สวัสดีครับเพื่อนๆ วันนี้อยากมาเล่าประสบการณ์ นิดๆหน่อยๆ สัก 2-3เรื่อง ความรักหนี้สิน ความรับผิดชอบ และ ชีวิตที่ดีขึ้น
>ความรัก< >ความรับผิดชอบ<
ผมเคยมีแฟน2คน คนล่าสุดที่คบ ณ ตอนนี้ได้ เลิกลากันไปแล้ว
ผมเจอแฟนคนนี้ ถ้าจำไม่ผิดทาง MSN เมื่อปี 2010 ตอนนั้นผมทำงาน ร้านไอศครีม (สีแดง-ดำ) และตัวผม ยังอยู่บ้านแฟนคนแรก แต่ฐานะ ผมกับแฟนคนแรกได้เลิกกันแล้ว
จำไม่ได้ว่าใครทักหาใครก่อน แต่พอผมเห็นรูปเค้าๆน่ารัก มาก สำหรับผม วันนึง เราก็นัดเจอกันหลังโรงเรียนเค้า แถวๆ สนามหลวง ผมพกหนังสือไป เล่มนึง พอเจอเค้าตัวจริง ผมกลับ ไม่กล้าชวนคุยสะงั้น จู่ๆก็หยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน 555เค้าบอกว่าถ้าไม่คุย ก็จะไปละนะ (มีโกรธดึงหน้านิดหน่อย555)
หลังจากวันนั้นที่เจอกัน ไม่กี่วัน ผมก็ขอไปอยู่ที่บ้านเค้าชั่วคราว ซึ่งอยู่กับครอบครัวเค้า พ่อ แม่ ตัวเค้า และน้องสาว ครอบครัวเค้าก็ตกลงที่จะไห้ผมอยู่ ชั่วคราว เพราะเค้ามีน้องสาว ผมเลย ขออยู่แค่จนกว่าจะหาห้องเช่าได้
ได้อยู่บ้านเค้า...ผมจำไม่ได้แล้วว่ากี่เดือน. พอได้ห้องเช่าก็ย้ายออกจากบ้านเค้า มาอยู่ห้องเช่ากับเค้า 2คน
เด็กในวัย 17-18 ปี ที่จู่ๆ เป็นแฟนกันเลย ทั้งที่ไม่เคยได้ทำความรู้จักกันโดยใช้ช่วงเวลาประมาณนึง ในการดูว่าเออ เหมาะรึป่าวนั่นนี่ มันออกจะกระทันหันมากเลยทีเดียวสำหรับเราทั้งคู่555
ช่วงนั้นเค้าทำงานร้านพิซซ่าที่ MBK และเรียน ปวช. ไปด้วย เช้า ผมไปส่งเค้าที่ โรงเรียน ดึกไปรับเค้าที่ทำงาน ผมทำแบบนี้เกือบทุกวัน นั่นเลยทำไห้เค้าติดผม มั้งนะ เพราะผมค่อนข้างตามใจเค้ามากที่เดียว แต่ก็ทำไห้เท่าที่ทำไห้ได้
ตั้งแต่ช่วงแรกๆ จนสักประมาณสัก3-5ปี ของเราทั้งคู่ เรารักกันดีมาก ไปเที่ยว กินนั่นนี่ รวมถึงเรื่อง SEX เองก็ดี เราเข้ากันได้โดยส่วนใหญ่
ส่วนตัวผมเองเป็นคนไม่ชอบเรียน กว่าจะจบม.ต้น ม.ปลาย เล่นไป 3-4 โรงเรียน สุดท้ายมาจบ กศน. ม.ปลาย ที่ กทม. ปี 55 ซึ่งตอนนั้น อายุก็ 20 ละ
ผมเองในตอนนั้นเป็นคนซึ่งเรียกได้ว่าไม่มีความรับผิดชอบเลย ในหน้าที่การงาน หรือเรื่องเรียนก็ด้วย เรื่องงาน ส่วนใหญ่ผมทำงานร้านอาหาร โรงแรม เซเว่น งานบริการ นับตั้งแต่ อายุ16ปี จนถึงปี 2017 ผมน่าจะเข้าออก ที่ทำงานมาไม่น่าต่ำกว่า 12-17 บริษัท (ประมาณๆ นะ จำไม่ได้555)
