แจ้งรายละเอียดก่อนนะค่ะ
นิสัยเดิม เป็นเด็กร่าเริง แกล่นๆ ชอบซน แต่ขี้แง พูดมาก ไม่ชอบทำร้ายหรือเหนใครทำร้ายคนอื่นหรือสัตย์
เรามีปมในวัยเด็กนะค่ะ คือ ถ้าได้ยินเพื่อนผู้ชายด่าหรือล้อเราด้วยคำดูถูกผู้หญิง (
)เราจะมีอารมณ์ที่รุนแรงมาก(เพราะมันมีชีวิตจริงของคนในครอบครัวที่เรารักมากอยู่)
เริ่มต้นทำร้ายเพื่อนตั้งแต่ป.3 โดยใช้วงเวียนแทงปากเพื่อน เปนแบบนี้อยู่บ่อยๆเลยถูกย้ายโรงเรียนตอนป.4-5 ย้ายไปก็เปนแบบเดิมหนักสุดก็เอาก้อนหินทุบหัวเพื่อนจนเลือดเต็มมือ ป.6โดนย้ายกับมาด้วยความที่เรากลัวว่าเราจะทำร้ายคนอื่นกลัวคนอื่นมาล้อเราแบบที่ผ่านมา เราเลยกลายเป็นคนไม่พูดหรือพูดน้อย กลัวการอยู่ในพื้นที่ที่มีคนเยอะๆ กลัวการเข้าสังคม และกลัวการโดนจับจ้อง
ยังไม่ทันจบป.6ดี เราก็มาถูกแฟนแม่ลวนลามมาตลอด5เดือน(ไม่ถึงขั้นมีเพศสัมพันธ์) จนเรากลายเป็นคนนอนสะดุ้งเวลานอนคนเดียวมาจนปัจจุบัน
เราพยายามจะบอกแม่ แต่แม่เราทำงานกว่าจะกลับคือเช้า พอผ่านไปสักพัก เรากับรู้สึกว่าถ้าบอกตอนนี้เขาคงคิดว่าเราโกหกแน่ๆเราจึงเก็บเงียบคนเดียวมาตลอด
พอขึ้นม.1เราสร้างบุคลิกของเราขึ้นมา กลายเป็นคนพูดน้อย แต่ดูกร้าวร้าว ไม่แสดงอารมณ์ทางสีหน้าไสีหน้า ปกป้องตัวเอง) เพื่อนผู้ชายที่แกล้งผู้หญิง เรามักจะท้าต่อย(แต่คงไม่มีใครอยากจะสู้กับเรา)เราเลยมีแต่เพื่อนเป็นผู้ชายทุกครั้งที่เรายืนหน้าชั้นเรียนเราจะรู้สึกกลัว สั่นเกรงหายใจไม่ทั่วท้อง เป็นมาจนปัจจุบัน
ตอนอายุ13 เราโดนคนในครอบครัวที่เลี้ยงเรามาลวนลาม (ไม่มีเพศสัมพันธ์) เรากลายมาเป็นคนที่กลัวถ้าอยากตัองพูดอะไีร เราก็เก็บมันไว้คนเดียว
อายุ14. เราโดนทำร้ายร่างกายข่มขืน(ยังไม่ผ่านการมีสามีหรือแฟนเลยแม้แต่คนเดียว) และนำเราไปรุมทำร้ายโดยผู้หญิง5ผู้ชาย2 และบังคับให้ขายบริการ จนหูฉีกในตาเลือดคลั้ง(เราปฎิเสธเลยโดน) เราให้เอาความเด็กผู้หญิง4คนเพราะพวกเขาโดนบังคับมาแบบที่เราโดน เรื่องนี้ค่อยข้างมีผลกระทบต่อจิตใจ เราเลือกที่จะลืมมันไปแบบสนิทเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น
จำได้แค่เพียงโดนรุมทำร้าย (เราเปนไมเกรนตั้งแต่วันนั้น)
อายุ15 คนที่เรารักร้องไห้ขอร้องให้เราหาเงินให้ เพราะเราและน้องสาวเราอีกคนจะไม่มีเงินกินข้าวไม่มีที่ซุกหัวนอน เราจำใจที่จะต้องเอาตัวเข้าแลก (และสาบานกับตัวเองว่าถ้าต้องทำแบบนี้อีกขอยอมตายดีกว่า)เราไม่กลัวหรอกที่ตัวเองจะต้องอด แต่เรากลัวน้องเราจะอดเราจึงยอม หลังจากเราเริ่มทำงานหมาโดยตลอดเรียนด้วยทำงานด้วย ด้วยความที่ไม่อยากให้น้องมารับรู้เรื่องพวกนี้ เราก็เก็บเงียบมาคนเดียว........ต่อข้างล่างนะคะ
อยากทราบว่าอาการเหล่านี้คือโรคซึมเศร้าไหมค้ะแล้วรุนแรงมากหรือเปล่า??
