อยากไปนั่งวิปัสสนา
เรา : ขอไปนั่งสมาธิ 10 วันได้มั้ย
พ่อ  : ทำไมต้องไป นั่งอยู่ที่บ้านก็ได้ ไม่จำเป็นต้องไป
เป็นห่วง จะไปกับใคร อยู่ที่ไหน
เรา : เป็นธรรมสถาน ไม่ใช่วัด
วตอนแรก ชวนแม่แล้ว แม่ไม่ไป เลยจะไปคนเดียว
พ่อ ทำไมต้องไป  ไปคนเดียว ถ้าเกิดเป็นไรขึ้นมาจะทำยังไง อยู่กับพ่อแม่ นั่งสมาธิในบ้านก็ได้
เรา : พ่อหนูขอไปได้มั้ย แค่10 วันเอง
พ่อ : จะไปทำไม อย่าเถียงสิ จะหนีพ่อแม่หรอ
เรา : ไม่ได้หนี พ่อไปส่งหนูที่ธรรมสถานก็ได้
พ่อ : ไม่ โอ้ย ทำไมต้องเถียง นั่งอยู่บ้านก็ได้
เรา : ร้องไห้ ไม่ไปก็ได้ ละหนูก็เดินกลับเข้าห้อง (เสียใจค่ะที่พ่อพูดแบบนี้)

แบบนี้เรียกเถียงหรอคะ  (ครอบครัวเราเรียกเถียง) ครอบครัวใครเป็นแบบนี้บ้าง
ทำยังไงดีคะ ให้พ่ออนุญาตให้เราไป  สถานที่จะไป อยู่จังหวัดข้างๆ  เราอายุ 25 แล้วค่ะ
หรือเราควรชวนเพื่อนไปด้วย
คือก่อนหน้านี้ ก็ทะเลาะกันค่ะ

แม่เดินเข้ามาถามในห้องว่า
แม่ : จะไปรับอาที่สนามบินด้วยมั้ย
เรา : ไหนว่าลุงจะไปรับ
พ่อ : ตะโกนเข้ามาในห้องเลยค่ะ คืออยู่ดีๆก็ด่า
เรา : ตกใจมาก ด่าใคร  จริงๆด่าเรา
พ่อ : ตะโกนโหวกเหวกโวยวาย ทำไมเป็นคนแบบนี้  ถ้าฉลาดก็แค่บอกว่า ไปหรือไม่ไปไม่ควรเถียง แม่ก็เสริมด้วยค่ะ ว่า เพราะเป็นนิสัยยังงี้ไงน้องถึงไม่คุยด้วย

นิสัยน้อง ไม่ยุ่งกับใคร เล่นเกมส์ แต่ถ้าอะไรสนใจจริงๆ จะค่อนข้างเข้าใจเร็ว กว่าเราค่ะ ถ้าใครทำอะไรผิดใจ จะโกรธไม่คุยด้วยเป็นเดือนๆ เคยไม่คุยกับแม่ พ่อ เราเป็นเดือนๆ  พ่อแม่บอกว่า ถึงจะเป็นอย่างนั้น แต่ก็ไม่เป็นไร ดีที่มันไม่เถียง

ที่แม่ พูดว่า เพราะนิสัยเราเป็นอย่างนั้น น้องถึงไม่คุยด้วย
เราเคยทะเลาะกับน้องค่ะ
เราหาสมัครงานในเว็บ
เราเห็นงานที่ตำแหน่งตรงกับคณะที่น้องเรียน มีเยอะมากกก
ก็เลยส่งไปให้น้อง โดยที่ไม่ได้คิดอะไร

