👧🏻✌️👩🏿 THE GLOVES 2020 ถุงมือเรื่องสั้น#30 สัปดาห์ที่ 10 : 1-4 ก.ย. "แอนกับเมย์" - ถุงมือกุหลาบขาว 👧🏻✌️👩🏿

ถุงมือเรื่องสั้น เรื่องที่ 4 ปิดท้ายสัปดาห์แห่งเดือนใหม่นี้ครับ ^^

ตบท้ายกัน ด้วยเรื่องเบาๆ การเม้ามอยของสาวสองคน ตลอดเรื่อง ไม่มีบทบรรยายภายนอก มีแต่บทสนทนาของสองสาว เม้ากันไปเม้ากันมา...

แต่ในเรื่องที่เม้ากันนั้น ก็มีอะไรดีๆ บางอย่าง ที่เป็นสาระ น่าคิด น่าพิจารณา เหมือนกัน มิใช่เม้ามอยไปเรื่อยเปื่อยอย่างไร้สาระ...

ฉะนั้น เราไปฟังสองสาวนี้คุยกันเลยครับ ^^

  “จ๊ะเอ๋ สวัสดีแอน ทำอะไรอยู่จ๊ะ”

      “สวัสดีจ๊ะเมย์  แอนกำลังนั่งดูทีวีต้อนรับวันหยุดจ้า เพิ่งทำงานบ้านเสร็จเมื่อตะกี้นี่เอง  แล้วเมย์ทำอะไรอยู่จ๊ะ”

      “เมย์กำลังนั่งเซ็งกับชีวิตน่ะสิ โอ้ย วันน่าเบื่อจัง  ที่บ้านก็น่าเบื่อ ที่ทำงานก็น่าเบื่อ ”

      “ใจเย็นๆ จ้า ว่าแต่เมย์ มีอะไร จะเล่าให้แอนฟังไหม”

      “มีสิแอน เออนี่  แอนได้ข่าวไหมว่า เจ๊แดง กับนุช มีเรื่องทะเลาะกันใหญ่โต จนบริษัทแทบจะแตก มองหน้ากันไม่ติดเลยทีเดียว”

      “อ๋อ....แอนก็พอได้ยินข่าวเหมือนกัน รู้สึกไม่สบายใจเลย  นุชก็เพื่อนแอน เจ๊แดงก็เป็นรุ่นพี่ มีเรื่องกันทำไม ก็ไม่รู้ เนอะ”

      “นั่นนะสิ  แต่เมย์ว่า ยัยเจ๊แดงนั่นละ เป็นต้นเหตุ เพราะแกมักทำงานแบบเอาหน้า ประจบสอพลอ สารพัด คุยเขื่อง เอาความคิดตัวเองเข้าว่า เหยียบหัวคนอื่นขึ้นไป เพื่อสร้างภาพว่า ตัวแกเก่ง  เจ๋งเป้ง ดีเลิศประเสริฐศรีที่สุดในสามโลก แกถนัดนักแลเรื่องพรรค์นี้  แกกับพวกเลยมีเงินเดือนขึ้นพรวดๆ คนนอกจะไปเด่น ไปดีขวางทางแก ไม่ได้หรอก ยัยเจ๊คนนี้ แกหาทางเล่นงานหมดละ”

      “แอนเริ่มเป็นห่วงนุชแล้วสิ ไม่ได้คุยกับนุชมาหลายวันแล้ว มัวแต่ยุ่งอยู่”

      “คงไม่เป็นไรหรอก ยัยนุชมันกลัวใครซะที่ไหน  แต่ปัญหาเรื่องงานคงต้องมีบ้างละ คนทำงานอยู่ที่เดียวกัน มาขัดขาขัดคอกัน แล้วงานมันจะเดินยังไง คิดแล้วก็น่าปวดหัว อยากลาพักร้อนเสียจังเลย”

      “ใจเย็นๆ นะเมย์ เก็บวันลา ไว้ตอนจำเป็นดีกว่า ลาช่วงนี้แอนว่า ไม่ค่อยคุ้มหรอกนะจ๊ะ”

      “เมย์ก็คิดอย่างนั้นละ แต่กลัวว่ายัยเจ๊แดง จะพาลมาหาเรื่องเมย์อีกคนนะสิ เพราะพวกเจ๊แดง ต้องมองว่า เมย์เป็นพวกของนุชแน่เลย  บางทีอาจจะโดนทั้งกลุ่มด้วย ยิ่งเจ๊แดงกำลังสร้างกลุ่ม สร้างฐานอำนาจมาเฟียในบริษัท จะเดือดร้อนกันไปหมด”