ต่างกันกับแฟนผม ที่ในทุกๆวัน ผมเห็นเค้าได้ดีขึ้นๆ แล้วก็ดีขึ้น จนเค้าเรียนจบ ปวช ปวส ป.ปตรี
บัญชีทั้ง3ใบ ตลอดทั้งช่วงเวลานั้นเค้าทั้งเรียน และทำงานไปด้วย
เราเคยทะเลาะกันเรื่องว่าผม ทำงานไม่ทน ทำไม่เป็นหลักเป็นแหล่งสักที่ ถ้าจะพูดถึงเหตุผลที่ออกก็ต่างกันไป แต่พอมาดูๆแล้วเป็นที่ผมเองแหละ ที่ไร้ความรับผิดชอบ
ผมกับแฟนคบกันจนถึงราวต้นปี 2018 สักกุมภา มีนา ก็ได้เลิกลากันไป จากปัญหาหลักๆ คือผมไม่มีความรับผิดชอบ และ อีกเรื่องคือเค้าแอบคบอีกคน อย่างจริงจัง
ตอนเลิกกัน ก็ไม่ดีเท่าไหร่ แต่พอเวลานั้นผ่านไปนานปีเข้า ก็กลายเป็นความรู้สึกที่ห่วงกันอยู่ห่างๆ
ก็มีได้คุยกันบ้าง แต่เราทั้งคู่ ยังไม่มีใครมั่นใจ ว่าจะกลับมาคบกันดีใหม
>หนี้สิน< >ความรับผิดชอบ<
ช่วงอายุ 20หรือ 22 นี่แหละ ที่ทำงานที่นึงพอทำได้สัก 3-4 เดือน ก็อยากได้พวกบัตรกดเงินสดบัตรเครดิต เคยสมัครไป 3-4 ทีไม่ได้ พอมีที่นึงเราได้บัตรเครดิตมาใบแรก ที่อื่นๆ ก็ตามมา
เราติดใจการใช้เงินจากอนาคต เงินของคนอื่น ก็รูดใช้ เพลิน โดยลืมความตั้งใจแรกไปว่า เราตั้งใจมีบัตรพวกนี้ เพราะจะได้ไม่ต้องขอเงิน พ่อ แม่ พี่น้อง แต่พอมีจริงๆ กลับไม่เป็นเช่นนั้น
เมื่อใช้ๆไป ยิ่งมีปัญหา ชักหน้าไม่ถึงหลัง เดือนชนเดือน ยืนคนนั้นนิดคนนี้หน่อย รวมๆตอนนั้น ทั้งบัตรกดเงินสด บัตรเครดิต น่าจะมีรวมๆกัน 7-8ใบ พร้อม กับหนี้ ที่ยืมพี่สาว ยืมอาเจ็ก รวมตัวเงินน่าจะราวๆ เกือบ 2แสน
ส่วนใหญ่ที่เราคืนได้ก่อนจะเป็นหนี้อาเจ็ก แล้วก็บัตรที่วงเงินน้อยๆ จนยอดหนี้ เหลือ สัก แสน กลางๆ
จากนั้นเป็นปีสองปีเลยที่เรา ไม่มีความสามารถใช้หนี้ได้
>ความรับผิดชอบ< >ชีวิตที่ดีขึ้น<
จนสักกันยา 2018 เราได้ไปสอบ คัดเลือกคนที่จะไปทำงานญี่ปุ่น กับกรมแรงงาน แต่จะต้องสอบคัดเลือกเพื่อเข้าเรียนภาษาญี่ปุ่นในศูนย์ ที่ไทยก่อน รวม 2พาท 4เดือน เรียนที่ ศูนย์ ญี่ปุ่น อีก 1เดือน ทั้งหมด 5เดือน
เราสอบของ IM JAPAN เพราะเค้าติดต่อกับ กรมแรงงาน โดยตรง รวมถึงการจัดทำเอกสารต่างๆ จนถึงการส่งตัวมาที่ญี่ปุ่น
แต่ก่อนจะถึงวันที่เราได้มาทำงานใช้ชีวิต 3ปีที่ญี่ปุ่น ในศูนย์ไทย จะมีการสอบ ภาษาญี่ปุ่น เพื่อวัดความสามารถ มีสอบย่อย สอบใหญ่
