เรารักผู้หญิงคนหนึ่ง(นามสมมุด บี)เป็นรักแรกของเรา เรารักมาก มากแบบทุ้มสุดตัว ทุกอย่างในชีวิตที่ไม่เคยทำ ก้าวข้ามหลายอย่าง (อย่างกะละคร 555) เราคุยกันมาครึ่งปีบีก็น่ารักขึ้นทุกวัน น่ารักมาก แต่บีเริ่มทำอะไรที่เคยพูด ที่เคยตกลง ที่เคยสัญญา ไว้ไม่ได้ บีเดินข้างผม แถมชอบไปคุยไปเล่นกับผู้ชายคนอื่น บ่อยๆ ไม่เเคร์ผม สักนิด มองจิกตาแทบหลุดก็ไม่ เลิกทำยังไม่ได้เพราะเหมือนอายเพื่อนคนอื่นเพราะชอบล้อชอบพูดมาก แต่พอบีกลับบ้าน โทรคุยกันบีก็ปกติ บอกโน้นดีนี่ดี เราคุยกันดีมาก พอเจอหน้าบีทำแบบนี้เรื่อยมา ผมจึงถามบีแต่ก็ไม่เคยได้คำตอบ วันเวลายิ่งผ่านนาน แทนที่จะเข้าใจกันมากขึ้น บียิ่งปิดกั้นผมมากขึ้นมากขึ้นทุกวัน เพราะเวลาผมไม่เข้าใจสิ่งที่บีทำว่าทำไมทำแบบนี้ ทำแบบนี้ทำไม ทำไมไม่ทำเหมือนที่เคยคุยกันไว้ แต่บีไม่ตอบ และแสดงอาการว่ารำคาญมาก จากโทรคุยเปิดกล้อง > โทรเฉยๆ > คุยแชท > คุยแบบไม่ค่อยตอบ > นานๆทีคุย ผมอยู่แบบนี้มาประมาณ 3 ปี ผมเชื่อว่า คนเราสามารถรักได้แค่ครั้งเดียว เพราะว่าถึงบีจะทำแบบนี้มากมายแค่ไหน แต่แค่ได้คุยสัก 2-3 ประโยคผมจะหายโกรธหายทุกย่าง และแม้ว่าจะโกรธมากมายแค่ไหนก็หายได้ เพราะบีน่ารักมากสำหรับผม มีผู้หญิงเข้ามาคุย ผมก็เฉยๆไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่ว่าจะสวยแค่ไหน ผมรักบีมากๆ พูดง่ายๆ คือ ต่อให้บีมาฆ่าผม ผมก็ไม่โกรธไม่ว่าเลย แต่บีต้องย้ายไปเรียนที่ห่างไกล กัน ก็ยิ่งคุยยาก นานๆคุย ผมเฝ้ารอมากเวลาจะได้คุย แต่ก็เหมือนเดิม บีรำคาญผม และ ลืมที่ผ่านมาเกือบหมดจนผมรู้สึกว่า บีอาจจะจำผมแทบจำไม่ได้แล้ว
ผมก็ต้องย้ายที่เรียนเหมือนกัน ผมก็เจอผู้หญิงคนนึง(นามสมมุดว่า เอ ) เราเป็นเพื่อนกัน เราสนิทกันมาก แต่เอมีแฟนแล้ว ผมก็ไม่คิดอะไร เพราะไม่ชอบแย่งแฟนใคร แต่เอก็มีปัญหากับแฟนบ่อยๆ เอจะมาปรึกษา ผมก็ปรึกษา เรื่องของผมกับเอ พอปรึกษากันไปกันมา กลายเป็นเออยากได้ ในสิ่งที่ผมมีให้กับ บี แต่เธอไม่เคยสนใจ เพราะเอไม่เคยได้จากแฟนของตัวเองเลย พอเป็นแบบนี้เอเริ่มชอบผมมากขึ้นเรื่อยๆ กลายเป็นพอมีเพื่อนผู้หญิงคนอื่นเข้ามาใกล้ผม เธอจะงอนผมตลอดเลย ผมเริ่มสงสัยแต่พอถามเอไปก็บอกป่าวๆ ทีนี้ผมเรียนไม่ค่อยไหว ผมจะลาออก เอก็ร้องไห้แบบแทบขาดใจ ผมก็รู้ว่าตัวเองไม่ไหว แต่ไม่อยากให้เธอร้องไห้ เลยเรียนต่อ พอผมถามอย่างจริงจังว่า ชอบผมหรอ เอก็บอกว่าใช่ โน้นนี่นั้น ผมก็เลยคบกับเอ ผมก็ให้เอในสิ่งที่เอต้องการ เอก็ให้ผมในสิ่งที่ผมไม่เคยได้จากบีเลยแม้แต่น้อย แต่เรื่องแฟนของเอ คือเอก็จะเลิกอยู่แล้วเพราะมีปัญหากันมานานเหมือนกัน เพราะแฟนเอบอกกับเอเสมอๆว่า ไม่รู้จะพูดอะไร ไม่รู้จะเล่าอะไร ผิดสัญญา ผิดคำพูด ทั้งๆที่เป็นแฟนกัน เอทนมาตลอด มีแค่เธอที่ชวนแฟนคุยมาตลอดจนเอหมดความอดทนแล้ว จึงมาชอบผมแทนแล้วจะเลิกกับแฟนเพื่อมาคบกับผม พอเราคบกัน แฟนของเอไม่ยอมจบ ยอมรับไม่ได้ว่าที่จบเพราะทำตัวเอง ก็มาโทษแฟนตัวเองว่าทิ้งไปมีคนอื่น มาโทษผมบ้างว่าแย่งแฟนเขา แต่คือมันทำตัวเอง มันก็บอกจะทำดีขึ้น ผมคิดไปคิดมาก็อยากให้โอกาสเพราะ ตัวผมเองไปแย่งแฟนเขามา ผมเลยบอกเอให้กลับไปลองคบกับแฟนดูไหม เผื่อมันจะดีขึ้นแล้วจริง (ดูผมเป็นคนใจร้ายนะ 555) เอก็ร้องไห้ว่าผม ว่าทำไมทำแบบนี้
