เราเป็นคนนึงที่ค่อนข้างปิดกั้นคนรอบตัว ในขณะเดียวกันคือก็ต้องการใครสักคนที่จะมีโมเม้นเวลาเหนื่อย เขาก็ให้กำลังใจ มีคนดูแล ไรเงี้ย ก็โหยหาอยู่เหมือนกัน
...แต่ทุกครั้งเวลามีคนเข้าหา ในสมองแล้วก็จิตใต้สำนึกมันจะจินตนาการอนาคตไปเลย ว่า "ถ้าคบไปยังไงก็เลิก จะคบไปให้เสียเวลาทำไม" เราพยายามไม่คิดแต่ก็ทำไม่ได้ จนสุดท้ายก็ไปไม่ถึงฝั่งสักที
...หรือจะเป็นความรู้สึกที่ว่า รส.ดีที่มีคนสนใจ มีคนแอบชอบเรา รส.ดีที่มีคนเทคแคร์เอาตุ้กตามาให้ไรงี้ แต่ถ้าถามว่าจะไปต่อมั้ย ในใจเรากลับไม่อยาก รู้สึกอยากออกห่าง จะว่ามีความรู้สึกรังเกียจหรือสะอิดสะเอียนก็ไม่เชิง แต่รู้สึกไม่อยากเจอ พอเจอแล้วรส.ไม่ดี แล้วตัดความสัมพันธ์ทันที
...ละถ้าถามว่า "เป็นเพราะเราไม่ได้ชอบเขาหรือเปล่า" ก็ตอบได้ไม่เต็มปาก เพราะเคยมีคนนึงที่รอเราเป็นปี คุยกันมาเรื่อยๆ โดนเราปฏิเสธ2ครั้ง แต่ทุกครั้งเราก็เลือกที่จะทักไปหาและวนลูปอีกครั้ง เราแอบมองเขาก็จริง แต่ทำไมเวลามีโมเม้นด้วยกัน เจอกัน ทำไมใจเราไม่เต้นเลย??
ละคนนี้เป็นคนแรกที่มาถึงจุดที่ใกล้คำว่าแฟนมาก (จริงๆเขาขอคบ เราตกลงแต่บอกไปว่า "ทดลองคบ" แล้วเราเคยบอกเขาเกี่ยวกับอาการพวกนี้ของเราด้วย แต่ดูเหมือนเขาจะจำไม่ได้รึเปล่านะ..ไม่แน่ใจ) เขาเป็นคนขี้อาย ไม่เคยมีแฟนมาก่อน เราเป็นคนแรกของเขา (ตัวเราก็ไม่เคยมีแฟนจิงๆหรอก) ผลคืออยู่รร.เดียวกันแต่เขากลับไม่เคยเข้ามาทักเรา ไม่เคยเดินด้วยกัน เราเอาแต่เล่นบาสอยู่กับเพื่อน เราโหยหา อยากให้เขาสนใจเราบ้าง ทุกวันทำได้แค่แชท จนเราเกิดความรส.ว่า ถ้าเป็นแบบนี้จะขอคบทำไม เป็นแบบนี้อยู่คนเดียวยังดีกส่า มีเหมือนไม่มี เรารู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจขีดสุด ทุกวันเขาเดินผ่านเราไปเฉยๆ เราทักเขาแล้ว แต่เขาก็ทักแล้วเดินไป หรือเราเข้าไปใกล้สนามบาสเผื่อเขาจะมาหาเราบ้าง คุยกะเราบ้าง สุดท้ายก็ไม่ สุดท้ายเราทนไม่ไหว เราแค่อยากให้ใครสักคนปฏิบัติกับเราเหมือนเราสำคัญกับเขาบ้าง แต่ก็ไม่ และเราจบความสัมพันธ์
.. ผ่านไปหลายเดือน เพื่อนเขาสนิทกับเรา รายงานตลอดว่าเขายังชอบเรา เพื่อนเขาอัดคลิปมาพูดประมาณว่ายังชอบเรา แล้วทำไมไม่ทัก เขาบอกงอนที่โดนตัดความสัมพันธ์ เราโกรธสุดขีด ทั้งๆที่เราให้โอกาสแต่กลับไม่สนใจเรา ไม่เคยไปรับส่งขึ้นรถ ไม่เคยเดินด้วยกัน แต่กลับมาพูดจาแบบนี้ เราทักไปเคียร์กับเขา
