เราเป็นผู้หญิงที่เพิ่งรู้ตัวว่าชอบผู้หญิงด้วยกันเมื่อไม่นานมานี้ค่ะ แต่เรารู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเราสองคนมันค่อนข้างงงนิดหน่อย เราไม่แน่ใจว่านางชอบเรารึเปล่า เพราะบางครั้งนางก็แคร์เรามาก บางครั้งก็เหมือนพยายามตีตัวออกห่าง ท่าทีมักจะเป็นอย่างนี้ตลอด แต่หายไปไม่กี่วันนางก็แชทมาคุยกับเราเหมือนเดิม
ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือยังไง แต่เมื่อ 7 ปีที่แล้วเราเคยเจอนางตอนไปเที่ยวทะเล ตอนนั้นเป็นช่วงประมาณปิดเทอมใหญ่ก่อนขึ้น ป.4 ไม่รู้อะไรดลใจให้มอง แต่เราละสายตาจากนางไม่ได้เลย แล้วเราก็จำหน้านางได้ด้วย555 ทั้งที่คิดว่านางไม่ได้เป็นคนโดดเด่นขนาดนั้นแต่เราก็ไม่เคยลืมหน้านางเลย (แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่หรอก ถ้าไม่มีรูปที่ถ่ายติดนางเราก็คงลืมความทรงจำนี้ไปแล้วล่ะ)
พ่อเราเป็นคนภาคตะวันออก (จังหวัดที่ติดๆจันทบุรี >_<) แต่แม่เป็นคนอีสานช่วงประมาณสงกรานต์ก็เลยต้องไปหายาย ที่อีสานก่อนถึงหมู่บ้านของเราจะเป็นหมู่บ้านของนาง เป็นปีแรกที่เราเห็นนางมาเล่นน้ำ (แต่นางอาจจะเล่นตรงนี้นานเเล้วล่ะ แค่เราไม่สนใจเท่านั้น) เราเห็นนางยิ้ม เห็นนางหัวเราะแล้วก็ยิ่งรู้สึกแปลกๆ555 อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน รู้แค่ว่าอยากเจอนางทุกวันเลย
จำได้ว่าก่อนขึ้นม.1 แม่ถามเราว่าอยากไปเรียนที่ไหน ด้วยความที่อยู่ๆก็นึกถึงนาง เราก็เลยบอกแม่ว่าจะไปอยู่กับยาย แม่อนุญาติแต่เราต้องสอบเข้าโรงเรียนดังๆของจังหวัดนั้น เราสอบติดค่ะ แต่ช่วงนั้นไม่เจอนางเลย เราเหงามากด้วยเพราะนอกจากญาตเราก็ไม่มีใครอีกล้ะ (ไม่มีเพื่อนรุ่นเดียวกันเลย) ถามตัวเองซ้ำๆว่าเป็นบ้าอะไรถึงมาลงที่นี่ แอบร้องไห้ด้วยเพราะคิดถึงพ่อกับแม่แล้วก็ย่า พอถึงตอนปฐมนิเทศเรารู้สึกโชคดีมากที่รู้ว่านางอายุเท่าเรา
รู้สึกว่าตัวเองเล่าละเอียดแฮะ งั้นเอาเป็นว่าช่วงมัธยมต้นเราสองคนยังคงวนอยู่ด้วยกันเพราะอยู่ห้องติดกัน แต่ไม่เคยคุยกันเป็นการส่วนตัวเลย นางไม่รู้จักเรา ส่วนเรารู้จักและแอบส่องนางอยู่เสมอ ตอนนั้นเรามั่นใจว่าตัวเองเป็นหญิงแท้เเน่นอน และไม่ได้ชอบนางนะ แต่เราแค่ชอบมองนาง (งงกับตัวเองเหมือนกันแหละ แต่ไม่ได้ชอบหรือรักนางหรอก)