แล้วก็มีกฏว่าถ้าสอบไม่ผ่านสอบซ่อมได้กี่ครั้ง ถ้าซ่อมแล้วยังไม่ผ่านอีกก็ไม่ได้ไปต่อ
พอสิ้นเดือนสิงหา 2019เราจบ 1เดือนที่เราอยู่ในศูนย์ที่ญี่ปุ่น ต้นเดือนกันยา เข้าก็ส่งเราขึ้น “ชิงกันเซน” มาบริษัท ในจังหวัดที่เราอยู่
เราเริ่มทำงานเดือนแรกเดือน กันยา 2019 เราก็ส่งเงินกลับไปไทย ฝากไห้พี่สาวไปใช้หนี้บัตรไห้ ตอนนั้นเราเหลือหนี้แสนกว่า ก็ส่งทุกเดือน จนหนี้ก้อนสุดท้าย หมดลงในเดือน เมษายน 2020 ที่ผ่านมา รวม 8เดือน ด้วยกัน ที่เราใช้หนี้
ตอนนี้เราไม่มีหนี้เลย แบบเลยๆ แบบไม่มีหนี้สักบาท เราโคตร ภูมิใจ ตัวเอง ถึงจะเป็นเรื่องเล็กๆ สำหรับคนอื่นก็เถอะ
ตัวเราวันนี้ตอนนี้ ในวัย ที่กำลังจะ 28ปี มองย้อนกลับไป ถึงเด็กวัยรุ่น คนนั้นที่ไร้ความรับผิดชอบ ในหลายๆเรื่อง เรารู้สึกดีกับตัวเองมากๆ
ขอบคุณตัวเองที่มาถึง ณ จุดๆนี้ได้
ขอบคุณ เพื่อนๆที่เข้ามาอ่าน คนที่พยายามอ่าน จนจบ คนที่พยายามทำความเข้าใจว่า จขกท. เขียนอะไร555 ขอบคุณนะ😁
ปล. เพื่อนๆอาจไม่ต้อง พยายามเข้าใจลำดับกาลเวลาของเนื้อเรื่อง เพราะ จขกท. เองเขียน 2-3 เรื่อง ในคราวเดียว และ จขกท. เองลำดับเหตุการณ์ได้ไม่ 100%
ช่วงชีวิตที่ดีขึ้น
>ความรัก< >ความรับผิดชอบ<
ผมเคยมีแฟน2คน คนล่าสุดที่คบ ณ ตอนนี้ได้ เลิกลากันไปแล้ว
ผมเจอแฟนคนนี้ ถ้าจำไม่ผิดทาง MSN เมื่อปี 2010 ตอนนั้นผมทำงาน ร้านไอศครีม (สีแดง-ดำ) และตัวผม ยังอยู่บ้านแฟนคนแรก แต่ฐานะ ผมกับแฟนคนแรกได้เลิกกันแล้ว
จำไม่ได้ว่าใครทักหาใครก่อน แต่พอผมเห็นรูปเค้าๆน่ารัก มาก สำหรับผม วันนึง เราก็นัดเจอกันหลังโรงเรียนเค้า แถวๆ สนามหลวง ผมพกหนังสือไป เล่มนึง พอเจอเค้าตัวจริง ผมกลับ ไม่กล้าชวนคุยสะงั้น จู่ๆก็หยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน 555เค้าบอกว่าถ้าไม่คุย ก็จะไปละนะ (มีโกรธดึงหน้านิดหน่อย555)
หลังจากวันนั้นที่เจอกัน ไม่กี่วัน ผมก็ขอไปอยู่ที่บ้านเค้าชั่วคราว ซึ่งอยู่กับครอบครัวเค้า พ่อ แม่ ตัวเค้า และน้องสาว ครอบครัวเค้าก็ตกลงที่จะไห้ผมอยู่ ชั่วคราว เพราะเค้ามีน้องสาว ผมเลย ขออยู่แค่จนกว่าจะหาห้องเช่าได้
ได้อยู่บ้านเค้า...ผมจำไม่ได้แล้วว่ากี่เดือน. พอได้ห้องเช่าก็ย้ายออกจากบ้านเค้า มาอยู่ห้องเช่ากับเค้า 2คน