...สุดท้าย เขาพิมพ์มาขอโอกาสเรา เรายอมค่ะ แต่ให้สถานะคนคุยศึกษาไปเรื่อยๆ เขาก็เปลี่ยนค่ะ เขาทักมาตอนเช้าว่าเดี๋ยวเดอนไปส่งรถ แต่สรุปวันต่อมาเราลงตึกมาไม่เห็นเขา รอเขา สุดท้ายเขาไม่มา เราพิมไปบอกเขาอีก เขาก็อ้างไปเรื่อย เราสีดจะทน
...สุดท้ายเขาขอโทษแล้ววันต่อมาก็เดินไปส่งค่ะ แต่ความรส.เราเปลี่ยนไปแล้ว เหมือนความรส.มันเปลี่ยนไปหลังจากที่คบกันตอนนั้น ตอนคบเราแทบไม่คิดความรส.ที่ว่า "คบไปยังไงก้เลิก จบๆความสัมพันธ์ไปสะดีกว่า" ถึงคิดแต่ไม่คิดจะเลิก กลับกันตอนนี้เรากลับคิดอยากห่างกับเขามากขึ้น ความรู้สึกที่ว่าสะอิดสะเอียนรังเกียจแบบไม่เชิงเข้ามาแทนที่ ความรส.อยากจบความสัมพันธ์เข้ามา ขณะที่คุยๆเคยไปสวนสาธารณะแล้วปกติเขาจะมาทุกอาทิตย์ เราบอกเขาว่าเราต้องกลับตอน5โมง สุดท้ายไม่เจอ เจออีกทีตอนที่เรากำลังเดินออก ละเขามากับเพื่อน ผ่านเราไปแบบไม่พูดอะไร เขาพิมมาบอกในแชทว่ารอเพื่อน เราเลยรส.ว่า เห้ย กว่าเราจะได้ออกมามันยากมาก(ครอบครัวเราไม่ปล่อยค่ะ เขาก็รู้ ปีๆนึงเราออกจากบ้านมาได้ไม่ถึง3ครั้ง) แต่เขากับเพื่อนมาด้วยกันทุกอาทิตย์ แต่กลับเลือกเพื่อน?
...เราบอกก่อนนะคะ ว่าไม่ว่าจะตอนคบ หรือตอนคุย เราให้อิสระเขาเต็มที่ ไม่ขอรหัสเฟส เราให้เขาเล่นบาสกับเพื่อนเต็มที่ รร.เราจะมีเวลาซ้อมของนักบาสตอนสี่โมงถึง6โมง เรียนปกติเลิกสามโมงยี่สิบ เหลือเวลาครึ่งชม.เขาก็ไปเล่นบาสกับเพื่อนแล้วค่ะ
...สรุปหลังกลับมาจากสวนสาธารณะเราตัดขาดทันทีค่ะ หลังจากนั้นอาการพวกนี้ก็เกิดขึ้นอีกนับตั้งแต่นั้นมา คนทักมาจีบในไอจีต่างๆเราก็พิมตอบกลับเชิงให้เขารู้ว่าเราไม่อยากยุ่งด้วย อาการไม่เชิงรังเกียจและสะอิดสะเอียนเข้ามา ถอยห่างจากคนทีาเข้ามา แต่ลึกๆเราก็อยากมีใครสักคนเหมือนกัน
สรุปแล้วอาการแบบนี้ผิดปกติไหมคะ
ปล.1 เพื่อนเราเปลี่ยนแฟนบ่อยมากกก ละทุกครั้งเป็นหมาทุกครั้ง บวกกับพวกผช.ส่วนใหญ่ในรร.มีแต่พวกม่อ นี่เกี่ยวกับการที่ทำให้เรามีอาการแบบนี่รึเปล่า
ปล.2พ่อแม่เราไม่ได้หย่าร้างนะคะ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบค่ะ
โรคกลัวความรัก..หรือเปล่า??
