ขอเกริ่นก่อน คือเรากับแฟนคบกันได้ 3 เดือนค่ะ แต่ก่อนหน้านี้เขาแอบมีใจให้เราอยู่โดยที่เราไม่รู้มาก่อน พอเราเลิกกับแฟนคนเก่าไปแล้ว มีใครหลายคนเข้ามามากมายแต่เราก็ไม่เชื่อใจใครอีกจนเขาได้ทักมาคุย และตอนนั้นมันรู้สึกดีมากค่ะ แล้วก็ดีขึ้นเรื่อยๆ จนตัดสินใจคบกัน เราอยู่ปทุมธานี แฟนเราอยู่ขอนแก่น ซึ่งไกลกันมาก และเดือนแรกเราก็ไมใ่รู้คิดยังไงตัดสินใจไปหาเขาทั้งที่ไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน การนั่งรถไปหาผู้ชายมันคงดูแปลกๆ แต่เราก็อยากรู้ว่าถ้าเจอกันจริงๆแล้วจะเป็นยังไง ปละหลงจากนั้นเรา 2 คนก้เจอกัน และตลอดเวลา 3 วัน 2 คืนมันทำให้มีความสุขมากจนไม่อยากที่จะกลับ แต่เราต่างคนต่างมีหน้าที่ ที่ต้องทำเพราะงั้นจึงต้องแยกย้ายทำตามหน้าที่ และหลังจากนั้นเราก็รักกันมากขึ้นเรื่อยๆ พยายามปรับในบ้างสิ่งบ้างอยู่ที่ไม่โอเคเพื่อให้เข้ากันได้และผลมันก็ออกมาดี
เข้าประเด็น และจนถึงตอนนี้แฟนเรากำลังลงมาเพื่อจะมาหางานทำใกล้ๆ กับเรา (แต่จริงๆคือจะมาอยู่กับเราแต่เราบอกว่าให้ไปทำงานกับพี่ก่อนเพื่อหาทุนมาตั้งตัวกันเพราะเราก็ยังหาหอใกล้ที่ทำงานไม่ได้และยังไม่มีทุนเช่นกันเพราะตอนนี้เราอยู่กับครอบครับ ไม่ใช่เพราแฟนนะที่ทำให้เราจะออกมาอยู่หอคือเราคิดไว้นานแล้วและก็จองไปแล้วแต่คิวยาวมากและเพื่อให้สะดวกต่อการมาทำงานด้วย) *มาบรรยายนานไปหน่อย* คือสรุปเลยว่าเรากลัวแฟนเปลี่ยนไปค่ะ เพราะดูเขาตื่นเต้นกับที่นี่มากกลัวว่าสิ่งเร้าสิ่งยั่วยุต่างๆ จะพาเขาเปลี่ยนไป ซึ่งที่ ที่เขาอยู่ในขอนแก่นไม่ได้อยู่เป็นตัวเมืองแบบนี้ไม่มีอะไรแบบนี้ เราเลยกังวงและกลัวค่ะ และเขาก็มีเื่อนที่รู้จักที่นี่หลายคน และแต่ละคนเดี๋ยวชวนไปร้านเหล้า ไปตื่ดอะไรงี้ เลยแบบเอามือกุมขมับเลย (และอีกอย่างแฟนเราเป็นจำพวกคนซื่อๆ ชอบช่วยเหลือคนอื่น เห็นใจคนอื่น และไม่ค่อยทันใครเท่าไหร่เพราะคิดแต่ในแง่ดีตลอด ยิ่งแฟนเราสูง190 ซม. ขาวหน้าตาใช่ได้อยู่อีก เรานี่เครียดเลย และเราก็เป็นคนขี้หึงมากด้วย 55 พอไม่ชอบใจอะไรเขาก็จะไม่ทำอีก
ถึงจะคบกันได้ไม่นานแต่เวลาที่ผ่านมาทั้งหมดมันได้ทำให้เราเห็นอะไรหลายๆ อย่างในตัวเขาจนไม่อยากเสียเขาไปเลย ขนาดเราคิดว่าตัวเราแย่คิดโทษตัวเราเอง แฟนเราร้องไห้เลยนะ บอกว่าอย่าดูถูกตัวเองและก็ห้ามคิดอะไรไม่ดีกับตัวเองเด็ดขาด 55
สรุปนี่คือมาบอกปัญหาหรืออวดแฟนก็เริ่มไม่แน่ใจ (ด่าได้แต่อย่าแรงมากเด้อ)
กลัวแฟนเปลี่ยนไป
เข้าประเด็น และจนถึงตอนนี้แฟนเรากำลังลงมาเพื่อจะมาหางานทำใกล้ๆ กับเรา (แต่จริงๆคือจะมาอยู่กับเราแต่เราบอกว่าให้ไปทำงานกับพี่ก่อนเพื่อหาทุนมาตั้งตัวกันเพราะเราก็ยังหาหอใกล้ที่ทำงานไม่ได้และยังไม่มีทุนเช่นกันเพราะตอนนี้เราอยู่กับครอบครับ ไม่ใช่เพราแฟนนะที่ทำให้เราจะออกมาอยู่หอคือเราคิดไว้นานแล้วและก็จองไปแล้วแต่คิวยาวมากและเพื่อให้สะดวกต่อการมาทำงานด้วย) *มาบรรยายนานไปหน่อย* คือสรุปเลยว่าเรากลัวแฟนเปลี่ยนไปค่ะ เพราะดูเขาตื่นเต้นกับที่นี่มากกลัวว่าสิ่งเร้าสิ่งยั่วยุต่างๆ จะพาเขาเปลี่ยนไป ซึ่งที่ ที่เขาอยู่ในขอนแก่นไม่ได้อยู่เป็นตัวเมืองแบบนี้ไม่มีอะไรแบบนี้ เราเลยกังวงและกลัวค่ะ และเขาก็มีเื่อนที่รู้จักที่นี่หลายคน และแต่ละคนเดี๋ยวชวนไปร้านเหล้า ไปตื่ดอะไรงี้ เลยแบบเอามือกุมขมับเลย (และอีกอย่างแฟนเราเป็นจำพวกคนซื่อๆ ชอบช่วยเหลือคนอื่น เห็นใจคนอื่น และไม่ค่อยทันใครเท่าไหร่เพราะคิดแต่ในแง่ดีตลอด ยิ่งแฟนเราสูง190 ซม. ขาวหน้าตาใช่ได้อยู่อีก เรานี่เครียดเลย และเราก็เป็นคนขี้หึงมากด้วย 55 พอไม่ชอบใจอะไรเขาก็จะไม่ทำอีก
ถึงจะคบกันได้ไม่นานแต่เวลาที่ผ่านมาทั้งหมดมันได้ทำให้เราเห็นอะไรหลายๆ อย่างในตัวเขาจนไม่อยากเสียเขาไปเลย ขนาดเราคิดว่าตัวเราแย่คิดโทษตัวเราเอง แฟนเราร้องไห้เลยนะ บอกว่าอย่าดูถูกตัวเองและก็ห้ามคิดอะไรไม่ดีกับตัวเองเด็ดขาด 55
สรุปนี่คือมาบอกปัญหาหรืออวดแฟนก็เริ่มไม่แน่ใจ (ด่าได้แต่อย่าแรงมากเด้อ)