เด็กในวัย 17-18 ปี ที่จู่ๆ เป็นแฟนกันเลย ทั้งที่ไม่เคยได้ทำความรู้จักกันโดยใช้ช่วงเวลาประมาณนึง ในการดูว่าเออ เหมาะรึป่าวนั่นนี่ มันออกจะกระทันหันมากเลยทีเดียวสำหรับเราทั้งคู่555
ช่วงนั้นเค้าทำงานร้านพิซซ่าที่ MBK และเรียน ปวช. ไปด้วย เช้า ผมไปส่งเค้าที่ โรงเรียน ดึกไปรับเค้าที่ทำงาน ผมทำแบบนี้เกือบทุกวัน นั่นเลยทำไห้เค้าติดผม มั้งนะ เพราะผมค่อนข้างตามใจเค้ามากที่เดียว แต่ก็ทำไห้เท่าที่ทำไห้ได้
ตั้งแต่ช่วงแรกๆ จนสักประมาณสัก3-5ปี ของเราทั้งคู่ เรารักกันดีมาก ไปเที่ยว กินนั่นนี่ รวมถึงเรื่อง SEX เองก็ดี เราเข้ากันได้โดยส่วนใหญ่
ส่วนตัวผมเองเป็นคนไม่ชอบเรียน กว่าจะจบม.ต้น ม.ปลาย เล่นไป 3-4 โรงเรียน สุดท้ายมาจบ กศน. ม.ปลาย ที่ กทม. ปี 55 ซึ่งตอนนั้น อายุก็ 20 ละ
ผมเองในตอนนั้นเป็นคนซึ่งเรียกได้ว่าไม่มีความรับผิดชอบเลย ในหน้าที่การงาน หรือเรื่องเรียนก็ด้วย เรื่องงาน ส่วนใหญ่ผมทำงานร้านอาหาร โรงแรม เซเว่น งานบริการ นับตั้งแต่ อายุ16ปี จนถึงปี 2017 ผมน่าจะเข้าออก ที่ทำงานมาไม่น่าต่ำกว่า 12-17 บริษัท (ประมาณๆ นะ จำไม่ได้555)
ต่างกันกับแฟนผม ที่ในทุกๆวัน ผมเห็นเค้าได้ดีขึ้นๆ แล้วก็ดีขึ้น จนเค้าเรียนจบ ปวช ปวส ป.ปตรี
บัญชีทั้ง3ใบ ตลอดทั้งช่วงเวลานั้นเค้าทั้งเรียน และทำงานไปด้วย
เราเคยทะเลาะกันเรื่องว่าผม ทำงานไม่ทน ทำไม่เป็นหลักเป็นแหล่งสักที่ ถ้าจะพูดถึงเหตุผลที่ออกก็ต่างกันไป แต่พอมาดูๆแล้วเป็นที่ผมเองแหละ ที่ไร้ความรับผิดชอบ
ผมกับแฟนคบกันจนถึงราวต้นปี 2018 สักกุมภา มีนา ก็ได้เลิกลากันไป จากปัญหาหลักๆ คือผมไม่มีความรับผิดชอบ และ อีกเรื่องคือเค้าแอบคบอีกคน อย่างจริงจัง
ตอนเลิกกัน ก็ไม่ดีเท่าไหร่ แต่พอเวลานั้นผ่านไปนานปีเข้า ก็กลายเป็นความรู้สึกที่ห่วงกันอยู่ห่างๆ
ก็มีได้คุยกันบ้าง แต่เราทั้งคู่ ยังไม่มีใครมั่นใจ ว่าจะกลับมาคบกันดีใหม
>หนี้สิน< >ความรับผิดชอบ<
ช่วงอายุ 20หรือ 22 นี่แหละ ที่ทำงานที่นึงพอทำได้สัก 3-4 เดือน ก็อยากได้พวกบัตรกดเงินสดบัตรเครดิต เคยสมัครไป 3-4 ทีไม่ได้ พอมีที่นึงเราได้บัตรเครดิตมาใบแรก ที่อื่นๆ ก็ตามมา
เราติดใจการใช้เงินจากอนาคต เงินของคนอื่น ก็รูดใช้ เพลิน โดยลืมความตั้งใจแรกไปว่า เราตั้งใจมีบัตรพวกนี้ เพราะจะได้ไม่ต้องขอเงิน พ่อ แม่ พี่น้อง แต่พอมีจริงๆ กลับไม่เป็นเช่นนั้น
