ถ้ามีเพื่อนคนหนึ่ง ที่เราชอบเขา รักเขา เราพยายามอะไรๆหลายๆอย่างเพื่อเขา ดีกับเขา ยอมเกือบทุกอย่าง แต่ก็เป็นตัวของตัวเอง อาจมีนิสัยเสียใส่เขาบ้าง
ซึ่งเขาเอง..เขารู้มาตลอดว่าเราชอบเขา เขาเห็นความพยายามนั้นมาตลอด เขาคอยมอง คอยสนใจ เวลาเรากับเขาคุยกัน คุยได้ทุกๆเรื่อง ตรงไปตรงมา แต่เราเองก็รู้ดีว่าเขาคิดกับเราแค่เพื่ิอน จนเราก็อยากตัดใจจากเขา เลยพยายามไม่คุย ไม่มองหน้า ไม่ทัก
แต่ผ่านไป 3 เดือน เขาก็พยายามเข้าหาเรา ทักเรามา เราเลยได้เคลียร์กันว่าเป็นอะไร ไม่เข้าใจตรงไหน จริงๆแล้ว มันมีหลายๆเรื่องที่ทำให้เราไม่คุยกับเขา เขาคุยกับรุ่นน้องหลายคน แต่ไม่ได้ชัดเจนว่าเป็นคนคุย เพราะเขาไม่ได้ทักไปหาน้องเอง เราไม่อยากเป็นตัวเลือกของเขา แต่กลับมาคุยกัน เราก็รู้สึกว่าเขาดูเปลี่ยนไป เวลาเราแซวเขาเรื่องคนคุย เขาจะตอบว่า "มีก็ดีดิ" หลายต่อหลายครั้ง และบางทีเขาก็ดูแอบห่วงเรา เราบ่นว่าง่วง เขาก็จะบอกว่า "งั้นก็นอนซะ" เราไปกินเหล้ากับเพื่อน ไม่ว่าจะครั้งไหน เขาก็ทักมาหาเราตลอด เขาเป็นคนปากแข็ง แต่การกระทำเขา..มันไม่เหมือนที่เขาทำกับเพื่อนทั่วๆไป
จนมีพีทที่สุดตอนที่เขาเล่าเรื่องเขาให้ฟัง เกี่ยวกับรุ่นน้องคนนึง จริงๆเรารู้มาตลอดว่าเขาคุยเยอะแค่ไหน และใครบ้าง แต่เก็บเอาไว้ จนกระทั่งเพื่อนเราก็ปั่นหัวเรากับเขาเกี่ยวกับเรื่องรุ่นน้องคนนี้ เราเองก็แค่รู้ว่าเขาคุย แต่ก็ไม่รู้ความเป็นจริงว่าคุยได้ยังไง แบบไหน จนเขา..บอกกับเราว่าเขาจะอธิบายทุกอย่างให้เราฟัง โดยการโทร เขาโทรมาอธิบายให้เราฟังยาวเหยียด เล่าตั้งแต่เริ่มคุยกับน้องคนนี้ยังไง จนเลิกคุย เขาอ่านแชทที่คุยกะน้องคนนั้นให้เราฟัง ซึ่งเราเองก็ตกใจเหมือนกันที่เขาเล่าเรื่องส่วนตัวให้เราฟัง
จนมาไม่กี่เดือนที่ผ่านมา อยู่ๆเขาก็บอกขอคบกับเรา ทำเราช็อกไปเลย ไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้ ตอนนั้นเราไม่ได้รับว่าจะคบกับเขาหรอก เพราะมันกะทันหันเกินไป อยากเรียนรู้อะไรกับเขาก่อน และเขา..ก็ดูเหมือนเพิ่งเริ่มรู้สึกกับเรา เขาเปิดใจให้เรา เพราะเห็นความพยายามของเรา เราเลยไม่แน่ใจ ว่าถ้าคบแล้วมันจะรอดมั้ย เขาเองก็ดูกังวลว่ากลัวพังแล้วสุดท้ายอาจจะเสียเพื่อนไปเลย เราเองก็เช่นกัน เราคุยกันไม่ถึงเดือน มันทำให้เราเห็นว่า จริงๆแล้วเขาเองยังมีกำแพงอยู่ เขามองเรามากกว่าเพื่อนไม่ได้ และเขาก็หายไปแบบดื้อๆเลย
และเพื่อนเราก็มาเล่าให้ฟังว่า เหตุผลที่เขาหายไปดื้อๆ เพราะเขาไม่อยากทำร้ายเราไปมากกว่านี้ ไม่อยากให้เราคิดมากหรือเสียใจ รอให้เวลามันค่อยๆดีขึ้นและจะกลับไปคุยเหมือนเดิม เขาบอกกับเพื่อนเรา ว่าเราดีเกินไปสำหรับเขา เรายอมเขาทุกอย่าง จนเขากลัวว่าเขาจะเหลิงกับความดีของเรา เพราะเขาเองก็ไม่ได้ดีอะไีรเลย จึงอยากให้เราได้เจอคนที่ดีกว่าเขา มันคงจะดีกว่า เขาคอยยินดีข้างๆเสมอ
แบบนี้เขาเรียกว่าโรคความรักรึป่าวคะ?
