ทุกคนคิดว่าใช่ความผิดเราไหมคะ?

เรื่องมีอยู่ว่า เราเลิกกับแฟนเก่าได้ 2เดือนกว่าๆแล้ว  แต่เรากับแฟนเก่าเรียนคนละที่กัน เพื่อนของแฟนเก่าเราก็มาถามเราว่า รู้ข่าวยังว่าเอเลิกเรียนแล้วนะ(นามสมสุติของแฟนเก่านะคะ)เพื่อนของเอเรียนที่เดียวกับเรานะคะ เราก็ตอบไปว่าไม่รู้ ทำไมถึงเลิกเรียน บอยก็บอกว่า(บอยคือนามสมมุติเพื่อนของเอนะคะ)อาจจะเรียนไม่ไหวมั้ง จริงๆบอยก็ไม่ค่อยรู้เหตุผลว่าทำไมเอถึงเลิกเรียน ผ่านไปได้หลายอาทิตย์เราก็มาเล่นที่หอรุ่นพี่ แล้วเราก็ได้เจอแฟนของเพื่อนสนิทเอ เราแทนชื่อแฟนของเพื่อนสนิทเอว่าบีนะ พี่บีก็ถามเราว่ารู้ยังเอเลิกเรียนแล้วนะ เราก็ตอบไปว่ารู้ แต่ไม่รู้เหตุผล พี่บีก็บอกว่าเอถูกเชิญออกจากมหาลัย ตอนที่เราได้ฟังพี่บีพูดเราอึ้งมากเพราะไม่คิดว่าเอจะถูกรีไทร์เพราะตอนเรียนมัธยมเอถือว่าเรียนเก่งในระดับหนึ่งเลย พี่บีก็บอกว่าเอมันเก็บตัวไม่คุยกับใครเลย รูมเมทก็ไม่คุย มีเรื่องอะๆรก็ไม่บอกเพื่อนไม่ปรึกษาเพื่อน เมื่อเราฟังที่พี่บีพูดจบ เราก็มาคิดๆดูว่า มันเป็นเพราะเราหรือป่าวที่ไปบอกเลิกเอช่วงนั้น เอเลยเป็นแบบนี้ เราบอกเลิกเอช่วงเดือนกรกฎาคมค่ะ แต่ช่วงที่บอกเลิกเราไม่รู้ว่าทางมหาลัยเอมีสอบหรือป่าว ถ้าช่วงตอนที่เราบอกเลิกเอแล้วเป็นช่วงที่เอกำลังจะสอบ แล้วเอก็ไม่มีสมาธิในการสอบเลยต้องเป็นแบบนี้ เราผิดไหมคะ ที่เราคิดแบบนี้ แต่ในทางความคิดของเราอีกอย่างหนึ่งคือ อนาคตของตัวเองอะค่ะ ทำไมเราต้องเอาไปฝากไว้กับคนๆหนึ่งที่มาบอกเลิกเรา เราเข้าใจนะคะว่าเสียใจที่ถูกบอกเลิก แต่เราก็ไม่ควรเสียใจมากมาย อนาคตของเราเลยคะนะ คนเราต้องหัดอยู่คนเดียวให้เป็น ขนาดเกิดเรายังเกิดมาตัวคนเดียวเลย(ยกเว้นฝาแฝดนะคะ) แต่ในใจเราก็รู้สึกผิด ถ้าเราเป็นต้นเหตุทำให้เขาถูดรีไทร์