คิดยังไงกับคำว่าพระคุณพ่อแม่คะ

คือเราอยู่กับพ่อกับแม่ตั้งแต่เด็กแบบแต่เราแทบไม่ได้รับความอบอุ่นอะไรจากพ่อแม่เลย พาเราไปเที่ยวยังไม่เคยเลยไปไกลสุดแค่วัดแถวบ้าน เรามีพี่ชาย1คนแล้วมันเหมือนเป็นปมคือพี่ชายเราอะเรียนจบป.ตรีเกี่ยวกับช่างแต่พี่เราออกมาขายพริกแทน พ่อเราก็เลยเอามันมาย้ำเราตลอดว่าถ้าเรียนแล้วไม่เอาไปใช้ก็ไม่ต้องเรียนแม่เราก็กอกหูเราอยู่ทุกวันว่าถ้าไม่ตั้งใจเรียนจะไม่ได้เรียนนะ เวลาเราทะเลาะกับพ่อกับแม่เค้าก็จะพูดแบบประมานว่าเนี่ยโชคดีนะที่เราอยู่กับพ่อแม่คนอื่นเค้าไม่ได้อยู่กับพ่อกับแม่นะ แต่เรากับคิดว่าถ้าอยู่กับคนอื่นแต่ถ้าได้รับความอบอุ่นมากกว่านี้เราก็คงมีความสุขมากกว่านี้ เค้าชอบพูดว่าเนี่ยแม่อุ้มท้องมา9เดือนดูแลกว่าจะโตเหนื่อยขนาดไหน สำหรับเราคิดว่ามันก็คือพระคุณแต่มันก็ไม่ใช่สิ่งที่จะเอามาพูดข่มปะคือมันเป็นพระคุณแล้วเราก็มีสิทแค่ทำตามสิ่งที่เค้าบอกเค้าสั่งอย่างงี้หรอ ชีวิตเราตอนนี้อยู่กับความกดดันเหมือนเราต้องแบกรับสิ่งที่พี่ทำแบกรับความหวังจากพ่อแม่ สำหรับเราคิดว่าทุกคนมีสิทเท่ากันเสมอถึงเป็นพ่อแม่ลูกก็มีสอทเท่ากันทำไมถึงไม่เลี้ยงลูกแบบเข้าใจลูกแต่กลับถาโถมทุกๆอย่างมาไว้ที่ลูก ทุกคนคิดว่าไงคะ