เรากับแฟนอายุ 30 เราตั้งใจมีลูกตอน 30 คิดว่าทุกอย่างพร้อม เราปล่อย 1 เดือนก็ท้อง เราดีใจมาก ตื่นเต้นสุดๆ ไม่คิดว่าจะท้องง่ายแบบนี้เพราะเราเป็นคนประจำเดือนมาไม่ค่อยปกติ เช้าวันที่ 16 มิ.ย. เราตรวจเจอ 2 ขีด ก่อนหน้านี้เราปวดท้องแปลกๆ เจ็บคัดเต้านมมาก ถ้านับจากประจำเดือนมาล่าสุดก็จะได้อายุครรภ์ 6 สัปดาห์ 17 มิ.ย เรารีบไปฝากครรภ์ แต่คุณหมอยังไม่ให้ฝาก แค่อัลตราซาวน์ดูให้เฉยๆ เจอแค่ถุงการตั้งครรภ์เล็กๆ บอกว่าอีก 4 สัปดาห์ค่อยมาอัลตราซาวน์ซ้ำ ตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรมาก อารมณ์ดีมาก ไม่เครียด เข้านอนเร็ว ก่อนเข้านอนก็เปิดเพลงให้ลูกฟัง ทั้งๆ ที่รู้ว่าอวัยวะของเค้ายังไม่พัฒนาต้องรอ 4-5 เดือนโน่นถึงจะเปิดเพลงกล่อม แฟนก็จุ๊บท้องเราทุกวัน ช่วงนั้นมีความสุขมาก เห่อลูกมาก อาการแพ้ท้องเรามีไม่เยอะ มีคัดเต้านมมากเหมือนจะแตก หิวบ่อย นอนเก่ง พะอืดพะอม อ้วกบ้างบางครั้ง เราก็แอบดีใจว่าแพ้ไม่เยอะ เราได้แต่นับวันรอเวลา 4 สัปดาห์
17 ก.ค. เรากับแฟนตื่นเต้นมาก อยากเห็นหัวใจลูก คิดไว้ในใจหัวใจน้องคงเต้นตุ๊บๆ แล้วมั้ง ถึงเวลาเข้าห้องอัลตราซาวน์ คุณหมออัลตราซาวน์ผ่านหน้าท้องให้แล้วบอกว่าเหมือนจะเห็นตัวแต่ไม่ชัด จากนั้นจึงให้ไปเปลี่ยนชุดเพื่อที่จะอัลตราซาวน์ผ่านช่องคลอดแทน ตอนนั้นใจเราแป้วเลย พอคุณหมออัลตราซาวน์ผ่านช่องคลอด คุณหมอส่ายหน้าแล้วบอกว่าไม่เห็นหัวใจแล้วเหมือนเค้าจะฝ่อไปแล้วด้วย ชี้ให้เราดูภาพเราเห็นเหมือนเป็นหัวกับตัวเล็กๆ ฝ่อๆ เราได้แต่พูดว่า ค่ะ พูดอะไรไม่ออก คุณหมอบอกว่าอีก 2 สัปดาห์ค่อยมาดูอีกทีก็ได้ มีโอกาส 50:50 เราก็คิดในใจแหละว่าคุณหมอพูดปลอบใจเราเฉยๆ ให้เวลาเราทำใจมั้ง ยิ่งเราอ่านผลการวินิจฉัยของหมอ เรารู้เลยแหละว่ามีโอกาสน้อยมากที่เราจะมีความหวัง ตอนนั้นอึ้ง นิ่ง ไม่ได้ร้องให้อะไร แฟนก็ได้แต่จับมือ กุมมือมาปลอบ แต่เราร้องให้ไม่ออก
พอกลับถึงบ้านเรานอนร้องให้กอดแฟน แฟนก็ปลอบใจ บอกว่าอีก 2 อาทิตย์ค่อยดูใหม่เค้าอาจจะโตขึ้นก็ได้ เราต้องให้โอกาสเค้า เราก็พยายามทำใจ หาเหตุผลต่างๆ นาๆ มาอ้าง คิดว่าอายุครรภ์อาจจะยังไม่ถึง 10 สัปดาห์ก็ได้ เพราะไข่อาจจะตกช้า อีกอย่างเราไม่มีเลือดไหลเลยแม้แต่หยดเดียว อาการแพ้ท้องเราก็ยังมีอยู่เท่าๆ เดิม เราก็เหมือนหลอกตัวเองมาเรื่อยๆ พยายามไปไหว้พระขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ลูกเติบโต มีหัวใจแข็งแรง เราทำทุกอย่าง ตอนนั้นเราอ่อนไหวมาก แต่อีกใจก็แอบทำใจไว้แล้ว เรานอนหลับๆ ตื่นๆ ตลอด กังวลมาก
30 ก.ค. ครบ 2 สัปดาห์ที่รอ ใจก็อยากให้ถึงจะเป็นไงก็เป็นกัน อีกใจก็กลัว แต่ก็คิดว่ายอมรับได้เพราะทำใจมาบ้างแล้ว ไม่อยากหวังมาก กลัวผิดหวังแล้วจะบ้า คุณหมออัลตราซาวน์ให้ทางหน้าท้อง ผลออกมาเหมือนเดิม เด็กไม่พัฒนา ไม่มีหัวใจเหมือนเดิม นาทีนั้นเราโอเค เราเข้าใจ รับรู้ ทำใจได้เพราะเราทำใจมาก่อนแล้ว ถามคุณหมอถึงแผนการรักษาต่อไป คุณหมอให้เลือกระหว่างจะขูดมดลูกมั้ยหรือว่าลองกินยาก่อน เราก็ขอลองกินยาก่อน คุณหมอก็ให้กินตอนนั้นเลย 3 เม็ด แล้วนัดอีกที 5 ส.ค.