ช่วงมัธยมปลายเราออกจากห้องพิเศษ (สอบติดแต่ไม่อยู่) และความโชคดี(ของเราฝ่ายเดียว)คือเราสองคนได้อยู่ห้องเดียวกัน เรารู้จักเพื่อนนางทำให้ได้คุยกับนางมากขึ้น มีครั้งนึงที่เพื่อนเราซึ่งเป็นเพื่อนนางบอกให้ระวังนางไว้นะ เพราะนางเป็นอะไรใบๆเนี่ยแหละ (เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใบๆนี่คืออัลไล แต่เพื่อนนางพูดคำนี้บ่อยมาก พูดยิ้มๆอ่ะ เราถามว่าคือไรพวกนางก็ไม่บอก)
ยิ่งได้อยู่ใกล้เรายิ่งรู้สึกชอบอ่ะ นางเป็นคนคุยเก่งมาก ปกติเราไม่ชอบคนพูดมากนะมันน่ารำคาญแต่กับนางคือฟังได้ทั้งวันอ่ะ น้ำเสียงสดใสโคตรๆแล้วเวลาพูดมันก็น่าฟังมากกว่าน่ารำคาญ เทอมเเรกเราไม่แน่ใจกับความรู้สึก แล้วก็ไม่คิดว่าตัวเองจะชอบผู้หญิงก็เลยไม่ได้รุก นางชอบชวนเราไปเดินเที่ยวแบบสองคนบ่อยๆ เราก็ไปทุกครั้งเลย มีครั้งนึงที่นางเดินข้างๆแล้วเอามือนางมาชิดมือเรา เราพยายามเอามือออกเพราะคิดว่านางคงรำคาญ แต่นางก็ทำแบบนี้ตลอดเหมือนเดิม โดนหลังมือถูกันไปมาเราก็เลยตัดสินใจกุมมือนางซะเลย (เรารำคาญอ่ะ) นางไม่ได้จับตอบแต่ก็ไม่ได้สะบัดออก ช่วงเทอมเเรกเราสองคนใกล้ชิดกันมาก เราชอบแกล้งนางบ่อยๆจนเพื่อนร่วมห้องคิดว่าเราไม่ชอบขี้หน้านาง555 (แต่จริงๆคือเราพยายามใกล้ชิดนาง แต่นึกไม่อออกว่าจะทำยังไง) ส่วนนางก็ชอบมานั่งตักเรา ช่วงที่มาทำงานที่โรงเรียนบางครั้งนางก็นอนหนุนตักเรา ทำเราหวั่นไหวมากเลย ชอบรอยยิ้ม ชอบนิสัย ชอบความสดใส นางทำให้เราอยากเจอนางทุกวันอ่ะ ตอนนั้นเรามั่นใจว่าเราไม่ได้ชอบนางมากเหมือนตอนนี้นะ แต่อยากอยู่ใกล้อยากเรียนรู้กันให้มากกว่านี้
เพื่อนนางที่อยู่ต่างห้องพยายามกีดกันเรามากๆเพราะเคยทะเลาะกับเพื่อนเรา มีครั้งหนึ่งที่เราไปรอนางที่ห้องกิจกรรม(รอเดินกลับพร้อมกับ) ตอนนั้นเราแอบเพื่อนเรามา เป็นครั้งแรกที่เราโกหกเพื่อนร่วมกลุ่มด้วยเหตุผลที่ไม่ตรงกันสักคน แต่ดันมาติดปัญหาตรงที่เพื่อนต่างห้องของนางนั่งเฝ้าประตู เป็นการสนทนาที่รุนเเรงมากเพราะอยู่กันสองคน เราไม่ยอมมันส่วนมันก็ไม่ยอมเราถ้านางไม่ออกมาคงได้มีเรื่องกัน (เราไม่ได้หาเรื่องมันก่อนอ่ะ เรานั่งรอเงียบๆส่วนมันทำตัวกร่างมายุ่งกับเรา เรายังโกรธจนถึงวันนี้)
