่า ผิดแบบผิดน่าเกลียดมากๆ ผมเจอแบบนี้ก็ต้องบอกเขาตามขั้นตอนว่าทำแบบนี้ไม่ได้
แต่ผู้เช่าก็จะอ้างนู่นอ้างนี้ ที่อ้างมาก็เป็นเหตุผลที่แปลกๆ ไม่ค่อยสมเหตุสมผล ซึ่งปกติผมไม่ยอมหรอกครับ
แต่สถานการณ์วิกฤติแบบนี้สุดท้ายผมก็ต้องยอมครับ อะไรยอมได้ก็ยอม อันไหนยอมไม่ได้ก็ใจแข็งไว้ (แต่ส่วนใหญ่จะยอมผู้เช่า) หรือบางครั้งก็แกล้งไม่รู้ไม่เห็น
จริงๆ ผมก็ไม่ได้อยากยอมผู้เช่าหรอกครับ แต่ผมก็ต้องทำใจให้เขาเช่าต่อ เพราะเขาก็ยังจ่ายค่าเช่าอยู่ ถ้าไล่เขาออกไปก็ไม่รู้ว่าจะมีคนมาเช่าต่อไหม ซึ่งสถานการณ์ตอนนี้ก็มีความเสี่ยงสูงว่าไม่มีคนเช่า
แต่อีกมุมนึงคือมันเริ่มไปกันใหญ่แล้วครับ เพราะการที่ยอมผู้เช่าไป 1 เรื่อง ต่อมาก็มีผิดตามไปอีก 1 แล้วมันก็ผิดไปเรื่อยๆ
ตอนนี้ผมได้แต่มองเห็นว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่ก็ต้องยอมปล่อยให้มันเกิดขึ้น ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าผมตัดสินใจถูกไหม
รบกวนถามครับ
สถานการณ์แบบนี้ (ผม) ผู้ให้เช่าควรบริหารอย่างไรดีครับ
ขอบคุณครับ
ธุรกิจเล็กๆ เศรษฐกิจไม่ค่อยดี ผู้เช่าหลายรายทำผิดสัญญาเช่าแต่ก็ต้องให้เช่าต่อ ผู้ให้เช่าควรบริหารอย่างไรดีครับ [ลำบากใจ]
หลายปีก่อน ผมลาออกจากงานประจำมาช่วยงานที่บ้านเพราะพ่อแม่ผมสูงอายุแล้ว
ผมต้องเรียนรู้งานใหม่ จากที่ไม่เคยรู้ก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้รู้ ถามพ่อแม่บ้าง หาข้อมูลเองบ้าง ก็ถือว่าผมยังมีประสบการณ์ไม่กี่ปี
งานที่ผมต้องทำ คือ ทำแทบจะทุกอย่างที่สามาถทำได้เอง งานเอกสาร งานติดตั้ง ซ่อมแซม งานใช้แรงงาน ซื้อของ แต่ถ้างานหนักงานใหญ่ๆ ก็จ้างเขา ก็จะไปวุ่นวายตรงเรื่องการประสานงาน การนัดหมาย การควบคุมดูแล รวมไปถึงการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า และแก้ปัญหาระยะยาวที่เกิดขึ้นจากธุรกิจ
ถ้าช่วงไม่มีเรื่องอะไร ผมก็จะว่างพอที่จะวางแผนเพื่อต่อยอดธุรกิจ หรือหาข้อมูลที่น่าจะเป็นประโยชน์กับธุรกิจของที่บ้าน
ตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้จ้างใครมาช่วยทำงาน (ทำงานประจำ) เพราะงานยังไม่ได้ล้นถึงขนาดดูแลไม่ไหว ขอแค่อย่างเดียวคือ อย่ามาพร้อมกัน ถ้ามาพร้อมกันคือคิดไม่ทัน ทำไม่ทันครับ
