สวัสดีค่ะ เราชื่อดุ่ยนะคะ อาจจะเรียบเรียงภาษาไม่สละสลวย ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
เล่าสู่กันฟัง.. (ขอพื้นที่ระบายหน่อยค่ะ)
เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวค่ะ มีลูกสาวที่น่ารัก 2คน (ลูกคนละพ่อค่ะ )ยอมรับค่ะว่าเหนื่อยมากที่ต้องเลี้ยงดูลูกเองคนเดียว เพราะเราไม่ได้มีคนคอยซัพพอตอะไรเลย ได้บ้างก็ทางปู่กับย่าที่พอช่วยเหลือค่านมหลานบ้างอาทิตย์ละ1,000บาท ได้บ้างไม่ได้บ้าง (พ่อแม่เราก็ไม่ได้ช่วยเหลืออะไรนะคะเพราะเค้าคิดว่าเราโตแล้วก็ต้องช่วยเหลือตัวเอง บางทีเราก็แอบน้อยใจค่ะ แต่ทำได้แค่นั้นแหละ เข้าใจว่าท่านต้องส่งน้องเรียน เวลาน้องอยากได้อะไรก็เลยได้ง่ายหน่อย เพราะน้องเรียนอยู่) คนโตทางฝั่งพ่อไม่เคยมาส่งเสียอะไรเลย มีแต่เราเองทั้งนั้น หลายครั้งที่ท้อแท้มากถึงขั้นคิดอยากฆ่าตัวตาย ได้แค่คิดแหละค่ะเพราะว่าเราจะตายไม่ได้ต้องสู้กับความจนความลำบากมันซักตั้งเพื่อความอยู่รอดของตัวเองและลูกๆ หลายคนอาจสงสัยหรือมองว่าทำไมถึงเลิกกับพ่อของลูกทั้ง 2คน
สามีคนแรกที่เลิกเพราะเค้าแอบไปมีอะไรกับเพื่อนของเราตอนเราท้องค่ะ ให้โอกาสหลายครั้งก็ยังแอบกินกันอยู่เลยตัดสินใจเลิกค่ะ
ส่วนสามีคนที่2 เค้าเข้าหาเราทีแรกก็ไม่ได้เปิดใจคบค่ะเพราะค่อนข้างเจ็บจากคนแรก คุยเป็นเพื่อนกันมาพอสมควร เค้าก็บอกว่าเค้าก็เคยเป็นคนไม่ดีมาก่อน แต่ตอนนี้เค้าอยากสร้างครอบครัวอยากสร้างอนาคตใหม่ที่ดี ขอโอกาสเรา เราก็เห็นถึงความเสมอต้นเสมอปลายของเค้าเลยตัดสินใจคบค่ะ แรกๆตอนคบกันก็ดีค่ะ ใส่ใจดูแลทุกอย่าง ไม่นอกลู่นอกทาง ไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ 2ปีผ่านไปได้ใช้ชีวิตร่วมกัน มีโอกาสได้ไปบ้านสามีที่ ตจว.ค่ะ เราก็เริ่มเห็นตัวตนของเค้าแต่เค้าก็บอกว่านานๆจะได้กลับมาเที่ยวบ้านที ขอกินเหล้าสูบบุหรี่สักครั้ง เราก็ปล่อยๆผ่านไปค่ะไม่ได้อะไรมากมาย เข้าใจว่าเจอเพื่อนฝูงเลยอยากสนุกกับเพื่อนๆบ้าง แจ่พอกลับมาที่ กทม. เขาก็เริ่มกินเหล้าหนักขึ้น สูบบุหรี่หนักขึ้น จากคนที่เลิกเหล้าเลิกบุหรี่ไปแล้ว จนเรามีน้องเราก็บอกสามี เราดีใจกันมากค่ะ แต่สามีก็ทะเลาะกับที่บ้านหนักมากเพราะปู่กับย่ายังไม่อยากให้มีลูกกันในตอนนี้เพราะเราทั้งคู่ต่างมีลูกติด