ก่อนหน้านี้เราเคยตั้งกระทู้ไปแล้วเรื่องชีวิตนี่แหละ แต่ตอนนี้ก็มาตั้งอีกครั้ง เราไม่รู้จะหาคำปรึกษาหรือที่ระบายที่ไหนได้ เราเครียดมากๆ
เราอยู่กทม.จนวันหนึ่งเกิดเหตุการณ์วิกฤตปลดพนักงานออกและบริษัทที่ทำงานอยู่กำลังจะล้มละลายเราเลยต้องออกจากงานที่ทำ ในระหว่างนั้นเราคบกับแฟนเราอยู่ด้วยค่ะ คบได้สักระยะหนึ่งแล้ว
เขาอายุน้อยกว่าเรา 6 ปี เป็นน้องชายของเพื่อนสนิท ซึ่งเพื่อนลากแม่น้ำ8สาย มาสาธยายข้อดีของน้องตัวเอง แต่เขาก็ดีจริงๆค่ะ เป็นคนดีคนหนึ่งเลย คอยซัพพอร์ทเราเรื่องเงิน และกำลังใจในระหว่างที่เรากำลังเคว้งเรื่องชีวิตเพราะงาน เรารักงานมากไม่มีงานก็ไม่มีเงิน เราเครียดอยากฆ่าตัวตายหลายครั้ง แต่ติดที่เรายังมีสามัญความเป็นคนความเป็นแม่อยู่ค่ะ เรามีลูกติดอยู่1 คน เป็นแม่เลี่ยงเดี่ยวมา17 ปีแล้ว ไม่อยากใช้ชีวิตคู่กับใครกลัวเขาดูแลเราและลูกไม่ได้ จึงได้แต่คบค่ะแต่ไม่เคยคบแบบอยู่กินกัน
จนวันหนึ่งมีเหตุการณ์มากมายเกิดขึ้นเกี่ยวกับหนี้สินของเรา เราต้องตัดสินใจอีกครั้ง แฟนเราชวนเรามาอยู่บ้านเขาที่ตจว. แบบอยู่กินกันฉันสามี
ก่อนหน้าที่จะย้ายมา เราชั่งใจคิดประมาณ 5 เดือนได้ค่ะ ว่าจะไปดีไหม คนๆนี้จะดูแลเราได้ไหม ด้วยเพราะเราไม่เคยใช้ชีวิตอยู่กับใครมาก่อน แต่คบกันมาเกือบ1 ปี เขาก็ยังดีกับเราอยู่คอยช่วยเหลือเราตลอดเราเลยตัดสินใจค่ะ ซึ่งเขาสัญญากับเราดีมากๆจะดูแลเราเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้ จะช่วยกันสร้างครอบครัว สารพัดค่ะ เราชั่งใจนานมาก ห่วงลูกด้วยแต่แม่เราบอกไปเถอะแม่จะดูแลให้เอง
เราเลยเลือกที่จะ...
ย้ายมาอยู่กับแฟนเราที่ต่างจังหวัดพร้อมหนี้สินเราอีกก้อนหนึ่ง ที่ติดมาด้วยตอนทำงาน😔
.....
.....
จนเวลาตอนนั้นถึงตอนนี้...ผ่านมาแล้ว1 ปีที่เราย้ายมาอยู่กับครอบครัวเขา มันกลับไม่เป็นเหมือนที่เขาพูดเลย เราทุกข์มากกว่าสุขค่ะ ครอบครัวเขาก็ดีกับเราอยู่ค่ะ อยู่กันประมาน6เดือนแรกยังปกติค่ะ พอเข้าเดือนที่7แฟนเราเปลี่ยนไปมากๆ เริ่มเฉยชาเชื่องช้าทุกๆเรื่อง ความรักที่เคยดูดดื่มกลับหายไปไหนหมดไม่รู้ เบื่อหน้ากัน เราอยากไปๆจากตรงนี้มากๆๆ เขาได้แต่พูดหลายอย่างแต่ไม่เคยลงมือทำหรือนำอะไรเราสักอย่าง
แล้วอยู่บ้านคนอื่นไม่สบายเท่าอยู่บ้านเราคำนี้มันเรื่องจริงเลยค่ะ (สำหรับเรานะคะ)😔
แล้วแฟนก็ไม่คิดช่วยกันสร้างไม่เคยเป็นคู่คิดให้เราเลย เราต้องคิดเองทำเองหมด เราลืมบอก เรามาอยู่นี่เราเปิดร้านขายอาหารส้มตำเล็กๆ รายได้ก็น้อยนิดไม่ได้เท่าตอนอยู่กทม.หรอกค่ะ แต่เราก็คิดว่า เอาวะ..นี่มันคือครอบครัว เราต้องสร้างครอบครัวกับคนนี้ อย่าไปคิดมาก อยู่แบบพอเพียงทยอยใช้หนี้เก่าไป แต่ทำไมเราไม่มีความสุขเลย
ตอนนี้ทางบ้านเราก็บีบเรื่องเงินที่เราส่งให้ลูกไม่ตรง เพราะรายได้มันไม่ได้มากเท่าเดิมที่อยู่กทม.ค่ะ เราได้เงินเป็นรายวันจากการขายของ มันไม่มากนัก เราท้อมากๆๆไม่รู้จะคุยกับใครไม่มีเพื่อนค่ะ
หันไปคู่ชีวิตก็ไม่อะไรเลยสักอย่าง เหมือนตอนนี้ทัศนคติเราไม่เหมือนกันค่ะ เราอยากสร้างครอบครัว สร้างอนาคต สร้างเพื่อให้เป็นหลักกับครอบครัวเรา แต่แฟนเราเรื่อยๆเฉื่อยๆมาก เขาไม่กินเหล้าไม่เข้าสังคม ไม่สูบบุหรี่ ไม่เจ้าชู้ ไม่เที่ยว
ไม่อะไรเลยสักอย่างค่ะ555 เห้อออ....
