Ep.3 (Ep.สุดท้าย)
#บทสรุปของวิบากกรรม
#Ep.นี้ยินดีให้กดโกรธ
หลายคนคิดในใจอะไรของมันว่ะมาเล่าเรื่องกรรมเรื่องรักที่เกิดขึ้นกับตัวเองให้คนอื่นฟัง
ไม่ได้อยากรู้รกหน้าเฟสชิปหาย จุดประสงค์เดียวที่ผมเล่าประเด็นเดียวคือเรื่อง”วิบากกรรม”
ผมอยากให้ทุกคนได้อ่านEp.นี้ แล้วทุกคนจะโกรธจะเกลียดจะ unfeind ผมผมยินดี
แล้วคุณจะอุทานในใจว่าสมควรแล้วที่เป็นแบบนี้ ความสงสาร ความเห็นใจที่เคยมีมันอาจ
จะพลิกจากหน้ามือเป็นหลังตีนเลยก็ได้ มีเพียงไม่กี่คนในชีวิตที่ผมเคยเล่าให้ฟัง..
แน่นอนครับไม่มีใครที่จะเล่าในด้านเลวด้าน
ด้านไม่ดีของตัวเองให้คนอื่นเกลียด
แต่ไม่ใช่ผมครับ ในสิ่งที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ ขอให้เป็นวิทยาทานแก่ผู้ที่ได้อ่านทั้งหลายได้
ตระหนักเป็นอย่างยิ่งว่า เวรกรรมไม่ต้องรอถึงชาติหน้า ใครทำอะไรไว้ต้องได้ชดใช้แน่นอนไม่ช้าก็เร็ว
เดี๋ยวจะยาวไปเรื่มเลยดีกว่า ถ้าใครได้อ่านEp.1และ2แล้ว ผมขอพาคุณย้อนกลับไปที่ #วิบากกรรมที่1
คนแรกในชีวิตสิ่งที่ผมไม่ได้บอกไปในEp.1,2นั้น ผมตั้งใจจะมาสรุปในEp.สุดท้ายนี้ครับ “ผมทำเธอท้องครับ”
ใช่ครับ! เธอท้องในขณะที่อนาคตเธอกำลังจะสวยหรู เธอเพิ่งจะสอบติดในคณะวิศวกรรมสิ่งทอ ถ้าคุณอ่านถึงจุดนี้แล้ว
แน่นอนครับหลายคิดว่าอะไรจะเกิดขึ้น แต่ความคิดผมและเธอในตอนนั้นไม่ตรงกัน ผมยอมรับทุกอย่างที่เกิดขึ้น
ผมกำลังจะเป็นพ่อคนแล้วแต่เธอเห็นผมก็ยังเรียนไม่จบและไม่มีอะไรเลยยังรับผิดชอบอะไรไม่ได้สักอย่าง
แต่ความคิดเธอไม่ใช่แค่นั้นเธอต้องแบกรับสิ่งที่ครอบครัวกดดัน คู่หมั่นที่รอวันแต่งและอีกหลายต่อหลายอย่าง
ใช่ครับอย่างที่คุณคิด เธอไม่เอาเด็กไว้ครับ เธอกลับมาบอกผมซึ่งเราก็มีปากเสียงกัน
เช้าวันจันทร์ผมไปเรียนเธอยังไม่กลับอ้างว่าลาเรียน 2วัน เธอก็อยู่ห้อง กลับมาผมไม่เจอโทรหาติดแต่ไม่รับ
ผมเป็นห่วงกระวนกระวายมากจนถึงเวลา4ทุ่ม เธอกลับมาพร้อมสภาพที่อิดโรยบอกกับผมสั้นๆว่า”ไปเอาน้องออกแล้วนะ”
ไปที่โคราช(บขส.เก่า) ผมสงสารเธอมากจริงๆระยะเวลาผ่านไป ปี2 เทอม1 ผมทำเธอท้องอีกแล้วครับครั้งนี้อาการออกชัดมาก
ทั้งหน้าทั้งตัวบวมอย่างเห็นได้ชัด รอบนี้เธอไม่กล้ากลับไปที่เก่าเพราะค่าใช่จ่ายสูงแล้วก็เจ็บมาก(เธออธิบายให้ผมฟังทุกขั้นตอน)
