เมื่อวันที่ 14 กันยายน 2563 ที่ผ่านมา
ดิฉันได้ถูกทำร้ายร่างกายจากคนข้างบ้าน เป็นผู้ชายอายุประมาณ 50 กว่าๆ
เหตุเกิดที่บางกรวย ซึ่งอยู่ในพื้นที่ สภอ.บางกรวย
เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า เวลาประมาณ ห้าทุ่มกว่าๆ ดิฉันนั่งอยู่หน้าบ้าน และกำลังจะเข้าบ้าน ไม่มีคนเดินในซอยเลย
เราเห็นว่าไฟหน้าบ้านคนรู้จักเปิดอยู่แต่ไม่มีคนอยู่ ด้วยความหวังดีก็เลยเดินไปปิดไฟ อยู่ ๆ
คู่กรณีเขาถามว่าเราไปปิดไฟบ้านมันทำไม เราบอกว่าไม่ใช่ไฟบ้าน ซึ่งเป็นบ้านของคนรู้จักที่สนิทกัน คู่กรณีก็ขว้างของใส่เรา
(ไม่แน่ใจว่าเป็นอะไร) เราตกใจมากก็เลยด่ากลับไป
เพราะไม่คิดว่าเขาจะมาทำร้ายร่างกายเรา วิ่งมาชกหน้าเรา
เราตกใจเลยมาหยิบโทรศัพท์โทรหาตำรวจ แต่ไม่มีคนรับสาย เราเลยถ่ายคลิปไว้
เราก็เลยโทรหาคนแถวบ้านที่เป็นเจ้าของที่เกิดเหตุให้มาช่วย ยืนอยู่ดีๆ ก็วิ่งมาชกต่อหน้า
ต่อหน้าเจ้าของบ้าน พอตำรวจมาก็ถามเราว่ามีเหตุอะไรเกิดขึ้นเราก็เล่าตามเหตุการณ์
แล้วมีการข่มขู่เราอีกว่าจะชกเราต่อหน้าตำรวจอีกถ้าเราแจ้งความ
ยังไม่เท่านั้นมีคนรู้จักเค้ามาอีกพยายามจะไกล่เกลี่ย เค้าได้มาฉุดดึงคู่กรณีเราให้ขึ้นบ้านบอกว่าเดื๋ยวค่อยคุ
เรางงเพราะเราเจ็บโดนชก ปากแตกตาบวมแล้วยังไง เราเลยโทร 1669 ให้มาช่วยพาส่งโรงพยาบาลเราอยู่กับลูก 2 คน
แต่ทำอะไรไม่ถูก ไปหาหมอก่อน แต่หลังจากหาหมอก็เลยไปลงบันทึกประจำวัน
พอวันรุ่งขึ้นก็ไปพบหมอประกันสังคมจะได้ไม่เสียค่าใช่จ่าย เพื่อตรวจร่างกาย
แต่ต้องนอนโรงพยาบาลเพราะบาดเจ็บที่หัวเขาบอกว่าเหมือนกระโหลกจะร้าว เราตกใจแต่ไม่รู้จะทำไง
พอได้เอกสารมาก็เลยไปโรงพัก แต่ไม่เจอร้อยเวร ต้องไปใหม่
พยายามโทร.เช็คว่าร้อยเวรเข้าวันไหน เราได้เข้าไปพบเจ้าหน้าที่ตำรวจสถานีบางกรวยคนเดิมบอกว่าเาจะเข้ามา (18 ก.ย.)
เค้าบอกว่าร้อยเวรที่รับเรื่องจะเข้ามา เราก็เข้าไปพบร้อยเวร
แต่เค้าไม่ได้เข้ามา แต่ทางจ่าที่อยู่ใน ส.ณ.แจ้งว่าคู่กรณีมาแจ้งความเหมือนกันเลยงง
เหตุการณ์เกิด 14 ก.ย. 63 แต่คู่กรณีมาแจ้งความวันที่ 17 ก.ย. 63 เราเลยไม่เข้าใจว่าเราต้องทำไง
เราทำตามขั้นตอนแล้ว แต่ตำรวจให้เรารอร้อยเวรอย่างเดียว
แล้วตอนที่เราไปหาหมอ เราได้โทร หาเพื่อนที่ขับแท๊กซี่ เค้าอุตส่าห์มาหาเรา พาเราไปหาหมอ
ยอมสละเวลา ยอมเสียโอกาสเสียรายได้ ในขณะที่เราเจ็บ ไม่มีใครแม้แต่คนเดียวมาดู เราเจ็บนะ
ตอนนี้รู้สึกว่าอยู่อย่างหวาดกลัว ไม่มีใครช่วยอะไรเราได้ บอกตรงๆว่ากลัวมาก อยู่อย่างหวาดกลัวตลอดเวลา
เราเองเป็นผู้หญิง มีลูกอยู่อีก 2 คน เราก็กลัวว่าทั้งตัวเราและลูกจะมีอันตราย ไม่มีความสุขเลย