เรากินประมาณ 11.30 น หลังจากนั้นไม่นานเราก็มีอาการปวดท้อง ทั้งปวดเข้าห้องน้ำและปวดบีบมดลูกผสมกัน เราวิ่งเข้าออกห้องน้ำอยู่หลายรอบ ปวดมาก ปวดแทบจะทนไม่ได้ ถ้าเป็นบางคนคงจะไม่ทน น่าจะไปหาหมอแล้ว แต่เราคิดว่าเราถึกอยู่ระดับนึงแหละ ปวดมาก ปวดกว่าประจำเดือนหลายเท่าเลย แอบไปอ่านระยะเวลาการออกฤทธิ์ยา เห็นบอกว่าประมาณ 5 ชั่วโมง โอเคเรากินตอนเกือบๆ เที่ยง 5 โมงเย็นน่าจะหายปวด รอๆๆๆๆ ระหว่างนั้นเราก็ใส่ผ้าอนามัยด้วยเพราะมีเลือดออกมาเยอะละ แต่ยังไม่มีชิ้นส่วนอะไรหลุดมา 16.20 ปวดมาก ปวดเหมือนจะเป็นลม จะตาย แต่ก็ไม่ไปหาหมอนะ 5555 นั่งพักหลับตาอยู่บนเก้าอี้ 17.00 เป๊ะ อยู่ๆ ก็หายปวด ยังไม่มีอะไรหลุดออดมาอีก หลังจากนั่นก็ปวดเป็นพักๆ ประมาณ 19 น. มีถุงเล็กๆ หลุดออกมา พร้อมก้อนเลือด 2 -3 ก้อน จากนั้นก็มีเลือดไหลออกมาตลอด ผ่านมา 4 วัน เลือดยังไม่หยุดไหล แถมช่วงบ่ายๆ ปวดท้องทุกวันอีก แต่ตอนเช้าไม่ปวด กินพารา 1 เม็ด ไม่หาย bufen อีก 1 เม็ดก็ไม่หาย ความปวดไม่ลดลงเลยสักนิดเดียว ถ้าเป็นแบบนี้อีกตายแน่ๆ
4 ส.ค. ช่วงบ่าย ความอดทนสิ้นสุดลง ปวดมาก นั่งก็ไม่ได้ ยืนก็ไม่หาย นอนก็ปวด ต้องนั่งบิดตัว โยกตัวไปเรื่อยๆ ไม่ไหวแล้วววว ตัดสินใจเดินไปหาหมอ (ทำงานที่โรงพยาบาลอยู่แล้ว) ได้คิวแรกเลย เพราะเราจะไม่ไหวแล้ว จะเป็นลม ให้คะแนนความปวด 10 เต็ม 10 เลย คิดในใจขออนุญาตลัดคิวคนอื่นหน่อยนะคะไม่ไหวจริงๆ ขอโทษจริงๆ
พอเข้าห้องคุณหมออัลตราซาวน์ให้บอกว่าหลุดยังไม่หมด คุณหมอจะลองคีบออกให้ จัดการเปลี่ยนผ้าถุงเรียบร้อย ขึ้นขาหยั่ง แค่เอาเครื่องมือเข้าไปก็เจ็บมากแล้ว พอคุณหมอลองเขี่ยๆ คือมันเจ็บมากกกกก ทั้งปวดท้องทั้งเจ็บ ทั้งเกร็ง เลยบอกคุณหมอว่าไม่ไหวแล้วค่ะ คุณหมอบอกว่างั้นต้องขูดมดลูกนะ รีบตอบไปอย่างเร็วว่าขูดก็ขูดค่ะ ไม่ไหวจริงๆ คุณหมอให้กินยาเดิมอีก 3 เม็ด แล้วฉีดยาแก้ปวดให้แล้วให้นอนพักที่ห้องฉีดยา ยังดีหน่อยที่กรุณาฉีดให้ นึกถึงตอนที่ยาบีบมดลูกแล้วอยากจะเป็นลม เฮ่อออออ อาการปวดลดลงมาก วันนี้รอดแล้ว พรุ่งนี้ 5 ส.ค. นัดมาขูดมดลูก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อความ 
มีลูกไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเรา?
