.... ก่อนอื่นต้องขออนุญาตก่อนเลยนะคะ นี่เป็นกระทู้แรกที่เข้ามาเขียน เลยอาจจะมีพิมพ์ผิดพิมพ์ถูกหรือวกไปวนมาสักนิดหนึ่งนะคะ
ตามหัวข้อเลยค่ะ กระทู้นี้จะออกแนวมาแชร์หรือพูดคุยมากกว่าตั้งคำถามอะไรนะคะ
พอดีมีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชายอยู่หนึ่งคนนะคะ(คำว่าสนิทในที่นี้ เราไม่เคยเจอหน้ากันมา เกือบ 7 ปีแล้วค่ะ)เราสนิทกันมากถึงขนาดที่เราสามารถเล่าทุกสิ่งทุกอย่างให้มันฟังได้หมด คือหมดทุกอย่างจริงๆค่ะ คือมันย้ายเข้ามาเรียน รร.เดียวกันในชั้น ป.5 แต่ตอนย้ายมาใหม่ๆเราไม่ได้อยากสนิทหรืออยากคุยด้วยนะคะ ตามประสามันก็เล่นกับเพื่อนๆผู้ชาย เราก็อยู่กับเพื่อนผู้หญิงไป จนประมาณ ป.6 เทอม 2 เริ่มสนิทกันเรื่อยๆเพราะส่วนใหญ่เพื่อนก็กลุ่มเดียวกันทั้ง ชายหญิง แต่แค่แยกกันเล่น จนมาช่วง ม.1 ใช้คำว่าสนิทกันมากตัวติดกันจนใครคิดว่าเป็นแฟนกัน(แต่มันห่างไกลมากกับคำนี้ค่ะ5555555555555555)
จนมันย้ายกลับไปเรียนกับแม่ น่าจะ ม.1 เทอม 2 คือตอนนั้นเป็นอารมณ์แบบเวิ้งว้างเพื่อนคนอื่นก็มีนะคะและแต่ละคนคืออยู่ด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาล เวลามีใครย้าย รร.ยังไม่ขนาดนี้เลยค่ะ แต่อย่างว่าแหละค่ะ เป็นเด็กมันมีนั่นนี่ให้ทำตลอด ก็คิดถึงมันนะคะแต่ไม่มากเท่าไรในตอนนั้น จนได้กลับมาคุยกับมันช่วงที่อะไรๆมันทันสมัยติดต่อกันง่ายขึ้น ช่วงจบ ม.3 มาแล้ว ก็คุยกันมาเรื่อยๆ แต่ไม่บ่อยนะคะ แต่ก็คุยตลอดไม่ได้ทิ้งช่วงนาน จนมาช่วงปี 2018 เป็นปีที่สาหัสมากกับทุกเรื่องในชีวิต ถึงขนาดอยากตายวันละหลายรอบ ก็ได้คุยกับมันแบบที่ว่า มาราธอนเลยค่ะ เช้า ก่อนนอน คาสายนอนบ้างในบางคืน แบบคือทำเหมือนให้มีมันอยู่ด้วยตลอดเวลาเลยค่ะ จนแบบชีวิตก็เริ่มดีขึ้น แต่ก็ยังคุยกับมันตลอด และมีช่วงหนึ่งมันไปมีแฟนค่ะ(ข้อเสียเราคือ แสกนผู้หญิงของเพื่อน อันนี้คือข้อเสียหนักเลยนะคะในความคิดส่วนตัว เพราะเราควรจะเคารพในการเลือกหรือการตัดสินใจของมัน แต่เราไม่ได้ขัดขวางนะคะ แต่เตือนมันถึงพฤติกรรมของแฟนมันตลอด เรื่อง ผู้ชาย เหล้า หรือต่างๆใช้เซ้นต์ของผู้หญิง) แต่ก็ไม่ได้ไปอะไรกับมันค่ะ จนมาถึงช่วงปีใหม่ มันโทรมา Happynew year เราค่ะและแฟนมันโทรมาติดสาย อันนี้เป็นความรู้สึกผิดในใจเรามาก ขอโทษมันและแฟนมันหลายรอบมาก แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี จนมันรักๆเลิกๆกัน และหายกันไปในที่สุด ช่วงไหนมันเฮิร์ทหรือเราเฮิร์ทก็จะอยู่ในช่วงเวลานั้นด้วยตลอด แต่ไม่ว่ามันจะมีแฟนหรือมีคนคุย มันจะไม่เคยทำตัวเหินห่างกับเราเลยนะคะ **มันไม่ได้ทิ้งแฟนมันมาคุยนะคะ เวลามันมีแฟนมันรักแฟนมันมาก** แต่ในทางกลับกัน ในวันนี้เรามีแฟน แบบคือไม่ได้สนใจอะไรมันเลยค่ะ รู้สึกเป็นเพื่อนที่เห็นแก่ตัวที่สุด แต่ก็คุยกันตลอดนะคะ แต่เปลี่ยนเป็นการพิมพ์โดยส่วนใหญ่ และผลพวงจากปี 2018 ทำให้เราเป็นโรคกลัวการนอนหลับในตอนกลางคืนค่ะ ต้องมีคนคุยตลอด คือแฟนเราก็คุยนะคะ แต่มีบางสัปดาห์ที่เขาจะต้องกลับบ้าน ตจว.คือจะคุยกันได้ไม่ดึกเท่าที่ควร แน่นอนค่ะ ที่พึ่งสุดท้ายเรา คือเพื่อนเราอีกแล้วค่ะ😔 มันก็รับตลอดนะคะ แฟนเรารู้ พ่อแม่รู้หมดนะคะที่เราเป็นแบบนี้จนต้องหาคนคุย ซึ่งต้องเป็นคนที่ไว้ใจและสนิทเท่านั้นด้วย
ตั้งแต่ ม.1 เทอม 2 จนตอนนี้ เกือบ 7 ปีแล้วค่ะ ที่เราไม่เคยเจอกันเลย ใกล้ที่สุดของมิตรภาพของเราก็คือ การวิดิโอคอล
และสิ่งหนึ่งที่เราสัญญาก็คือ ไม่ว่าใครคนใดจะอยู่มุมใดมุมหนึ่งของโลกก็แล้วแต่ ก็จะมีเพื่อนอีกคนอยู่ที่เดิมเสมอ
อยากสอบถามทุกคนว่า มีใครมีมิตรภาพในลักษณะนี้มั้ยค่ะ ถ้ามีมาช่วยแชร์ประสบการณ์กันนะคะ
คุณเคยมีเพื่อนสนิทที่ดีขนาดไหน
ตามหัวข้อเลยค่ะ กระทู้นี้จะออกแนวมาแชร์หรือพูดคุยมากกว่าตั้งคำถามอะไรนะคะ
พอดีมีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชายอยู่หนึ่งคนนะคะ(คำว่าสนิทในที่นี้ เราไม่เคยเจอหน้ากันมา เกือบ 7 ปีแล้วค่ะ)เราสนิทกันมากถึงขนาดที่เราสามารถเล่าทุกสิ่งทุกอย่างให้มันฟังได้หมด คือหมดทุกอย่างจริงๆค่ะ คือมันย้ายเข้ามาเรียน รร.เดียวกันในชั้น ป.5 แต่ตอนย้ายมาใหม่ๆเราไม่ได้อยากสนิทหรืออยากคุยด้วยนะคะ ตามประสามันก็เล่นกับเพื่อนๆผู้ชาย เราก็อยู่กับเพื่อนผู้หญิงไป จนประมาณ ป.6 เทอม 2 เริ่มสนิทกันเรื่อยๆเพราะส่วนใหญ่เพื่อนก็กลุ่มเดียวกันทั้ง ชายหญิง แต่แค่แยกกันเล่น จนมาช่วง ม.1 ใช้คำว่าสนิทกันมากตัวติดกันจนใครคิดว่าเป็นแฟนกัน(แต่มันห่างไกลมากกับคำนี้ค่ะ5555555555555555)
