อยากจะถามว่ามีใครรู้สึกว่า ตัวเองแต่งอะไรก็แปลก จะแต่งหน้าตาก็แปลกดูไม่ดี หรือเราหน้าตาไม่ดีอยู่แล้ว
( เราเคยโดนเพื่อนล้อสมัย ม. ปลาย เพื่อนผู้ชายล้อเราหนักมาก ) ชอบด่าว่าเราตลอด นมไม่มีบ้าง เอ๋อบ้าง เราเป็นพวกตลกกับเพื่อนๆ
แต่พอกลับบ้านจะเป็นโลกของเราทันที ใส่หูฟังเดินกลับคนเดียวชิลๆ บางวันก็เดินไปส่งเพื่อนบ้าง พอเวลาเราแอบชอบใครเราก็ไม่กล้าบอกไม่มั่นใจตัวเอง
คนที่ชอบเคยชวนไปเที่ยวสวนสยาม เราพยายามแต่งตัวมาก เก็บตังสุดๆ เพื่อพี่เขา สุดท้ายนกตัวโต จนทำให้เราไม่มั่นใจตัวเองอีกเลย ทุกวันนี้คือ เป็นพวกไม่มีสังคม ทั้งในมหาลัย และ นอกมหาลัย เราอยู่คนเดียว ตีดอทเอย ไรเอย จนบางทีเราเบื่อมาก บางวันก็ไปเดินห้างคนเดียวกินข้าวคนเดียว ติสหรอไม่รู้ดิ คือเหมือนเหงาละนะ สับสนตัวเอง แต่บางทีมีคนมาคุยเล่น คุยแหละ สักพักรำคาญ เหมือนจุกจิกเกินไป จนเรากลัวว่าเราจะเป็นโรคซึมเศร้า บางทีรู้สึกว่าตื่นมาก็ไม่มีอะไรให้ทำ ตื่นมาก็น่าเบื่อ นอนปิดไฟในห้อง ทั้งวันก็มี แต่ไม่ทุกวัน จะชอบใครรักใครก็เห้อฟุ่งซ่านสุดๆ หรือหน้าเรา

เกินไป ใครก็ได้พิจารณาเราที
รู้สึกไม่มั่นใจตัวเองและสับสนตัวเอง
( เราเคยโดนเพื่อนล้อสมัย ม. ปลาย เพื่อนผู้ชายล้อเราหนักมาก ) ชอบด่าว่าเราตลอด นมไม่มีบ้าง เอ๋อบ้าง เราเป็นพวกตลกกับเพื่อนๆ
แต่พอกลับบ้านจะเป็นโลกของเราทันที ใส่หูฟังเดินกลับคนเดียวชิลๆ บางวันก็เดินไปส่งเพื่อนบ้าง พอเวลาเราแอบชอบใครเราก็ไม่กล้าบอกไม่มั่นใจตัวเอง
คนที่ชอบเคยชวนไปเที่ยวสวนสยาม เราพยายามแต่งตัวมาก เก็บตังสุดๆ เพื่อพี่เขา สุดท้ายนกตัวโต จนทำให้เราไม่มั่นใจตัวเองอีกเลย ทุกวันนี้คือ เป็นพวกไม่มีสังคม ทั้งในมหาลัย และ นอกมหาลัย เราอยู่คนเดียว ตีดอทเอย ไรเอย จนบางทีเราเบื่อมาก บางวันก็ไปเดินห้างคนเดียวกินข้าวคนเดียว ติสหรอไม่รู้ดิ คือเหมือนเหงาละนะ สับสนตัวเอง แต่บางทีมีคนมาคุยเล่น คุยแหละ สักพักรำคาญ เหมือนจุกจิกเกินไป จนเรากลัวว่าเราจะเป็นโรคซึมเศร้า บางทีรู้สึกว่าตื่นมาก็ไม่มีอะไรให้ทำ ตื่นมาก็น่าเบื่อ นอนปิดไฟในห้อง ทั้งวันก็มี แต่ไม่ทุกวัน จะชอบใครรักใครก็เห้อฟุ่งซ่านสุดๆ หรือหน้าเรา