นางชอบแอบถ่ายรูปหลุดเรา แล้วเวลามีผู้ชายมาจีบเรานางก็จะมีท่าทางแปลกๆค่ะ เหมือนพยายามตีตัวห่างเรา ส่วนเวลาเพื่อนนางแซวว่านางมีคนคุยเยอะถ้าตอนนั้นเรามองอยู่ นางก็จะมาอธิบายให้เราฟังเสมอว่าคนนั้นเพื่อน คนนี้คุยกันเรื่องอะไร อธิบายจนเพื่อนร่วมกลุ่มของเราคิดว่าเราเป็นเมียนาง (เพื่อนร่วมกลุ่มเริ่มสงสัยแล้ว มันตามสืบเรื่องเรา) ช่วงเทอมแรกเรากลัวนางอึดอัด กลัวคนอื่นจะคิดว่าเราสองคนเป็นพวกหญิงคบหญิง กลัวว่านางจะไม่มีแฟน เราก็เลยชอบพูดบ่อยๆเป็นเชิงบูลลี่หญิงที่ชอบหญิงด้วยกัน เพื่อให้นางไม่อึดอัดเวลาที่อยู่กับเรา เพื่อให้นางคิดว่าเราเป็นผู้หญิงปกติ เพราะเราเริ่มคิดว่าตัวเองก้าวเข้าไปในชีวิตนางมากเกินไปจนเหมือนว่าเราหวงนาง แบบว่าเราโทรหานางบ่อยมากๆ ทุกคืนเราสองคนต้องบอกฝันดีกัน ทุกเช้าต้องบอกมอนิ่งเสมอ จนเราแทบไม่อยากคุยกับคนอื่นเลย แต่ทุกอย่างมันไม่เป็นอย่างที่เราคิดไว้ค่ะ สิ่งที่เราพูดมันทำให้นางห่างจากเรามากกว่าเดิม มากจนเรารู้สึกได้อ่ะ นางเลิกกอดเรา เลิกจับมือ เลิกใกล้ชิดกับเรา แต่เพราะอยู่ห้องเดียวกันก็เลยมีพูดกันบ้างตามปกติ
ในเฟสของนางเงียบมาก เราเลยกลับไปคิดเรื่องที่เรากับนางทำด้วยกัน เพื่อนสนิทของเราก็มาถามย้ำว่าชอบนางใช่มั้ย เพราะท่าทางของเรามันแสดงออกแบบนั้น เราไม่แน่ใจเลยไม่ได้ตอบกลับไป...ก็กลับไปคิดอีกว่าชอบนางจริงรึเปล่า แต่หลายวันแล้วที่นางไม่ได้บอกฝันดี แล้วเราก็ไม่ได้คุยกันเลย นางดองแชทเราด้วย(จากที่ปกติไม่กี่วิก็พิมพ์ตอบมา) เวลาอยู่โรงเรียนช่วงเย็นๆนางก็ไม่เดินกลับกับเรา พอเราโทรหานางก็จะพูดโกหกเพื่อให้ตัวเองออกห่างจากเรา มีครั้งนึงที่นางบอกว่านางกลับบ้านแล้วแต่บัญเอิญว่าเรานั่งอยู่หลังพุ่มไม้แล้วเห็นนางเดินผ่านกับกลุ่มเพื่อน เพื่อนเราที่เป็นเพื่อนร่วมกลุ่มของนางบอกนางว่าเราคงชอบนางจริงๆ แต่นางพูดเหมือนไม่เชื่ออ่ะ เราอยากเดินไปบอกว่าเราชอบ....แต่ก็ไม่กล้า
ก่อนนอนเราอยากโทรหาแต่รู้ตัวว่าไม่ควร เราก็เลยนั่งรอแชทของนาง ตลอดเวลาที่ห่างกันเหมือนชีวิตเราขาดอะไรไป ทั้งที่มีคนอื่นคอยบอกฝันดีเราตลอด แต่มันไม่เข้าหูเข้าตาเราเลย นางชอบบอกเสมอว่าเราเจ้าชู้ม่อเก่ง อะไรต่างๆนาๆ ในเฟสเพื่อนก็ชอบแท็กเราเรื่องเจ้าชู้ (คือเราอารมณ์เสียมากๆแต่เราแค่ไม่พูด พยายามข่มใจให้มันเป็นเรื่องขำๆ น้อยใจมาก...เราไม่ได้คุยแบบให้ความหวังกับใครเลยแต่ทำไมทุกคนต้องเอาเราไปใส่กับคำว่าเจ้าชู้ หน้าม่อ แล้วทำให้คนที่เราชอบเข้าใจเราผิดๆ คิดว่าเราเป็นคนไม่จริงจัง)
