สวัสดีค่ะ คือเราอยู่ ม.ต้น ยอมรับนะค่ะว่าเด็ก
เราแอบชอบรุ่นพี่ ม.ปลาย พี่หน้าตาดี นิสัยก็ดี แต่เราเด็ก ม.ต้น ที่หน้าตาไม่ดี นิสัยเราเองก็ยังไม่รู้เลยว่าดีหรือชั่ว
เราเป็นคนรักคนยากมาก เราจะชอบใครต้องดูที่นิสัยก่อนหน้าตาเสมอ เรื่องมันมีอยู่ว่า..
ในวันที่เราเข้าค่ายตอนนั้นเรายังไม่รู้จักกับพี่เขาเราก็ทำกิจกกรมตามปกติ ซึ่งที่เราไปเข้าค่ายที่ระยอง ติดทะเล สวยมาก
เราก็ต้องทำกิจกรรมต่อแพกับเพื่อนๆอีก 6 คน เราก็รู้สึกว่าทะเลสวยมากเลยขอเพื่อนไปนั่งตรงริมทะเล เพื่อนบางคนก็ขอไปด้วย
ซึ่งแถวๆนั้นไม่มีใครเราเลยคิดยังไงไม่รู้ ล้มตัวลงไปนอนกับพื้นทรายแล้วกลิ้งไปมา(ยอมรับว่าตอนนั้นอายมาก ทำไปได้ยังไงไม่รู้-///-)
เราพี่บาส(นามสมมุติ)เขามาเห็นก็บอกว่าเราเหนือมตัววอรัสเลย(ตอนนั้นเราไม่รู้จักกันนะค่ะ แต่พี่เขาเข้ามาทักเราก่อน) เราก็ งงๆ หันไปหาเพื่อน
เพื่อนก็หัวเราะก็รู้สึกว่าอายขึ้นมาบ้างแล้ว หลังจากที่ทำกิจกรรมต่อแพ เล่นน้ำเสร็จ พวกเราก้ไปอาบน้ำแต่งตัว เพื่อมาทำกิจกรรมหุงข้าว
แต่ละคนเขาจะมีพี่เลี้ยงมาคอยดูแล ซึ่งพี่เลี่ยงของเราคือ...พี่บาส!! เราตกใจมากเลยตอนนั้น ทำอะไรไม่ถูกเพราะเขาเพิ่งหาว่าเราเป็นตัววอรัส
ก็เลยทั้งแค้น ทั้งอาย ทำอะไรไม่ถูก พอพี่เขาสังเกตเห็นเราเขาก็ทักเราแล้วก็แซวเรื่องตัววอรัส เราก็เริ่มสนิทกับพี่เขาบ้างแล้วเพราะคุยกัน
ถูกคอ ผ่านไปสักพักข้าวที่หุงก็เริ่มสุก เราก็เลยดับไฟแล้วเอาข้าวที่สุกไปกิน หลังจากที่กินเสร็จเรากะว่าจะเอาเศษอาหารที่กินเหลือไปให้หมากิน
ระหว่างนั้นเราเจอพี่บาสนั่งเล่นกะหมาอยู่ เราก็เข้าไปทักเราเลยได้รู้ว่าพี่เขาเป็นคนรักสัตว์ เราก็รักสัตว์เหมือนกันก็เลยเพิ่มความสนิทมากขึ้นไปอีก
พอหลังจากที่ผ่านวันแรกไป วันที่สอง ต้องตื่นตั้งแต่ ตี 5 เพื่อมาวิ่ง ตอนนั้นเราเหนื่อยมากเพื่อนก็แกล้งไม่ยอมรอเราเลยหยุดวิ่งสักพัก แล้วพี่บาส
ก็เข้ามาทักถามว่าเป็นอะไร เราก็ตอบไปตามความจริงว่าเหนื่อย พี่เขาก็บอกว่า เหนื่อยก็พักเลยเดี๋ยวพี่อยู่เป็นเพื่อน เราก็ขอบคุณเขาแล้วเดินกลับไป
ที่ค่ายกัน ซึ่งมันก็เหมือนๆเดิม ได้เล่นน้ำ ต่อแพ หุงข้าว แต่ตกเย็นมีกิจกรรมนันทนาการ(พิมพ์ขออภัยนะค่ะ) ซึ่งเขาให้รุ่นน้องร้องเพลง เต้น ฯลฯ
ซึ่งพอถึงกิจกรรมนี้เป็นอะไรที่เรารอคอยมากก็คือ ทำโทษ รุ่นพี่ โดยให้เอาแป้งมาทาหน้าของรุ่นพี่ เราก็เลยเลยเอาแป้งมาโรยบนมือเยอะๆแล้วเดินไปมาพี่บาสเพราะอยากแกล้ง+แก้แค้นที่หาว่าเราเป็นตัววอรัส