เธอไปซื้อยาสอดมาสอดครับ โดยที่ผมไม่รู้อีกแล้วทำเองโดยไม่บอกผมครั้งนี้ผมร้องไห้กอดเธอได้แต่บอกว่าขอโทษ
แต่เธอไม่เคยโทษผมเลย ผมเลวพอรึยังครับ? ถึงตอนนี้รู้รึยังว่าสิ่งทีผมเจอมามันไม่ได้เศษเสี้ยวกับที่ผมทำลงไปเลย
ยังครับผมยังเลวไม่พอ ปี4 ปีสุดท้ายเธอกำลังจะเรียนจบ(บางคนร้องโอ้ยยยยแล้วตอนนี้!) ช่วงทำโปรเจ๊คกเธอกลับบมาผมบ่อย
เหมือนเดิมครับเหตุการณ์เดิม เธอติดน้องอีกแล้ว แต่ครั้งนี้เธอเครียดมากเพราะหลายๆอย่าง อนาคตเธอกำลังจะไปได้สวย
ทุกครั้งผมก็ยอมรับผิดรวมถึงครั้งนี้ด้วย เธอโกรธและเกลียดผมมาก ไม่อยากเจอหน้าไม่อยากได้ยินเสียง ให้ผมช่วยอย่างเดียวคือ
ไปซื้อยาให้เธอแล้วส่งไปให้ที่กรุงเทพ ผมทำตามที่เธอบอกแล้วพยายามติดต่อเธอทุกวัน แต่ไม่รับสายเลย จนผมต้องขึ้นไปหาที่กรุงเทพ
ทราบข่าวว่าเธอตกเลือดที่ห้องแล้วมีคนนำส่งโรงพยาบาล ผมไปถึงที่หอพักไม่มีคนอยู่ ผมก็มารอที่ห้องรุ่นพี่อีกคนถึง2วัน จนมีคนบอกว่า
เธอกลับมาแล้วเธอไม่อยากเจอหน้าผม ไม่อยากคุย เกลียดขึ้นสมอง ไล่ผมกลับโดยที่ไม่ได้เจอหน้ากันเลย เธอไม่เปิดประตูเราคุยกันผ่านป
ระตูอยู่ 2 วัน เธอบอกให้ผมกลับไปเรียน แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง..
เธอเรียนจบแล้วตามที่เธอไฝ่ฝัน ผมไปเป็นตัวที่จะพังอนาคตเธอ แต่เธอก็ทำตามฝันเธอจนได้…
3 ชีวิตที่ไม่มีแม้โอกาสที่จะต่อรองกับใคร
3 ชีวิตที่ไม่มีโอกาสแม้แต่จะลืมตาดูโลก
3 ชีวิตที่เค้าไม่ได้ทำอะไรผิดแม้แต่น้อย…
พ่อขอโทษและขอให้อโหสิให้พ่อด้วย..หลายต่อหลายอย่างที่เกิดขึ้นที่ทุกคนเห็นว่าร้ายแรงแล้วเปรียบไม่ได้
กับสิ่งที่ผมทำกับเด็กทั้ง 3คน สิ่งที่ผมเจอปัจจุบันมันยังน้อยไป อนาคตผมอาจจะเจออะไรที่มันเลวร้ายมากว่านี้
เป็นร้อยเป็นพันเท่า และนี้คือสิ่งทีผมต้องชดใช้ทั้งในชาติภพนี้และชาติภพต่อไป...ขออโหสิกรรม
หากใครได้อ่านมาถึงจุดนี้ ขอให้ทุกท่านอโหสิกรรมให้กับผมด้วย อย่าได้สาปแช่งให้ผมได้ตายตกไปตามกันเลย
เพราะวันนึงผมต้องชดใช้สิ่งที่ผมกระทำอยู่ดี สมควรแล้วครับที่ผมต้องเจอเรื่องแย่ๆตลอด ทำบุญให้เค้าตลอด
นึกถึงเค้าตลอด ทำไมผมถึงชอบเด็กทำบุญกับสถานสงเคราะห์เด็ก เพราะผมไม่มีโอกาสที่จะได้ทำกับลูกของผมเอง
และถ้ามีโอกาสผมจะมาเล่าเรื่องราวของเด็กๆทั้ง 3 ให้ฟังอีกครั้ง..
“ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นมันไม่มีอะไรบังเอิญ ที่เราต้องทุกข์เวทนาก็เพราะว่าเราเคยไปทำเขาไว้”
#Ep.3บทสรุปของวิบากกรรม
#บทสรุปของวิบากกรรม(Ep.สุดท้าย)
#บทสรุปของวิบากกรรม
#Ep.นี้ยินดีให้กดโกรธ
หลายคนคิดในใจอะไรของมันว่ะมาเล่าเรื่องกรรมเรื่องรักที่เกิดขึ้นกับตัวเองให้คนอื่นฟัง
ไม่ได้อยากรู้รกหน้าเฟสชิปหาย จุดประสงค์เดียวที่ผมเล่าประเด็นเดียวคือเรื่อง”วิบากกรรม”
ผมอยากให้ทุกคนได้อ่านEp.นี้ แล้วทุกคนจะโกรธจะเกลียดจะ unfeind ผมผมยินดี
แล้วคุณจะอุทานในใจว่าสมควรแล้วที่เป็นแบบนี้ ความสงสาร ความเห็นใจที่เคยมีมันอาจ
จะพลิกจากหน้ามือเป็นหลังตีนเลยก็ได้ มีเพียงไม่กี่คนในชีวิตที่ผมเคยเล่าให้ฟัง..
แน่นอนครับไม่มีใครที่จะเล่าในด้านเลวด้าน
แต่ไม่ใช่ผมครับ ในสิ่งที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ ขอให้เป็นวิทยาทานแก่ผู้ที่ได้อ่านทั้งหลายได้
ตระหนักเป็นอย่างยิ่งว่า เวรกรรมไม่ต้องรอถึงชาติหน้า ใครทำอะไรไว้ต้องได้ชดใช้แน่นอนไม่ช้าก็เร็ว
เดี๋ยวจะยาวไปเรื่มเลยดีกว่า ถ้าใครได้อ่านEp.1และ2แล้ว ผมขอพาคุณย้อนกลับไปที่ #วิบากกรรมที่1
คนแรกในชีวิตสิ่งที่ผมไม่ได้บอกไปในEp.1,2นั้น ผมตั้งใจจะมาสรุปในEp.สุดท้ายนี้ครับ “ผมทำเธอท้องครับ”
ใช่ครับ! เธอท้องในขณะที่อนาคตเธอกำลังจะสวยหรู เธอเพิ่งจะสอบติดในคณะวิศวกรรมสิ่งทอ ถ้าคุณอ่านถึงจุดนี้แล้ว
แน่นอนครับหลายคิดว่าอะไรจะเกิดขึ้น แต่ความคิดผมและเธอในตอนนั้นไม่ตรงกัน ผมยอมรับทุกอย่างที่เกิดขึ้น
ผมกำลังจะเป็นพ่อคนแล้วแต่เธอเห็นผมก็ยังเรียนไม่จบและไม่มีอะไรเลยยังรับผิดชอบอะไรไม่ได้สักอย่าง
แต่ความคิดเธอไม่ใช่แค่นั้นเธอต้องแบกรับสิ่งที่ครอบครัวกดดัน คู่หมั่นที่รอวันแต่งและอีกหลายต่อหลายอย่าง
ใช่ครับอย่างที่คุณคิด เธอไม่เอาเด็กไว้ครับ เธอกลับมาบอกผมซึ่งเราก็มีปากเสียงกัน
เช้าวันจันทร์ผมไปเรียนเธอยังไม่กลับอ้างว่าลาเรียน 2วัน เธอก็อยู่ห้อง กลับมาผมไม่เจอโทรหาติดแต่ไม่รับ
ผมเป็นห่วงกระวนกระวายมากจนถึงเวลา4ทุ่ม เธอกลับมาพร้อมสภาพที่อิดโรยบอกกับผมสั้นๆว่า”ไปเอาน้องออกแล้วนะ”
ไปที่โคราช(บขส.เก่า) ผมสงสารเธอมากจริงๆระยะเวลาผ่านไป ปี2 เทอม1 ผมทำเธอท้องอีกแล้วครับครั้งนี้อาการออกชัดมาก
ทั้งหน้าทั้งตัวบวมอย่างเห็นได้ชัด รอบนี้เธอไม่กล้ากลับไปที่เก่าเพราะค่าใช่จ่ายสูงแล้วก็เจ็บมาก(เธออธิบายให้ผมฟังทุกขั้นตอน)
