ทำไมผช.ถึงไม่เสมอต้นเสมอปลายเหมือนผญ.คะ เราควรจะทำไงกับความรักแบบนี้ดี

เรารักเเฟนเรามากๆ เเต่ทุกๆวันเราไม่ค่อยมีความสุขเลยค่ะ มัวเเต่คอยคิดกังวลการกระทำเล็กๆน้อยๆของเเฟนว่ามันไม่เหมือนเดิม ทั้งๆที่เเต่ก่อนที่คบกันเราไม่ทะเลาะกันเลย มันสบายใจมากๆที่อยู่กับเเฟนคนนี้ เราไปบ้านเค้าทุกวันจนรู้สึกผูกพันธ์กับครอบครัวของฝ่ายชายค่ะ เราเป็นคนขี้หึงมากๆ เเล้วเเฟนเราเป็นคนหน้าตาดี ใครเห็นก็บอกหล่อ ไปไหนก็มีเเต่คนมอง ฐานะก็ค่อนข้างดีค่ะเป็นนักกีฬาเทนนิส ใส่รองเท้าเสื้อผ้าเเบรนด์ เเต่เราหน้าตาธรรมดาค่ะ ถึงคนอื่นจะบอกน่ารักสวยหุ่นดี ฐานะธรรมดา(เเต่เราต้องใช้เงินตัวเองพ่อเเม่ไม่ได้ให้ค่ะ) แต่ถ้าเอาไปเทียบกับเเฟนเราดรอปเลยค่ะ เเต่เเฟนเราไม่ยุ่งกับผญ.ที่ทักมาคุยหรือพวกที่เหมือนจะอ่อยเเฟนเรานะคะ เเรกๆเเฟนดูแลดีมากค่ะไม่ใช้กำลังกับเราไม่ตะคอกไม่ขึ้นเสียง แต่ตอนนี้คือเวลาทะเลาะจะชี้หน้าด่าบ้าง ตะคอกเราต่อหน้าพ่อเเม่เเละเพื่อนของฝ่ายชาย จะเป็นเราที่ร้องไห้ทุกครั้ง เราไม่เคยขึ้นเสียงใส่หรือพูดจาเเย่ๆใส่เเฟนนะคะเพราะเราคิดว่าเป็นสิ่งที่ไม่ควรสำหรับคนรักกันเลย เเละเวลาเล่นกันจะเล่นเเรงจนเเฟนเราเผลอต่อยเราจนเเขนขยับไม่ได้ ถีบเข้าท้องกับขาหลายครั้งจนช้ำ เเต่พอเเฟนรู้ตัวว่าเเรงเกินก็จะมาดูเเผลเเล้วเอาเราไปกอดเเละขอโทษทุกครั้ง ตอนที่ขึ้นเสียงเหมือนกันค่ะ มันเลยทำให้เราให้อภัยทุกครั้ง เวลาไปไหนเราจะใช้เงินเราซื้อของให้เเฟนตลอด บอกว่าหิวบอกว่าอยากได้เราก็ซื้อให้ถึงนั่นจะเป็นเงินสุดท้ายของเรา เเต่เเฟนเรากลับไม่เคยซื้อไรให้เลย เเค่เคยบอกว่าจะซื้อนู่นนี่ให้เเต่ก็ปล่อยผ่านไปเหมือนไม่เคยพูด วันนั้นเรามีตัง40เเฟนมี90เเฟนขอตังเราไป10บาทเพราะอยากกินหลายอย่าง เราเลยรู้สึกว่าเเฟนไม่ค่อยสนเราเลยว่าเรามีกินไหม เเค่เเฟนเราหยิบขนมมาเราบอกอยากกินด้วยเเฟนก็บอกเราไปหยิบเอาเองข้างนอก ซึ่งมันไม่ใช่ขนมเเฟนเราหรอกค่ะ เเต่เป็นของหลาน เราเลยมองว่าเเฟนเราค่อนข้างขี้งก เเละมีหลายๆอย่างที่เปลี่ยนไป เราทะเลาะกันเเทบทุกวัน