ห่างหายจากการเข้ามาพันทิปจริงๆจังๆไปนานมากๆ หลายปีเลยทีเดียวค่ะ
ตั้งแต่เริ่มเข้าทำงานใหม่ๆ วัยใสใส จนหายไปทำงานอย่างมุ่งมั่น เรียนโทจนจบ แต่งงานอีก
จนตอนนี้ก็กำลังจะกลายเป็นคูมแม่ไปแล้ว
เผลอแปปเดียว ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป ไม่เด็กวัยรุ่นสยามแล้วอะ ใจหาย
แต่ก็นะ เป็นไปตามช่วงวัยเนอะ วัยใกล้ๆสามสิบ ก็เริ่มมีชีวิตอีกแบบแล้ว
อยากจะมาแชร์ประสบการณ์การท้องแรก ที่แสนจะสุดๆเหลือเกิน ทั้งมีความสุข ทั้งตื่นเต้นและกลัว และท้อมากมาย
ก่อนอื่น เริ่มจากเราเรียนจบโท สอบคอมพรีเสร็จปุ๊บ เดือนถัดไป ปจด.ก็มาเลทเลยค่ะ
(อันที่จริงเริ่มปล่อยก่อนหน้านี้ มาสองเดือนแต่น่าจะด้วยความเครียดก่อนสอบ ก็เลยไม่ติด ทำให้เราก็คิดว่า
โอเคอาจจะมียาก เพราะยังไม่เคยตรวจภายในเช็คความสมบูรณ์เลยในชีวิต 555 สอบเสร็จจะพากันไปตรวจ)
ตัดภาพมาเรื่องจริง ที่ปจด.มาช้าไป 3 วัน สำหรับเราคือแปลก เพราะเป็นคนมาตรง เลยตื่นเต้น ลองไปซื้อที่ตรวจมาตรวจดู
บอกเลยว่าเขินอยู่นะคะ ไม่เคยเข้าร้านไปซื้อที่ตรวจครรภ์อะเนอะ เก้ๆกังๆ งงๆ 555 ตรวจเช้าวันถัดไป เข้มมาเลยจ้ะสองขีด
ทำไงล่ะทีนี้ ตื่นเต้นมากนะ แล้วก็เดินเข้าห้องนอนไปหาแฟน บอกแฟนว่า "ตัวเอง ชั้นว่าชั้นท้องแน่เลยอะ"
แฟนทำง่วงนอน ไม่ยิ้มไม่ไร ตกใจเล็กน้อย ทำเป็นนอนต่อ แต่เห็นแอบยิ้มอยู่อะ 5555555 ฟอร์มจัดดด
หลังจากวันนั้น ก็เปลี่ยนชีวิตผู้หญิงตัวเล็กๆๆๆ เล้กๆๆ จริงๆ 555 คนนึงไปตลอดกาล จนถึงปัจจุบัน
จากเป็นคนที่ active มากๆ ก็ง่วงนอน เอื่อยๆ
จากที่เป็นคนทำอะไรรวดเร็ว ก็เชื่องช้า
จากคนชอบไปวิ่งเช้าๆ ก็ได้แต่เก็บรองเท้าคู่ใจใส่กล่องนอนไปยาวๆ
จากที่อารมณ์ร้อนๆ ก็ใจเย็นยะเยือก
จากที่กินอะไรก็อร่อย ชอบการตามเก็บร้านอร่อย รีวิวไปเรื่อยๆ ก็กลายเป็นกินอะไรไม่อร่อยอีกเลยค่ะ
7 weeks - ปัจจุบัน 32 weeks ยังกินอะไรก็ไม่อร่อย เหมือนเดิม แถมต้องหักห้ามใจไม่กินหวานเกิน เพราะเสี่ยงเบาหวานอีก TT
เข้าใจความรู้สึกของคุณแม่ที่แพ้ท้องทั้งหลายเลยค่ะ ว่าเหน็ดเหนื่อยและทรมานขนาดไหน
ส่วนตัวเราก็แพ้ตั้งแต่ช่วง 7 weeks ยาวไปถึงเกือบ 20 weeks เลยค่ะ คลื่นไส้ทั้งวันทั้งคืน
นอนหลับสนิทเท่านั้นคือความสุขที่สุด ไม่อยากจะตื่นมารับรู้ 5555
มีใครอยากจะมาแชร์ความสุข ความตื่นเต้น ความท้อ ความอึดอัดกันไหมคะ