เหมือนอารมผมมันยังติดอยู่กับบีมากๆแล้ว พอมาคบกับเอมันก็ไปต่อไม่ได้ มีความคิดแบบว่าทำไม เอไม่เป็นบีวะ ถ้าเป็นบีคงจะดีกว่านี้ มันเหมือนผมทำร้ายเอมาก ดูผมเ_ี้ยมาก ผมไม่รู้จะทำยังไง
ปล.มันก็เหมือนระบายอยากให้คนอื่นรู้อะครับ ใครแนะนำได้ แนะนำหน่อยว่าควรทำยังไง
- โลกสวยหรืออารมณ์ ผมใหญ่แบบควรเรียนให้จบอายุเท่าไหร่แล้วบลาๆ ไม่ต้องนะครับ รู้สึกแย่
คนที่เรารัก กับ คนที่รักเรา เราจะทำยังไงดี T_T
ผมก็ต้องย้ายที่เรียนเหมือนกัน ผมก็เจอผู้หญิงคนนึง(นามสมมุดว่า เอ ) เราเป็นเพื่อนกัน เราสนิทกันมาก แต่เอมีแฟนแล้ว ผมก็ไม่คิดอะไร เพราะไม่ชอบแย่งแฟนใคร แต่เอก็มีปัญหากับแฟนบ่อยๆ เอจะมาปรึกษา ผมก็ปรึกษา เรื่องของผมกับเอ พอปรึกษากันไปกันมา กลายเป็นเออยากได้ ในสิ่งที่ผมมีให้กับ บี แต่เธอไม่เคยสนใจ เพราะเอไม่เคยได้จากแฟนของตัวเองเลย พอเป็นแบบนี้เอเริ่มชอบผมมากขึ้นเรื่อยๆ กลายเป็นพอมีเพื่อนผู้หญิงคนอื่นเข้ามาใกล้ผม เธอจะงอนผมตลอดเลย ผมเริ่มสงสัยแต่พอถามเอไปก็บอกป่าวๆ ทีนี้ผมเรียนไม่ค่อยไหว ผมจะลาออก เอก็ร้องไห้แบบแทบขาดใจ ผมก็รู้ว่าตัวเองไม่ไหว แต่ไม่อยากให้เธอร้องไห้ เลยเรียนต่อ พอผมถามอย่างจริงจังว่า ชอบผมหรอ เอก็บอกว่าใช่ โน้นนี่นั้น ผมก็เลยคบกับเอ ผมก็ให้เอในสิ่งที่เอต้องการ เอก็ให้ผมในสิ่งที่ผมไม่เคยได้จากบีเลยแม้แต่น้อย แต่เรื่องแฟนของเอ คือเอก็จะเลิกอยู่แล้วเพราะมีปัญหากันมานานเหมือนกัน เพราะแฟนเอบอกกับเอเสมอๆว่า ไม่รู้จะพูดอะไร ไม่รู้จะเล่าอะไร ผิดสัญญา ผิดคำพูด ทั้งๆที่เป็นแฟนกัน เอทนมาตลอด มีแค่เธอที่ชวนแฟนคุยมาตลอดจนเอหมดความอดทนแล้ว จึงมาชอบผมแทนแล้วจะเลิกกับแฟนเพื่อมาคบกับผม พอเราคบกัน แฟนของเอไม่ยอมจบ ยอมรับไม่ได้ว่าที่จบเพราะทำตัวเอง ก็มาโทษแฟนตัวเองว่าทิ้งไปมีคนอื่น มาโทษผมบ้างว่าแย่งแฟนเขา แต่คือมันทำตัวเอง มันก็บอกจะทำดีขึ้น ผมคิดไปคิดมาก็อยากให้โอกาสเพราะ ตัวผมเองไปแย่งแฟนเขามา ผมเลยบอกเอให้กลับไปลองคบกับแฟนดูไหม เผื่อมันจะดีขึ้นแล้วจริง (ดูผมเป็นคนใจร้ายนะ 555) เอก็ร้องไห้ว่าผม ว่าทำไมทำแบบนี้
เหมือนอารมผมมันยังติดอยู่กับบีมากๆแล้ว พอมาคบกับเอมันก็ไปต่อไม่ได้ มีความคิดแบบว่าทำไม เอไม่เป็นบีวะ ถ้าเป็นบีคงจะดีกว่านี้ มันเหมือนผมทำร้ายเอมาก ดูผมเ_ี้ยมาก ผมไม่รู้จะทำยังไง
ปล.มันก็เหมือนระบายอยากให้คนอื่นรู้อะครับ ใครแนะนำได้ แนะนำหน่อยว่าควรทำยังไง
- โลกสวยหรืออารมณ์ ผมใหญ่แบบควรเรียนให้จบอายุเท่าไหร่แล้วบลาๆ ไม่ต้องนะครับ รู้สึกแย่