สองชั่วโมงผ่านไปหลังจากที่เราบอกฝันดี นางตอบกลับเราว่า ปสด. ตอนนั้นคือเราก็กำลังเศร้าๆอยู่เพราะรู้แล้วแหละว่านางคงไม่ชอบเรา และนางพยายามออกห่างเพราะคิดว่าความสัมพันธ์ของเรามันมากเกินไป เราพิมพ์อะไรไม่ออกก็เลยกดความรู้สึกเศร้าในข้อความของนาง หนึ่งชั่วโมงต่อมาเรายังไม่นอนเพราะกำลังร้องไห้555 งงใจเหมือนกันว่าจะร้องทำไม รู้แค่ว่าเสียใจมากถ้าทุกวันเราต้องห่างจากผู้หญิงคนนี้ กลับไปคิดเรื่องสมัยก่อนๆก็ยิ่งเศร้า รู้สึกว่าตัวเองทำพลาดอย่างแรง ทั้งที่พยายามเข้ามาอยู่ใกล้นางขนาดนี้แต่ดันมาสับสนแปลกๆ ทำไมเราต้องทำอะไรช้าๆ เข้าใจอะไรช้าๆด้วย แล้วก็มีหลายครั้งที่เราทำพลาด รับขนมจากคนที่แอบชอบหรือไม่ก็พูดแซวคนนั้นคนนี้ ถ่ายรูปกับรุ่นพี่ผู้ชายที่เคยแอบชอบ แต่จุดที่ทำให้เรามีความหวังอีกครั้งคือนางถามเราว่ากดเศร้าทำไม เเต่เราดันโง่ไม่บอกนางว่าเศร้าทำไม555
แต่ทั้งหมดคือเรากลัวว่านางจะไม่ชอบผู้หญิง เพื่อนสนิทเราบอกว่านางอาจจะชอบเรา แต่เราคิดว่าไม่ใช่หรอกเพราะคนในแชทนางค่อนข้างเยอะ แล้วนางก็เฟรนลี่มาก มีเพื่อนร่วมรุ่นหลายคนที่เดินมาคุยกับนาง เห็นแล้วเจ็บไปทั้งใจ555 ปัจจุบันนางก็ยังดองแชทเราแต่ก็มีบางครั้งที่กลับมาคุยกับเราเหมือนเดิม มาถามเราว่าคนที่เมนต์ใต้โพสต์เราคือใครบ้าง เราก็ตอบตามความจริงนางก็จะหายไปอีกครั้ง บางวันก็แซวกันไปมา...สำหรับเรามันมีความสุขมาก เราแอบกอดนางทุกครั้งที่เจอกัน และเพราะความเป็นคนเล่นๆของเราเนี่ยแหละที่ทำให้เสียนาง เราไม่กล้าบอกชอบนางตรงๆ พอบอกชอบก็ต้องเป็นบทสนาทนาแบบเล่นๆ ทำให้นางไม่เชื่อว่าทุกอย่างที่เราพูดหรือพิมพ์มันคือความจริง เรารู้สึกทรมานแปลกๆอ่ะ ไม่ได้ปรึกษาใครเรื่องนี้ด้วยเพราะย่าเราเป็นคนจีน แล้วพ่อก็พูดเสมอว่าถ้ามีลูกชอบเพศเดียวกันจะไล่ออกจากบ้าน เราอึดอัดมากช่วงที่อยู่กับครอบครัว มีหลายอย่างที่เราอยากทำพร้อมกับนางแต่มันทำไม่ได้อ่ะ
เราไม่รู้ว่านางชอบเราจริงมั้ย แต่เราคิดว่าเราชอบและสนใจนางมา 6 ปีแล้ว วันปัจฉิมเราไปถ่ายรูปกับรุ่นพี่ผู้ชายม.6 ที่แข่งเอแม็ทด้วยกัน (เพื่อนร่วมกลุ่มกระจายข่าวว่าเราชอบพี่คนนี้ =_=) นางยืนมองเรานานมากๆ พอเราถ่ายเสร็จเราก็แยกกับเพื่อนมายืนคนเดียว นางวิ่งมากอดเราค่ะ เราไม่รู้ว่านางกอดเราทำไม กอดแนบที่สุดเลย เอาหน้าฝังคออะแม่! เราก็กอดตอบนางนะแล้วก็บอกนางว่าขอกอดหน่อย (เราเอ๋อ) นางก็แยกไปบูมให้ชุมนุมของนาง