แต่พอหลังจากกลับมาเข้าค่ายเราก็คิดเรื่องที่เราทำกิจกรรม แล้วก็คิดถึงหน้าพี่บาส...ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าเราชอบพี่บาสรึยังรู้แค่ว่าเราก็คิดถึงแต่พี่บาสซะแล้ว
พอเราเปิดเทมอเราก็เจอพี่บาสแล้วก็ทักกันตามปกติ เราได้รู้จักกันหลายๆอย่างมากขึ้น สิ่งที่เราดีใจที่สุดในตอนนั้นคือ พี่เขาชอบคนที่อายุน้อยกว่า
ตอนนั้นดีใมากแต่ก็ยังไม่ยอมรับใจตัวเองว่าชอบเขา พอผ่านไปเราสนิทกันมาก เรามีเวลาอยู่ด้วยกันนานมาก แต่ใครจะไปรู้ว่าวันนึงเราจะมีครั้งสุดท้ายที่คุยกับพี่เขา....วันนั้นเรากับเพื่อนและพี่บาสไปหามือถือของครูเพราะมือถือครูหายเราช่วยกันหา แล้วเราก็ได้คุยกับพี่บาสนานกว่าครั้งอื่นๆ เราก็แอบหวังเล็กๆว่าเขามีใจให้ แล้วพี่เขาก็บอกว่า กลับดีๆนะ เราก็ยิ้มแล้วเดินไปขึ้นรถ แล้วนั้นก็เป็นประโยคสุดท้ายที่เราได้คุยกัน
หลังจากวันนั้นเรามา ร.ร. ตามปกติ มันเป็นวันที่มีความสุขมาก แต่พอตกเย็น รุ่นพี่ ผญ. ที่สนิทกับเราเป็นคนที่สวยมาก เรียนเก่งมาก เขามาปรึกษากะเรา เขาถามว่ารู้จักพี่บาสใช่มั๊ย เราก็ว่าใช่ พี่เขาก็บอกว่าจะทำยังไงดีพี่เขาตามจีบมาหลายเดือนแล้ว พี่เมย์(นามสมมุติ)บอกพี่บาสไปว่าให้เลิกยุ่งกะเขาเพราะเขา แต่พี่บาสก็ไม่ยอมเลิกตามตื้อ
วินาทีนั่นเหมือนมีคนเอาไม้หน้า 3 มาตีหน้า รู้สึกเจ็บ รู้สึกอยากร้องไห้ พอกลับมาจากที่ ร.ร. เรายอมรับแล้วว่าเรารักพี่เขา เราอยากอยู่กะพี่เขา
....แต่เราลืมพี่เขาไม่ได้ เราร้องไห้ให้พี่เขาแทบทุกวัน จนถึงตอนนี้ เราก็ยังร้องไห้ให้เขาอยู่ทั้งเราก็จะตัดใจแล้วเพราะเรารู้แล้วว่า สิ่งที่เขาตีสนิทกับเพราะจะได้เป็นทางลัดสนิทกับพี่เมย์ เราอยากตัดใจแต่ไม่รู้ทำไมมันถึงตัดไม่ได้ เราเศร้า เราเจ็บ
ช่วยบอกวิธีที่จะลืมเขาให้หน่อยนะค่ะ เราอยากลืมพี่เขาให้ได้เร็วๆ เรารักเขามากที่ผ่านๆมาเขาดีกับเรามาตลอดถึงเขาจะหวังผล เราลองยอมรับความจริงแล้วค่ะแต่เรารู้สึกว่าเรายังไม่เข้มแข็งพอ.... ขอบคุณที่อ่านนะค่ะ
อยากลืมเขา...แต่ก็ยังรัก
เราแอบชอบรุ่นพี่ ม.ปลาย พี่หน้าตาดี นิสัยก็ดี แต่เราเด็ก ม.ต้น ที่หน้าตาไม่ดี นิสัยเราเองก็ยังไม่รู้เลยว่าดีหรือชั่ว
เราเป็นคนรักคนยากมาก เราจะชอบใครต้องดูที่นิสัยก่อนหน้าตาเสมอ เรื่องมันมีอยู่ว่า..