เธอไปซื้อยาสอดมาสอดครับ โดยที่ผมไม่รู้อีกแล้วทำเองโดยไม่บอกผมครั้งนี้ผมร้องไห้กอดเธอได้แต่บอกว่าขอโทษ
แต่เธอไม่เคยโทษผมเลย ผมเลวพอรึยังครับ? ถึงตอนนี้รู้รึยังว่าสิ่งทีผมเจอมามันไม่ได้เศษเสี้ยวกับที่ผมทำลงไปเลย
ยังครับผมยังเลวไม่พอ ปี4 ปีสุดท้ายเธอกำลังจะเรียนจบ(บางคนร้องโอ้ยยยยแล้วตอนนี้!) ช่วงทำโปรเจ๊คกเธอกลับบมาผมบ่อย
เหมือนเดิมครับเหตุการณ์เดิม เธอติดน้องอีกแล้ว แต่ครั้งนี้เธอเครียดมากเพราะหลายๆอย่าง อนาคตเธอกำลังจะไปได้สวย
ทุกครั้งผมก็ยอมรับผิดรวมถึงครั้งนี้ด้วย เธอโกรธและเกลียดผมมาก ไม่อยากเจอหน้าไม่อยากได้ยินเสียง ให้ผมช่วยอย่างเดียวคือ
ไปซื้อยาให้เธอแล้วส่งไปให้ที่กรุงเทพ ผมทำตามที่เธอบอกแล้วพยายามติดต่อเธอทุกวัน แต่ไม่รับสายเลย จนผมต้องขึ้นไปหาที่กรุงเทพ
ทราบข่าวว่าเธอตกเลือดที่ห้องแล้วมีคนนำส่งโรงพยาบาล ผมไปถึงที่หอพักไม่มีคนอยู่ ผมก็มารอที่ห้องรุ่นพี่อีกคนถึง2วัน จนมีคนบอกว่า
เธอกลับมาแล้วเธอไม่อยากเจอหน้าผม ไม่อยากคุย เกลียดขึ้นสมอง ไล่ผมกลับโดยที่ไม่ได้เจอหน้ากันเลย เธอไม่เปิดประตูเราคุยกันผ่านป
ระตูอยู่ 2 วัน เธอบอกให้ผมกลับไปเรียน แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง..
เธอเรียนจบแล้วตามที่เธอไฝ่ฝัน ผมไปเป็นตัวที่จะพังอนาคตเธอ แต่เธอก็ทำตามฝันเธอจนได้…
3 ชีวิตที่ไม่มีแม้โอกาสที่จะต่อรองกับใคร
3 ชีวิตที่ไม่มีโอกาสแม้แต่จะลืมตาดูโลก
3 ชีวิตที่เค้าไม่ได้ทำอะไรผิดแม้แต่น้อย…
พ่อขอโทษและขอให้อโหสิให้พ่อด้วย..หลายต่อหลายอย่างที่เกิดขึ้นที่ทุกคนเห็นว่าร้ายแรงแล้วเปรียบไม่ได้
กับสิ่งที่ผมทำกับเด็กทั้ง 3คน สิ่งที่ผมเจอปัจจุบันมันยังน้อยไป อนาคตผมอาจจะเจออะไรที่มันเลวร้ายมากว่านี้
เป็นร้อยเป็นพันเท่า และนี้คือสิ่งทีผมต้องชดใช้ทั้งในชาติภพนี้และชาติภพต่อไป...ขออโหสิกรรม
หากใครได้อ่านมาถึงจุดนี้ ขอให้ทุกท่านอโหสิกรรมให้กับผมด้วย อย่าได้สาปแช่งให้ผมได้ตายตกไปตามกันเลย
เพราะวันนึงผมต้องชดใช้สิ่งที่ผมกระทำอยู่ดี สมควรแล้วครับที่ผมต้องเจอเรื่องแย่ๆตลอด ทำบุญให้เค้าตลอด
นึกถึงเค้าตลอด ทำไมผมถึงชอบเด็กทำบุญกับสถานสงเคราะห์เด็ก เพราะผมไม่มีโอกาสที่จะได้ทำกับลูกของผมเอง
และถ้ามีโอกาสผมจะมาเล่าเรื่องราวของเด็กๆทั้ง 3 ให้ฟังอีกครั้ง..
“ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นมันไม่มีอะไรบังเอิญ ที่เราต้องทุกข์เวทนาก็เพราะว่าเราเคยไปทำเขาไว้”
#Ep.3บทสรุปของวิบากกรรม