เมื่อใช้ๆไป ยิ่งมีปัญหา ชักหน้าไม่ถึงหลัง เดือนชนเดือน ยืนคนนั้นนิดคนนี้หน่อย รวมๆตอนนั้น ทั้งบัตรกดเงินสด บัตรเครดิต น่าจะมีรวมๆกัน 7-8ใบ พร้อม กับหนี้ ที่ยืมพี่สาว ยืมอาเจ็ก รวมตัวเงินน่าจะราวๆ เกือบ 2แสน
ส่วนใหญ่ที่เราคืนได้ก่อนจะเป็นหนี้อาเจ็ก แล้วก็บัตรที่วงเงินน้อยๆ จนยอดหนี้ เหลือ สัก แสน กลางๆ
จากนั้นเป็นปีสองปีเลยที่เรา ไม่มีความสามารถใช้หนี้ได้
>ความรับผิดชอบ< >ชีวิตที่ดีขึ้น<
จนสักกันยา 2018 เราได้ไปสอบ คัดเลือกคนที่จะไปทำงานญี่ปุ่น กับกรมแรงงาน แต่จะต้องสอบคัดเลือกเพื่อเข้าเรียนภาษาญี่ปุ่นในศูนย์ ที่ไทยก่อน รวม 2พาท 4เดือน เรียนที่ ศูนย์ ญี่ปุ่น อีก 1เดือน ทั้งหมด 5เดือน
เราสอบของ IM JAPAN เพราะเค้าติดต่อกับ กรมแรงงาน โดยตรง รวมถึงการจัดทำเอกสารต่างๆ จนถึงการส่งตัวมาที่ญี่ปุ่น
แต่ก่อนจะถึงวันที่เราได้มาทำงานใช้ชีวิต 3ปีที่ญี่ปุ่น ในศูนย์ไทย จะมีการสอบ ภาษาญี่ปุ่น เพื่อวัดความสามารถ มีสอบย่อย สอบใหญ่
แล้วก็มีกฏว่าถ้าสอบไม่ผ่านสอบซ่อมได้กี่ครั้ง ถ้าซ่อมแล้วยังไม่ผ่านอีกก็ไม่ได้ไปต่อ
พอสิ้นเดือนสิงหา 2019เราจบ 1เดือนที่เราอยู่ในศูนย์ที่ญี่ปุ่น ต้นเดือนกันยา เข้าก็ส่งเราขึ้น “ชิงกันเซน” มาบริษัท ในจังหวัดที่เราอยู่
เราเริ่มทำงานเดือนแรกเดือน กันยา 2019 เราก็ส่งเงินกลับไปไทย ฝากไห้พี่สาวไปใช้หนี้บัตรไห้ ตอนนั้นเราเหลือหนี้แสนกว่า ก็ส่งทุกเดือน จนหนี้ก้อนสุดท้าย หมดลงในเดือน เมษายน 2020 ที่ผ่านมา รวม 8เดือน ด้วยกัน ที่เราใช้หนี้
ตอนนี้เราไม่มีหนี้เลย แบบเลยๆ แบบไม่มีหนี้สักบาท เราโคตร ภูมิใจ ตัวเอง ถึงจะเป็นเรื่องเล็กๆ สำหรับคนอื่นก็เถอะ
ตัวเราวันนี้ตอนนี้ ในวัย ที่กำลังจะ 28ปี มองย้อนกลับไป ถึงเด็กวัยรุ่น คนนั้นที่ไร้ความรับผิดชอบ ในหลายๆเรื่อง เรารู้สึกดีกับตัวเองมากๆ
ขอบคุณตัวเองที่มาถึง ณ จุดๆนี้ได้
ขอบคุณ เพื่อนๆที่เข้ามาอ่าน คนที่พยายามอ่าน จนจบ คนที่พยายามทำความเข้าใจว่า จขกท. เขียนอะไร555 ขอบคุณนะ😁
ปล. เพื่อนๆอาจไม่ต้อง พยายามเข้าใจลำดับกาลเวลาของเนื้อเรื่อง เพราะ จขกท. เองเขียน 2-3 เรื่อง ในคราวเดียว และ จขกท. เองลำดับเหตุการณ์ได้ไม่ 100%