ในวันที่เราเข้าค่ายตอนนั้นเรายังไม่รู้จักกับพี่เขาเราก็ทำกิจกกรมตามปกติ ซึ่งที่เราไปเข้าค่ายที่ระยอง ติดทะเล สวยมาก
เราก็ต้องทำกิจกรรมต่อแพกับเพื่อนๆอีก 6 คน เราก็รู้สึกว่าทะเลสวยมากเลยขอเพื่อนไปนั่งตรงริมทะเล เพื่อนบางคนก็ขอไปด้วย
ซึ่งแถวๆนั้นไม่มีใครเราเลยคิดยังไงไม่รู้ ล้มตัวลงไปนอนกับพื้นทรายแล้วกลิ้งไปมา(ยอมรับว่าตอนนั้นอายมาก ทำไปได้ยังไงไม่รู้-///-)
เราพี่บาส(นามสมมุติ)เขามาเห็นก็บอกว่าเราเหนือมตัววอรัสเลย(ตอนนั้นเราไม่รู้จักกันนะค่ะ แต่พี่เขาเข้ามาทักเราก่อน) เราก็ งงๆ หันไปหาเพื่อน
เพื่อนก็หัวเราะก็รู้สึกว่าอายขึ้นมาบ้างแล้ว หลังจากที่ทำกิจกรรมต่อแพ เล่นน้ำเสร็จ พวกเราก้ไปอาบน้ำแต่งตัว เพื่อมาทำกิจกรรมหุงข้าว
แต่ละคนเขาจะมีพี่เลี้ยงมาคอยดูแล ซึ่งพี่เลี่ยงของเราคือ...พี่บาส!! เราตกใจมากเลยตอนนั้น ทำอะไรไม่ถูกเพราะเขาเพิ่งหาว่าเราเป็นตัววอรัส
ก็เลยทั้งแค้น ทั้งอาย ทำอะไรไม่ถูก พอพี่เขาสังเกตเห็นเราเขาก็ทักเราแล้วก็แซวเรื่องตัววอรัส เราก็เริ่มสนิทกับพี่เขาบ้างแล้วเพราะคุยกัน
ถูกคอ ผ่านไปสักพักข้าวที่หุงก็เริ่มสุก เราก็เลยดับไฟแล้วเอาข้าวที่สุกไปกิน หลังจากที่กินเสร็จเรากะว่าจะเอาเศษอาหารที่กินเหลือไปให้หมากิน
ระหว่างนั้นเราเจอพี่บาสนั่งเล่นกะหมาอยู่ เราก็เข้าไปทักเราเลยได้รู้ว่าพี่เขาเป็นคนรักสัตว์ เราก็รักสัตว์เหมือนกันก็เลยเพิ่มความสนิทมากขึ้นไปอีก
พอหลังจากที่ผ่านวันแรกไป วันที่สอง ต้องตื่นตั้งแต่ ตี 5 เพื่อมาวิ่ง ตอนนั้นเราเหนื่อยมากเพื่อนก็แกล้งไม่ยอมรอเราเลยหยุดวิ่งสักพัก แล้วพี่บาส
ก็เข้ามาทักถามว่าเป็นอะไร เราก็ตอบไปตามความจริงว่าเหนื่อย พี่เขาก็บอกว่า เหนื่อยก็พักเลยเดี๋ยวพี่อยู่เป็นเพื่อน เราก็ขอบคุณเขาแล้วเดินกลับไป
ที่ค่ายกัน ซึ่งมันก็เหมือนๆเดิม ได้เล่นน้ำ ต่อแพ หุงข้าว แต่ตกเย็นมีกิจกรรมนันทนาการ(พิมพ์ขออภัยนะค่ะ) ซึ่งเขาให้รุ่นน้องร้องเพลง เต้น ฯลฯ
ซึ่งพอถึงกิจกรรมนี้เป็นอะไรที่เรารอคอยมากก็คือ ทำโทษ รุ่นพี่ โดยให้เอาแป้งมาทาหน้าของรุ่นพี่ เราก็เลยเลยเอาแป้งมาโรยบนมือเยอะๆแล้วเดินไปมาพี่บาสเพราะอยากแกล้ง+แก้แค้นที่หาว่าเราเป็นตัววอรัส