ทีแรกเราก็ไม่รุ้นะคะว่าเค้าทะเลาะกับที่บ้าน เราโทรเค้าไม่รับเลยไปหาที่บ้านแล้วบังเอิญได้ยินค่ะแต่เราก็แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องค่ะ แต่เค้าก็เล่าให้ฟังนะคะ เค้าก็บอกว่าเลือกเราและลูก ด้วยความที่รักแฟนค่ะเราก็เลยบอกเค้าว่าไม่เป็นไรงั้นเดี๋ยวเราไปอยู่บ้านเรา เลิกงานก็ค่อยมาหามาเจอกัน พ่อกับแม่เค้าจะได้สบายใจ แต่เค้าไม่ยอมค่ะ สรุป เราก็ยังคงอยู่ด้วยกัน แต่แฟนเราเริ่มเปลี่ยนไปค่ะ คุยกับ ผญ.เก่าๆของเค้าบ้าง กินเหล้าหนัก สูบบุหรี่หนักจนถึงขั้นเสพยาเสพติดค่ะ พอถามเค้าก็บอกว่าไม่ได้เสพไม่ได้ทำ หนักเข้าก็ขอเลิกกับเราค่ะบอกว่ายังคิดถึงเมียเก่าเค้า อยากกลับไปคบกับเมียเก่าเค้า ให้เราไปเอาลูกออกซะเพราะเค้าไม่ได้รักเราแล้วเค้ารักเมียเก่าเค้า บลาๆ เราก็นอนทั้งน้ำตาทุกวันค่ะ จนสุดท้ายเราเห็นคาตาว่าเค้าเสพยา เราก็ขอให้เค้าเลิกแต่เค้าไม่เลิก โดยเค้าใช้เหตูผลที่ว่า "เป็นใครมาสั่งกู..ขนาดพ่อแม่กูยังสั่งกูไม่ได่เลย" เราก็ได้แต่อดทนค่ะเพราะลูกคำเดียว เราก็เริ่มสืบค่ะว่าเค้าซื้อยานรกพวกนี้มาจากไหนจนได้เจอค่ะ เราเลยทักไปหาคนขายว่าให้เลิกเอามาส่งไม่งั้นจะแจ้งความจับ เค้าก็ไม่เอามาส่งนะคะพร้อมกับบอกสามีเรา (ตอนนี้คนขายโดนจับไปแล้วค่ะ) พอสามีเรารู้เรื่องก็มาต่อว่าเราค่ะถึงขั้นลงไม้ลงมือ ทั้งเตะทั้งตบเราสารพัดเลยค่ะ ทั้งๆที่เราตั้งท้องลูกของเค้าอยู่ เราเลยตัดสินใจเลิกและจะไปแจ้งความค่ะ แต่ปู่กับย่าก็ได้ขอไว้ว่าอย่าแจ้งความเลย ไม่ให้เลิกกันแต่ให้แยกกันอยุ่สักพักเพื่อให้เราใจเย็นลง แต่ในใจเราตอนนั้นคือไม่เอาแล้วทนไม่ไหวแล้ว แม่เราก็ด่าค่ะว่าทำไมไม่อดทน ไม่สงสารลูกหรอ แต่สิ่งที่เราเจอมันหนักมากค่ะทั้งยิบย่อยที่เราไม่ได้เล่าอีก ผ่านมา 2อาทิตย์ สามีเราเค้าพาเพื่อนเราไปมีอะไรกันบนห้องนอนของเราค่ะ กลางวันแสกๆเลยค่ะ เห็นคาตา (เพื่อนเราทักมาจีบสามีเราตั้งแต่เราคบกันใหม่ๆ แต่สามีเราไม่เล่นด้วยเราเลยไม่ได้สนใจอะไร) มันยิ่งตอกย้ำความรู้สึกเราไปยิ่งกว่าเดิม เราเลยตัดใจจบแบบไม่มีเยื่อใย เลี้ยงลูกเองคนเดียว บางเดือนไม่มีเงินซื้อนมซื้อแพมเพิสให้ลูกก็มี ไม่มีเงินให้ลูกคนโตไปโรงเรียนก็มี