***ดั่งนารีที่ต้องนองน้ำตา***

สุรีย์ฉายสาดส่องจากท้องฟ้าสู่พื้นหล้าเรืองรองงามผ่องใสดอกไม้บานเริงรับกับอุ่นไอส่งกลิ่นหอมกำจายชวนให้ชม ภุมรินบินร่อนตอนรุ่งสาง.เคล้ากลีบบางเชยชิดสนิทสนมแล้วลอยลาลับหายกับสายลมหาดอมดมดอกใหม่ตามรายทาง

เบอร์สอง นองน้ำตา เจ็บไม่จำ กลิ่น 6-0 ลอยมาเลยกุ มหาเทพ ใส่ปลอก ซะด้วย

สุดวิโยคโศกครวญกำศรวลเศร้า น้ำตาเคล้านองท่วม ร่วมวิถี สิ้นพระองค์ หลักชัย ไทยเคยมี เหลือเกินที่ จะหยุดยั้ง ดั่งสิ้นใจ น้ำตารินไหลหล่นบนใบหน้า เมื่อถึงคราสิ้นลับ ดับตักษัย พระผู้เป็นดุจบิดา ของปวงไทย