อยู่ตัวคนเดียว เวลาป่วย ไม่สบาย จะยังไงกันบ้างคะ

1. มีเพื่อนอย่างน้อย 3 คน ที่คอยเช็คสารทุกข์ทุกดิบเรื่อยๆ
ในกรณีไม่ได้อยู่กับพ่อแม่หรือแฟน หรือ ไม่มี

2.ควรมี connection ในหอไว้บ้าง มี contact เบอร์ต่างๆ
-เจ้าของหอ
-ป้อมยาม หรือ นิติบุคคล
-แม่บ้าน
-อาหารตามสั่ง หรือ แอพ สั่งส่งอาหารฟรี ฯลฯ
-เพื่อนบ้านที่ ( ดี )
-วินมอเตอร์ไซส่วนตัวในการวิ่งเรื่องจิปาถะ
อันนี้ส่วนตัวเราทำมาก่อนจะมี Grab หรือ Lineman ทั้งส่งข้าวซื้อของส่งพัสดุ เนื่องจากอยู่คนเดียวตั้งแต่อายุ 14-15 เราโชคดีหน่อยตรงเป็นวินที่ส่งเราตั้งแต่เรียนยันโต เลยไว้ใจได้ไม่ต้องหาลำบากมาก แนะนำให้หาละแลกใกล้บ้าน วินผู้หญิง หรือผู้ชายมีอายุที่ไม่มีพิษไม่มีภัย หน่อยที่ดูไม่อันตราย แต่ก้พึงระลึกไว้เสมอ อย่าไว้ใจ และอย่าให้เขารู้ว่าเราอยู่คนเดียว ขอเบอร์ไว้ติดต่องานพวกนี้
ยามฉุกเฉินในกรณีที่เดินไม่ไหวไม่ได้ให้เขาซื้อมาส่งใต้ตึก โอนเงิน หรือ เดินลงตึก-บ้าน ไปจ่าย ราคาถูกกว่าเรียกแอพ เป็นการตัดราคาตัวกลาง เราจ่ายเพิ่มกว่าปกติบ้างตามความเหมาะสมหรือตามเขาเรียก โดยเราไม่ต้องจ่ายแพงเท่าแอพและคนขับก้ได้เต็มเม็ดเต็มหน่วย
- มีเบอร์ ร้านขายยา แถวที่พักอาศัย

3. มีความอดทนสูง และ รู้ตัวประเมินตัวเองได้ตามความเป็นจริง
เมื่อไหวและไม่ไหว รีบจัดการตัวเอง ตามแพลนที่วางว่าถ้าไม่ไหวจะเอาไงต่อไว้ก่อน ในกรณีป่วย คาดการณ์ไม่ได้ ถ้าเกิดเริ่มท่าไม่ดีให้บอกเพื่อนคอยเช็คถามอาการเราไว้เนิ่นๆเรื่อยๆจนกว่าจะดี แต่ถ้าผ่าตัดหรืออุบัติเหตุ ให้แจ้งเพื่อนไปก่อนเนิ่นๆถึงแพลนถ้าเกิดเหตุการณ์อะไรไว้ให้จัดการยังไงไว้ก่อนเลยเพราะคุณตัวคนเดียว ฟิวคล้าย จัดการพินัยกรรมแต่ไม่ใช่ คือ จัดการแพลนเรื่องไว้ แบบถ้า... พอเวลาเกิดเหตุคุณก้จะรู้เลยว่า จะทำไงหรือใครและจัดการยังไง เตรียมพร้อมไว้เสมอ ปกติทำตั้งแต่ซ่อมบ้านไปยันผ่าตัดบ่อยๆกลับบ้านเองตลอด เกิดมาไม่สวยก้ลำบากหน่อยงี้อะค่ะ 555555
แต่จะแจ้งเพื่อนไว้ก่อนเลยจะผ่าอะไรวันไหนยังไงหากฉุกเฉินให้เพื่อนทำอะไรบ้าง และ แจ้งหมอว่าเพื่อนคนนี้เพื่อให้แพลนไปต่อยังไง หรือ ใครที่คุณแพลนไว้


*** ฟังดู.. ต้องจุ่กจิ่กเรื่องเยอะขนาดนั้นเลยหรอ ?
( พยักหน้า ) จากประสบการณ์เติบโตคนเดียวตั้งแต่ 15 จนจะ 30
แล้ว ไม่มีครอบครัวพ่อแม่ไม่แฟนเพื่อนไม่มาก โดยตรง
พอมีเบอร์ทุกอย่างในมือ ทุกอย่าง = ปลายนิ้วสะดวกคล่องมาก
มีเพื่อนที่รู้ว่าใครเหมาะกับการพึ่งพาอะไรได้ก้เลือกพึ่งพาฝากผีฝากไข้ยามจำเป็น ยามฉุกเฉิน ย้ำว่ายามจำเป็นจริงๆเท่านั้น
ไม่ควรทำบ่อย ให้พึ่งพาตัวเองก่อนเมื่อดูท่าจะไม่รอดไม่ไหวค่อยขอความช่วยเหลือ ยิ่งเป็นเพื่อนรักหรือคนที่ดี ยิ่งต้องเกรงใจ
ไม่พร่ำเพร่อ เพราะ ไม่ใช่คู่ชีวิตหรือแฟน มันคนละ Part กัน และไม่ใช่ว่ามีแฟนจะพึ่งได้ทุกคนด้วย5555555555555555555555

แต่ยิ่งพึ่งพาตัวเองได้มากเท่าไหร่ยิ่งดีค่ะ
คนรอบข้างดีเป็นเรื่องโบนัสชีวิตแต่สุดท้ายก้เกิดคนเดียวไปคนเดียวทุกคน ไม่ใช่ดราม่านะคะแต่ฝึกไว้มันใช้ได้จริงกับชีวิตมาก
และก้สบายตัวมากๆ ถ้าอยู่คนเดียวเก่งมากอยู่กับใครก้ไม่ลำบากมาก ปรับก้แค่ความติส ความเอาแต่ใจไม่รอใครบ้างนิดๆหน่อย
แต่ถ้าอยู่คนเดียวไม่เป็น อันนี้ลำบากตัวเองและจิตใจระยะยาวค่ะ
อาจจะต้องคอยต้องการให้คนมาสนใจหรือใส่ใจตลอด ฯลฯ
จะเหนื่อยต้องคอยฝากความคาดหวัง พึ่งพา เรียกร้อง คนอื่นอยู่ตลอด เพราะมีคนอื่นเป็น สรณะ มากกว่าตัวเอง

หาความสุขได้ยากค่ะ
พึ่งตัวเอง ผิดหวังเอง โทษตัวเอง รับผิดชอบเอง ปรับปรุงเอง
แก้ไขตัวเอง ง่ายกว่า ดีกว่า ฝากชีวิตอะไรไว้กับใครค่ะ

ไม่คิดมากนะคะ สู้ สู้ เอาใจช่วยค่ะ <3

#สมาคมคนอยู่คนเดียวจนชิน  🤣🤣