ชอบผู้หญิงด้วยกันแต่รู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเรามันสายเกินไป
ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือยังไง แต่เมื่อ 7 ปีที่แล้วเราเคยเจอนางตอนไปเที่ยวทะเล ตอนนั้นเป็นช่วงประมาณปิดเทอมใหญ่ก่อนขึ้น ป.4 ไม่รู้อะไรดลใจให้มอง แต่เราละสายตาจากนางไม่ได้เลย แล้วเราก็จำหน้านางได้ด้วย555 ทั้งที่คิดว่านางไม่ได้เป็นคนโดดเด่นขนาดนั้นแต่เราก็ไม่เคยลืมหน้านางเลย (แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่หรอก ถ้าไม่มีรูปที่ถ่ายติดนางเราก็คงลืมความทรงจำนี้ไปแล้วล่ะ)
พ่อเราเป็นคนภาคตะวันออก (จังหวัดที่ติดๆจันทบุรี >_<) แต่แม่เป็นคนอีสานช่วงประมาณสงกรานต์ก็เลยต้องไปหายาย ที่อีสานก่อนถึงหมู่บ้านของเราจะเป็นหมู่บ้านของนาง เป็นปีแรกที่เราเห็นนางมาเล่นน้ำ (แต่นางอาจจะเล่นตรงนี้นานเเล้วล่ะ แค่เราไม่สนใจเท่านั้น) เราเห็นนางยิ้ม เห็นนางหัวเราะแล้วก็ยิ่งรู้สึกแปลกๆ555 อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน รู้แค่ว่าอยากเจอนางทุกวันเลย
จำได้ว่าก่อนขึ้นม.1 แม่ถามเราว่าอยากไปเรียนที่ไหน ด้วยความที่อยู่ๆก็นึกถึงนาง เราก็เลยบอกแม่ว่าจะไปอยู่กับยาย แม่อนุญาติแต่เราต้องสอบเข้าโรงเรียนดังๆของจังหวัดนั้น เราสอบติดค่ะ แต่ช่วงนั้นไม่เจอนางเลย เราเหงามากด้วยเพราะนอกจากญาตเราก็ไม่มีใครอีกล้ะ (ไม่มีเพื่อนรุ่นเดียวกันเลย) ถามตัวเองซ้ำๆว่าเป็นบ้าอะไรถึงมาลงที่นี่ แอบร้องไห้ด้วยเพราะคิดถึงพ่อกับแม่แล้วก็ย่า พอถึงตอนปฐมนิเทศเรารู้สึกโชคดีมากที่รู้ว่านางอายุเท่าเรา
รู้สึกว่าตัวเองเล่าละเอียดแฮะ งั้นเอาเป็นว่าช่วงมัธยมต้นเราสองคนยังคงวนอยู่ด้วยกันเพราะอยู่ห้องติดกัน แต่ไม่เคยคุยกันเป็นการส่วนตัวเลย นางไม่รู้จักเรา ส่วนเรารู้จักและแอบส่องนางอยู่เสมอ ตอนนั้นเรามั่นใจว่าตัวเองเป็นหญิงแท้เเน่นอน และไม่ได้ชอบนางนะ แต่เราแค่ชอบมองนาง (งงกับตัวเองเหมือนกันแหละ แต่ไม่ได้ชอบหรือรักนางหรอก)
