สวัสดีครับ พอดีอยากปรึกษาเพื่อนๆ ชาวพันทิปทุกๆท่านเกี่ยวกับเรื่องคิดยังไงกับความรักของคู่ที่จบ ม.3 กับ ป.ตรี
****** เข้าเรื่องเลยนะครับ ********
ผมซึ่งทำงานอยู่ในโรงงานอุตสาหกรรม (จบ ป.ตรี)
กับพนักงานรายวัน (จบ ม.3) เคยผ่านการแต่งงานและมีลูก 1 คน
ผมและเธอได้มาเจอกันที่ บริษัทแห่งหนึ่ง และได้รู้จักพูดคุยจนพัฒนาความสัมพันธ์ ดังข้างล่าง
- ในเรื่องของความสัมพันธ์ของเรา จากที่ลองคบและอยู่ด้วยกันมันค่อนข้างจะลงตัวคือ ไม่ต้องปรับอะไรมากๆ เหมือนเรามีข้อดีเหมือนกัน และข้อเสียต่างกันในบางเรื่อง
- ในเรื่องของครอบครัวของผม ผมเคยปรึกษาแม่ ซึ่งแม่ผมก็ไม่ได้กีดกันอะไร แต่ในส่วนของฝ่ายผู้หญิงเขายังไม่ได้คุย ผมคิดว่า เขาน่าจะคิดว่าผมเข้ามาแล้วเดียวก็คงไป ด้วยเรื่องสถานะทางสังคมและหลายๆอย่าง แต่เขายังทำหน้าที่ได้ดีไม่ได้นอกใจอะไรนะ ไม่ได้คุยหลายคน
- ในเรื่องของสังคม ผมคิดว่าถ้าหากเราคบกันจริงๆแบบเปิดเผย ผมอาจจะต้องรับแรงกดดันจากคนรอบข้าง (รึป่าว) ในบางครั้ง เช่น อาจมีคนพูดว่า เรียนจบ ป.ตรี ทำไมถึงได้แฟนแบบนี้ อะไรแบบนี้ (หรือผมคิดไปเอง)
สุดท้าย...บางทีผมเบื่อที่จะต้องตอบคำถามใครต่อใครว่าแฟนผมเป็นใครที่ไหน เรียนไรจบอะไร บ้านอยู่ไหน ...
อุปนิสัยส่วนตัวผม
- ผมเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ค่อนข้างจะเก็บตัวและไม่ค่อยชอบความวุ่นวาย คล้ายๆกับอารมร์ศิลปินนิดๆ ชอบอยู่กับธรรมชาติ ลุยน้ำลุยเขา
ประสบกาณ์ความรักอดีต
- เรื่องความรักผมคิดว่า ผมล้มเหลวโดยสิ้นเชิง ผมเคยมีแฟนที่โปรไฟล์ดีๆหลายคน แต่จนแล้วจนรอดก็ไปไม่รอด (ส่วนมากโดนนอกใจ) ไปมีคนอื่น
อีกอย่างผมเป็นคนเจ้าระเบียบ สะอาด และมักจะอยู่กับคนที่ตรงข้ามกับเรื่องนี้ไม่ค่อยได้
** ในเรื่องของการโดนนอกใจไม่ใช่เพราะว่า ผมงี่เง่ารึอะไรนะครับ แต่ส่วนมามาจากการทะเลาะเรื่องเล็กๆ แล้วเขาก็อยากเอาชนะไม่ว่าด้วยวิธีใดก็วิธีหนึ่ง จนไปถึงการโดนนอกใจ (ไล่ระดับการเอาชนะ) แล้วส่วนมากก็จะมาขอคืนดี แต่ผมเป็นคนเจ็บแล้วจำอะครับ เลยไม่กลับไป (ให้โอกาสมากกว่า 3 ครั้ง) กับบางคนก็เหมือนยังรัก แต่ก็รู้ทั้งรู้ว่ารักเฉยๆมันไม่รอด (การใช้ชีวิตอุปนิสัยที่ต่างกันอย่างสุดขั้วจนเกินไป) << หมายถึงคนเก่าที่โปรไฟล์ดีมาขอคืนดี
ประสบกาณ์ความรักปัจุบัน