      “คงไม่ร้ายแรงขนาดนั้นหรอกน่า ไม่ใช่ศัตรู จะฆ่าล้างเผ่าพันธุ์มหาสงครามกันสักหน่อย”

      “แหม แอนก็ตลกอยู่ได้ เมย์เครียดนะ ว่าแต่พวกเราหลายคนสงสัยเรื่องหนึ่ง ถามแอนตรง ๆ ได้ไหมจ๊ะ”

      “อ้อ เมย์จะถามอะไร ว่ามาเลย ถามได้หมดทุกอย่างจ้า เราเพื่อนกันอยู่แล้ว”

      “คืออย่างนี้นะแอน พวกเราสงสัยว่า แอนกับนุช เข้าบริษัทมาพร้อมกัน แถมยังโดนเจ๊แดง ตั้งป้อมถล่มมาพอๆ กัน แต่หลังๆ มา ทำไมยัยเจ๊ เพลามือจากแอน หันไปถล่มนุชคนเดียว แอนมีพระดี พระเมตตา มหานิยม พระกันภัย นายอำเภอขลิก อะไรพวกนั้นหรือเปล่าจ๊ะ ถ้ามีพวกเราจะหามาบูชาบ้าง จะได้รอดพ้นจากการจิกกัดหาเรื่อง ของเจ๊แดง”

      “โถๆๆ !!!........เมย์เชื่อเรื่องแบบนั้นด้วยเหรอจ๊ะ ไม่มีหรอก แอนไม่เคยมีวัตถุมงคลหรอกจ๊ะ”

      “แล้วมีดีอะไรอย่างอื่น บอกเมย์หน่อยได้ไหม ขอร้อง ๆ รีบบอกมานะ”

      “เมย์นี่ก็ตลกจัง  บอกให้ก็ได้จ้า แอนไม่ได้มีคาถา ไม่ได้มีของขลังอะไรเลย แอนมีแค่หลักการในการทำงานเท่านั้น อยากรู้ไหมล่ะ”

      “แอนว่ามาเลย เมย์ตั้งใจฟังอยู่ รีบบอกมาเลยจ้า”

      “หลักการของแอน ง่ายมาก ไม่ซับซ้อนอะไรเลย แอนคิดว่า ‘เวลาจะว่าร้ายใครแอนจะอุดปากตัวเองเอาไว้ให้สนิท แต่ถ้าแอนจะพูดถึงสิ่งดีๆ ของใคร แอนจะพูดเสียงดัง ๆ’   หลักการของแอนก็มีแค่นี้จ้า”

      “แค่นี้จริงเหรอ”

      “จริงจ้า  เมย์เคยได้ยินแอนด่าใคร ว่าร้ายใคร นินทาใคร ให้เมย์ได้ยินไหมล่ะ”

      “อืม..........ก็...ไม่เคยนะ แต่ว่าวิธีการแบบนี้ มันได้ผลจริงหรอแอน  เราจะปล่อยให้คนอื่นเล่นงานเราอยู่ฝ่ายเดียว อย่างนั้นหรอจ๊ะ”

      “มันก็ไม่ขนาดนั้นหรอกเมย์ คนเรานะ ถ้ามีคนว่ามา เราสวนไป มันก็จะกลายเป็นการ ทะเลาะวิวาทกัน ข้อหาทะเลาะวิวาท ขึ้นโรงพัก ก็โดนปรับเท่ากันนะจ๊ะ แต่ถ้าเราอดกลั้นได้ ก็อดไปก่อน”

      “อ้าว....แล้วมันจะไม่กลายเป็นผู้แพ้ หรือพวกไม่สู้คน อ่อนแอ หรอจ๊ะ”

      “คืออย่างนี้นะเมย์ การอดทนอดกลั้น ไม่ใช่การยอมแพ้ หรืออ่อนแอ การมีเรื่องกันมันง่ายมาก เขาแรงมา เราแรงสวนแรงไปทันที เท่านั้นก็ได้เรื่องแล้ว มันได้แค่ความสะใจ แต่ไม่ได้อะไรดีขึ้นมา ทีนี้ถ้าเราอดทนถึงจุดหนึ่ง ให้ถึงที่สุด แล้วค่อยสวน ถ้าเป็นแบบนี้  มันจะไม่ใช่การทะเลาะวิวาท แต่จะเป็นการป้องกันตัว คนอื่นจะมองเราว่า ที่ต้องลุกขึ้นสวน  เพราะเราถึงขีดสุดแล้ว น่าเห็นใจ การทะเลาะจะเปลี่ยนโฉมหน้าไปทันที เขาจะเป็นผู้รังแก เราจะเป็นฝ่ายป้องกันตัว น้ำหนักความผิดต่างกันนะจ๊ะ คนรังแก กับคนถูกรังแกจนทนไม่ได้ เมย์จะเห็นใจใครล่ะ”