ช่วงมัธยมปลายเราออกจากห้องพิเศษ (สอบติดแต่ไม่อยู่) และความโชคดี(ของเราฝ่ายเดียว)คือเราสองคนได้อยู่ห้องเดียวกัน เรารู้จักเพื่อนนางทำให้ได้คุยกับนางมากขึ้น มีครั้งนึงที่เพื่อนเราซึ่งเป็นเพื่อนนางบอกให้ระวังนางไว้นะ เพราะนางเป็นอะไรใบๆเนี่ยแหละ (เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใบๆนี่คืออัลไล แต่เพื่อนนางพูดคำนี้บ่อยมาก พูดยิ้มๆอ่ะ เราถามว่าคือไรพวกนางก็ไม่บอก)
ยิ่งได้อยู่ใกล้เรายิ่งรู้สึกชอบอ่ะ นางเป็นคนคุยเก่งมาก ปกติเราไม่ชอบคนพูดมากนะมันน่ารำคาญแต่กับนางคือฟังได้ทั้งวันอ่ะ น้ำเสียงสดใสโคตรๆแล้วเวลาพูดมันก็น่าฟังมากกว่าน่ารำคาญ เทอมเเรกเราไม่แน่ใจกับความรู้สึก แล้วก็ไม่คิดว่าตัวเองจะชอบผู้หญิงก็เลยไม่ได้รุก นางชอบชวนเราไปเดินเที่ยวแบบสองคนบ่อยๆ เราก็ไปทุกครั้งเลย มีครั้งนึงที่นางเดินข้างๆแล้วเอามือนางมาชิดมือเรา เราพยายามเอามือออกเพราะคิดว่านางคงรำคาญ แต่นางก็ทำแบบนี้ตลอดเหมือนเดิม โดนหลังมือถูกันไปมาเราก็เลยตัดสินใจกุมมือนางซะเลย (เรารำคาญอ่ะ) นางไม่ได้จับตอบแต่ก็ไม่ได้สะบัดออก ช่วงเทอมเเรกเราสองคนใกล้ชิดกันมาก เราชอบแกล้งนางบ่อยๆจนเพื่อนร่วมห้องคิดว่าเราไม่ชอบขี้หน้านาง555 (แต่จริงๆคือเราพยายามใกล้ชิดนาง แต่นึกไม่อออกว่าจะทำยังไง) ส่วนนางก็ชอบมานั่งตักเรา ช่วงที่มาทำงานที่โรงเรียนบางครั้งนางก็นอนหนุนตักเรา ทำเราหวั่นไหวมากเลย ชอบรอยยิ้ม ชอบนิสัย ชอบความสดใส นางทำให้เราอยากเจอนางทุกวันอ่ะ ตอนนั้นเรามั่นใจว่าเราไม่ได้ชอบนางมากเหมือนตอนนี้นะ แต่อยากอยู่ใกล้อยากเรียนรู้กันให้มากกว่านี้
เพื่อนนางที่อยู่ต่างห้องพยายามกีดกันเรามากๆเพราะเคยทะเลาะกับเพื่อนเรา มีครั้งหนึ่งที่เราไปรอนางที่ห้องกิจกรรม(รอเดินกลับพร้อมกับ) ตอนนั้นเราแอบเพื่อนเรามา เป็นครั้งแรกที่เราโกหกเพื่อนร่วมกลุ่มด้วยเหตุผลที่ไม่ตรงกันสักคน แต่ดันมาติดปัญหาตรงที่เพื่อนต่างห้องของนางนั่งเฝ้าประตู เป็นการสนทนาที่รุนเเรงมากเพราะอยู่กันสองคน เราไม่ยอมมันส่วนมันก็ไม่ยอมเราถ้านางไม่ออกมาคงได้มีเรื่องกัน (เราไม่ได้หาเรื่องมันก่อนอ่ะ เรานั่งรอเงียบๆส่วนมันทำตัวกร่างมายุ่งกับเรา เรายังโกรธจนถึงวันนี้)
