เหยื่อรายที่สองปรากฏขึ้น
ครั้งนี้คือ อาซากะ คุมอน (25)
ถูกจามอกเสียชีวิตภายในห้องพักที่กลายเป็นห้องปิดตาย...
.
.
คนที่เหลือรอดมารวมตัวกันดูร่างผู้เคราะห์ร้ายรายใหม่
ด้วยสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก
"ค-ครั้งนี้เป็นคุณคุมอนเหรอเนี่ย..."
อุเมะมูระ ชูจิ (33) ซอมเมอลิเย่ร์ของงานพูด
"สภาพแบบนี้ บางทีเธออาจ..."
.
.
สิ่งที่ผู้ตายน่าจะเจอตามจินตนาการของซอมเมอลิเย่ร์ตาตี่ถูกถ่ายทอดออกมาเป็นคำพูด
จนคนฟังนึกภาพประกอบ
เคร้ง...!
"ว้าย...!"
คนตายกรีดร้อง เมื่อของประดับภายในห้องหล่นลงมา
"อ-อะไรน่ะ...!
ไม่ได้แผ่นดินไหวนี่"
"ระ-หรือว่าเป็นปรากฏการณ์พ็อล...กรี้ด!"
"เห...?"7
"กรี้ด...!"
ฉัวะ...!
.
.
"หัวหน้า ทำอะไรคะ"
"ดูอะไรนิดหน่อย"
คุณลุงวัย 37 ตรวจสอบหน้าต่าง
"มีฝุ่นติดอยู่..."
"หมายความว่าไม่มีใครใช้หน้าต่างบานนี้"
"หลังจากเราได้ยินเสียงอะไรวุ่นวายดังมาจากห้องนี้ ก็ตรงมาทันที
คนร้ายมีเวลาน้อยมากที่จะหนีไปหลังจากนั้น
ถ้านี่คือฝีมือของมนุษย์ นี่ก็จะกลายเป็นอาชญากรรมที่เกิดขึ้นได้ยากในหลายๆแง่
เป็น ฆาตกรรมในห้องปิดตาย"
"ฆาตกรรมในห้องปิดตาย..."
รุ่นน้องทวนคำที่รุ่นพี่ (กว่าสิบปี) พูด
"พอที...!
เรื่องแบบนี้...
ไม่เอาแล้ว"
คาราซากิ โมเนะ (27) ภรรยาของเหยื่อรายแรกสุด
น้ำตาไหลพรากออกวิ่งไปจากกลุ่มทุกคน
"โอ่ย...โมเนะจัง
อะ...! คุณนาย
ใจเย็นๆก่อน"
พนง.บ.อสังหาฯ นิวาโมโตะ ไทกะ (29) พูดติดขัด
แต่มีสรรพนามที่ดูเป็นกันเองหลุดออกแวบหนึ่ง
"ทางนี้ปล่อยให้พวกเราจัดการเองเถอะค่ะ คุณลูกค้า..."
ชิราโทริ เรย์โอะ (29) ผู้รับผิดชอบงานจากบริษัท เดนโปโด แจง
.
.
"ได้ดื่มอะไรหน่อยแบบนี้...
ค่อยรู้สึกสงบขึ้นมาได้หน่อย"
ชิคาโนะ มิอุ จิตรกร (38)
เอ่ยหลังจิบไวน์ที่ซอมเมอลิเย่ร์นำมาเสิร์ฟ เพื่อการรวมตัวในรอบดึก
"แต่ว่านา...
ถ้านี่เป็นปรากฏการณ์พ็อลเทอไกร์สของจริง
แล้ววิญญาณที่ก่อให้เกิดปรากฏการณ์เหล่านี้ขึ้นมา
เป็นใครกันล่ะ"
นาคาเนะซาวะ โกโร่ (50) บ.นำเข้าสินค้าจากนอกตั้งคำถาม
"ที่นี่เป็นบ้านเก่าแก่นี่...
อาจจะเป็นพวกวิญญาณของคนในปราสาทอย่างคุณผู้ชายหรือคุณผู้หญิง ไม่ก็พวกคนรับใช้..."
ซาคุมะ โยเฮย์ (45) นักเขียนข่าวเดา
"พอทีเถอะค่ะ เรื่องแบบนั้น...!"
