เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนที่คบกันมานานมากๆ เราเคยทิ้งเพื่อนไปหาคนอื่นค่ะแต่ตอนนี้เราก็กลับมาหาเขาแล้ว ตอนสัก2ปีที่แล้วมีเด็กเข้ามาใหม่เพื่อนเราก็ไปทำความรู้จักเพราะบ้านอยู่ใกล้ๆกัน ทำให้เขาสองคนสนิทกันค่ะ สนิทแบบมากๆจนบางทีเราก็เหมือนอากาศ ไปเที่ยวไปกินข้าวกันสองคน คุยกันสองคน แต่เพื่อนเราก็คุยกับเรานะแต่เรารู้สึกแปลกๆไม่เหมือนตอนที่เราสนิทกัน สองคนนี้เป็นคนที่สวยน่ารักมากมีคนมาจีบเยอะแต่เราไม่สวยไง เรารู้สึกเหมือนเราแค่ตัวประกอบ เขาแชทคุยกันบ่อยมากแต่กับเราทักมาแค่ขอความช่วยเหลือหรือมาปรึกษาแต่พอเราให้ไปก็ไม่ค่อยพอใจ ครูสั่งอะไรมาก็ไม่สนใจ พอถึงเวลาก็ลำบากเราอีกทั้งงานกลุ่ม รายงาน เราแทบทำให้เลย บอกให้ช่วยก็มาแต่ไม่ทำชวนกันถ่ายรูป การบ้านก็ลอก เราเป็นคนจริงจังกับการเรียนทำให้เราทุ่มเทกับมันมากพอมีเพื่อนอย่างงี้เราลำบากใจมาก เวลามีงานกิจกรรมที่ต้องให้พ่อแม่ไปรับส่งอ่ะก็ไปแต่กับเราไม่มีใครมาเปลี่ยนกันบ้างบางทีพ่อแม่เราไม่ว่างก็ไม่มีใครเอ่ยปากชวน ตอนพาไปด้วยก้แวะนู้นแวะนี่ แต่เราอ่ะรีบเพราะครอบครัวเราทำงานและเราก็ทำงานด้วยไม่มีเวลามาเดินกินลมชมวิวหรอกแต่เพื่อนก็จะแวะ ทำไรก็ชักช้าไม่เหมือนตอนแรดเลยค่ะ ตอนที่เขาสองคนทะเลาะกันเพื่อนเราก้บอกว่าไม่อยากคบแล้ว จะเลิกคบไรงี้แต่ไม่ถึงวันก็ดีกันล่ะ เราก้หมาน่ะสิ เพื่อนคนที่เราคบกันมานานก้ดีนะแต่เหมือนดีโดยยังหวังผลเราตลอดเราอ่ะ ดีไม่เร้ม100เหมือนยังมีอะไรอยุ่ในใจ เพื่อนคนที่คบกันมานานก็รู้สึกเห็นแก่ตัว สิ่งที่เราไม่ชอบเลยคือพูดห้วนๆแบบประชดอยู่ตลอดเวลา เหน็บเก่งมาก ให้ทำอะไรก็ไม่กล้าแต่ปากนี่พูดไปก่อนล่ะ เราบอกทุกคนว่านี่เพื่อนสนิทเรานะแต่ในใจไม่รู้ว่าเรียกเพื่อนได้หรือปล่าว ||อาจจะงงไปนิด ต้องขอโทษด้วยนะคะ
อย่างงี้เรียกว่าเพื่อนได้มั้ยคะ?