เริ่มเรื่องเลย เราเป็นคนเก็บตัวอยู่บ้านไม่ไปไหน ตั้งแต่เด็กไม่ได้อนู่กับพ่อแม่ค่ะืไม่ได้รับความอบอุ่น ใช้ถ้อยคำรุนแรงอยู่เสมอ เราเป็นคนเก็บกด คือทำยังไงก็ได้ให้ครอบครัวเป็นปกติสุด โดยที่ตัสเองลำบากมาตลอด อยากทำอะไรไม่ได้ทำ เมื่อก่อนเป็นคนชอบนาฏศิลป์ พ่อไม่พอใจ เอาออกจากวงการเพราะเต้นกินรำกิน ตั้งแต่เด็กเราไม่เคยเที่ยวค่ะชอบเที่ยวนะแต่เหนื่อยบวกกับพ่อแม่ไม่ให้ไปไหน เอาจริงเราไม่เคยคุยกับพ่อแบบเหมือนพ่อลูกทั่วไป เพราะไม่สนิท มีความสุขแค่อยู่กับเพื่อน แต่ส่วนตัวก็ไม่ชอบพบใคร เหมือนชอบอยู่คนเดียว ย้ำคิดน้ำทำในสิ่วที่ผิดพลาดของตัวเอง เหนื่อยนะแต่ไม่พูด เก็บเงียบอยู่คนเดียวไม่ได้ระบายกับใคร บางทีอยู่ดีๆก็เกิดความที่ว่าหายใจไม่ทั่วทัอง ทำงานไม่ได้ชอบหงุดหงิด เป็นมาตอนไหนไม่รู้
จนตอนนี้อายุ20ได้เกิดเหตุการณ์ที่กระทบจิตใจ คือโดนอ.มหาลัยล่วงละเมิดทางเพศ คือตอนนี้เราแย่กว่าเดิมไม่มีสติไม่ไหวรู้สึกปวดหัวทุกวันอยู่ดีๆก็ปวด บางทีก็อยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก ตอนนี้เราเป็นนักศึกษา วาาจะไปหาหมอรพ.จิตเวช อาจารย์ที่ปรึกษาจะพาไป ย่านนครปฐมนี่แหละคือเราไม่รู้ว่าเราเป็นไรเครียดมากๆก็ดึงผมบางทีก็นอนนิ่งๆ แต่ความรู้าึกมันทรมานอ่ะบอกไม่ถูก เราไม่เคยร่าเริงตั้งแต่เด็กๆละ อยู่กับพ่อแม่ก็ใจไม่ปกติ ให้หายวาปๆ เอาง่ายๆคือรู้สึกอึดอัด กลัวคำพูดเขา กลัวจริงๆ กลับบ้านทีไรก็จะมีเรื่องเครียดตลอด ไปละปวดหัว กินยาพาราวันละ4เม็ด
ใครพอจะทราบโรงพยาบาลทางจิตเวชบ้าง
จนตอนนี้อายุ20ได้เกิดเหตุการณ์ที่กระทบจิตใจ คือโดนอ.มหาลัยล่วงละเมิดทางเพศ คือตอนนี้เราแย่กว่าเดิมไม่มีสติไม่ไหวรู้สึกปวดหัวทุกวันอยู่ดีๆก็ปวด บางทีก็อยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก ตอนนี้เราเป็นนักศึกษา วาาจะไปหาหมอรพ.จิตเวช อาจารย์ที่ปรึกษาจะพาไป ย่านนครปฐมนี่แหละคือเราไม่รู้ว่าเราเป็นไรเครียดมากๆก็ดึงผมบางทีก็นอนนิ่งๆ แต่ความรู้าึกมันทรมานอ่ะบอกไม่ถูก เราไม่เคยร่าเริงตั้งแต่เด็กๆละ อยู่กับพ่อแม่ก็ใจไม่ปกติ ให้หายวาปๆ เอาง่ายๆคือรู้สึกอึดอัด กลัวคำพูดเขา กลัวจริงๆ กลับบ้านทีไรก็จะมีเรื่องเครียดตลอด ไปละปวดหัว กินยาพาราวันละ4เม็ด