ก็อย่างว่าช่วงนี้ไหนจะทั้งโควิด การเมือง เศรษฐกิจนู่นนี่นั่น ทำเอาระบบการศึกษามั่วซั่วตั้วเหลงกันไปหมด ทั้งTCAS ONET GAT/PAT ส่งผลให้เหล่าบรรดานักเรียนเครียดกันไปตาม ๆ กัน โดยเฉพาะเด็กม.6ที่ต้องเลือกมหาลัยกับช่วงเวลาปิดเทอมอันน้อยนิด ไหนจะผู้ใหญ่ที่ออกมายํ้าแล้วยํ้าอีกว่าให้รีบอ่านหนังสือ "ไม่มีที่เรียนจะทำไง"" รีบทำพอร์ตนะ เวลาไม่คอยแล้ว" ในสถานการณ์แบบนี้ทุกคนคงรู้สึกกดดัน เครียดเป็นกังวล กลัวความผิดหวัง กลัวจะสอบไม่ได้ แต่กลับผมแล้วไม่ใช่ ผมรู้สึกไม่เครียดเลย บอกตามตรงว่าเคว้งมาก ผมควรทำไง?
ตอนนี้ผมเรียนอยู่ม.ปลายสายศิลป์-ภาษา ม.6แล้ว ถึงจะเรียนภาษาเกาหลีมา และเกรดก็ไม่ได้แย่ แต่คณะที่เล็งไว้คือนิติศาสตร์ มอธรรมศาสตร์ด้วย สิ่ฃที่ต้องเตรียมคืออ่านหนังสือเยอะ ๆ เก็บผลงานเยอะ ๆ ซึ่งทั้งหมดนี้ก็ไม่ทันแล้วเพราะผ่านกลางภาคมาแล้ว กลายเป็นว่าแทบจพหมดความหวังกับรอบพอร์ตไปโดยปริยาย พอลองคิดดูดี ๆ แล้วก็นึกขึ้นได้ว่า "เออว่ะ!
ละ! ต้องทำไฃวะเนี่ย!" แต่ถึงอย่างนั้นผมกลับคิดว่าตัวเองไม่รู้สึกเครียดอะไรเลย ทั้งที่ปัญหาก้อนใหญ่กำลังถาโถมเข้ามาในชีวิตแท้ ๆ ทั้งเรื่องสอบ เรื่องเงิน ผมเลยอยากถามความคิดคนอื่นดูว่า ผมปกติหรือเปล่า? ผมต้องกระตือรือร้นกว่านี้ไหม? ทำไมผมถึงไม่เครียด? หรือผมไม่ควรเรียนต่อ? ตอบผมที!!!
ไม่รู้สึกเครียดเรื่องเรียนต่อ แปลกหรือเปล่า?
ตอนนี้ผมเรียนอยู่ม.ปลายสายศิลป์-ภาษา ม.6แล้ว ถึงจะเรียนภาษาเกาหลีมา และเกรดก็ไม่ได้แย่ แต่คณะที่เล็งไว้คือนิติศาสตร์ มอธรรมศาสตร์ด้วย สิ่ฃที่ต้องเตรียมคืออ่านหนังสือเยอะ ๆ เก็บผลงานเยอะ ๆ ซึ่งทั้งหมดนี้ก็ไม่ทันแล้วเพราะผ่านกลางภาคมาแล้ว กลายเป็นว่าแทบจพหมดความหวังกับรอบพอร์ตไปโดยปริยาย พอลองคิดดูดี ๆ แล้วก็นึกขึ้นได้ว่า "เออว่ะ!