ที่บอกว่าให้เรารักแม่สามีเหมือนแม่เรา เพราะท่านก็รักเราเหมือนลูกท่านอีกคนนั้นไม่จริง

ตามกระทู้เลยค่ะ ตอนเริ่มคบกะแฟนใหม่ๆ ก็ไม่มีปัญหาอะไรกับแม่แฟน พูดคุยกันปกติ แค่มีปัญหาเมื่อ 1.เกิดข้อเปรียบเทียบกับน้องสะไภ้แฟน ทางนั้นเป็นคนปากหวานพูดประจบเก่ง ส่วนเราเป็นคนแข็งมีอะไรก็พูดตรงๆ 2.แฟนเราอยากแต่งงานมากมีการพูดคุยกันเรื่อยๆเรื่องแต่งงาน แต่แม่แฟนพูดดักคอตั้งแต่แรกๆ ว่ายังไม่ให้แต่งกับคนนี้ 3.หลานของแม่แฟนพูดเป่าหูว่าเราไม่ดี แม่เขาก็เชื่อเพราะท่านหูเบามากๆ แล้วว่าเราให้แฟนเราฟัง ซึ่งก็เป็นปัญหาที่สะสมมาเรื่อยๆ ที่แก้ไม่ได้ แต่เราก็พยายามทุกอย่างเพื่อจะเอาชนะใจก็ไม่เป็นผล วันเกิด วันแม่ ปีใหม่ หรือเวลาไปเที่ยวไหนก็จะมีของติดมือไปฝากทุกครั้ง แต่ไม่เป็นผล และมีเหตุการณ์นึงที่ทำให้เราคิดว่าเขาคงเห็นเราเป็นคนอื่นจริงๆแหละ คือ วันนั้นเรากับแฟนไปข้างนอกกลับมาเป็นเวลาเที่ยงพอดี แม่แฟน น้องแฟน น้องสะไภ้แฟน นั่งกินข้าวกันอยู่ เรากับแฟนขึ้นไปบนบ้าน แม่แฟนเรียกแฟนกินข้าวแต่เขาไม่เรียกเรา ทั้งน้องแฟนและน้องสะไภ้แฟนก็นั่งเฉยไม่มีใครพูดอะไร และอีกครั้งนึงเราไปซื้อกับข้าวเข้าบ้านก็เอาของเข้าไปเก็บในครัว แม่เขาโทรขึ้น(แม่เป็นกระดูกทับเส้นเดินไม่ไหว)บอกชวนลูกชายเขาให้ลงไปกินสุกี้ข้างล่างโดยไม่เอ่ยถึงเราสักคำ ทุกครั้งที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้เราจะบอกแฟนตลอดว่าถ้าอยากกินก็ไปเถอะ เดี๋ยวเรากลับไปกินบ้านเรา แฟนก็จะชวนเราบ้างแต่เราไม่เคยกินหรอกเพราะเจ้าของเขาไม่ได้ชวนเรา เราเคยปรึกษาเรื่องนี้กับแฟนนะ แฟนก็เข้าใจ แต่ก็ให้คิดมากเพราะยังไงนั่นก็แม่เขา แต่เราเป็นคนคิดมากไงค่ะ ในเมื่อเราคบกับลูกเขาเราก็อยากให้แม่เขารักเราบ้างแต่เขาทำเหมือนเราเป็นคนอื่นเลยค่ะ แต่กับพ่อไม่มีปัญหาอะไรค่ะ