โดนคนทำร้าย
ดิฉันได้ถูกทำร้ายร่างกายจากคนข้างบ้าน เป็นผู้ชายอายุประมาณ 50 กว่าๆ
เหตุเกิดที่บางกรวย ซึ่งอยู่ในพื้นที่ สภอ.บางกรวย
เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า เวลาประมาณ ห้าทุ่มกว่าๆ ดิฉันนั่งอยู่หน้าบ้าน และกำลังจะเข้าบ้าน ไม่มีคนเดินในซอยเลย
เราเห็นว่าไฟหน้าบ้านคนรู้จักเปิดอยู่แต่ไม่มีคนอยู่ ด้วยความหวังดีก็เลยเดินไปปิดไฟ อยู่ ๆ
คู่กรณีเขาถามว่าเราไปปิดไฟบ้านมันทำไม เราบอกว่าไม่ใช่ไฟบ้าน ซึ่งเป็นบ้านของคนรู้จักที่สนิทกัน คู่กรณีก็ขว้างของใส่เรา
(ไม่แน่ใจว่าเป็นอะไร) เราตกใจมากก็เลยด่ากลับไป
เพราะไม่คิดว่าเขาจะมาทำร้ายร่างกายเรา วิ่งมาชกหน้าเรา
เราตกใจเลยมาหยิบโทรศัพท์โทรหาตำรวจ แต่ไม่มีคนรับสาย เราเลยถ่ายคลิปไว้
เราก็เลยโทรหาคนแถวบ้านที่เป็นเจ้าของที่เกิดเหตุให้มาช่วย ยืนอยู่ดีๆ ก็วิ่งมาชกต่อหน้า
ต่อหน้าเจ้าของบ้าน พอตำรวจมาก็ถามเราว่ามีเหตุอะไรเกิดขึ้นเราก็เล่าตามเหตุการณ์
แล้วมีการข่มขู่เราอีกว่าจะชกเราต่อหน้าตำรวจอีกถ้าเราแจ้งความ
ยังไม่เท่านั้นมีคนรู้จักเค้ามาอีกพยายามจะไกล่เกลี่ย เค้าได้มาฉุดดึงคู่กรณีเราให้ขึ้นบ้านบอกว่าเดื๋ยวค่อยคุ
เรางงเพราะเราเจ็บโดนชก ปากแตกตาบวมแล้วยังไง เราเลยโทร 1669 ให้มาช่วยพาส่งโรงพยาบาลเราอยู่กับลูก 2 คน
แต่ทำอะไรไม่ถูก ไปหาหมอก่อน แต่หลังจากหาหมอก็เลยไปลงบันทึกประจำวัน
พอวันรุ่งขึ้นก็ไปพบหมอประกันสังคมจะได้ไม่เสียค่าใช่จ่าย เพื่อตรวจร่างกาย
แต่ต้องนอนโรงพยาบาลเพราะบาดเจ็บที่หัวเขาบอกว่าเหมือนกระโหลกจะร้าว เราตกใจแต่ไม่รู้จะทำไง
พอได้เอกสารมาก็เลยไปโรงพัก แต่ไม่เจอร้อยเวร ต้องไปใหม่
พยายามโทร.เช็คว่าร้อยเวรเข้าวันไหน เราได้เข้าไปพบเจ้าหน้าที่ตำรวจสถานีบางกรวยคนเดิมบอกว่าเาจะเข้ามา (18 ก.ย.)
เค้าบอกว่าร้อยเวรที่รับเรื่องจะเข้ามา เราก็เข้าไปพบร้อยเวร
แต่เค้าไม่ได้เข้ามา แต่ทางจ่าที่อยู่ใน ส.ณ.แจ้งว่าคู่กรณีมาแจ้งความเหมือนกันเลยงง
เหตุการณ์เกิด 14 ก.ย. 63 แต่คู่กรณีมาแจ้งความวันที่ 17 ก.ย. 63 เราเลยไม่เข้าใจว่าเราต้องทำไง
เราทำตามขั้นตอนแล้ว แต่ตำรวจให้เรารอร้อยเวรอย่างเดียว
แล้วตอนที่เราไปหาหมอ เราได้โทร หาเพื่อนที่ขับแท๊กซี่ เค้าอุตส่าห์มาหาเรา พาเราไปหาหมอ
ยอมสละเวลา ยอมเสียโอกาสเสียรายได้ ในขณะที่เราเจ็บ ไม่มีใครแม้แต่คนเดียวมาดู เราเจ็บนะ
ตอนนี้รู้สึกว่าอยู่อย่างหวาดกลัว ไม่มีใครช่วยอะไรเราได้ บอกตรงๆว่ากลัวมาก อยู่อย่างหวาดกลัวตลอดเวลา
เราเองเป็นผู้หญิง มีลูกอยู่อีก 2 คน เราก็กลัวว่าทั้งตัวเราและลูกจะมีอันตราย ไม่มีความสุขเลย