นิสัยเดิม เป็นเด็กร่าเริง แกล่นๆ ชอบซน แต่ขี้แง พูดมาก ไม่ชอบทำร้ายหรือเหนใครทำร้ายคนอื่นหรือสัตย์
เรามีปมในวัยเด็กนะค่ะ คือ ถ้าได้ยินเพื่อนผู้ชายด่าหรือล้อเราด้วยคำดูถูกผู้หญิง (
เริ่มต้นทำร้ายเพื่อนตั้งแต่ป.3 โดยใช้วงเวียนแทงปากเพื่อน เปนแบบนี้อยู่บ่อยๆเลยถูกย้ายโรงเรียนตอนป.4-5 ย้ายไปก็เปนแบบเดิมหนักสุดก็เอาก้อนหินทุบหัวเพื่อนจนเลือดเต็มมือ ป.6โดนย้ายกับมาด้วยความที่เรากลัวว่าเราจะทำร้ายคนอื่นกลัวคนอื่นมาล้อเราแบบที่ผ่านมา เราเลยกลายเป็นคนไม่พูดหรือพูดน้อย กลัวการอยู่ในพื้นที่ที่มีคนเยอะๆ กลัวการเข้าสังคม และกลัวการโดนจับจ้อง
ยังไม่ทันจบป.6ดี เราก็มาถูกแฟนแม่ลวนลามมาตลอด5เดือน(ไม่ถึงขั้นมีเพศสัมพันธ์) จนเรากลายเป็นคนนอนสะดุ้งเวลานอนคนเดียวมาจนปัจจุบัน
เราพยายามจะบอกแม่ แต่แม่เราทำงานกว่าจะกลับคือเช้า พอผ่านไปสักพัก เรากับรู้สึกว่าถ้าบอกตอนนี้เขาคงคิดว่าเราโกหกแน่ๆเราจึงเก็บเงียบคนเดียวมาตลอด
พอขึ้นม.1เราสร้างบุคลิกของเราขึ้นมา กลายเป็นคนพูดน้อย แต่ดูกร้าวร้าว ไม่แสดงอารมณ์ทางสีหน้าไสีหน้า ปกป้องตัวเอง) เพื่อนผู้ชายที่แกล้งผู้หญิง เรามักจะท้าต่อย(แต่คงไม่มีใครอยากจะสู้กับเรา)เราเลยมีแต่เพื่อนเป็นผู้ชายทุกครั้งที่เรายืนหน้าชั้นเรียนเราจะรู้สึกกลัว สั่นเกรงหายใจไม่ทั่วท้อง เป็นมาจนปัจจุบัน
ตอนอายุ13 เราโดนคนในครอบครัวที่เลี้ยงเรามาลวนลาม (ไม่มีเพศสัมพันธ์) เรากลายมาเป็นคนที่กลัวถ้าอยากตัองพูดอะไีร เราก็เก็บมันไว้คนเดียว
อายุ14. เราโดนทำร้ายร่างกายข่มขืน(ยังไม่ผ่านการมีสามีหรือแฟนเลยแม้แต่คนเดียว) และนำเราไปรุมทำร้ายโดยผู้หญิง5ผู้ชาย2 และบังคับให้ขายบริการ จนหูฉีกในตาเลือดคลั้ง(เราปฎิเสธเลยโดน) เราให้เอาความเด็กผู้หญิง4คนเพราะพวกเขาโดนบังคับมาแบบที่เราโดน เรื่องนี้ค่อยข้างมีผลกระทบต่อจิตใจ เราเลือกที่จะลืมมันไปแบบสนิทเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น
จำได้แค่เพียงโดนรุมทำร้าย (เราเปนไมเกรนตั้งแต่วันนั้น)
อายุ15 คนที่เรารักร้องไห้ขอร้องให้เราหาเงินให้ เพราะเราและน้องสาวเราอีกคนจะไม่มีเงินกินข้าวไม่มีที่ซุกหัวนอน เราจำใจที่จะต้องเอาตัวเข้าแลก (และสาบานกับตัวเองว่าถ้าต้องทำแบบนี้อีกขอยอมตายดีกว่า)เราไม่กลัวหรอกที่ตัวเองจะต้องอด แต่เรากลัวน้องเราจะอดเราจึงยอม หลังจากเราเริ่มทำงานหมาโดยตลอดเรียนด้วยทำงานด้วย ด้วยความที่ไม่อยากให้น้องมารับรู้เรื่องพวกนี้ เราก็เก็บเงียบมาคนเดียว........ต่อข้างล่างนะคะ