ไม่อยากคุยกับแม่เวลาเค้าโทรศัพท์มาหา รู้สึกรำคาน ทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำอะไรให้

เราเพิ่งเรียนจบ และตอนนี้ได้งานในกทมสองเดือนแล้ว และแม่ก็โทรมาหาบ้าง แต่ไลน์มาถามตลอด ว่าไปทำงาน กลับถึงที่พักหรือยัง (ซึ่งที่พักก็เป็นบ้านญาติกันเอง) ถึงแล้วบอกแม่ด้วยนะ  เราเห็นแล้วเรารู้สึกว่าเขาเป็นห่วงเราเกินไปจนเรารู้สึกอึดอัดไปหมด จะทำอะไรก็ไม่กล้าทำ ไม่ปล่อยให้เราไปใช้ชีวิตเลยเหรอ  เราเป็นลูกคนเล็กด้วย แต่เราก็ อายุ24 แล้ว  จะไปไหนทีก็ต้องมานั่งถามจู้จี้จุกจิก มันทำให้เราอคติกับแม่ และพ่อด้วย  ในใจก็รู้ว่ามันคือความเป็นห่วงของเขา แต่มันกลับทำให้เรารำคาน และไม่อยากเล่าเรื่องอะไรให้เขาฟัง เลย แม้แต่ เรื่องที่ทำงาน หรือเรื่องปกติธรรมดาเช่นกินข้าวกับอะไร ....  ลืมบอกไปว่าแม่เราเป็นคนขี้ระแวง และขี้กังวลมากกๆด้วย จนเวลาเราจะทำอะไรหรือจะไปไหน ไปเที่ยวกับเพื่อน หรืออะไรก็แล้วแต่ แม่จะเป็นกังวล มากๆ  เราสัมผัสได้แล้วก็รู้สึกว่ามันมากเกินไปสำหรับวัยของเราเมื่อเทียบกับคนวัยเดียวกัน  

จนทุกวันนี้เวลาแม่โทรมาจะไม่อยากตอบ  และทำน้ำเสียงรำคานใส่ มันรู้สึกหงุดหงิด ที่เขาถามอะไรน่าเบื่อ จากแต่ก่อนที่เคยสนิทกับแม่กว่านี้ เล่าเรื่องอะไรให้ฟังมากกว่านี้ และมีความคิดถึงกันบ้าง  ตอนนี้กลับไม่มี ไม่รูสึกอยากบอกความในใจ เล่าเรื่องราวชีวิต หรือการทำงาน ให้แม่ฟังเลย

อยากรู้ว่ามีคนเป็นเหมือนหรือคล้ายๆกับเรามั้ย แล้วมันปกติหรือเปล่า  เราผิดมากไหมที่รู้สึกแบบนี้
และเราควรจะปรับอะไร อย่างไง

ขอบคุณล่วงหน้านะคะ




ปล. เป็นเฉพาะ กับพ่อแม่ กับคนอื่นไม่เป็นเลย