...แต่ทุกครั้งเวลามีคนเข้าหา ในสมองแล้วก็จิตใต้สำนึกมันจะจินตนาการอนาคตไปเลย ว่า "ถ้าคบไปยังไงก็เลิก จะคบไปให้เสียเวลาทำไม" เราพยายามไม่คิดแต่ก็ทำไม่ได้ จนสุดท้ายก็ไปไม่ถึงฝั่งสักที
...หรือจะเป็นความรู้สึกที่ว่า รส.ดีที่มีคนสนใจ มีคนแอบชอบเรา รส.ดีที่มีคนเทคแคร์เอาตุ้กตามาให้ไรงี้ แต่ถ้าถามว่าจะไปต่อมั้ย ในใจเรากลับไม่อยาก รู้สึกอยากออกห่าง จะว่ามีความรู้สึกรังเกียจหรือสะอิดสะเอียนก็ไม่เชิง แต่รู้สึกไม่อยากเจอ พอเจอแล้วรส.ไม่ดี แล้วตัดความสัมพันธ์ทันที
...ละถ้าถามว่า "เป็นเพราะเราไม่ได้ชอบเขาหรือเปล่า" ก็ตอบได้ไม่เต็มปาก เพราะเคยมีคนนึงที่รอเราเป็นปี คุยกันมาเรื่อยๆ โดนเราปฏิเสธ2ครั้ง แต่ทุกครั้งเราก็เลือกที่จะทักไปหาและวนลูปอีกครั้ง เราแอบมองเขาก็จริง แต่ทำไมเวลามีโมเม้นด้วยกัน เจอกัน ทำไมใจเราไม่เต้นเลย??
ละคนนี้เป็นคนแรกที่มาถึงจุดที่ใกล้คำว่าแฟนมาก (จริงๆเขาขอคบ เราตกลงแต่บอกไปว่า "ทดลองคบ" แล้วเราเคยบอกเขาเกี่ยวกับอาการพวกนี้ของเราด้วย แต่ดูเหมือนเขาจะจำไม่ได้รึเปล่านะ..ไม่แน่ใจ) เขาเป็นคนขี้อาย ไม่เคยมีแฟนมาก่อน เราเป็นคนแรกของเขา (ตัวเราก็ไม่เคยมีแฟนจิงๆหรอก) ผลคืออยู่รร.เดียวกันแต่เขากลับไม่เคยเข้ามาทักเรา ไม่เคยเดินด้วยกัน เราเอาแต่เล่นบาสอยู่กับเพื่อน เราโหยหา อยากให้เขาสนใจเราบ้าง ทุกวันทำได้แค่แชท จนเราเกิดความรส.ว่า ถ้าเป็นแบบนี้จะขอคบทำไม เป็นแบบนี้อยู่คนเดียวยังดีกส่า มีเหมือนไม่มี เรารู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจขีดสุด ทุกวันเขาเดินผ่านเราไปเฉยๆ เราทักเขาแล้ว แต่เขาก็ทักแล้วเดินไป หรือเราเข้าไปใกล้สนามบาสเผื่อเขาจะมาหาเราบ้าง คุยกะเราบ้าง สุดท้ายก็ไม่ สุดท้ายเราทนไม่ไหว เราแค่อยากให้ใครสักคนปฏิบัติกับเราเหมือนเราสำคัญกับเขาบ้าง แต่ก็ไม่ และเราจบความสัมพันธ์
.. ผ่านไปหลายเดือน เพื่อนเขาสนิทกับเรา รายงานตลอดว่าเขายังชอบเรา เพื่อนเขาอัดคลิปมาพูดประมาณว่ายังชอบเรา แล้วทำไมไม่ทัก เขาบอกงอนที่โดนตัดความสัมพันธ์ เราโกรธสุดขีด ทั้งๆที่เราให้โอกาสแต่กลับไม่สนใจเรา ไม่เคยไปรับส่งขึ้นรถ ไม่เคยเดินด้วยกัน แต่กลับมาพูดจาแบบนี้ เราทักไปเคียร์กับเขา
