เล่าประสบการณ์ชีวิต ช่วยชีวิตลูกหมา

ขอเล่าเหตุการณ์หน่อย เราเจอแม่หมาที่ตายตั้งแต่วันที่ 2 กันยา ที่ผ่านมา เรารู้จักหมาตัวนี้ เจ้าของมันพึ่งตาย ไม่มีคนเลี้ยงมันต่อ มันก็เร่ร่อนหากินแถวนั้น เเล้วมันก็มีลูกด้วย เราเห็นศพมันอยู่หน้าร้านค้าหน้าบ้านของมันเอง เราสงสารมันจริงๆ หันเข้าไปเห็นลูกมันอีก 5 ตัว ได้แต่คิดในใจว่า คงไม่รู้ว่าแม่คงจะไม่กลับมาแล้วสินะ น่าสงสารจัง น้ำตาเราคลอเลย แต่ก็ต้องรีบไป รร. เล่าให้เพื่อนฟัง วันนั้น หลังจากเลิกเรียนเราไม่ได้ไปหามัน เรายุ่งจนลืม แล้วก็ไม่ได้คิดอะไรด้วย ขอยอมรับจิงๆเลยว่า ตอนนั้นไม่คิดจะช่วย เช้าวันที่3 กันยา เดินผ่านที่เดิม เราก็เห็นมันนอนอยู่ เราทำอะไรไม่ได้ เพราะรีบมาก เลยไป รร. แล้วเราทักแชทหาคนรู้จัก คุยเรื่องนี่แหล่ะ แต่เค้าไม่ตอบแชทเรา คือเค้าไม่อยากช่วย ครอบครัวเราก็ไม่เห็นด้วยกับการเอามาไว้บ้าน ถ้าเอามา เราก็ไม่ได้เลี้ยงเอง หมาที่บ้านก็เยอะ แล้วทีนี้มันจะกัดตาย หมาเรากัดหมาน้อยตายหลายตัวแล้ว มันไม่ชอบ มันกลัวเราไม่รักมัน เพื่อนให้เงินมาไปซื้อนมให้มัน เลิกเรียนเราไปเลย พอไปถึง ก็เทนม แล้วมันเดินไม่ได้ ขาไม่มีแรงต้องจับมาใส่ พอมันได้กลิ่นนมเท่านั้นแหละ มันก็กินแบบกินหิวโหย กินเร็วมาก อีกตัวนึงไม่ขยับ เราเลยจับนมไปหยดใส่ปาก มันดิ้นหานม เราเลยจับมากิน พอมันกินเสร็จเราก็กลับมาบ้านของเรา เอารูปเอาวิดิโอให้เพื่อน ทักหาเพจนั้นเพจนี้ มีเพื่อนมาเสนอจะช่วย เราเลยให้ช่วย ซักพักเพื่อน บอกว่ามีคนจะรับน้องไปเลี้ยง 3 ตัวเราดีใจมาก แล้วเราไปกินอาหารกับครอบครัวเพื่อนก็ทักมาว่ามีคนจองครบแล้วนะ ให้ไปเอาน้องมาไว้ที่บ้านเรา เราก็บอกว่า 21:00 น แล้วจะ 22:00 น แล้ว เราไม่อยากไปเพราะมันดึกแล้วแล้วบ้านมันก็เป็นบ้านร้าง แล้วเราก็กลับมาบ้าน คิดได้ว่าพรุ่งนี้ไม่มีรถไปเอาน้องเพราะถ้าเอามหมาต้องเห่าเราแน่ๆตามทาง เราก็เลย ให้พ่อพาไปเอาตอน 22.00น เลย พอไปจับตัวมันมันก็ร้อง แล้วทีนี้มันก็ดูดนิ้วดูดแขนดูดขา ก็มันหิวแหละ แล้วพอไปเอามาใช่ไหม มันไม่มีนมกิน ตอนนั้น 22:00 น ร้านค้าปิดหมดทุกร้าน ได้ไปขอนม จากคนแถวบ้านมาให้กิน มันร้องดังมากไม่สามารถเอาไว้ในบ้านได้ ก็เลยเอาไปไว้ทุ่งนา ก็ไปเทนมให้กินแล้วก็กิน นมหมดไป 