พ่อแม่แยกทางกันพ่อให้ไปอยู่กับป้าที่ระยองและอยู่กับลูกสาวป้าที่เป็นโรคซึมเศร้า

ในตอนเด็กเราจำเรื่องดีๆพี่พ่อแม่ทำให้เราไม่ได้เลยเราจำได้แค่ว่าพ่อแม่ไล่เอามีดฟันกันพ่อมีชู้ชาวบ้านนินทราเรื่องชู้ของพ่อให้เราฟังทุกวันแล้วพ่อแม่ก็แยกทางกันเอาเราไปฝากไว้กับคนนั้นคนนี้บ้างตอนป.3เราได้ย้ายไปเรียนที่ระยองเราไปอยู่กับป้าซึ่งลูกของป้าเป็นโรคซึมเศร้าเขาทั้งกินยาฆ่าตัวตายกรีดขอมือทำร้ายตัวเองทุกทางเท่าที่เขาจะทำได้ป้าของเราเลี้ยงหลานไว้อีกคนเป็นผู้หญิงเหมือนกันตอนเราเข้าไปอยู่ใหม่ๆรู้เลยว่าเขาเกลียดเรามากเขาอิจฉาเราแล้วเราก็อายุน้อยกว่าเขา2ปีตอนนั้นเราอยู่ป3พี่เขาอยู่ป5แต่เราจะเป็นหลานรักของป้าพี่มะเหมียวส่วนมากจะอยู่กับลูกสาวป้าที่เป็นโรคซึมเศร้าตั้งแต่วันแรกที่เราก้าวเขาไปอยู่บ้านหลังนั้นเขาแกล้งเราทุกครั้งที่มีโอกาสวันนั้นป้าของเราไม่รู้บ้านแล้วเราอยู่กับเขาสองคนลูกสาวป้าก็กินยานอนหลับหลับไม่รู้เรื่องอยู่ดีเขาก็เอากาวตาช้างมาหยดใส่เท้าเรามือเราเราทั้งโกรธทั้งร้องไห้เขาจิ๊กหัวตบเราจะเอากรรไกรมาตัดผมเราเราก็เลยวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อล้างก้าวออกล้างไปร้องไห้ไปแต่เราก้อไม่ยอมให้เรารังแกเราฝ่ายเดียวนะเราก็ไปหยิบกาวในตู้เย็นมาหยดใส่มือใส่เท้าเขาเหมือนที่เขาทำกับเราเขาก็ตบเราแต่เราสู้แล้วเขาสู้แรงเราไม่ไหวเขาเลยหยุด ทุกวันเราจะเดินไปรรกับเขาทุกวันแต่ทุกวันนางก้อทำตัวตัวเหมือนนางรังเกียจเราบอกเราไม่ต้องมาเดินไกลทำหน้าตาไม่พอใจใส่เราทุกวันไปรรก็ทำเป็นไม่รู้จักเรามาแกล้งเราเขารู้ว่าเราทำเวรตรงไหนเขาก็จะแกล้งเราให้เราไปเก็บใบไม้แต่ในนั้นมันมีอึน้องสุนัขอยู่เราหดหู่ใจมากและลำบากใจทุกครั้งที่ต้องอยู่กับเขาแถมกลับบ้านไปเราก็ต้องไปเจอลูกสาวป้าที่บางวันก็ดีบ้างวันก็ร้ายผีเข้าผีออกเดาใจไม่ถูกปกติป้าเราจะเป็นคนตัดผมให้เราทุกเดือนสาวมะเหมียวลูกสาวป้าจะตัดให้นางเป็นคนห่วงสวยแต่สายสู้เราไม่ได้หรอก55แต่เราไม่ชอบคำพูดเขาที่เขาหัวเราะเราที่ป้าตัดผมให้เราไม่ดีบอกว่ามันเป็นทรงกะลาแต่เราภูมิใจมากที่ป้าตัดผมให้เราไม่ว่าป้าจะทำอะไรให้เราสำหรับเราป้าดีหมดทุกอย่างจนเราเรียนจบแล้วอยู่กับย่าต่อที่ศรีษะเกษต่อกระทู้หน้า