หลังจากวันนั้น 2อาทิตย์
น้องพูดถึงคะแนนในtrue move 
เรา : เธอก็ใช้คะแนนแม่ดิ่ คะแนนแม่กับ เธอ มันใช้ด้วยกันไม่ได้หรอ
น้อง : จะใช้ด้วยกันได้ไง ปัญญาอ่อน
เรา : เราก็เดินเข้าห้อง ละก็พูดว่าปัญญาอ่อน พอเราเดินออกมานอกห้อง พูดว่าปัญญาอ่อน ถ้าปัญญาอ่อน ก็สอบToeicให้ได้นะ
น้อง : อย่ามาพูดแบบนี้นะ หลายครั้งล่ะ ชอบพูดถากถาง เค้าไม่คุยด้วยก็ได้นะ อย่ามาคุยกับเค้าก่อนละกัน เค้าไม่ง้อนะ ชอบพูดแซะตลอดเรื่องหมา
เรา  : พูดอะไร เรื่องหมา ไม่ได้พูดแซะ  และก็เรื่องที่เธอว่าพูดแซะเรื่องเงิน  ก็คือแม่ไม่มีเงินจริง มันเป็นโควิท เวลาออกไปซื้อของข้างนอก พี่ก็ประหยัด  เวลาพี่บอกเธอว่า แม่ไม่มีเงิน ก็คือไม่มีเงินจริงๆ เราต้องประหยัด
น้อง : ก็พูดๆๆ ด่าๆๆ แม่ตามใจแต่พี่ ไปเรียนนู้นนี่ก็ได้
แม่: อย่ามาตะคอกใส่แม่นะ
เรา : แม่ไม่ต้องไปด่าน้อง มาด่าที่หนู   ละเราก็ขอโทษน้อง
แต่น้องไม่รับ
แม่ถามน้อง :  เรื่องหมาจะทำยังไง  ถ้าได้งานจะเลือกอะไร
น้อง: ก็ไม่เอาไง  เลือกหมา ไม่ทำงาน
แม่ : อึ้ง พูดไรไม่ออก
น้อง : ก็วนมาที่เรา ด่าๆๆๆๆๆ ก็เพราะแม่เลี้ยงลูกตามใจแบบนี้ไง พี่ถึงเป็นแบบนี้

หลังจากวันนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย
จนเมื่อวัน 14 กันยา แม่คุยกับน้อง ทำไมไม่คุยกับพี่ น้องบอกว่า ต้องให้พี่มาขอโทษก่อน  ถึงขอโทษกลับ
เราเลยยอม ขอโทษ บอกว่า ชื่อน้อง พี่ขอโทษนะ พี่ซื้อขนมมาด้วยนะ เอามั้ย น้องกินขนมค่ะ แต่ไม่คุยกับเรา

แต่น้องก็ไม่คุยกลับเรา ไม่ขอโทษ แม่บอกว่าไม่เป็นหรอก
เราปฏิบัติตัวเราเอง  ใครจะโกรธก็ช่าง อยู่ที่ตัวเรา

เวลานั่งรถไปด้วยกัน แม่กับเราชอบทะเลาะกันค่ะ
แต่ก็ไปด้วยกันตลอด

ที่เราอยากไปวิปัสสนา
เราอยากลองค่ะ  แม่เคยบอกให้เราลองนั่งสมาธิ แต่เราไม่เคยนั่งเลยค่ะ เพราะไม่เชื่อค่ะ .  จนมาช่วงโควิท  เราไปฟังดาราท่านนึง เค้าไปมา ดีมาก เราว่างมาก ก็เลยอยากลอง  เคยฝันว่า อยากไปนอนวัด ฟังธรรม 10-20 วัน แต่ไม่เคยมีโอกาสขนาดนั้น   (เคยม.ต้น 5วันเองค่ะ ไปกับเพื่อน ไม่ได้เคร่งครัดอะไร)
อยากปลดล๊อคตัวเอง อยากปล่อยวาง  ไม่อยากคิดมาก ไม่อยากโกรธใคร ถ้าเรานั่งสมาธิเอง ปฏิบัติเอง เราทำไม่ได้แน่ค่ะ
ต้องไปรู้แนวทาง การนั่ง  เราถึงจะสามารถเอามาปรับใช้กับตัวเราได้

ควรทำยังไงดีคะ ให้พ่ออนุญาต ตอนนี้กำลังชวนเพื่อนไปด้วย
แต่ถ้าเพื่อนไม่ไป ทำยังไงดีคะ ให้พ่อใจอ่อน
เราเสียใจมากที่พ่อห้ามเรา