ทำไมบางคนเชื่อว่า การกระตุ้น ให้คนคิดได้ ต้องพูดแรงครับ

คือ วิธีนี้มันก็ได้ผลนะ แต่กับบางคนไม่ใช่ทุกคน
บางคนพูดอวยแล้วได้ใจ ไม่ขยัน ไม่พยายาม  ต้องด่า ต้องดูถูก เขาถึงจะแอคทีฟขึ้นมา
แต่บางคนก็เปราะบาง พูดแรงไม่ได้ ต้องหวานใส่  ต้องให้กำลังใจเยอะๆ ไม่งั้นไม่มีแรงทำ

แต่นิสัยคนพูด  วิธีไหนใช้กับเขาได้ผล เขาก็จะใช้วิธีนั้นกับคนอื่น เขาไม่รู้หรอกว่า ต้องใช้วิธีไหนถึงได้ผล ก็เลยใช้วิธีเดียวกับตนเอง

ถ้าถ้าให้สังเกต ฝรั่งชอบชม คนจีนชอบด่า คนไทยชอบตามใจ หยวนๆ
คนจีนทำดี ไม่พูดนะ ปล่อยผ่านไม่ชม แต่ถ้าไม่ดี ด่าเลย หาแต่ข้อตำหนิ  ต้องทำจนไม่โดนด่า ถึงจะเรียกว่า ทำออกมาดีแล้ว อย่าไปหวังคำชม
ไม่ด่าแปลว่าดี  ถ้าไม่ดีก็ยังโดนด่าไปเรื่อย สไตล์คนจีน ถ้าได้ยินคำชม แปลว่าดีเกินคาด เกินความคาดหมาย ถึงยอมเอ่ยปากชม

ฝรั่ง ชอบชม ให้กำลังใจ บางทีทำมาไม่ได้เรื่องนะ แต่เรื่องไม่ดี เขาจะไม่พูด เขาจะพูดแต่สิ่งที่เราทำดีแล้ว
ดังนั้น ถ้าเจอสไตล์ฝรั่ง บางทีเราจะไม่รู้ตัวเลยว่า เราพลาดตรงไหน เห็นแต่คำชม โดยมองข้ามสิ่งที่เขาไม่ได้ชม นั่นแหละจุดอ่อนของเรา
ถ้าเจอฝรั่ง ต้องฟังดีๆ ว่าเขาชมเป็นมารยาท หรือว่าชมเพราะเราทำดีจริงๆ  และตรงไหนที่เขาไม่ชม นั่นแปลว่า  ต้องแก้ไข

ส่วนคนไทย ง่ายๆอะไรก็ได้ ตามใจ ดีนิดดีหน่อยก็ชมแล้วเก่งๆ ไม่ได้เก่งอะไรเลย แต่ชมให้กำลังใจไปอย่างนั้นแหละ
ส่วนบางคนก็ด่าไว้ก่อน ยกตนข่มท่าน  ก็แล้วแต่ว่าจะไปเจอชนชั้นไหน  การศึกษาต่ำหน่อย ก็ด่าคนอื่นไว้ก่อน เพื่อให้ตนเองมีอำนาจเหนือกว่า
พวกการศึกษาสูงก็ชอบชมสไตล์ฝรั่ง ต้องแปลว่าชมจริง หรือชมเอาใจ ไม่ค่อยกล้าพูดตรงๆ กลัวเสียน้ำใจ