ต้องรู้สึกยังไงที่แม่ตัวเองแท้ๆ ชื่นชมแต่คนอื่นทีาไม่ใช่ลูก

ต้องรู้สึกยังไงที่แม่ตัวเองแท้ๆ ชื่นชมแต่คนอื่นที่ไม่ใช่ลูก ชื่นชมไม่ว่านะ โอเค เพราะมันคือเรื่องที่ดี แต่นี่ชอบเอาเรื่องนี้มาเหมือนพูดใส่เรา ประชดเรา พูดให้เรารู้สึกแย่ ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่บ่อยมาก ตอนแรกก็ว่าจะไม่คิดอะไรแล้ว แต่พอบ่อยๆขึ้น มันก็ทำให้เรามีความรู้สึกเสียใจอยู่นะคะ ทั้งๆที่เราส่งเงินให้ใช้ ซื้อของให้ ซื้อของเข้าบ้านให้ ก็ไม่เคยจะชื่นชม หรือยินดี ถ้าครั้งไหนขอเงินเราเพิ่ม แล้วเราบ่นหน่อย เพราะเราให้ไปแล้ว เราจ่ายคนเดียวเพื่อเลี้ยงทั้งครอบครัว<5คน> มันก็เหนื่อยนะ พอบ่นหน่อย เอาละ พูดใส่อีกละ  ว่าลูกน้าดียังงั้น ดียังงี้ หรือไม่ตอนที่เราหยุดงานแล้วกลับบ้าน ก็มาเล่าเรื่องลูกคนอื่นว่าดียังงั้นยังงี้ ทั้งๆที่ลูกเขาเคยเกเร แต่พึ่งจะมาดูแลแม่เขาได้ไม่กี่เดือน ชมแบบพูดไม่หยุด “เขาดีเนอะ ให้เงินแม่เขาใช้ ซื้อของให้แม่เขา “ พูดอยู่นั่นแหละ จริงๆมันควรจะภูมิใจในตัวเขานั้นแหละ แต่แม่ใช้เรื่องนี้มาคอยกระแทก-ดันเรา ทำเหมือนเราไม่ได้ดูแล ทำเหมือนเราขาดตกบกพร่อง  พอเราบอกว่า บอกพี่หน่อยให้ไปหางานทำ ตัวเองจะไม่ได้ลำบาก ลำพังหาเงินเลี้ยงพ่อแม่ ได้อยู่แล้ว กินอิ่มนอนหลับ พ่อแม่เหลือเงินด้วย แต่ถ้าพี่ไม่ทำงานแล้วเราต้องเอาเงินมาเลี้ยงทั้งหมดทุกคน ไม่ไหวหรอก หายังไงก็ไม่พอ แม่สวนกลับ บอกว่า ใครมันมีเงิน แต่ไม่อยากให้ก็ไม่ต้องให้ <จริงๆให้จนเราจะหมุนไม่ทันแล้ว > ไม่มีกินก็ไม่เป็นไร เอ๊า ตัดสายทิ้งอีก น้ำตาตกเลยค่ะ ไม่อยากกลับบ้านเลย  เหนื่อย เบื่อมาก