อันนี้เป็นเรื่องที่แบบ ไม่ใช่การแอบรักแต่เป็นการที่รักเขาและเขาก็รู้เขากับเราคุยกันมาตลอด เป็นความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียกหรือเป็นแค่เราฝ่ายเดียวที่รู้สึกไปเองถึงจะเป็นระยะเวลาสั้นๆ มันทำให้เรารู้สึกเกินคำว่าพี่ชายแต่เป็นสถานะอะไรก็ไม่รู้และคุยกันทุกวันคือเราเริ่มรู้จักกับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ประมาณเดือน
มิถุนาตั้งแต่วันนั้นเราคุยกันมาตลอด แต่มีบางวันที่ไม่ได้คุยเราก็สงสัยนะว่าทำไมแบบไม่โทรมา พอมาสักพักเราก็รู้ว่าเค้ามีแฟนแล้วแต่คือรู้สึกดีไปแล้วไง เรายอมอยู่เงียบๆ เป็นตัวละครลับเลย พอเค้าบอกกับเรา เรารับได้ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด แต่ตลอดเวลาที่เขากับแฟนคุยกันเราจะไม่ห้ามเขาคุยหรือเข้าไปยุ่งหรือแสดงตัวเราพยายามอยุ่นิ่งๆคือนิ่งสุดๆ เราไม่เคยขอให้เขาเลิกกัน หรือห้ามให้เขาไปคุยกับคนนั้นแต่เราอยู่แหละว่าจะจบแบบไหน เราก็รู้สึกดีนะ แต่คือมันไม่ได้รู้สึกรักเลย หลายๆครั้งที่คิดจะหนีห่างแต่คือผู้ชายคนนี้แบบทำให้เรารู้สึกไปเองหรือเปล่าว่าเรารัก หรือเราคิดไปเอง จนช่วงหลังๆเขาเลิกกับแฟน แต่แน่นอนไม่ใช่เรื่องของเรากับเขาแน่นอน ตอนนั้นเรารู้สึกเสียใจมากที่แบบทำให้เขาทั้งสองไม่มีความสุขหรือเปล่าเราคิดตีตัวออกห่างอีกครั้งแต่เขาดันมาพูดว่าเขาหยุดแล้วนะจะคุยกับเราคนเดียว เราก็หลงเชื่อไปอีกทำให้เรารักเขามากสุดๆไปเลย จนรู้สึกว่าขาดเขาไม่ได้แต่คือเขาก็ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกพิเศษเลยรู้สึกแบบเรื่อยๆมากกว่า คือเค้าไม่ได้สนใจเราถึงขั้นจะแบบ เป็นแฟน เค้าไม่เคยถามเราเลยนะระหว่างที่คุยกันว่าแบบ กินข้าวยัง อาบน้ำยัง เรียนเหนื่อยไหมคือตรงกันข้ามกับเราเลยที่ถาม แต่เราก็ไม่กล้าถามมากหรืองี่เง่าจนเกินไปเพราะกลัวพี่เขาลำคาน แล้วพีคกว่านั้นคือเขาเคยขอเป็นแฟนเรา แต่คือเรากลัวไงกลัวว่าจะโดนทิ้ง คือเรากลัวมากๆ เลยนะเเต่ไม่เคยปฏิเศษคือช่วงนี้เราก็รักเขาสุดๆ เรื่องนี้อาจจะขัดใจคนที่มีแฟนนะ แต่คือเราอยากให้ผู้ชายหลายๆคนเข้าใจและอย่าคิดทำแบบนี้กับใครเลย สุดท้ายเเล้วคนที่เสียใจมากที่สุดมันคือเราชีวิตจริงที่กว่าละครที่ออกมาพูดนี่คืออยากฟังความเห็นของหลายๆคนหรืออยากได้รับคำแนะนำหรือครั้งต่อไปเราเจอเหตุณ์การแบบนี้จะได้รับมือถูก และอยากแลกเปลี่ยนความรู้สึกบ้าง ขอบคุณนะคะที่อ่านจบ ทั้งหญิงหรือผุ้ชายมีแฟนหรือไม่มีก็ตามหนูไม่อยากให้พี่ๆทำแบบนี้กับคนที่หวังดีและรักเรานะ บอกเลยว่าจะแอบมองห่างๆอย่างห่วงๆ รักที่สุดนะ 29 /08/2563
