ผมไม่ทราบแน่ชัดว่าผมเป็นโรคซึมเศร้า แต่ผมทราบตัวเองว่าเข้าข่ายในหลายๆเรื่อง ผมเคยมีความสุขกับบางสิ่ง แต่สิ่งๆนั้นมันกลับไม่มีอยู่แล้ว หรือความสนใจนั้นกลับหายไป ข้าวก็ไม่อยากกิน วันๆก็นอนทำตัวเศร้า ฟังเพลงเศร้าๆจนลืมไปว่า....
ผมกำลังทำร้ายคนที่รักคนที่ผมรัก คนที่ให้กำลังใจ โดยการไม่ได้รับฟังสิ่งเหล้านั้น และในบางครั้งผม จะพูดประโยคหรือถามประโยคเดิมซ้ำๆทำให้เกิดความรำคาญ 
แต่สิ่งเหล่านั้นผมกลับดูเหมือนว่า ผมไม่เคยได้รับรู้ หรือไม่รู้ด้วยการกระทำตัวเองด้วยซ้ำ 
จนทำให้กำลังใจที่ดีที่สุดนั้นหายไป 
และหลังจากนั้น...... ผมก็ดิ่งลงสุด