เรื่องของเพื่อน

เรื่องมีอยู่ว่าเพื่อนเราเป็นคนที่มีฐานะยากจนมาก โชคดีที่มีครูคนหนึ่งเมตตาส่งเสียค่าเล่าเรียนให้ ค่ากิน ค่าที่อยู่อาศัย แต่ที่อยู่อาศัยกลับเป็นบ้านพักครู ซึ่งครูเขาจะเกษียณอีกสามเดือนที่จะถึงแล้ว จึงมีครูคนอื่นที่ต้องการบ้านของครูคนนี้เพราะครูเขาค่อนข้างจะเนี๊ยบเลยดูแลรักษาบ้านดี ตกลงกันได้ดีโดยมีพันธะสัญญญากันว่าจะต้องให้เพื่อนเราอยู่บ้านหลังนั้นจนเรียนจบ ครูคนนั้นบอกว่าไม่มีปัญหาเพราะด้วยความเมตตา ครูเขาเข้ามาอยู่ก่อนครูเขาจึงได้ศื้อรถมอเตอร์ไซต์มาเพื่อความสะดวกต่อการเดินทางปรากฏว่ารถครูเขามีรอยเกิดขึ้น ครูเขาจอดรถไว้ข้าวรถเก๋ง ครูเรียกเพื่อนเรามาดูเพื่อนเราบอกว่ามันอาจจะเสียดสีกับรถหรือป่าว ทำให้ครูคนนั้นโกรธมากจึงตอบกลับไปว่า เธอก็เห็นรอยว่ารอยมันอยู่ข้างบน เพื่อนเรายังตอบอีกว่า หรือจะเป็นครูขีดกันเอง ครูเขาเลยใช้หลักจิตวิทยาครูในการถามไปว่า ถ้าเกิดรถคันนี้เป็นของเธอเธอซื้อมาด้วยเงินของเธอเธอมาเจอรอยแบบนี้เธอคิดว่าคนทำใข้อะไรทำ เพื่อนเราตอบกลับไปว่า ใช้ก้อนหินครับ ครูถามกลับไปอีกว่า ใช้ก้อนหินอเะไรหรอ หินแดงหรือป่าว เพื่อนเราตอบ ไม่ครับ หินนสีเทาลูกมนๆ ซึ่งหาได้ง่ายมากจากบ้านพักครู อีกอย่างคือครูเขาจอดรถไว้สองที่ที่โรงเรียนแต่เช็คกล้องหมดแล้ว ครูคนนั้นคิดว่าเพื่อนเราเป็นคนสองบุคลิคแสดงออกว่าเป็นคนซื่อๆแต่ข้างในฉลาดมาก เก็บกด ที่ทำไปอาจเป็นเพราะว่ากลัวว่าครูจะมาแย่งความเป็นส่วนตัวหรือป่าวหรืออาจจะคิดว่านั่นคืออาณาเขตของเขาหรือป่าว ด้วยความที่ที่บ้านของเพื่อนเราไม่เคยมี แต่เราถามเพื่อนเราแล้วแหละว่า ได้ทำหรือป่าว ก็คงไม่ยอมรับ จึงอยากให้ทุกคนที่อ่านช่วยพิจารณาหน่อยว่ามีโอกาสสูงไหมที่จะเป็นเพื่อนเราทำ หรือจะแนะนำวิธีพูดกับเพื่อนเราก็ได้ เราสงสารทั้งสองฝ่าย อีกอย่างรถพึ่งซื้อได้แค่สัปดาห์เดียว อักหนึ่งอย่างเพื่อนเราเคยล็อคครูไว้ในบ้านโดยให้เหตุผลว่า เคยชินกับการอยู่คนเดียว เลยเผลอล็อค