ทุกคนเคยเจอความรักแบบนี้ไหม
มิถุนาตั้งแต่วันนั้นเราคุยกันมาตลอด แต่มีบางวันที่ไม่ได้คุยเราก็สงสัยนะว่าทำไมแบบไม่โทรมา พอมาสักพักเราก็รู้ว่าเค้ามีแฟนแล้วแต่คือรู้สึกดีไปแล้วไง เรายอมอยู่เงียบๆ เป็นตัวละครลับเลย พอเค้าบอกกับเรา เรารับได้ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด แต่ตลอดเวลาที่เขากับแฟนคุยกันเราจะไม่ห้ามเขาคุยหรือเข้าไปยุ่งหรือแสดงตัวเราพยายามอยุ่นิ่งๆคือนิ่งสุดๆ เราไม่เคยขอให้เขาเลิกกัน หรือห้ามให้เขาไปคุยกับคนนั้นแต่เราอยู่แหละว่าจะจบแบบไหน เราก็รู้สึกดีนะ แต่คือมันไม่ได้รู้สึกรักเลย หลายๆครั้งที่คิดจะหนีห่างแต่คือผู้ชายคนนี้แบบทำให้เรารู้สึกไปเองหรือเปล่าว่าเรารัก หรือเราคิดไปเอง จนช่วงหลังๆเขาเลิกกับแฟน แต่แน่นอนไม่ใช่เรื่องของเรากับเขาแน่นอน ตอนนั้นเรารู้สึกเสียใจมากที่แบบทำให้เขาทั้งสองไม่มีความสุขหรือเปล่าเราคิดตีตัวออกห่างอีกครั้งแต่เขาดันมาพูดว่าเขาหยุดแล้วนะจะคุยกับเราคนเดียว เราก็หลงเชื่อไปอีกทำให้เรารักเขามากสุดๆไปเลย จนรู้สึกว่าขาดเขาไม่ได้แต่คือเขาก็ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกพิเศษเลยรู้สึกแบบเรื่อยๆมากกว่า คือเค้าไม่ได้สนใจเราถึงขั้นจะแบบ เป็นแฟน เค้าไม่เคยถามเราเลยนะระหว่างที่คุยกันว่าแบบ กินข้าวยัง อาบน้ำยัง เรียนเหนื่อยไหมคือตรงกันข้ามกับเราเลยที่ถาม แต่เราก็ไม่กล้าถามมากหรืองี่เง่าจนเกินไปเพราะกลัวพี่เขาลำคาน แล้วพีคกว่านั้นคือเขาเคยขอเป็นแฟนเรา แต่คือเรากลัวไงกลัวว่าจะโดนทิ้ง คือเรากลัวมากๆ เลยนะเเต่ไม่เคยปฏิเศษคือช่วงนี้เราก็รักเขาสุดๆ เรื่องนี้อาจจะขัดใจคนที่มีแฟนนะ แต่คือเราอยากให้ผู้ชายหลายๆคนเข้าใจและอย่าคิดทำแบบนี้กับใครเลย สุดท้ายเเล้วคนที่เสียใจมากที่สุดมันคือเราชีวิตจริงที่กว่าละครที่ออกมาพูดนี่คืออยากฟังความเห็นของหลายๆคนหรืออยากได้รับคำแนะนำหรือครั้งต่อไปเราเจอเหตุณ์การแบบนี้จะได้รับมือถูก และอยากแลกเปลี่ยนความรู้สึกบ้าง ขอบคุณนะคะที่อ่านจบ ทั้งหญิงหรือผุ้ชายมีแฟนหรือไม่มีก็ตามหนูไม่อยากให้พี่ๆทำแบบนี้กับคนที่หวังดีและรักเรานะ บอกเลยว่าจะแอบมองห่างๆอย่างห่วงๆ รักที่สุดนะ 29 /08/2563