ทำให้เราร้องไห้ติดกันทุกวันจนเราทนไม่ไหวเลยบอกความรู้สึกของเราไป เเฟนเราก็พูดกอดปลอบใจว่าอย่าคิดมาก เราเลยสบายใจ เเต่มันก็วนลูปเดิม ทุกๆวันที่เราใช้ชีวิตด้วยกัน เรารู้สึกเหมือนความทุกข์ของเราจะมากกว่าความสุข แต่เราไม่คิดจะเลิกเพราะเราเคยบอกเลิกไปครั้งนึงเพราะกลัวผิดหวัง เเฟนเราเลยเสียใจมากเลยเปลี่ยนกลายเป็นคนละคน มีครั้งนึงเเฟนเราให้เพื่อนขึ้นไปมีไรกับเเฟนของมันบนห้องที่เราก็ใช้ด้วย เราเลยไม่พอใจเพราะมันเป็นที่ส่วนตัวของเรา เเต่เเฟนกลับบอกว่านั่นห้องของเค้าไม่ใช่ห้องเรา บอกว่าเราทำตัวเหมือนเจ้าของห้อง เราเลยมองว่าเค้าไม่ให้เรามีสิทธิ์ในพื้นที่ส่วนตัวเลยเหรอทั้งๆที่เราก็อยู่ด้วยกัน หลายๆอย่างเปลี่ยนไป มีเเต่เราที่รักเเฟนมากขึ้น เห่อมากๆ ในเฟสคือต้องเเท็กต้องโพสหาตลอดลงสตอรี่ทุกวัน เเต่กับเเฟนเราคือมีเเค่เเรกๆเท่านั้น เเละคำพูดของเเฟนคือไม่รักษาความรู้สึกเราเลย บอกกับเพื่อนว่าเราน่ารำคาญ(เเฟนโทรหาเราบอกจะมารับ เเต่ไม่ได้วางสายเราเลยถือสายไว้เเล้วได้ยิน) เเละเคยถามเราว่าใช้ถุงยางกับใครดีนะ ทั้งๆที่เราไม่เคยทำไรเเบบนั้นหรือเคยคิดเเบบนั้นเลย เราเสียใจมาก คนอื่นๆที่ติดตามคู่เราก็จะมองว่าน่ารัก ผช.ติดเราเเละเราติดผช. หวานกันได้ทุกวัน เเต่ความจริงมันมีเบื้องลึกกว่านั้น ตอนนี้เราเครียดมาก เรามองไปถึงอนาคตกับผช.คนนี้ แต่มันอาจติดที่เราเองที่รักมากเกินไป ทำตัวติดมากเกินไป เราเลยไม่รู้จะทำยังไงต่อดีค่ะ คำพูดที่ทำร้ายเรา การกระทำที่ไม่ค่อยใส่ใจมันไม่หายไปซะที ข้อดีของผช.คนนี้ก็มี ข้อเสียก็มี เราอยากเริ่มต้นใหม่ทุกอย่าง อยากให้เรารักกันเหมือนเดิม ไม่เอาเรื่องในอดีตมาพูด(เเฟนเราจะเอามาพูดตลอดค่ะที่ทะเลาะทั้งๆที่เราเปลี่ยนไปนานเเล้ว) แต่มันก็ทำไม่ได้ เราอยากได้ความเห็นค่ะว่าเราผิดไหม เราควรเอาไงต่อไป
***ตอนที่เราร้องไห้ทุกวันเรากลัวเเฟนเบื่อเราค่ะ กลัวว่าจะต้องเลิกกันในวันใดวันนึง กลัวเค้าหมดรักเรา เเต่เเฟนเราบอกว่าเราคิดมาก เพราะเค้าก็รักเรามากไม่ได้อยากเสียไปเหมือนกันเเต่การกระทำมันไม่เท่าเราเฉยๆค่ะ ก็เหมือนคำว่ารักเราไม่เท่ากัน