17 ก.ค. เรากับแฟนตื่นเต้นมาก อยากเห็นหัวใจลูก คิดไว้ในใจหัวใจน้องคงเต้นตุ๊บๆ แล้วมั้ง ถึงเวลาเข้าห้องอัลตราซาวน์ คุณหมออัลตราซาวน์ผ่านหน้าท้องให้แล้วบอกว่าเหมือนจะเห็นตัวแต่ไม่ชัด จากนั้นจึงให้ไปเปลี่ยนชุดเพื่อที่จะอัลตราซาวน์ผ่านช่องคลอดแทน ตอนนั้นใจเราแป้วเลย พอคุณหมออัลตราซาวน์ผ่านช่องคลอด คุณหมอส่ายหน้าแล้วบอกว่าไม่เห็นหัวใจแล้วเหมือนเค้าจะฝ่อไปแล้วด้วย ชี้ให้เราดูภาพเราเห็นเหมือนเป็นหัวกับตัวเล็กๆ ฝ่อๆ เราได้แต่พูดว่า ค่ะ พูดอะไรไม่ออก คุณหมอบอกว่าอีก 2 สัปดาห์ค่อยมาดูอีกทีก็ได้ มีโอกาส 50:50 เราก็คิดในใจแหละว่าคุณหมอพูดปลอบใจเราเฉยๆ ให้เวลาเราทำใจมั้ง ยิ่งเราอ่านผลการวินิจฉัยของหมอ เรารู้เลยแหละว่ามีโอกาสน้อยมากที่เราจะมีความหวัง ตอนนั้นอึ้ง นิ่ง ไม่ได้ร้องให้อะไร แฟนก็ได้แต่จับมือ กุมมือมาปลอบ แต่เราร้องให้ไม่ออก
พอกลับถึงบ้านเรานอนร้องให้กอดแฟน แฟนก็ปลอบใจ บอกว่าอีก 2 อาทิตย์ค่อยดูใหม่เค้าอาจจะโตขึ้นก็ได้ เราต้องให้โอกาสเค้า เราก็พยายามทำใจ หาเหตุผลต่างๆ นาๆ มาอ้าง คิดว่าอายุครรภ์อาจจะยังไม่ถึง 10 สัปดาห์ก็ได้ เพราะไข่อาจจะตกช้า อีกอย่างเราไม่มีเลือดไหลเลยแม้แต่หยดเดียว อาการแพ้ท้องเราก็ยังมีอยู่เท่าๆ เดิม เราก็เหมือนหลอกตัวเองมาเรื่อยๆ พยายามไปไหว้พระขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ลูกเติบโต มีหัวใจแข็งแรง เราทำทุกอย่าง ตอนนั้นเราอ่อนไหวมาก แต่อีกใจก็แอบทำใจไว้แล้ว เรานอนหลับๆ ตื่นๆ ตลอด กังวลมาก
30 ก.ค. ครบ 2 สัปดาห์ที่รอ ใจก็อยากให้ถึงจะเป็นไงก็เป็นกัน อีกใจก็กลัว แต่ก็คิดว่ายอมรับได้เพราะทำใจมาบ้างแล้ว ไม่อยากหวังมาก กลัวผิดหวังแล้วจะบ้า คุณหมออัลตราซาวน์ให้ทางหน้าท้อง ผลออกมาเหมือนเดิม เด็กไม่พัฒนา ไม่มีหัวใจเหมือนเดิม นาทีนั้นเราโอเค เราเข้าใจ รับรู้ ทำใจได้เพราะเราทำใจมาก่อนแล้ว ถามคุณหมอถึงแผนการรักษาต่อไป คุณหมอให้เลือกระหว่างจะขูดมดลูกมั้ยหรือว่าลองกินยาก่อน เราก็ขอลองกินยาก่อน คุณหมอก็ให้กินตอนนั้นเลย 3 เม็ด แล้วนัดอีกที 5 ส.ค.