...สุดท้าย เขาพิมพ์มาขอโอกาสเรา เรายอมค่ะ แต่ให้สถานะคนคุยศึกษาไปเรื่อยๆ เขาก็เปลี่ยนค่ะ เขาทักมาตอนเช้าว่าเดี๋ยวเดอนไปส่งรถ แต่สรุปวันต่อมาเราลงตึกมาไม่เห็นเขา รอเขา สุดท้ายเขาไม่มา เราพิมไปบอกเขาอีก เขาก็อ้างไปเรื่อย เราสีดจะทน
...สุดท้ายเขาขอโทษแล้ววันต่อมาก็เดินไปส่งค่ะ แต่ความรส.เราเปลี่ยนไปแล้ว เหมือนความรส.มันเปลี่ยนไปหลังจากที่คบกันตอนนั้น ตอนคบเราแทบไม่คิดความรส.ที่ว่า "คบไปยังไงก้เลิก จบๆความสัมพันธ์ไปสะดีกว่า" ถึงคิดแต่ไม่คิดจะเลิก กลับกันตอนนี้เรากลับคิดอยากห่างกับเขามากขึ้น ความรู้สึกที่ว่าสะอิดสะเอียนรังเกียจแบบไม่เชิงเข้ามาแทนที่ ความรส.อยากจบความสัมพันธ์เข้ามา ขณะที่คุยๆเคยไปสวนสาธารณะแล้วปกติเขาจะมาทุกอาทิตย์ เราบอกเขาว่าเราต้องกลับตอน5โมง สุดท้ายไม่เจอ เจออีกทีตอนที่เรากำลังเดินออก ละเขามากับเพื่อน ผ่านเราไปแบบไม่พูดอะไร เขาพิมมาบอกในแชทว่ารอเพื่อน เราเลยรส.ว่า เห้ย กว่าเราจะได้ออกมามันยากมาก(ครอบครัวเราไม่ปล่อยค่ะ เขาก็รู้ ปีๆนึงเราออกจากบ้านมาได้ไม่ถึง3ครั้ง) แต่เขากับเพื่อนมาด้วยกันทุกอาทิตย์ แต่กลับเลือกเพื่อน?
...เราบอกก่อนนะคะ ว่าไม่ว่าจะตอนคบ หรือตอนคุย เราให้อิสระเขาเต็มที่ ไม่ขอรหัสเฟส เราให้เขาเล่นบาสกับเพื่อนเต็มที่ รร.เราจะมีเวลาซ้อมของนักบาสตอนสี่โมงถึง6โมง เรียนปกติเลิกสามโมงยี่สิบ เหลือเวลาครึ่งชม.เขาก็ไปเล่นบาสกับเพื่อนแล้วค่ะ
...สรุปหลังกลับมาจากสวนสาธารณะเราตัดขาดทันทีค่ะ หลังจากนั้นอาการพวกนี้ก็เกิดขึ้นอีกนับตั้งแต่นั้นมา คนทักมาจีบในไอจีต่างๆเราก็พิมตอบกลับเชิงให้เขารู้ว่าเราไม่อยากยุ่งด้วย อาการไม่เชิงรังเกียจและสะอิดสะเอียนเข้ามา ถอยห่างจากคนทีาเข้ามา แต่ลึกๆเราก็อยากมีใครสักคนเหมือนกัน
สรุปแล้วอาการแบบนี้ผิดปกติไหมคะ
ปล.1 เพื่อนเราเปลี่ยนแฟนบ่อยมากกก ละทุกครั้งเป็นหมาทุกครั้ง บวกกับพวกผช.ส่วนใหญ่ในรร.มีแต่พวกม่อ นี่เกี่ยวกับการที่ทำให้เรามีอาการแบบนี่รึเปล่า
ปล.2พ่อแม่เราไม่ได้หย่าร้างนะคะ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบค่ะ