ความลับที่เราไม่รู้ (ดูแลคนใกล้ตัวให้ดีที่สุด)

เรามีเพื่อนสนิท 1 คน เขาเป็นเกย์ เราสนิทกันมาก เรารู้จักกันตอนเข้าวิทยาลัย เขาเป็นคนนิสัยดี ดูแลตัวเอง สำอางค์ ข้าวของเครื่องใช้จัดเป็นระเบียบเรียบร้อย เรียนเก่ง ทำกิจกรรมเก่ง เอาง่ายๆ เก่งทุกด้านก็ว่าได้ และกริยา ท่าทางทุกอย่างก็บ่งบอก ว่าเป็นเกย์นั่นล่ะ กรี๊ดกร๊าดบ้าง เมื่อเจอ ผช แต่การแสดงออกไม่มากนัก เราว่า ก็ปกตินะ เราชอบนิสัยและความเป็นตัวตนเขา เราสนิทกัน แต่เขาอยู่หอพัก เราอยู่บ้าน เจอกันก็ตอนมาเรียน เขาเป็นคน ตจว. มาเรียนในจังหวัดบ้านเรา เราสนิทกัน จนเรารู้สึกชอบเขาแบบ อยากเป็นแฟนเลยล่ะ มาวันหนึ่งระหว่างกินข้าวเราก็พูดคุยตามปกติและเราก็ถามเขาว่า ทำไมไม่มีแฟน เขาก็ตอบว่าไม่อยากมี ไม่อยากให้ความหวังใคร เราเองไหนๆก็พูดขนาดนี้ละ และนี่ก็เป็นเทอมสุดท้าย อาจจะไม่มีวันได้บอกก็ได้ ก็แอบแซวๆพูดเล่นๆ แต่ในใจแอบคิดจริง ตัดสินใจถามไปว่า เราชอบแกนะ แกชอบเราป่าว คำตอบที่ได้คือ เขาเงียบก่อนแปปหนึ่ง และตอบว่า "ชอบนะ แต่......." แล้วเขาก็ไม่พูดต่อ คุยไม่เรื่องอื่นบลาาาาาาาาา เราเองก็อยากรู้เลยย้อนถามว่า "เมื่อกี้ตอบว่า แต่......อะไรหรา" เขาก็ไม่พูด และไปทำอย่างอื่นต่อไป หลังจากนั่นเราและเขาก็ปกติไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลง กินข้าว เรียนทำกิจกรรมกันไปเรื่อยๆ จนเรียนจบ ต่างคนต่างแยกย้าย เขากลับไปอยู่บ้านที่ ตจว. เราทักไปเขาก็ไม่ค่อยตอบ นานๆจะตอบเราที เราก็รู้สึกว่า วันนั่นเราไม่น่าพูดแบบนั่นเลย แม้น้ำเสียงเราจะเป็นแบบแอบแซวเล่น แต่จริงๆ เราคิดจริง เขาอาจไม่ได้ชอบผู้หญิงก็ได้ ทำให้เราเสียเพื่อนไปเลยหรือนี่ คิดหนักคิดมากอยู่คนเดียว และเราก็ไม่ค่อยได้ทักไป เนื่องจากเราก็กำลังหางาน ช่วยงานที่บ้านยุ่งมากช่วงนั่น  ไม่นานหลังจากนั่น เราก็รู้ข่าวว่าเขาเสียชีวิต เราตกใจมาก  เพราะระยะเวลาที่เราเรียนจบ แยกย้ายรวมถึงที่ทักหา ที่เขาตอบบ้างไม่ตอบบ้าง และเราทำงาน แค่ไม่นานเอง ทำไม เกิดอะไรขึ้น หัวสมองสับสนคิดมาก ไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ข่าวมา โทรหาพี่ น้อง คนที่รู้จักเขา ว่าเกิดอะไรขึ้น จริงไหม อย่างไร สุดท้ายได้คำตอบ ว่า เขาเสียชีวิตแล้วจริง ๆ  สาเหตุที่เขาจากไปคือ มะเร็ง เราถึงรู้ว่า สิ่งที่เขาตอบเรา ว่า ชอบนะ แต่......... สิ่งที่เงียบเขาพยายามจะบอกว่า เขาชอบนะ แต่เขาเป็นมะเร็ง  ระยะสุดท้าย เขาอาจจะตอบแบบนี้ก็ได้  ซึ่งเราไม่เคยรู้เลย ทั้งๆที่เราสนิทกัน เรามั่วแต่ทำงานจนลืม ทำกิจกรรม จนลืมดูแลใส่ใจเขา ไม่สังเกตเขาเลย เรานี่มันแย่จริงๆ  นั่งนึกย้อนกลับไปเมื่อตอนเราอยู่ด้วยกัน ไปกินข้าว ทำกิจกรรม ช่วงหลังที่ใกล้จะจบ เขาตัดผมสั้น และใส่หมวกตลอดเวลา เราก็คิดว่าเขาคงร้อน กลัวผิวเสีย เพราะเขาเป็นคนสำอางค์ ก็ไม่คิดว่า มันเป็นอาการของคนที่เป็นโรคร้าย  เรารู้สึกผิด ทั้งๆ ที่เรามีปัญหาเขาอยู่ข้างเราเสมอ แต่ในวันที่เขาเจอปัญหาบ้าง เรากลับไม่สังเกต ไม่ใส่ใจดูแลเขาเลย  เราเสียใจและรู้สึกผิดมาตลอด อยากขอโทษ แต่มันคงสายไปแล้ว สิ่งที่ทำได้ก็คือ จดจำทุกสิ่งที่ดี ๆ ที่เราทำร่วมกันมา ไว้เป็นพลังบวกในการก้าวเดินต่อไป และเขาจะไม่มีวันตายไปจากใจของเราเลย อยากบอกรักและคิดถึงเธอเสมอ ขอบคุณที่เราได้เจอกัน  รักนะ A