สวัสดีผมเองคนที่ไปนอกกายคนที่เค้ารักผม ตอนนั้นผมไม่ได้คิดถึงผลลัพธ์ที่จะตามมาใช้ชีวิตจะเอาเเค่สนุก ผมได้ไปนอกกายคนที่เค้ารักเพียงเเค่ผมใช้คติโง่ๆสองข้อ 1.ก็เรายังไม่ได้เป็นเเฟนกันนิ ความคิดผมมันสั้นเเละโง่มากเพราะเราเเค่คิดว่าเราโสดอะจะทำไรก็ได้จะมีอะไรกับใครก็ได้ 2.ก็ผมไม่เเน่ใจอ่ะว่าเค้ารักจิงมั้ย ก็อีกเหมือนเคยความคิดที่สั้นเเละก็โง่ก็ตามมาก็คือเค้ารักเราจริงป่าวว่ะ คงไม่มั้ง วั้นก็สนุกไปก่อนก็ได้ เเทงกั้กก็ได้ เเต่ใครจะรู้ละหรือคนอื่นอาจจะรู้ก็ได้ผลลัพธ์มันคือสุดท้ายผมก็ได้เลือกคนที่ผมเเอบไปนอกกายเค้านั้นแหละเป็นเเฟนเเต่เค้าก็รู้เรื่องนี้ในตอนเเรกผมก็โกหกอยู่เหมือนเดิมว่าเเค่เกือบจะได้มั้ง เเค่เมามั้ง สุดท้ายผมก็รู้อยู่เเก่ใจเเล้วก็บอกึวามจิงไปเเต่ใครจะกล้าเชื่อละโกหกไปซ่ะขนาดนั้นจนปัจจุบันเรียกว่าเป็นปมในชีวิตเเฟนผมเลยก็ได้ ทุกครั้งที่เธอพูดถึงเรื่องนี้ผมรู้สึกผิดเเบบ เห้ยเราไม่น่าทำเเต่ทำไงได้เราก็ทำมันจริงๆเราเปลี่ยนอดีตไม่ได้ เเล้วผมพยายามทำทุกอย่างให้ดีขึ้น เรียกเเบบ

เลยก็ได้ว่าผมกลบเกลื่อนความผิดที่เคยทำ ผมควรทำไงต่อดี ผมจะมีโอกาสได้รับการให้อภัยมั้ย หรือผทมไม่สมควรได้เเล้วควรจมอยู่กับสิ่งที่ทำ
อยากรู้ว่าคนที่เคยทำผิดโดยการนอกกายจะมีโอกาสได้รับการให้อภัยหรือป่าว