แต่พอหลังจากกลับมาเข้าค่ายเราก็คิดเรื่องที่เราทำกิจกรรม แล้วก็คิดถึงหน้าพี่บาส...ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าเราชอบพี่บาสรึยังรู้แค่ว่าเราก็คิดถึงแต่พี่บาสซะแล้ว
พอเราเปิดเทมอเราก็เจอพี่บาสแล้วก็ทักกันตามปกติ เราได้รู้จักกันหลายๆอย่างมากขึ้น สิ่งที่เราดีใจที่สุดในตอนนั้นคือ พี่เขาชอบคนที่อายุน้อยกว่า
ตอนนั้นดีใมากแต่ก็ยังไม่ยอมรับใจตัวเองว่าชอบเขา พอผ่านไปเราสนิทกันมาก เรามีเวลาอยู่ด้วยกันนานมาก แต่ใครจะไปรู้ว่าวันนึงเราจะมีครั้งสุดท้ายที่คุยกับพี่เขา....วันนั้นเรากับเพื่อนและพี่บาสไปหามือถือของครูเพราะมือถือครูหายเราช่วยกันหา แล้วเราก็ได้คุยกับพี่บาสนานกว่าครั้งอื่นๆ เราก็แอบหวังเล็กๆว่าเขามีใจให้ แล้วพี่เขาก็บอกว่า กลับดีๆนะ เราก็ยิ้มแล้วเดินไปขึ้นรถ แล้วนั้นก็เป็นประโยคสุดท้ายที่เราได้คุยกัน
หลังจากวันนั้นเรามา ร.ร. ตามปกติ มันเป็นวันที่มีความสุขมาก แต่พอตกเย็น รุ่นพี่ ผญ. ที่สนิทกับเราเป็นคนที่สวยมาก เรียนเก่งมาก เขามาปรึกษากะเรา เขาถามว่ารู้จักพี่บาสใช่มั๊ย เราก็ว่าใช่ พี่เขาก็บอกว่าจะทำยังไงดีพี่เขาตามจีบมาหลายเดือนแล้ว พี่เมย์(นามสมมุติ)บอกพี่บาสไปว่าให้เลิกยุ่งกะเขาเพราะเขา แต่พี่บาสก็ไม่ยอมเลิกตามตื้อ
วินาทีนั่นเหมือนมีคนเอาไม้หน้า 3 มาตีหน้า รู้สึกเจ็บ รู้สึกอยากร้องไห้ พอกลับมาจากที่ ร.ร. เรายอมรับแล้วว่าเรารักพี่เขา เราอยากอยู่กะพี่เขา
....แต่เราลืมพี่เขาไม่ได้ เราร้องไห้ให้พี่เขาแทบทุกวัน จนถึงตอนนี้ เราก็ยังร้องไห้ให้เขาอยู่ทั้งเราก็จะตัดใจแล้วเพราะเรารู้แล้วว่า สิ่งที่เขาตีสนิทกับเพราะจะได้เป็นทางลัดสนิทกับพี่เมย์ เราอยากตัดใจแต่ไม่รู้ทำไมมันถึงตัดไม่ได้ เราเศร้า เราเจ็บ
ช่วยบอกวิธีที่จะลืมเขาให้หน่อยนะค่ะ เราอยากลืมพี่เขาให้ได้เร็วๆ เรารักเขามากที่ผ่านๆมาเขาดีกับเรามาตลอดถึงเขาจะหวังผล เราลองยอมรับความจริงแล้วค่ะแต่เรารู้สึกว่าเรายังไม่เข้มแข็งพอ.... ขอบคุณที่อ่านนะค่ะ