คิดยังไงกันบ้างที่เเม่เราเข้าข้างเเต่เเฟนเรา

คือแม่ของเราเป็นคนเลือกเเฟนคนนี้ให้เรา (เเฟนอายุเยอะกว่าเรา) เเฟนเราไม่เคยทำงานเลยตั้งเเต่ที่คบกันมา ตอนนี้คบกันจะ2ปีเเล้วค่ะเราทำงานคนเดียว เข้าเรื่องเลยนะคะคือเราบอกเเฟนเราตลอดว่าให้ทำงานได้เเล้วอายุก็เยอะเเล้วยังไม่มีงานการเป็นหลักเป็นเเหล่งจะรอพึ่งพาเเต่ที่บ้านก็ไม่ได้ เเฟนเราก็บอกจะให้ทำอะไรหละ ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะทำอะไร เราก็เเนะนำเเฟนไปหลายอย่าง แฟนก็บอกไม่ชอบอะ แล้วพอแม่เราเข้ามาได้ยินพอดีแม่เราเลยบอกว่าเนี่ยเดี๋ยวพาไปหางานทำเอง (แม่พูดตั้งเเต่ก่อนโควิด) จนตอนนี้ยังไม่ได้งานเลย ไม่เคยจะคิดไปสมัครงานด้วยซ้ำ พอเราพูดกับเเฟนให้หางานทำอีก แฟนก็บอก"ดูร่างกายเค้าสิจะให้ทำอะไรได้" คือเเฟนเราไม่เคยจัดเวลาการนอนเลย ไม่มีความรับผิดชอบอะไรเลย  แม่เราเลยบอกว่าอย่าไปว่าอะไรมันเลยสงสารมัน เดี๋ยวมันก็หางานทำได้เองเเหละ (แล้วเราต้องเป็นคนทำงานหาตังให้เเฟนใช้ เเฟนเราเเค่รอทางบ้านโอนตังมาให้)  แม่เราเลยบอกมันก็ดูเเลเราดีก็พอเเล้ว แต่เราคิดว่ามันไม่พอ เเค่ดูเเล แต่ไม่มีอนาคตอะไรเลย ทุกวันนี้เราแอบร้องไห้ทุกวัน

||ขอคำเเนะนำหน่อยค่ะ ต้องพูดกับเเม่ยังไงดีให้เขาเข้าใจเราบ้าง เราพยามมาหลายวิธีเเล้ว||

//เพิ่มเติมนะคะ//
อีกอย่างนะคะ คือเเฟนเราติดเรามากจนเราหงุดหงิดมาก คือถ้าเขาจะนอนเราก็ต้องนอนด้วยทั้งๆที่เราไม่ง่วงเราจะนั่งข้างๆตอนเขานอนก็ไม่ได้ต้องนอนด้วยกัน จะเข้าห้องน้ำก็ต้องบอก (เเฟนอยู่บ้านเดียวกับเรา) ทุกวันนี้ทุกย่างก้าวคือต้องตามติดตลอด เขามีธุระกิจที่บ้านที่ตจว. เขาไม่ยอมไปเพราะเขารอให้เราไปด้วยเเต่เราติดงานกับติดคุณพ่อ เราเลยบอกว่าไม่ไปเขาเลยบอกว่าถ้าเราไม่ไปเขาก็ไม่ไป