ภาพรวมการบริหารก็ยังไม่ได้เป็นระบบครับ แต่ก็เป็นระบบมากกว่าสมัยรุ่นพ่อรุ่นแม่ ที่เขาเริ่มไว้ดีแล้ว สมัยเขาลำบากกว่าสมัยผม ผมก็แค่มาต่อยอดสานต่อให้มันดีขึ้น
แต่ที่ผมไม่ชอบเลย คือ งานแก้ปัญหาที่ปัญหาเกิดจากผู้เช่า ปัญหาบางเรื่องก็มาแบบคาดไม่ถึง มาแบบเหนือความคาดหมาย แล้วผมก็ไม่รู้ว่าต้องแก้ไขปัญหานี้ยังไง ก็ต้องหาวิธีแก้ไขเฉพาะหน้าไป
สถานการณ์โควิด-19 ทำให้เศรษฐกิจไม่ค่อยดีเลยครับ อาคารปล่อยเช่าบางอาคารเริ่มว่างยาว จากแต่ก่อนที่ว่างแป๊บนึงก็มีคนมาขอเช่า
เลยทำให้รายรับลดลง แต่ก็ยังถือว่าไม่ลำบาก
แต่บางเดือนก็จะมีรายจ่ายเหนือความคาดหมายครับ เดือนนั้นก็จะตึงๆ ไป
มีบางเดือน ก็ถือว่านานๆ ทีครับที่ติดลบ เดือนนั้นก็เอาบุญเก่าออกมาใช้ (ถ้าเป็นแบบนี้บ่อยๆ ทุกเดือนคือไม่ดีแล้วครับ)
ตอนนี้ผู้เช่าหลายรายไม่ค่อยมีลูกค้าเข้าร้าน ผมสังเกตุได้จากรถที่เคยจอดเกือบเต็มที่จอดรถ ตอนนี้หายไปครึ่งนึง บางวันรถจอดน้อยมาก
ผู้เช่าบางรายก็ย้ายออกไป เพราะต้องการหาค่าเช่าที่ถูกลง (ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกัน เขาแค่บอกกับผมตรงๆ ว่าเขาต้องประหยัดเพื่อเลี้ยงลูกน้องเพื่อให้ร้านเขาอยู่ได้)
ปัญหาที่เจออยู่ตอนนี้ คือ
ผู้เช่าที่ยังเหลืออยู่ ยังเช่าต่ออยู่ หลายรายทำผิดสัญญาเช่า ผิดแบบผิดน่าเกลียดมากๆ ผมเจอแบบนี้ก็ต้องบอกเขาตามขั้นตอนว่าทำแบบนี้ไม่ได้
แต่ผู้เช่าก็จะอ้างนู่นอ้างนี้ ที่อ้างมาก็เป็นเหตุผลที่แปลกๆ ไม่ค่อยสมเหตุสมผล ซึ่งปกติผมไม่ยอมหรอกครับ
แต่สถานการณ์วิกฤติแบบนี้สุดท้ายผมก็ต้องยอมครับ อะไรยอมได้ก็ยอม อันไหนยอมไม่ได้ก็ใจแข็งไว้ (แต่ส่วนใหญ่จะยอมผู้เช่า) หรือบางครั้งก็แกล้งไม่รู้ไม่เห็น
จริงๆ ผมก็ไม่ได้อยากยอมผู้เช่าหรอกครับ แต่ผมก็ต้องทำใจให้เขาเช่าต่อ เพราะเขาก็ยังจ่ายค่าเช่าอยู่ ถ้าไล่เขาออกไปก็ไม่รู้ว่าจะมีคนมาเช่าต่อไหม ซึ่งสถานการณ์ตอนนี้ก็มีความเสี่ยงสูงว่าไม่มีคนเช่า
แต่อีกมุมนึงคือมันเริ่มไปกันใหญ่แล้วครับ เพราะการที่ยอมผู้เช่าไป 1 เรื่อง ต่อมาก็มีผิดตามไปอีก 1 แล้วมันก็ผิดไปเรื่อยๆ
ตอนนี้ผมได้แต่มองเห็นว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่ก็ต้องยอมปล่อยให้มันเกิดขึ้น ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าผมตัดสินใจถูกไหม
รบกวนถามครับ
สถานการณ์แบบนี้ (ผม) ผู้ให้เช่าควรบริหารอย่างไรดีครับ
ขอบคุณครับ