ยอมรับว่าลำบากมากค่ะเคยคิดพาลูกฆ่าตัวตาย แต่ลูกคนโตพูดกับเราว่า "หนูรักแม่กับน้องนะ หนูจะตั้งใจเรียนและหางานดีๆทำ แม่กับน้องจะได้สบาย" น้ำตาไหลเลยค่ะ รู้เลยว่าชีวิตของตัวเองสำคัญกับลูกๆขนาดไหน ถึงจะอดเราก็ต้องทนค่ะเพื่อให้ลูกอิ่ม โชคดีหน่อยก็รุ่นพี่ที่โรงเรียนเอาชุดนักเรียนที่เค้าใส่ไม่ได้แล้วมาให้ ก็ประหยัดไปได้เยอะเลยค่ะ ส่วนคนเล็กก็อาสัยว่าได้นมโรงเรียนบ้าง ได้แพมเพิสจากพี่ที่ทำงานบ้าง (เพราะลูกเค้าใส่ไม่ได้) ส่วนสามีและเพื่อนเราตอนนี้ก็สุขสบายมีความสุขดีค่ะ เพราะปู่กับย่ายอมรับทั้งคู่แล้ว ถึงเค้าจะไม่ส่งเสียเลี้ยงดูลูกก็ไม่เป็นไรค่ะ เราจะเลี้ยงดูลูกเราให้ดีที่สุดค่ะ ไม่ให้ลูกรู้สึกขาด เหนื่อยแค่ไหนก็จะสู้จะทนค่ะ แค่ได้เห็นรอยยิ้มและได้ยินเสียงหัวเราของลูก คนเป็นแม่อย่างเราก็หายเหนื่อยแล้วค่ะ สู้ๆนะตัวเรา สู้ๆนะคะแม่เลี้ยงเดี่ยวทุกคน
ปล.ใครที่มีชุดนักเรียนเก่าที่จะทิ้ง(ยังใส่ได้)บริจาคชุดนักเรียน ผญ.หรือรองเท้านักเรียน เก่าที่ไม่ได้ใช้แล้ว ดุ่ยยินดีรับนะคะให้ลูกสาวคนโตค่ะ
หรือเสื้อผ้าที่ไม่ใส่แล้วของเด็กๆก็ได้ค่ะ (คนโต 9ขวบอยู่ ป.3ค่ะ ส่วนคนเล็ก 2ขวบครึ่งค่ะ) ขอบคุณมากนะคะ
เล่าสู่กันฟัง
เล่าสู่กันฟัง.. (ขอพื้นที่ระบายหน่อยค่ะ)
เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวค่ะ มีลูกสาวที่น่ารัก 2คน (ลูกคนละพ่อค่ะ )ยอมรับค่ะว่าเหนื่อยมากที่ต้องเลี้ยงดูลูกเองคนเดียว เพราะเราไม่ได้มีคนคอยซัพพอตอะไรเลย ได้บ้างก็ทางปู่กับย่าที่พอช่วยเหลือค่านมหลานบ้างอาทิตย์ละ1,000บาท ได้บ้างไม่ได้บ้าง (พ่อแม่เราก็ไม่ได้ช่วยเหลืออะไรนะคะเพราะเค้าคิดว่าเราโตแล้วก็ต้องช่วยเหลือตัวเอง บางทีเราก็แอบน้อยใจค่ะ แต่ทำได้แค่นั้นแหละ เข้าใจว่าท่านต้องส่งน้องเรียน เวลาน้องอยากได้อะไรก็เลยได้ง่ายหน่อย เพราะน้องเรียนอยู่) คนโตทางฝั่งพ่อไม่เคยมาส่งเสียอะไรเลย มีแต่เราเองทั้งนั้น หลายครั้งที่ท้อแท้มากถึงขั้นคิดอยากฆ่าตัวตาย ได้แค่คิดแหละค่ะเพราะว่าเราจะตายไม่ได้ต้องสู้กับความจนความลำบากมันซักตั้งเพื่อความอยู่รอดของตัวเองและลูกๆ หลายคนอาจสงสัยหรือมองว่าทำไมถึงเลิกกับพ่อของลูกทั้ง 2คน
สามีคนแรกที่เลิกเพราะเค้าแอบไปมีอะไรกับเพื่อนของเราตอนเราท้องค่ะ ให้โอกาสหลายครั้งก็ยังแอบกินกันอยู่เลยตัดสินใจเลิกค่ะ