      “อืม...เมย์ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจหรอก แต่จะลองคิดดูจ้า”

      “ดีแล้วเมย์ อย่าเพิ่งเชื่ออะไรง่าย ๆ โดยที่ไม่ไตร่ตรองให้ดีเสียก่อน  ที่แอนพูดก็อย่าเพิ่งเชื่อ หลักของกาลามสูตร ที่เป็นหลักแห่งความเชื่อ ที่พระพุทธองค์ทรงวางไว้ให้แก่พุทธศาสนิกชน ไม่ให้เชื่อสิ่งใด ๆ อย่างงมงาย โดยไม่ใช้ปัญญาพิจารณาให้เห็นจริงถึงคุณโทษ หรือดีไม่ดีก่อนเชื่อ มีอยู่ 10 ประการ เคยรู้ไหมจ๊ะ”

      “กามสูตรเหรอ...”

      “ยัยเมย์บ้า..... ขำตายละ... กาลามสูตรจ้า ไม่ใช่กามสูตร คนละเรื่องเลย”

      “จ้า ๆ กาลามสูตร ก็ กาลามสูตรจ้า  แล้วยังไงอีกจ๊ะเพื่อนสุดเลิฟ”

      “แอนก็รู้นะว่า ยัยเจ๊นั่น พยายามเล่นงานแอนกับเพื่อนอยู่ กลัวว่าเราจะไปแย่งตำแหน่ง แย่งความดีความชอบอะไรพวกนั้น แต่แอนเลือกที่จะไม่สวนแรง ๆ แอนเลือกที่จะไม่โต้ตอบทางลบ เวลาที่แอนอยากด่าอยากว่า อยากบ่นเจ๊แก แอนจะกัดฟัน อดทน หุบปากตัวเอง ให้เงียบเอาไว้ เพราะนินทาว่าร้ายไป ก็เท่านั้น แถมเราก็ไม่แน่ใจหรอกว่า คนที่ฟังอยู่ จะมีใครฟัง แล้วเอาข่าวเอาเรื่องไปฟ้องเจ๊แกหรือเปล่า ถ้ามีคนเอาไปเล่าให้เจ๊ฟัง มีแต่จะบานปลาย มองหน้ากันไม่ติดมากขึ้น ดังนั้นเวลาแอนนึกถึงเจ๊แดง แอนก็จะพยายามนึกถึงสิ่ง ดี ๆ ของแก คนเราก็คงไม่ได้เลวร้ายไปเสียทุกเรื่อง มันต้องมีดีบ้างละน่า....นี่ฟังแอนอยู่หรือเปล่าจ๊ะ หรือหลับไปแล้ว”

      “เมย์กำลังตั้งใจฟังแอนจ้า ไม่ได้หลับสักหน่อย ว่าต่อไปเลยจ้า”

      “ทีนี้ พอนึกถึงเรื่อง ดีๆ ของเจ๊ได้ เวลาคุยกับเพื่อนที่ไหน แอนก็จะเอาข้อดีของเจ็แกนั่นละ มาเล่า มาสนทนาให้เพื่อนฟัง  หรือถ้ากระแสสนทนามันแรง แอนก็จะหุบปาก  ไม่ขัดคอใคร  แต่ไม่หลงหลุดปากเออออเสริมตามเท่านั้น  แอนคิดว่า ไม่มากก็น้อย สิ่งดีๆ ที่แอนพูดถึงเจ๊ ก็คงเข้าหูเจ๊แดงแกบ้างไม่มากก็น้อย แรก ๆ อาจฝืนใจหน่อย แต่ต่อไปเราจะชินเอง มันอาจเห็นผลช้า เป็นปี แต่ผลของมันก็ดีกว่า ทะเลาะกัน นะจ๊ะ”

      “เราชมแก จะไม่ใช่ว่า เรากลายเป็นพวกประจบสอพลอไปเหรอแอน”