เหมือนหรือแตกต่างกันยังไงบ้าง มาแชร์กัน
การจะเป็นคุณแม่ มันต้องผ่านความสุดๆแบบนี้นี่เอง ใครตั้งครรภ์อยู่มาแชร์กันนะคะ
ตั้งแต่เริ่มเข้าทำงานใหม่ๆ วัยใสใส จนหายไปทำงานอย่างมุ่งมั่น เรียนโทจนจบ แต่งงานอีก
จนตอนนี้ก็กำลังจะกลายเป็นคูมแม่ไปแล้ว
เผลอแปปเดียว ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป ไม่เด็กวัยรุ่นสยามแล้วอะ ใจหาย
แต่ก็นะ เป็นไปตามช่วงวัยเนอะ วัยใกล้ๆสามสิบ ก็เริ่มมีชีวิตอีกแบบแล้ว
อยากจะมาแชร์ประสบการณ์การท้องแรก ที่แสนจะสุดๆเหลือเกิน ทั้งมีความสุข ทั้งตื่นเต้นและกลัว และท้อมากมาย
ก่อนอื่น เริ่มจากเราเรียนจบโท สอบคอมพรีเสร็จปุ๊บ เดือนถัดไป ปจด.ก็มาเลทเลยค่ะ
(อันที่จริงเริ่มปล่อยก่อนหน้านี้ มาสองเดือนแต่น่าจะด้วยความเครียดก่อนสอบ ก็เลยไม่ติด ทำให้เราก็คิดว่า
โอเคอาจจะมียาก เพราะยังไม่เคยตรวจภายในเช็คความสมบูรณ์เลยในชีวิต 555 สอบเสร็จจะพากันไปตรวจ)
ตัดภาพมาเรื่องจริง ที่ปจด.มาช้าไป 3 วัน สำหรับเราคือแปลก เพราะเป็นคนมาตรง เลยตื่นเต้น ลองไปซื้อที่ตรวจมาตรวจดู
บอกเลยว่าเขินอยู่นะคะ ไม่เคยเข้าร้านไปซื้อที่ตรวจครรภ์อะเนอะ เก้ๆกังๆ งงๆ 555 ตรวจเช้าวันถัดไป เข้มมาเลยจ้ะสองขีด
แฟนทำง่วงนอน ไม่ยิ้มไม่ไร ตกใจเล็กน้อย ทำเป็นนอนต่อ แต่เห็นแอบยิ้มอยู่อะ 5555555 ฟอร์มจัดดด
หลังจากวันนั้น ก็เปลี่ยนชีวิตผู้หญิงตัวเล็กๆๆๆ เล้กๆๆ จริงๆ 555 คนนึงไปตลอดกาล จนถึงปัจจุบัน
จากเป็นคนที่ active มากๆ ก็ง่วงนอน เอื่อยๆ
จากที่เป็นคนทำอะไรรวดเร็ว ก็เชื่องช้า
จากคนชอบไปวิ่งเช้าๆ ก็ได้แต่เก็บรองเท้าคู่ใจใส่กล่องนอนไปยาวๆ
จากที่อารมณ์ร้อนๆ ก็ใจเย็นยะเยือก
จากที่กินอะไรก็อร่อย ชอบการตามเก็บร้านอร่อย รีวิวไปเรื่อยๆ ก็กลายเป็นกินอะไรไม่อร่อยอีกเลยค่ะ
7 weeks - ปัจจุบัน 32 weeks ยังกินอะไรก็ไม่อร่อย เหมือนเดิม แถมต้องหักห้ามใจไม่กินหวานเกิน เพราะเสี่ยงเบาหวานอีก TT
เข้าใจความรู้สึกของคุณแม่ที่แพ้ท้องทั้งหลายเลยค่ะ ว่าเหน็ดเหนื่อยและทรมานขนาดไหน
ส่วนตัวเราก็แพ้ตั้งแต่ช่วง 7 weeks ยาวไปถึงเกือบ 20 weeks เลยค่ะ คลื่นไส้ทั้งวันทั้งคืน
นอนหลับสนิทเท่านั้นคือความสุขที่สุด ไม่อยากจะตื่นมารับรู้ 5555
มีใครอยากจะมาแชร์ความสุข ความตื่นเต้น ความท้อ ความอึดอัดกันไหมคะ
เหมือนหรือแตกต่างกันยังไงบ้าง มาแชร์กัน