- จนวันหนึ่งมาเจอคนนี้ ผมรู้สึกว่าผมไม่ต้องปรุงแต่งอะไร หมายถึงต้องทำอะไรพิเศษให้เขาพอใจ เหมือนผมได้เป็นตัวตนผมอย่างเต็มที่ ไม่ฝืนอะไรเลย และการใช้ชีวิตพื้นฐานค่อนข้างจะไกล้เคียงกัน เช่น ตื่นนอน เข้านอน กินอาหาร ชอบท่องเที่ยวเหมือนกัน หรือพูดง่ายๆ วันที่เขาเข้ามามีบทบาทในชีวิตผม ผมแทบจะไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรเลย ในชีวิตประจำวันของผม
อุปนิสัยของเธอ
- เป็นคนซื่อๆง่ายๆ ใช้ชีวิตที่เรียบง่าย เป็นคนไม่ค่อยซับซ้อนเท่าไหร่ ผมคิดว่านะ (เทียบกับประสบการณ์ในอดีตของผม)
ไม่ได้ชอบเที่ยวกลางคืน หรือกินเหล้าเมายา งานบ้านก็ทำได้ดี ส่วนเรื่องอาหาร เขาบอกว่าทำอร่อยนะ แต่ผมยังไม่เคยรอง (แม่เขาเปิดร้านอาหารกับข้าวบ้านๆ) รับอารมณ์สับสนของผมได้ 555 (ไม่ใช่อารมณ์ร้ายนะ) แบบพร้อมยอมรับถ้าหากเส้นทางนั้นมีการเปลี่ยนแปลงกระทันหัน เช่น ผมบอกว่าพรุ่งนี้เราจะไปเที่ยวที่ จ.xxx พาตื่นมาดันไปอีกที่หนึ่ง โดยที่เธอไม่ได้โกรธหรืออะไรเลย ยกตัวอย่างนะ
ปัญหา
- แต่มาติดตรงที่ เธอมีลูกและผ่านการแต่งงานมาและจบแค่ ม.3 เพื่อนๆคิดว่าตรงนี้มีปัญหาสำหรับการใช้ชีวิตมั้ยครับ
สเปคความรัก
- ผมต้องการความรักที่เบาสบาย ไม่ฝืน ไม่ต้องบังคับให้เขามาทำแบบนั้นแบบนี้เพื่อเรา เรีรยนรู้และเข้าใจและพร้อมที่จะปรับความสัมพันธ์อยู่เสมอ
ซึ่งสำหรับเธอ ณ ตอนนี้เข้ากฏทุกข้อของผมเลย
**อีกอย่างผมเบื่อความซับซ้อนของสังคมและคนสมัยนี้ ผมเบื่อหน้ากากที่ใส่หากัน ผมเบื่อผลประโยนช์ หรืออะไรก็แล้วแต่ ผมไม่ได้กลัวว่าคนจะมองยังไงถ้าไปคบกับคนนี้ ผมกลัวว่าผมจะพลาดมั้ยถ้าคบ
ปล.ที่ผ่านมาผมมีแฟนและทุ่มเทมาตลอดและโดนกระทำนอกใจ จนตอนนี้แทบจะหมดศรัทธาจากความรักแล้ว จนตอนนี้ก็ยังขยาดอยู่
ตอนนี้ผมกำลังสับสนกับหลายๆอย่างกับเรื่องนี้ ว่าสรุปแล้วจะเอายังไงดีใจหนึ่งก็กลัวตัดสินใจพลาด ใจหนึ่งก็กลัวว่าจะพลาดถ้าเลือกเดินอีกทาง
ผมไม่แน่ใจว่ายังมีเรื่องอะไรที่ผมยังไม่ทันได้คิดและขาดตกบกพร่องอยู่ไหม และอยากจะขอคำแนะนำจากเพื่อนๆ ว่า ถ้าเป็นเพื่อนๆจะไปต่อหรือพอแค่นี้
ปล2.ผมเคยคิดจะเลิกยุ่งหลายรอบแล้ว และเคยทำ 1 รอบ แต่สุดท้ายมันเหมือน ความรู้สึกที่ว่า “เรากำลังเดินออกห่างจากความสุข” มันขัดกับ common sense ที่คนเรามักจะเดินเข้าหาความสุข
สุดท้ายเขาไม่เคยบังคับให้ผมเดินจากไป และเขาก็ไม่เคยบังคับให้ผมเดินกลับมา