ที่บ้านก็ได้แต่พูดว่าถ้าอยู่แล้วไม่ดีขึ้นก็กลับบ้านเรา
แต่ตอนที่เราเคว้ง เรามีแค่เขาที่ยังอยู่กับเรา ช่วยเราใช้หนี้สินที่เราติดไว้ด้วยอีก จะไปจะมามันไม่ใช่ง่ายๆเหมือนปากพูดนะคะ ทางผู้ใหญ่ครอบครัวแฟนที่เขาดีกับเราจะคิดยังไง เหตุผลมันยังมีอยู่ค่ะ
เราไม่รู้จะปรึกษาใครดี เราขอมาระบายหน่อยนะคะ
ชีวิตมันยากจริงๆค่ะ ตัดสินใจผิดหรือถูกก็เราเลือกเอง ไม่มีใครมาคิดกับเราด้วย ตอนนี้ที่พิมพ์อยู่ก็ร้องไห้ค่ะ เราเลือกคู่ชีวิตผิดหรือเปล่าคะ อนาคตเราเคว้งเหลือเกิน ทำไมชีวิตมันยากแบบนี้คะ...😔😔
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ ตอนนี้จขกท.ไม่มีแม้กำลังใจและกำลังกายเลยค่ะ มันสิ้นหวังหมดค่ะ ขอบคุณพื้นที่ระบายตรงนี้ที่พูดกับใครไม่ได้ด้วยนะคะ🙏🙏
ชีวิตคู่นี้ มันยาก เราเลือกผิดใช่ไหม..?
เราอยู่กทม.จนวันหนึ่งเกิดเหตุการณ์วิกฤตปลดพนักงานออกและบริษัทที่ทำงานอยู่กำลังจะล้มละลายเราเลยต้องออกจากงานที่ทำ ในระหว่างนั้นเราคบกับแฟนเราอยู่ด้วยค่ะ คบได้สักระยะหนึ่งแล้ว
เขาอายุน้อยกว่าเรา 6 ปี เป็นน้องชายของเพื่อนสนิท ซึ่งเพื่อนลากแม่น้ำ8สาย มาสาธยายข้อดีของน้องตัวเอง แต่เขาก็ดีจริงๆค่ะ เป็นคนดีคนหนึ่งเลย คอยซัพพอร์ทเราเรื่องเงิน และกำลังใจในระหว่างที่เรากำลังเคว้งเรื่องชีวิตเพราะงาน เรารักงานมากไม่มีงานก็ไม่มีเงิน เราเครียดอยากฆ่าตัวตายหลายครั้ง แต่ติดที่เรายังมีสามัญความเป็นคนความเป็นแม่อยู่ค่ะ เรามีลูกติดอยู่1 คน เป็นแม่เลี่ยงเดี่ยวมา17 ปีแล้ว ไม่อยากใช้ชีวิตคู่กับใครกลัวเขาดูแลเราและลูกไม่ได้ จึงได้แต่คบค่ะแต่ไม่เคยคบแบบอยู่กินกัน
จนวันหนึ่งมีเหตุการณ์มากมายเกิดขึ้นเกี่ยวกับหนี้สินของเรา เราต้องตัดสินใจอีกครั้ง แฟนเราชวนเรามาอยู่บ้านเขาที่ตจว. แบบอยู่กินกันฉันสามี
ก่อนหน้าที่จะย้ายมา เราชั่งใจคิดประมาณ 5 เดือนได้ค่ะ ว่าจะไปดีไหม คนๆนี้จะดูแลเราได้ไหม ด้วยเพราะเราไม่เคยใช้ชีวิตอยู่กับใครมาก่อน แต่คบกันมาเกือบ1 ปี เขาก็ยังดีกับเราอยู่คอยช่วยเหลือเราตลอดเราเลยตัดสินใจค่ะ ซึ่งเขาสัญญากับเราดีมากๆจะดูแลเราเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้ จะช่วยกันสร้างครอบครัว สารพัดค่ะ เราชั่งใจนานมาก ห่วงลูกด้วยแต่แม่เราบอกไปเถอะแม่จะดูแลให้เอง
เราเลยเลือกที่จะ...