ส่วนสามีคนที่2 เค้าเข้าหาเราทีแรกก็ไม่ได้เปิดใจคบค่ะเพราะค่อนข้างเจ็บจากคนแรก คุยเป็นเพื่อนกันมาพอสมควร เค้าก็บอกว่าเค้าก็เคยเป็นคนไม่ดีมาก่อน แต่ตอนนี้เค้าอยากสร้างครอบครัวอยากสร้างอนาคตใหม่ที่ดี ขอโอกาสเรา เราก็เห็นถึงความเสมอต้นเสมอปลายของเค้าเลยตัดสินใจคบค่ะ แรกๆตอนคบกันก็ดีค่ะ ใส่ใจดูแลทุกอย่าง ไม่นอกลู่นอกทาง ไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ 2ปีผ่านไปได้ใช้ชีวิตร่วมกัน มีโอกาสได้ไปบ้านสามีที่ ตจว.ค่ะ เราก็เริ่มเห็นตัวตนของเค้าแต่เค้าก็บอกว่านานๆจะได้กลับมาเที่ยวบ้านที ขอกินเหล้าสูบบุหรี่สักครั้ง เราก็ปล่อยๆผ่านไปค่ะไม่ได้อะไรมากมาย เข้าใจว่าเจอเพื่อนฝูงเลยอยากสนุกกับเพื่อนๆบ้าง แจ่พอกลับมาที่ กทม. เขาก็เริ่มกินเหล้าหนักขึ้น สูบบุหรี่หนักขึ้น จากคนที่เลิกเหล้าเลิกบุหรี่ไปแล้ว จนเรามีน้องเราก็บอกสามี เราดีใจกันมากค่ะ แต่สามีก็ทะเลาะกับที่บ้านหนักมากเพราะปู่กับย่ายังไม่อยากให้มีลูกกันในตอนนี้เพราะเราทั้งคู่ต่างมีลูกติด ทีแรกเราก็ไม่รุ้นะคะว่าเค้าทะเลาะกับที่บ้าน เราโทรเค้าไม่รับเลยไปหาที่บ้านแล้วบังเอิญได้ยินค่ะแต่เราก็แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องค่ะ แต่เค้าก็เล่าให้ฟังนะคะ เค้าก็บอกว่าเลือกเราและลูก ด้วยความที่รักแฟนค่ะเราก็เลยบอกเค้าว่าไม่เป็นไรงั้นเดี๋ยวเราไปอยู่บ้านเรา เลิกงานก็ค่อยมาหามาเจอกัน พ่อกับแม่เค้าจะได้สบายใจ แต่เค้าไม่ยอมค่ะ สรุป เราก็ยังคงอยู่ด้วยกัน แต่แฟนเราเริ่มเปลี่ยนไปค่ะ คุยกับ ผญ.เก่าๆของเค้าบ้าง กินเหล้าหนัก สูบบุหรี่หนักจนถึงขั้นเสพยาเสพติดค่ะ พอถามเค้าก็บอกว่าไม่ได้เสพไม่ได้ทำ หนักเข้าก็ขอเลิกกับเราค่ะบอกว่ายังคิดถึงเมียเก่าเค้า อยากกลับไปคบกับเมียเก่าเค้า ให้เราไปเอาลูกออกซะเพราะเค้าไม่ได้รักเราแล้วเค้ารักเมียเก่าเค้า บลาๆ เราก็นอนทั้งน้ำตาทุกวันค่ะ จนสุดท้ายเราเห็นคาตาว่าเค้าเสพยา เราก็ขอให้เค้าเลิกแต่เค้าไม่เลิก โดยเค้าใช้เหตูผลที่ว่า "เป็นใครมาสั่งกู..