โรคกลัวความรักเป็นแบบนี้หรือเปล่า?
ซึ่งเขาเอง..เขารู้มาตลอดว่าเราชอบเขา เขาเห็นความพยายามนั้นมาตลอด เขาคอยมอง คอยสนใจ เวลาเรากับเขาคุยกัน คุยได้ทุกๆเรื่อง ตรงไปตรงมา แต่เราเองก็รู้ดีว่าเขาคิดกับเราแค่เพื่ิอน จนเราก็อยากตัดใจจากเขา เลยพยายามไม่คุย ไม่มองหน้า ไม่ทัก
แต่ผ่านไป 3 เดือน เขาก็พยายามเข้าหาเรา ทักเรามา เราเลยได้เคลียร์กันว่าเป็นอะไร ไม่เข้าใจตรงไหน จริงๆแล้ว มันมีหลายๆเรื่องที่ทำให้เราไม่คุยกับเขา เขาคุยกับรุ่นน้องหลายคน แต่ไม่ได้ชัดเจนว่าเป็นคนคุย เพราะเขาไม่ได้ทักไปหาน้องเอง เราไม่อยากเป็นตัวเลือกของเขา แต่กลับมาคุยกัน เราก็รู้สึกว่าเขาดูเปลี่ยนไป เวลาเราแซวเขาเรื่องคนคุย เขาจะตอบว่า "มีก็ดีดิ" หลายต่อหลายครั้ง และบางทีเขาก็ดูแอบห่วงเรา เราบ่นว่าง่วง เขาก็จะบอกว่า "งั้นก็นอนซะ" เราไปกินเหล้ากับเพื่อน ไม่ว่าจะครั้งไหน เขาก็ทักมาหาเราตลอด เขาเป็นคนปากแข็ง แต่การกระทำเขา..มันไม่เหมือนที่เขาทำกับเพื่อนทั่วๆไป
จนมีพีทที่สุดตอนที่เขาเล่าเรื่องเขาให้ฟัง เกี่ยวกับรุ่นน้องคนนึง จริงๆเรารู้มาตลอดว่าเขาคุยเยอะแค่ไหน และใครบ้าง แต่เก็บเอาไว้ จนกระทั่งเพื่อนเราก็ปั่นหัวเรากับเขาเกี่ยวกับเรื่องรุ่นน้องคนนี้ เราเองก็แค่รู้ว่าเขาคุย แต่ก็ไม่รู้ความเป็นจริงว่าคุยได้ยังไง แบบไหน จนเขา..บอกกับเราว่าเขาจะอธิบายทุกอย่างให้เราฟัง โดยการโทร เขาโทรมาอธิบายให้เราฟังยาวเหยียด เล่าตั้งแต่เริ่มคุยกับน้องคนนี้ยังไง จนเลิกคุย เขาอ่านแชทที่คุยกะน้องคนนั้นให้เราฟัง ซึ่งเราเองก็ตกใจเหมือนกันที่เขาเล่าเรื่องส่วนตัวให้เราฟัง
จนมาไม่กี่เดือนที่ผ่านมา อยู่ๆเขาก็บอกขอคบกับเรา ทำเราช็อกไปเลย ไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้ ตอนนั้นเราไม่ได้รับว่าจะคบกับเขาหรอก เพราะมันกะทันหันเกินไป อยากเรียนรู้อะไรกับเขาก่อน และเขา..ก็ดูเหมือนเพิ่งเริ่มรู้สึกกับเรา เขาเปิดใจให้เรา เพราะเห็นความพยายามของเรา เราเลยไม่แน่ใจ ว่าถ้าคบแล้วมันจะรอดมั้ย เขาเองก็ดูกังวลว่ากลัวพังแล้วสุดท้ายอาจจะเสียเพื่อนไปเลย เราเองก็เช่นกัน เราคุยกันไม่ถึงเดือน มันทำให้เราเห็นว่า จริงๆแล้วเขาเองยังมีกำแพงอยู่ เขามองเรามากกว่าเพื่อนไม่ได้ และเขาก็หายไปแบบดื้อๆเลย
และเพื่อนเราก็มาเล่าให้ฟังว่า เหตุผลที่เขาหายไปดื้อๆ เพราะเขาไม่อยากทำร้ายเราไปมากกว่านี้ ไม่อยากให้เราคิดมากหรือเสียใจ รอให้เวลามันค่อยๆดีขึ้นและจะกลับไปคุยเหมือนเดิม เขาบอกกับเพื่อนเรา ว่าเราดีเกินไปสำหรับเขา เรายอมเขาทุกอย่าง จนเขากลัวว่าเขาจะเหลิงกับความดีของเรา เพราะเขาเองก็ไม่ได้ดีอะไีรเลย จึงอยากให้เราได้เจอคนที่ดีกว่าเขา มันคงจะดีกว่า เขาคอยยินดีข้างๆเสมอ
แบบนี้เขาเรียกว่าโรคความรักรึป่าวคะ?