ย้ายมาอยู่กับแฟนเราที่ต่างจังหวัดพร้อมหนี้สินเราอีกก้อนหนึ่ง ที่ติดมาด้วยตอนทำงาน😔
.....
.....
จนเวลาตอนนั้นถึงตอนนี้...ผ่านมาแล้ว1 ปีที่เราย้ายมาอยู่กับครอบครัวเขา มันกลับไม่เป็นเหมือนที่เขาพูดเลย เราทุกข์มากกว่าสุขค่ะ ครอบครัวเขาก็ดีกับเราอยู่ค่ะ อยู่กันประมาน6เดือนแรกยังปกติค่ะ พอเข้าเดือนที่7แฟนเราเปลี่ยนไปมากๆ เริ่มเฉยชาเชื่องช้าทุกๆเรื่อง ความรักที่เคยดูดดื่มกลับหายไปไหนหมดไม่รู้ เบื่อหน้ากัน เราอยากไปๆจากตรงนี้มากๆๆ เขาได้แต่พูดหลายอย่างแต่ไม่เคยลงมือทำหรือนำอะไรเราสักอย่าง
แล้วอยู่บ้านคนอื่นไม่สบายเท่าอยู่บ้านเราคำนี้มันเรื่องจริงเลยค่ะ (สำหรับเรานะคะ)😔
แล้วแฟนก็ไม่คิดช่วยกันสร้างไม่เคยเป็นคู่คิดให้เราเลย เราต้องคิดเองทำเองหมด เราลืมบอก เรามาอยู่นี่เราเปิดร้านขายอาหารส้มตำเล็กๆ รายได้ก็น้อยนิดไม่ได้เท่าตอนอยู่กทม.หรอกค่ะ แต่เราก็คิดว่า เอาวะ..นี่มันคือครอบครัว เราต้องสร้างครอบครัวกับคนนี้ อย่าไปคิดมาก อยู่แบบพอเพียงทยอยใช้หนี้เก่าไป แต่ทำไมเราไม่มีความสุขเลย
ตอนนี้ทางบ้านเราก็บีบเรื่องเงินที่เราส่งให้ลูกไม่ตรง เพราะรายได้มันไม่ได้มากเท่าเดิมที่อยู่กทม.ค่ะ เราได้เงินเป็นรายวันจากการขายของ มันไม่มากนัก เราท้อมากๆๆไม่รู้จะคุยกับใครไม่มีเพื่อนค่ะ
หันไปคู่ชีวิตก็ไม่อะไรเลยสักอย่าง เหมือนตอนนี้ทัศนคติเราไม่เหมือนกันค่ะ เราอยากสร้างครอบครัว สร้างอนาคต สร้างเพื่อให้เป็นหลักกับครอบครัวเรา แต่แฟนเราเรื่อยๆเฉื่อยๆมาก เขาไม่กินเหล้าไม่เข้าสังคม ไม่สูบบุหรี่ ไม่เจ้าชู้ ไม่เที่ยว
ไม่อะไรเลยสักอย่างค่ะ555 เห้อออ....
ที่บ้านก็ได้แต่พูดว่าถ้าอยู่แล้วไม่ดีขึ้นก็กลับบ้านเรา
แต่ตอนที่เราเคว้ง เรามีแค่เขาที่ยังอยู่กับเรา ช่วยเราใช้หนี้สินที่เราติดไว้ด้วยอีก จะไปจะมามันไม่ใช่ง่ายๆเหมือนปากพูดนะคะ ทางผู้ใหญ่ครอบครัวแฟนที่เขาดีกับเราจะคิดยังไง เหตุผลมันยังมีอยู่ค่ะ
เราไม่รู้จะปรึกษาใครดี เราขอมาระบายหน่อยนะคะ
ชีวิตมันยากจริงๆค่ะ ตัดสินใจผิดหรือถูกก็เราเลือกเอง ไม่มีใครมาคิดกับเราด้วย ตอนนี้ที่พิมพ์อยู่ก็ร้องไห้ค่ะ เราเลือกคู่ชีวิตผิดหรือเปล่าคะ อนาคตเราเคว้งเหลือเกิน ทำไมชีวิตมันยากแบบนี้คะ...😔😔
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ ตอนนี้จขกท.ไม่มีแม้กำลังใจและกำลังกายเลยค่ะ มันสิ้นหวังหมดค่ะ ขอบคุณพื้นที่ระบายตรงนี้ที่พูดกับใครไม่ได้ด้วยนะคะ🙏🙏