ขนาดพ่อแม่กูยังสั่งกูไม่ได่เลย" เราก็ได้แต่อดทนค่ะเพราะลูกคำเดียว เราก็เริ่มสืบค่ะว่าเค้าซื้อยานรกพวกนี้มาจากไหนจนได้เจอค่ะ เราเลยทักไปหาคนขายว่าให้เลิกเอามาส่งไม่งั้นจะแจ้งความจับ เค้าก็ไม่เอามาส่งนะคะพร้อมกับบอกสามีเรา (ตอนนี้คนขายโดนจับไปแล้วค่ะ) พอสามีเรารู้เรื่องก็มาต่อว่าเราค่ะถึงขั้นลงไม้ลงมือ ทั้งเตะทั้งตบเราสารพัดเลยค่ะ ทั้งๆที่เราตั้งท้องลูกของเค้าอยู่ เราเลยตัดสินใจเลิกและจะไปแจ้งความค่ะ แต่ปู่กับย่าก็ได้ขอไว้ว่าอย่าแจ้งความเลย ไม่ให้เลิกกันแต่ให้แยกกันอยุ่สักพักเพื่อให้เราใจเย็นลง แต่ในใจเราตอนนั้นคือไม่เอาแล้วทนไม่ไหวแล้ว แม่เราก็ด่าค่ะว่าทำไมไม่อดทน ไม่สงสารลูกหรอ แต่สิ่งที่เราเจอมันหนักมากค่ะทั้งยิบย่อยที่เราไม่ได้เล่าอีก ผ่านมา 2อาทิตย์ สามีเราเค้าพาเพื่อนเราไปมีอะไรกันบนห้องนอนของเราค่ะ กลางวันแสกๆเลยค่ะ เห็นคาตา (เพื่อนเราทักมาจีบสามีเราตั้งแต่เราคบกันใหม่ๆ แต่สามีเราไม่เล่นด้วยเราเลยไม่ได้สนใจอะไร) มันยิ่งตอกย้ำความรู้สึกเราไปยิ่งกว่าเดิม เราเลยตัดใจจบแบบไม่มีเยื่อใย เลี้ยงลูกเองคนเดียว บางเดือนไม่มีเงินซื้อนมซื้อแพมเพิสให้ลูกก็มี ไม่มีเงินให้ลูกคนโตไปโรงเรียนก็มี ยอมรับว่าลำบากมากค่ะเคยคิดพาลูกฆ่าตัวตาย แต่ลูกคนโตพูดกับเราว่า "หนูรักแม่กับน้องนะ หนูจะตั้งใจเรียนและหางานดีๆทำ แม่กับน้องจะได้สบาย" น้ำตาไหลเลยค่ะ รู้เลยว่าชีวิตของตัวเองสำคัญกับลูกๆขนาดไหน ถึงจะอดเราก็ต้องทนค่ะเพื่อให้ลูกอิ่ม โชคดีหน่อยก็รุ่นพี่ที่โรงเรียนเอาชุดนักเรียนที่เค้าใส่ไม่ได้แล้วมาให้ ก็ประหยัดไปได้เยอะเลยค่ะ ส่วนคนเล็กก็อาสัยว่าได้นมโรงเรียนบ้าง ได้แพมเพิสจากพี่ที่ทำงานบ้าง (เพราะลูกเค้าใส่ไม่ได้) ส่วนสามีและเพื่อนเราตอนนี้ก็สุขสบายมีความสุขดีค่ะ เพราะปู่กับย่ายอมรับทั้งคู่แล้ว ถึงเค้าจะไม่ส่งเสียเลี้ยงดูลูกก็ไม่เป็นไรค่ะ เราจะเลี้ยงดูลูกเราให้ดีที่สุดค่ะ ไม่ให้ลูกรู้สึกขาด เหนื่อยแค่ไหนก็จะสู้จะทนค่ะ แค่ได้เห็นรอยยิ้มและได้ยินเสียงหัวเราของลูก คนเป็นแม่อย่างเราก็หายเหนื่อยแล้วค่ะ สู้ๆนะตัวเรา สู้ๆนะคะแม่เลี้ยงเดี่ยวทุกคน
ปล.ใครที่มีชุดนักเรียนเก่าที่จะทิ้ง(ยังใส่ได้)บริจาคชุดนักเรียน ผญ.หรือรองเท้านักเรียน เก่าที่ไม่ได้ใช้แล้ว ดุ่ยยินดีรับนะคะให้ลูกสาวคนโตค่ะ
หรือเสื้อผ้าที่ไม่ใส่แล้วของเด็กๆก็ได้ค่ะ (คนโต 9ขวบอยู่ ป.3ค่ะ ส่วนคนเล็ก 2ขวบครึ่งค่ะ) ขอบคุณมากนะคะ