นางชอบแอบถ่ายรูปหลุดเรา แล้วเวลามีผู้ชายมาจีบเรานางก็จะมีท่าทางแปลกๆค่ะ เหมือนพยายามตีตัวห่างเรา ส่วนเวลาเพื่อนนางแซวว่านางมีคนคุยเยอะถ้าตอนนั้นเรามองอยู่ นางก็จะมาอธิบายให้เราฟังเสมอว่าคนนั้นเพื่อน คนนี้คุยกันเรื่องอะไร อธิบายจนเพื่อนร่วมกลุ่มของเราคิดว่าเราเป็นเมียนาง (เพื่อนร่วมกลุ่มเริ่มสงสัยแล้ว มันตามสืบเรื่องเรา) ช่วงเทอมแรกเรากลัวนางอึดอัด กลัวคนอื่นจะคิดว่าเราสองคนเป็นพวกหญิงคบหญิง กลัวว่านางจะไม่มีแฟน เราก็เลยชอบพูดบ่อยๆเป็นเชิงบูลลี่หญิงที่ชอบหญิงด้วยกัน เพื่อให้นางไม่อึดอัดเวลาที่อยู่กับเรา เพื่อให้นางคิดว่าเราเป็นผู้หญิงปกติ เพราะเราเริ่มคิดว่าตัวเองก้าวเข้าไปในชีวิตนางมากเกินไปจนเหมือนว่าเราหวงนาง แบบว่าเราโทรหานางบ่อยมากๆ ทุกคืนเราสองคนต้องบอกฝันดีกัน ทุกเช้าต้องบอกมอนิ่งเสมอ จนเราแทบไม่อยากคุยกับคนอื่นเลย แต่ทุกอย่างมันไม่เป็นอย่างที่เราคิดไว้ค่ะ สิ่งที่เราพูดมันทำให้นางห่างจากเรามากกว่าเดิม มากจนเรารู้สึกได้อ่ะ นางเลิกกอดเรา เลิกจับมือ เลิกใกล้ชิดกับเรา แต่เพราะอยู่ห้องเดียวกันก็เลยมีพูดกันบ้างตามปกติ
ในเฟสของนางเงียบมาก เราเลยกลับไปคิดเรื่องที่เรากับนางทำด้วยกัน เพื่อนสนิทของเราก็มาถามย้ำว่าชอบนางใช่มั้ย เพราะท่าทางของเรามันแสดงออกแบบนั้น เราไม่แน่ใจเลยไม่ได้ตอบกลับไป...ก็กลับไปคิดอีกว่าชอบนางจริงรึเปล่า แต่หลายวันแล้วที่นางไม่ได้บอกฝันดี แล้วเราก็ไม่ได้คุยกันเลย นางดองแชทเราด้วย(จากที่ปกติไม่กี่วิก็พิมพ์ตอบมา) เวลาอยู่โรงเรียนช่วงเย็นๆนางก็ไม่เดินกลับกับเรา พอเราโทรหานางก็จะพูดโกหกเพื่อให้ตัวเองออกห่างจากเรา มีครั้งนึงที่นางบอกว่านางกลับบ้านแล้วแต่บัญเอิญว่าเรานั่งอยู่หลังพุ่มไม้แล้วเห็นนางเดินผ่านกับกลุ่มเพื่อน เพื่อนเราที่เป็นเพื่อนร่วมกลุ่มของนางบอกนางว่าเราคงชอบนางจริงๆ แต่นางพูดเหมือนไม่เชื่ออ่ะ เราอยากเดินไปบอกว่าเราชอบ....แต่ก็ไม่กล้า
ก่อนนอนเราอยากโทรหาแต่รู้ตัวว่าไม่ควร เราก็เลยนั่งรอแชทของนาง ตลอดเวลาที่ห่างกันเหมือนชีวิตเราขาดอะไรไป ทั้งที่มีคนอื่นคอยบอกฝันดีเราตลอด แต่มันไม่เข้าหูเข้าตาเราเลย นางชอบบอกเสมอว่าเราเจ้าชู้ม่อเก่ง อะไรต่างๆนาๆ ในเฟสเพื่อนก็ชอบแท็กเราเรื่องเจ้าชู้ (คือเราอารมณ์เสียมากๆแต่เราแค่ไม่พูด พยายามข่มใจให้มันเป็นเรื่องขำๆ น้อยใจมาก...เราไม่ได้คุยแบบให้ความหวังกับใครเลยแต่ทำไมทุกคนต้องเอาเราไปใส่กับคำว่าเจ้าชู้ หน้าม่อ แล้วทำให้คนที่เราชอบเข้าใจเราผิดๆ คิดว่าเราเป็นคนไม่จริงจัง)