      “ไม่หรอกจ้า  มันคนละอย่างกัน ก็เราพูดความจริง  ว่าในสิ่งที่เขามีดีจริง ๆ ไม่ใช่การโกหกสร้างขึ้นมา  เราพูดถึงเขาในทางดี อย่างน้อยคนฟังก็ต้องรู้สึกดีบ้างละน่า มีคนนินทากับมีคนชม เมย์ชอบอย่างไหนล่ะ พูดดีเป็นศรีแก่ปากยังไงจ๊ะ ถ้าพูดเรื่องดี ที่เป็นจริง ใครจะมาว่าเราได้ ไม่ใช่การยกยอปอปั้นสอพลอสักหน่อย นั่นละ.... พูด ๆ ไปเถอะให้เป็นนิสัย ไม่ต้องหวังผล แล้วผลจะมาเอง อย่างน้อยเราก็สบายใจว่า ไม่ได้ไปว่าร้ายนินทาใคร สบายใจดี”

      “น่าคิดน่าฟังมากจ้า มาคิดดู ก็คงจะจริงนะ พักหลัง ไม่เห็นยัยเจ๊แดงพูดถึงแอนในทางไม่ดีเลย แล้วคนของยัยเจ๊ก็ดูไม่มีอะไรกับแอนด้วยละ ทั้งที่แอนไม่ใช่พวกของเขา  ทำเป็นเล่นไปนะ มีคนบอกว่าเห็นยัยเจ๊ พูดคุยทักทายกับแอนด้วย ทั้งที่แต่ก่อน แกสะบัดหน้าพรืดให้ เห็นบอกจะชวนแอนไปงานอะไรของแกนี่ละ ที่มีแต่คนของแกไป”

      “แอนไม่ได้เป็นสมัครพรรคพวกของใครหรอกจ้า แอนเป็นเพื่อนของทุกคน  เวลาเจอเจ๊ แอนก็ยกมือไหว้ตามหลักอาวุโส ทักทายปกติ ไม่ใช่ถึงกับว่าไม่มองหน้ากัน  ถึงเขาจะเกลียดจะไม่พอใจแอน ก็ช่างเขาประไร แอนไม่ได้เดีอดร้อน ทำปกติ ทำดี ต่อเขาไปตามประสาเรา ยิ้มเข้าไว้  วันนี้ เดือนนี้ ปีนี้ เขาอาจไม่ชอบเรา ไม่แน่ว่าปีหน้า เขาก็จะอาจญาติดีกับเราก็ได้ เขาจะทนต่อความรักความจริงใจ ของแอนได้ก็ไม่เป็นไร ให้มันรู้ไป ไม่มีเสียอะไร มีแต่อยู่ตัว กับดี  คิดดีทำดี จิตใจก็ผ่องใส ไม่ต้องหน้านิ่วคิ้วขมวดไม่สวย ใช่ป่ะ”

      “โห....... แอนคิดได้แบบนี้ เมย์ทึ่งเลย สมแล้วกับเป็นเพื่อนสุดเลิฟของเมย์  เมย์จะเอาคำพูดของแอนไปคิดจ้า”

      “ดีแล้วจ้า มีมิตรดีกว่ามีศัตรู ชัยชนะแท้จริง ไม่ใช่การทำลายอีกฝ่าย ชัยชนะแท้จริง คือการเปลี่ยนศัตรูมาเป็นมิตรต่างหาก หรืออย่างน้อย อยู่ใครอยู่มัน ก็ยังดีกว่าจ้องทำลายกัน  ความเกลียดชังครุ่นแค้น มีแต่จะทำลายทุกอย่าง ไม่ใช่แค่ตัวเราเท่านั้น  คนอื่นก็พลอยฟ้าพลอยฝนไปด้วย เมย์จะเลือกเอาความร้อนหรือความเย็นมาใส่ใจตัวเอง ละจ๊ะ”

      “โห....... แอนจ๋า ที่ถ้าอยู่ต่อหน้ากันนะ แอนจะเห็นเมย์ นั่งพับเพียบเรียบร้อย พนมมือต่อหน้าแอนเลย  อย่าเพิ่งหนีเมย์ไปบวชชีนะจ๊ะ เมย์ไม่ยอมด้วย จะตามไปอาละวาดให้วัดพังเลย ไม่เชื่อลองดูสิ”

         “น่ากลัวจัง เพื่อนเรา ไม่บวชหรอกจ๊ะ แอนยังไม่ได้ตัดขาด อะไรขนาดนั้นจ้า”

       “งั้นเมย์ขอตัว เอาคำพูด ข้อคิด ของแอนเพื่อนสุดเลิฟ ไปนั่งคิด นอนคิด ก่อนนะจ๊ะ”

      “จ้า คิดได้เร็วๆ นะจ๊ะ แอนจะรอฟังข่าวดีจากเมย์ สวัสดีจ้า”

       “จ้า จุ๊บๆ จ้า”