ไม่อยากคิด แต่ห้ามสมองไม่ให้คิดไม่ได้เลย

เราจำได้ครั้งแรกที่รู้สึกแบบนี้คือตอน ม.3
ครูผู้หญิงยืนสอนอยู่หน้าห้อง
เรามองครูแล้วจินตนาการเป็นเรื่อง xxx

นั่นคือครั้งแรกที่รู้สึกว่า ไม่อยากคิดแบบนี้ แต่ก็หยุดคิด หยุดจินตนาการไม่ได้

ผ่านไป10กว่าปี
มันก็มีเรื่อยๆนะที่คิดแบบนี้ แต่ก็ไม่เคยพูดคุยกับใคร

จนวันนี้ดูข่าวเรื่องพระท่านนึงที่ประพฤติตัวไม่เหมาะสม
เห็นข่าวก็นึกตำหนิพระ แต่อีกใจก็บอกตัวเองว่า บาปนะ แต่ก็หยุดคิดที่จะตำหนิไม่ได้

หรืออีกตัวอย่าง
เวลาญาติผู้ใหญ่มาหาที่บ้าน(ท่านพิการ)นึกคิดในใจเรียก ล้อ ท่าน ทั้งที่อีกใจบอกว่า อย่าล้อ อย่าคิดแบบนั้น มันไม่ดี มันบาป แต่ก็หยุดคิดล้อไม่ได้
คือไม่ได้เป็นหนักจนถึงขั้นพรึมพรำ หรือแสดงออกเหมือนคนบ้านะแต่นึก ปิ๊ง เข้ามาในหัวเฉยๆ
เหมือนมันแบ่งเป็น2ฝ่าย แล้วตีกันประมาณนั้น

ไม่รู้ใครเป็นแบบเราบ้าง