นางแบบสาว ฮัตสึนากะ อิบุ (23) แทรก
"ผมไปทำงานเมืองนอกค่อนข้างบ่อย
เรื่องแบบนี้ก็เจอแล้วก็ได้ยินมาบ่อยไม่แพ้กัน"
"แต่ส่วนมากมักจะ จัดฉาก มากกว่า"
"จัดฉาก เหรอ...!"
ฮาจิเมะสะกิดใจ
"ก็ส่วนมากที่ๆเกิดเรื่องแบบนี้ มักจะเป็นพวกในบ้านเก่าๆใช่ไหมล่ะ
บ้านพวกนี้มักจะมืดๆทึมๆ
ปรากฏการณ์สิ่งของขยับได้เอง เอาจริงๆก็อาจเป็นการโยงเส้นด้ายเข้ากับอุปกรณ์อะไรสักอย่าง
ที่ตั้งเอาไว้ในมุมมืดก็ได้"
"แต่ก็คงไม่ใช่สำหรับเรื่อง เทียนที่จุดไฟขึ้นเอง
ใช่ไหมล่ะคะ"
รุ่นน้องของฮาจิเมะว่า
"ไม่หรอก...!
เรื่องนั้นถ้าใช้ น้ำ..."
"น้ำ...?"
"คุณคินดะอิจิ เงียบก่อน"
"คุณชิราโทริ..."
"เอ่อ...ฉันได้ยิน เสียงเหมือนมีคนคุยกัน..."
"เสียง...!?"
"อืม ข้างหลังประตูบานนั้น..."
(ฮิ...ฮิ
ฮิ...ฮิ
ฮิ...ฮิ)
"มะ-มีจริงๆด้วย..."
"เปิดไปดูสิคะ"
"หะ-เห ผมเหรอ...!"
"หะ-หายไปแล้ว..."
คุณลุงว่าตามที่ได้ยิน
"มะ-ไม่มีใครอยู่เลยสักคน...!"
รุ่นน้องของคินดะอิจิอ้าปากค้าง
"เอ่อ...วันนี้เราทุกคนแยกย้ายกันก่อนเถอะค่ะ"
ชิราโทริรีบปัด
.
.
นายนิวาโมโตะเดินระส่ำระส่ายอยู่ในห้องพักของตัวเอง
(บ้าเอ้ย...!
นี่มันเรื่องอะไรกันแ...)
ก๊อก...ก๊อก
"ค-ใคร...!"
"ฉันเองค่ะ"
"รุ่นพี่นิวาโมโตะ...
นี่ไม่เกี่ยวกับ เรื่องเมื่อสมัยเรียนมหา'ลัย ใช่ไหมคะ
ทั้งสามีฉัน ทั้งอาซากะเองก็ตายไปแล้ว
ถ้า เธอ กลายเป็นวิญญาณแล้วกลับมาแก้แค้น พวกเรา..."
"พูดอะไรน่ะ โมเนะจัง
วิญญาณมันจะไปมีจริงได้ไง!"
"ถ้าจะให้พูด...
มันอาจเป็นคนที่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับ สึคิโมริ จิฮายะ มากกว่า"
.
.
"คุณนิวาโมโตะ ได้เวลามื้อเช้าแล้วครับ...
เอ๋...ล็อคอยู่"
"คุณคุโระฮาระ ขอมาสเตอร์คีย์หน่อยครับ"
"เอ่อ...คือความจริงแล้ว
เราไม่มีกุญแจห้องนี้น่ะครับ
ห้องที่มีกุญแจ เราจะจัดเอาไว้ให้สำหรับคุณลูกค้าที่เป็นผู้หญิง"
แล้วห้องถูกล็อกได้อย่างไร...?
ดูท่าไม่ค่อยปกติ คุณลุงกับลูกน้องของชิราโทริเลยพร้อมใจกันเอาไหล่กระทุ้งประตูพัง
ตึง...!
โครม...!
"แผ่นไม้ตอกตะปู...?"
"เอาไอ้นี่ตอกปิดห้องจากด้านในเหรอ..."
"อ๊า . . . ! !
คุณนิวาโมโตะ . . . ! !"
__________
คินดะอิจิ 37 - มีเรื่องกันให้วุ่นทุกไฟล์ ศพรายต่อไปตามมาเร็วมาก ศพกันไฟล์ต่อไฟล์แบบนี้มีหวังตายหมดวงแหงๆ