ขอบคุณครับ
คิดยังไงกับความรักของคู่ที่จบ ม.3 กับ ป.ตรี
****** เข้าเรื่องเลยนะครับ ********
ผมซึ่งทำงานอยู่ในโรงงานอุตสาหกรรม (จบ ป.ตรี)
กับพนักงานรายวัน (จบ ม.3) เคยผ่านการแต่งงานและมีลูก 1 คน
ผมและเธอได้มาเจอกันที่ บริษัทแห่งหนึ่ง และได้รู้จักพูดคุยจนพัฒนาความสัมพันธ์ ดังข้างล่าง
- ในเรื่องของความสัมพันธ์ของเรา จากที่ลองคบและอยู่ด้วยกันมันค่อนข้างจะลงตัวคือ ไม่ต้องปรับอะไรมากๆ เหมือนเรามีข้อดีเหมือนกัน และข้อเสียต่างกันในบางเรื่อง
- ในเรื่องของครอบครัวของผม ผมเคยปรึกษาแม่ ซึ่งแม่ผมก็ไม่ได้กีดกันอะไร แต่ในส่วนของฝ่ายผู้หญิงเขายังไม่ได้คุย ผมคิดว่า เขาน่าจะคิดว่าผมเข้ามาแล้วเดียวก็คงไป ด้วยเรื่องสถานะทางสังคมและหลายๆอย่าง แต่เขายังทำหน้าที่ได้ดีไม่ได้นอกใจอะไรนะ ไม่ได้คุยหลายคน
- ในเรื่องของสังคม ผมคิดว่าถ้าหากเราคบกันจริงๆแบบเปิดเผย ผมอาจจะต้องรับแรงกดดันจากคนรอบข้าง (รึป่าว) ในบางครั้ง เช่น อาจมีคนพูดว่า เรียนจบ ป.ตรี ทำไมถึงได้แฟนแบบนี้ อะไรแบบนี้ (หรือผมคิดไปเอง)
สุดท้าย...บางทีผมเบื่อที่จะต้องตอบคำถามใครต่อใครว่าแฟนผมเป็นใครที่ไหน เรียนไรจบอะไร บ้านอยู่ไหน ...
อุปนิสัยส่วนตัวผม
- ผมเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ค่อนข้างจะเก็บตัวและไม่ค่อยชอบความวุ่นวาย คล้ายๆกับอารมร์ศิลปินนิดๆ ชอบอยู่กับธรรมชาติ ลุยน้ำลุยเขา
ประสบกาณ์ความรักอดีต
- เรื่องความรักผมคิดว่า ผมล้มเหลวโดยสิ้นเชิง ผมเคยมีแฟนที่โปรไฟล์ดีๆหลายคน แต่จนแล้วจนรอดก็ไปไม่รอด (ส่วนมากโดนนอกใจ) ไปมีคนอื่น
อีกอย่างผมเป็นคนเจ้าระเบียบ สะอาด และมักจะอยู่กับคนที่ตรงข้ามกับเรื่องนี้ไม่ค่อยได้
** ในเรื่องของการโดนนอกใจไม่ใช่เพราะว่า ผมงี่เง่ารึอะไรนะครับ แต่ส่วนมามาจากการทะเลาะเรื่องเล็กๆ แล้วเขาก็อยากเอาชนะไม่ว่าด้วยวิธีใดก็วิธีหนึ่ง จนไปถึงการโดนนอกใจ (ไล่ระดับการเอาชนะ) แล้วส่วนมากก็จะมาขอคืนดี แต่ผมเป็นคนเจ็บแล้วจำอะครับ เลยไม่กลับไป (ให้โอกาสมากกว่า 3 ครั้ง) กับบางคนก็เหมือนยังรัก แต่ก็รู้ทั้งรู้ว่ารักเฉยๆมันไม่รอด (การใช้ชีวิตอุปนิสัยที่ต่างกันอย่างสุดขั้วจนเกินไป) << หมายถึงคนเก่าที่โปรไฟล์ดีมาขอคืนดี
ประสบกาณ์ความรักปัจุบัน