จนมันย้ายกลับไปเรียนกับแม่ น่าจะ ม.1 เทอม 2 คือตอนนั้นเป็นอารมณ์แบบเวิ้งว้างเพื่อนคนอื่นก็มีนะคะและแต่ละคนคืออยู่ด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาล เวลามีใครย้าย รร.ยังไม่ขนาดนี้เลยค่ะ แต่อย่างว่าแหละค่ะ เป็นเด็กมันมีนั่นนี่ให้ทำตลอด ก็คิดถึงมันนะคะแต่ไม่มากเท่าไรในตอนนั้น จนได้กลับมาคุยกับมันช่วงที่อะไรๆมันทันสมัยติดต่อกันง่ายขึ้น ช่วงจบ ม.3 มาแล้ว ก็คุยกันมาเรื่อยๆ แต่ไม่บ่อยนะคะ แต่ก็คุยตลอดไม่ได้ทิ้งช่วงนาน จนมาช่วงปี 2018 เป็นปีที่สาหัสมากกับทุกเรื่องในชีวิต ถึงขนาดอยากตายวันละหลายรอบ ก็ได้คุยกับมันแบบที่ว่า มาราธอนเลยค่ะ เช้า ก่อนนอน คาสายนอนบ้างในบางคืน แบบคือทำเหมือนให้มีมันอยู่ด้วยตลอดเวลาเลยค่ะ จนแบบชีวิตก็เริ่มดีขึ้น แต่ก็ยังคุยกับมันตลอด และมีช่วงหนึ่งมันไปมีแฟนค่ะ(ข้อเสียเราคือ แสกนผู้หญิงของเพื่อน อันนี้คือข้อเสียหนักเลยนะคะในความคิดส่วนตัว เพราะเราควรจะเคารพในการเลือกหรือการตัดสินใจของมัน แต่เราไม่ได้ขัดขวางนะคะ แต่เตือนมันถึงพฤติกรรมของแฟนมันตลอด เรื่อง ผู้ชาย เหล้า หรือต่างๆใช้เซ้นต์ของผู้หญิง) แต่ก็ไม่ได้ไปอะไรกับมันค่ะ จนมาถึงช่วงปีใหม่ มันโทรมา Happynew year เราค่ะและแฟนมันโทรมาติดสาย อันนี้เป็นความรู้สึกผิดในใจเรามาก ขอโทษมันและแฟนมันหลายรอบมาก แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี จนมันรักๆเลิกๆกัน และหายกันไปในที่สุด ช่วงไหนมันเฮิร์ทหรือเราเฮิร์ทก็จะอยู่ในช่วงเวลานั้นด้วยตลอด แต่ไม่ว่ามันจะมีแฟนหรือมีคนคุย มันจะไม่เคยทำตัวเหินห่างกับเราเลยนะคะ **มันไม่ได้ทิ้งแฟนมันมาคุยนะคะ เวลามันมีแฟนมันรักแฟนมันมาก** แต่ในทางกลับกัน ในวันนี้เรามีแฟน แบบคือไม่ได้สนใจอะไรมันเลยค่ะ รู้สึกเป็นเพื่อนที่เห็นแก่ตัวที่สุด แต่ก็คุยกันตลอดนะคะ แต่เปลี่ยนเป็นการพิมพ์โดยส่วนใหญ่ และผลพวงจากปี 2018 ทำให้เราเป็นโรคกลัวการนอนหลับในตอนกลางคืนค่ะ ต้องมีคนคุยตลอด คือแฟนเราก็คุยนะคะ แต่มีบางสัปดาห์ที่เขาจะต้องกลับบ้าน ตจว.คือจะคุยกันได้ไม่ดึกเท่าที่ควร แน่นอนค่ะ ที่พึ่งสุดท้ายเรา คือเพื่อนเราอีกแล้วค่ะ😔 มันก็รับตลอดนะคะ แฟนเรารู้ พ่อแม่รู้หมดนะคะที่เราเป็นแบบนี้จนต้องหาคนคุย ซึ่งต้องเป็นคนที่ไว้ใจและสนิทเท่านั้นด้วย
ตั้งแต่ ม.1 เทอม 2 จนตอนนี้ เกือบ 7 ปีแล้วค่ะ ที่เราไม่เคยเจอกันเลย ใกล้ที่สุดของมิตรภาพของเราก็คือ การวิดิโอคอล
และสิ่งหนึ่งที่เราสัญญาก็คือ ไม่ว่าใครคนใดจะอยู่มุมใดมุมหนึ่งของโลกก็แล้วแต่ ก็จะมีเพื่อนอีกคนอยู่ที่เดิมเสมอ
อยากสอบถามทุกคนว่า มีใครมีมิตรภาพในลักษณะนี้มั้ยค่ะ ถ้ามีมาช่วยแชร์ประสบการณ์กันนะคะ