เรากินประมาณ 11.30 น หลังจากนั้นไม่นานเราก็มีอาการปวดท้อง ทั้งปวดเข้าห้องน้ำและปวดบีบมดลูกผสมกัน เราวิ่งเข้าออกห้องน้ำอยู่หลายรอบ ปวดมาก ปวดแทบจะทนไม่ได้ ถ้าเป็นบางคนคงจะไม่ทน น่าจะไปหาหมอแล้ว แต่เราคิดว่าเราถึกอยู่ระดับนึงแหละ ปวดมาก ปวดกว่าประจำเดือนหลายเท่าเลย แอบไปอ่านระยะเวลาการออกฤทธิ์ยา เห็นบอกว่าประมาณ 5 ชั่วโมง โอเคเรากินตอนเกือบๆ เที่ยง 5 โมงเย็นน่าจะหายปวด รอๆๆๆๆ ระหว่างนั้นเราก็ใส่ผ้าอนามัยด้วยเพราะมีเลือดออกมาเยอะละ แต่ยังไม่มีชิ้นส่วนอะไรหลุดมา 16.20 ปวดมาก ปวดเหมือนจะเป็นลม จะตาย แต่ก็ไม่ไปหาหมอนะ 5555 นั่งพักหลับตาอยู่บนเก้าอี้ 17.00 เป๊ะ อยู่ๆ ก็หายปวด ยังไม่มีอะไรหลุดออดมาอีก หลังจากนั่นก็ปวดเป็นพักๆ ประมาณ 19 น. มีถุงเล็กๆ หลุดออกมา พร้อมก้อนเลือด 2 -3 ก้อน จากนั้นก็มีเลือดไหลออกมาตลอด ผ่านมา 4 วัน เลือดยังไม่หยุดไหล แถมช่วงบ่ายๆ ปวดท้องทุกวันอีก แต่ตอนเช้าไม่ปวด กินพารา 1 เม็ด ไม่หาย bufen อีก 1 เม็ดก็ไม่หาย ความปวดไม่ลดลงเลยสักนิดเดียว ถ้าเป็นแบบนี้อีกตายแน่ๆ
4 ส.ค. ช่วงบ่าย ความอดทนสิ้นสุดลง ปวดมาก นั่งก็ไม่ได้ ยืนก็ไม่หาย นอนก็ปวด ต้องนั่งบิดตัว โยกตัวไปเรื่อยๆ ไม่ไหวแล้วววว ตัดสินใจเดินไปหาหมอ (ทำงานที่โรงพยาบาลอยู่แล้ว) ได้คิวแรกเลย เพราะเราจะไม่ไหวแล้ว จะเป็นลม ให้คะแนนความปวด 10 เต็ม 10 เลย คิดในใจขออนุญาตลัดคิวคนอื่นหน่อยนะคะไม่ไหวจริงๆ ขอโทษจริงๆ
พอเข้าห้องคุณหมออัลตราซาวน์ให้บอกว่าหลุดยังไม่หมด คุณหมอจะลองคีบออกให้ จัดการเปลี่ยนผ้าถุงเรียบร้อย ขึ้นขาหยั่ง แค่เอาเครื่องมือเข้าไปก็เจ็บมากแล้ว พอคุณหมอลองเขี่ยๆ คือมันเจ็บมากกกกก ทั้งปวดท้องทั้งเจ็บ ทั้งเกร็ง เลยบอกคุณหมอว่าไม่ไหวแล้วค่ะ คุณหมอบอกว่างั้นต้องขูดมดลูกนะ รีบตอบไปอย่างเร็วว่าขูดก็ขูดค่ะ ไม่ไหวจริงๆ คุณหมอให้กินยาเดิมอีก 3 เม็ด แล้วฉีดยาแก้ปวดให้แล้วให้นอนพักที่ห้องฉีดยา ยังดีหน่อยที่กรุณาฉีดให้ นึกถึงตอนที่ยาบีบมดลูกแล้วอยากจะเป็นลม เฮ่อออออ อาการปวดลดลงมาก วันนี้รอดแล้ว พรุ่งนี้ 5 ส.ค. นัดมาขูดมดลูก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้