- จนวันหนึ่งมาเจอคนนี้ ผมรู้สึกว่าผมไม่ต้องปรุงแต่งอะไร หมายถึงต้องทำอะไรพิเศษให้เขาพอใจ เหมือนผมได้เป็นตัวตนผมอย่างเต็มที่ ไม่ฝืนอะไรเลย และการใช้ชีวิตพื้นฐานค่อนข้างจะไกล้เคียงกัน เช่น ตื่นนอน เข้านอน กินอาหาร ชอบท่องเที่ยวเหมือนกัน หรือพูดง่ายๆ วันที่เขาเข้ามามีบทบาทในชีวิตผม ผมแทบจะไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรเลย ในชีวิตประจำวันของผม
อุปนิสัยของเธอ
- เป็นคนซื่อๆง่ายๆ ใช้ชีวิตที่เรียบง่าย เป็นคนไม่ค่อยซับซ้อนเท่าไหร่ ผมคิดว่านะ (เทียบกับประสบการณ์ในอดีตของผม)
ไม่ได้ชอบเที่ยวกลางคืน หรือกินเหล้าเมายา งานบ้านก็ทำได้ดี ส่วนเรื่องอาหาร เขาบอกว่าทำอร่อยนะ แต่ผมยังไม่เคยรอง (แม่เขาเปิดร้านอาหารกับข้าวบ้านๆ) รับอารมณ์สับสนของผมได้ 555 (ไม่ใช่อารมณ์ร้ายนะ) แบบพร้อมยอมรับถ้าหากเส้นทางนั้นมีการเปลี่ยนแปลงกระทันหัน เช่น ผมบอกว่าพรุ่งนี้เราจะไปเที่ยวที่ จ.xxx พาตื่นมาดันไปอีกที่หนึ่ง โดยที่เธอไม่ได้โกรธหรืออะไรเลย ยกตัวอย่างนะ
ปัญหา
- แต่มาติดตรงที่ เธอมีลูกและผ่านการแต่งงานมาและจบแค่ ม.3 เพื่อนๆคิดว่าตรงนี้มีปัญหาสำหรับการใช้ชีวิตมั้ยครับ
สเปคความรัก
- ผมต้องการความรักที่เบาสบาย ไม่ฝืน ไม่ต้องบังคับให้เขามาทำแบบนั้นแบบนี้เพื่อเรา เรีรยนรู้และเข้าใจและพร้อมที่จะปรับความสัมพันธ์อยู่เสมอ
ซึ่งสำหรับเธอ ณ ตอนนี้เข้ากฏทุกข้อของผมเลย
**อีกอย่างผมเบื่อความซับซ้อนของสังคมและคนสมัยนี้ ผมเบื่อหน้ากากที่ใส่หากัน ผมเบื่อผลประโยนช์ หรืออะไรก็แล้วแต่ ผมไม่ได้กลัวว่าคนจะมองยังไงถ้าไปคบกับคนนี้ ผมกลัวว่าผมจะพลาดมั้ยถ้าคบ
ปล.ที่ผ่านมาผมมีแฟนและทุ่มเทมาตลอดและโดนกระทำนอกใจ จนตอนนี้แทบจะหมดศรัทธาจากความรักแล้ว จนตอนนี้ก็ยังขยาดอยู่
ตอนนี้ผมกำลังสับสนกับหลายๆอย่างกับเรื่องนี้ ว่าสรุปแล้วจะเอายังไงดีใจหนึ่งก็กลัวตัดสินใจพลาด ใจหนึ่งก็กลัวว่าจะพลาดถ้าเลือกเดินอีกทาง
ผมไม่แน่ใจว่ายังมีเรื่องอะไรที่ผมยังไม่ทันได้คิดและขาดตกบกพร่องอยู่ไหม และอยากจะขอคำแนะนำจากเพื่อนๆ ว่า ถ้าเป็นเพื่อนๆจะไปต่อหรือพอแค่นี้
ปล2.ผมเคยคิดจะเลิกยุ่งหลายรอบแล้ว และเคยทำ 1 รอบ แต่สุดท้ายมันเหมือน ความรู้สึกที่ว่า “เรากำลังเดินออกห่างจากความสุข” มันขัดกับ common sense ที่คนเรามักจะเดินเข้าหาความสุข
สุดท้ายเขาไม่เคยบังคับให้ผมเดินจากไป และเขาก็ไม่เคยบังคับให้ผมเดินกลับมา
ขอบคุณครับ