อยู่คนเดียวไปจนแก่

เรื่องนี้ค่อนข้างจะยาวหน่อย เกริ่นเยอะนะคะ
ตอนนี้เราอายุ 20 ปี อาศัยอยู่กับพ่อแม่และน้องชายอายุ 8 ปี เราเปิดธุรกิจเล็กๆ แยกจากพ่อและแม่เพื่อเรียนรู้ชีวิตค่ะ แต่ยังช่วยท่านทำงานและอยู่ด้วยกัน

เราเริ่มคิดว่าชีวิตนี้จะต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวแน่นอน เพราะว่าเราไม่สามารถอยู่กับใคร หรือเข้ากับใครได้เลย การมีคนรักสำหรับเรานั้นยากมาก เพราะเรามักถูกทิ้งอยู่เสมอ บวกกับที่บ้านของเราพ่อและแม่ค่อนข้างมีปัญหาบ่อยทะเลาะกันเกือบทุกวัน เราเลยมองว่าการใช่ชีวิตคู่คือเรื่องที่ทำให้เราขาดอิสระในทุกๆสิ่ง หลังจากถูกทิ้งบ่อยเข้าเราก็เริ่มชินและเริ่มเปลี่ยนไปโดยไม่รู้ตัว  ทั้งอึดอัด และกดดันทุกครั้งที่เริ่มความสัมพันธ์
-------------------------------------
เราเลยวางแผนไว้หลายทางเลือกแต่ก็ตัดสินใจดำเนินชีวิตแบบที่ควรไม่ได้สักทีตัวเลือกของชีวิตที่เราโอเคมีแค่ไม่กี่ทาง
1. รอจนพ่อแม่ตายและน้องชายมีอนาคต ซึ่งคงจะไม่เกิน 60 ปี หลังจากนั้นก็ฆ่าตัวตายเพื่อยุติ
2.มีลูก โดยการมีอะไรกับใครสักคน ก่อนมีเราคงต้องตรวจสุขภาพจนละเอียด พอท้องหลังจากนั้นก็แยกย้าย

สองข้อด้านบนเราลองคิดทบทวนแล้วมันก็มีทั้งด้านดีและไม่ดี การมีลูกอาจจะทำให้เขาเกิดมาแล้วได้รับความรักไม่เพียงพอ หรือการไม่มีลูกไปเลยก็อาจจะลำบาก แต่ถ้ามีลูกเพื่อความสบายของตัวเองก็ไม่ใช่สิ่งที่ควรอีก การอยู่บ้านพักคนชราก็ไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการเท่าไร

อยากอยากทราบความคิดเห็นของทุกท่านค่ะ ของดใช้คำหยากคายนะคะขอบคุณค่ะ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่