สองชั่วโมงผ่านไปหลังจากที่เราบอกฝันดี นางตอบกลับเราว่า ปสด. ตอนนั้นคือเราก็กำลังเศร้าๆอยู่เพราะรู้แล้วแหละว่านางคงไม่ชอบเรา และนางพยายามออกห่างเพราะคิดว่าความสัมพันธ์ของเรามันมากเกินไป เราพิมพ์อะไรไม่ออกก็เลยกดความรู้สึกเศร้าในข้อความของนาง หนึ่งชั่วโมงต่อมาเรายังไม่นอนเพราะกำลังร้องไห้555 งงใจเหมือนกันว่าจะร้องทำไม รู้แค่ว่าเสียใจมากถ้าทุกวันเราต้องห่างจากผู้หญิงคนนี้ กลับไปคิดเรื่องสมัยก่อนๆก็ยิ่งเศร้า รู้สึกว่าตัวเองทำพลาดอย่างแรง ทั้งที่พยายามเข้ามาอยู่ใกล้นางขนาดนี้แต่ดันมาสับสนแปลกๆ ทำไมเราต้องทำอะไรช้าๆ เข้าใจอะไรช้าๆด้วย แล้วก็มีหลายครั้งที่เราทำพลาด รับขนมจากคนที่แอบชอบหรือไม่ก็พูดแซวคนนั้นคนนี้ ถ่ายรูปกับรุ่นพี่ผู้ชายที่เคยแอบชอบ แต่จุดที่ทำให้เรามีความหวังอีกครั้งคือนางถามเราว่ากดเศร้าทำไม เเต่เราดันโง่ไม่บอกนางว่าเศร้าทำไม555
แต่ทั้งหมดคือเรากลัวว่านางจะไม่ชอบผู้หญิง เพื่อนสนิทเราบอกว่านางอาจจะชอบเรา แต่เราคิดว่าไม่ใช่หรอกเพราะคนในแชทนางค่อนข้างเยอะ แล้วนางก็เฟรนลี่มาก มีเพื่อนร่วมรุ่นหลายคนที่เดินมาคุยกับนาง เห็นแล้วเจ็บไปทั้งใจ555 ปัจจุบันนางก็ยังดองแชทเราแต่ก็มีบางครั้งที่กลับมาคุยกับเราเหมือนเดิม มาถามเราว่าคนที่เมนต์ใต้โพสต์เราคือใครบ้าง เราก็ตอบตามความจริงนางก็จะหายไปอีกครั้ง บางวันก็แซวกันไปมา...สำหรับเรามันมีความสุขมาก เราแอบกอดนางทุกครั้งที่เจอกัน และเพราะความเป็นคนเล่นๆของเราเนี่ยแหละที่ทำให้เสียนาง เราไม่กล้าบอกชอบนางตรงๆ พอบอกชอบก็ต้องเป็นบทสนาทนาแบบเล่นๆ ทำให้นางไม่เชื่อว่าทุกอย่างที่เราพูดหรือพิมพ์มันคือความจริง เรารู้สึกทรมานแปลกๆอ่ะ ไม่ได้ปรึกษาใครเรื่องนี้ด้วยเพราะย่าเราเป็นคนจีน แล้วพ่อก็พูดเสมอว่าถ้ามีลูกชอบเพศเดียวกันจะไล่ออกจากบ้าน เราอึดอัดมากช่วงที่อยู่กับครอบครัว มีหลายอย่างที่เราอยากทำพร้อมกับนางแต่มันทำไม่ได้อ่ะ
เราไม่รู้ว่านางชอบเราจริงมั้ย แต่เราคิดว่าเราชอบและสนใจนางมา 6 ปีแล้ว วันปัจฉิมเราไปถ่ายรูปกับรุ่นพี่ผู้ชายม.6 ที่แข่งเอแม็ทด้วยกัน (เพื่อนร่วมกลุ่มกระจายข่าวว่าเราชอบพี่คนนี้ =_=) นางยืนมองเรานานมากๆ พอเราถ่ายเสร็จเราก็แยกกับเพื่อนมายืนคนเดียว นางวิ่งมากอดเราค่ะ เราไม่รู้ว่านางกอดเราทำไม กอดแนบที่สุดเลย เอาหน้าฝังคออะแม่! เราก็กอดตอบนางนะแล้วก็บอกนางว่าขอกอดหน่อย (เราเอ๋อ) นางก็แยกไปบูมให้ชุมนุมของนาง