2 กล่อง กินเสร็จก็เดินเล่นอยู่แถวนั้นก็คือรอดตายแล้ว คือเราจะร้องไห้เลยตอนนั้น ตอนออกมาแล้วมันร้องอ่ะ ก็มาคิดอยู่ว่าถ้าไม่ช่วยอ่ะคงรู้สึกผิดมากๆเพราะว่าเดินผ่านแถวนั้นประจำถ้าไม่ช่วยก็คงจะเห็นมันนอนรอความตายอยู่นอนรอแม่อยู่ นอนหิวอยู่ ก็รู้สึกดีที่ได้ช่วย รู้สึกดีใจที่น้องมีคนมารับไปเลี้ยง รู้สึกดีใจที่มีคนมาคอยช่วยเหลือ รู้สึกขอบคุณทุกคนที่ช่วยในครั้งนี้ช่วยให้น้องมีชีวิตต่อไป พูดไปก็จะร้องไห้ ซึ้งใจ อีกประเด็นก็คือ ครอบครัวไม่ด่า ไม่ด่าแบบรุนแรงแค่ตักเตือนเบาๆ ก็เอามายายก็บอกว่าเอามาทำไมทำไมเอามาตอนนี้ ส่วนแม่ก็บอกว่าเดี๋ยวดูให้ก็ได้ แต่เราเคยไปเอามาแล้วครั้งหนึ่งไม่ใช่เหมือนพวกนี้หรอกมันเป็นที่เขามาปล่อยตามข้างถนนมันวิ่งตามเราสงสารแล้วก็เลยเก็บมา ก็เลยโทรบอกว่าแม่มีใครอยากได้หมาไหม ยายที่อยู่แถวนั้นก็บอกว่ามีคนอยากได้ก็เลยเก็บมาเพราะเก็บมาปุ๊บ เขาไม่เอา เขาบอกว่าเขาได้แล้วเขาไม่อยากได้แล้ว สรุปคือเราต้องเลี้ยง ไม่ใช่เราหรอกแต่เป็นแม่เราเลี้ยงก็เป็นภาระแม่อีก แล้วมันก็กัดเป็ดกัดไก่ กว่าจะฝึกกันได้ก็หมดไปหลายตัว แม่ก็บอกว่า เชื่อสิไม่มีใครมาเอาไปเลี้ยงหรอกอะไรเงี้ยก็เหมือนว่าเราโง่ เราเครียดมากก็เลยโทรไปคุยกับเพื่อนเลย บอกเพื่อนถามว่าเขาจะเอาจริงๆใช่ไหมแน่ใจใช่ไหมอะไรอย่างนี้ เพื่อนก็บอกว่าเอาจริงๆชัวร์ 100% ไม่ได้เลี้ยงหรอก วันนี้ก็เอาหมาไปส่งให้เจ้าของใหม่ 2 ตัว เขาดูรักมันมากอ่ะ ดีใจแทนน้องจริงๆ มันดีใจมันรู้สึกตื้นตันใจ เขาทั้งกอดทั้งหอม รู้สึกดีใจที่เขารักมัน ไม่รู้จะใช้มันหรือน้องพูดไปพูดมาก็จะร้อง สรุปก็คือเวลาที่อยู่ด้วยกัน 1 วัน กับ 2 ตัวนี้ก็เป็นวันที่ดี ตอนนั้นที่เอาไปส่งเขาอ่ะ ทั้งดีใจทั้งตื้นตันใจ อธิบายไม่ถูก จะร้องไห้ น้ำตาคลอ สั่นไปหมด ตื่นเต้น อีก 3 ตัว คือนัดกันแล้วเรียบร้อย รอวันเอาไปส่งให้น้องไปอยู่บ้านใหม่ เรายังจำภาพตอนที่เอานมไปให้ครั้งแรก ตอนที่ขี่รถไปเอามาตอน 4 ทุ่ม ตอนที่อุ้มมันมากินนมได้อยู่เลย น้ำตาจะไหล เราก็รู้สึกขอบคุณทุกคนที่ช่วยเหลือจริง แล้วก็ทุกคนที่เข้ามาอ่าน คือ เราเล่าให้ทุกคนที่สนิทฟังเลย เล่าแบบนี้แหล่ะ  มันไม่สามารถเก็บเอาไว้คนเดียวได้ อยากจะเล่าให้ทุกคนฟัง ทำไมไม่รู้555555