ผิดมั้ย ถ้าเราเกลียดพ่อตัวเอง??

อัดอั้นใจมานานเริ่มจะทนไม่ไหวกับชีวิตที่เป็นอยู่ เราไม่มีความสุขกับชีวิตเลยเพราะคนในบ้านที่ขึ้นชื่อว่าพ่อ ทุกวันนี้อยู่กับพ่อแม่นะคะเป็นลูกคนเดียว แต่เราเบื่อนิสัยพ่อมากๆๆๆๆๆๆเจอบ่อยๆหลายๆครั้งเข้ามันเลยสะสมเป็นความเกลียดชังไปแล้วค่ะ ตอนนี้สุขภาพจิตเราย่ำแย่มากๆจากการกระทำและคำพูดของเขา เราว่าตอนนี้เราเข้าข่ายเป็นซึมเศร้าด้วยค่ะ พ่อเราเป็นคนอารมณ์ร้อนจู้จี้ขี้บ่น เจ้ากี้เจ้าการ น่ารำคาญ ทำตัวรู้มากรู้ทุกเรื่อง รู้จริงไม่จริงขอให้ได้พูดก่อน ชอบเอาความคิดตัวเองเป็นหลักไม่ฟังใคร ใครพูดใครว่าอะไรไม่ได้เป็นทะเลาะตลอด ไม่เคยยอมรับอะไรเลยทุกอย่างเป็นความผิดของคนอื่น เวลาเราผิดเรายอมรับผิดนะคะ แต่เวลาเขาเป็นฝ่ายผิดเขาจะไม่ยอมรับชอบแถนั่นนี่ไปเรื่อย แล้วถ้ายิ่งมีปากเสียงกันเขาจะยิ่งข่มขู่เราให้เรากลัว ให้เราเงียบฟังเขาพูดอยู่ฝ่ายเดียวซึ่งบางอย่างเราทนฟังไม่ได้เราก็เลยสวนกลับไปกลายเป็นว่าเขาใช้ความรุนแรงกับเราด้วยการลงไม้ลงมือ เดี๋ยวกูจะเตะอัด! เดี๋ยวกูจะทุบ! เดี๋ยวกูจะเอามีดฟันหัว! คำพูดพวกนี้เราเจอกับตัวมาแล้วหลายครั้งไม่ใช่แค่กับเราที่โดนนะคะ แม่ก็เคยโดนเหมือนกัน และด้วยความที่เราเป็นลูกคนเดียวเขาเป็นห่วงเราก็เข้าใจนะคะ แต่การที่เขาห่วงมากเกินเหตุมันก็ทำให้เรารู้สึกอึดอัดมากเหมือนกันเทียบกับเพื่อนรุ่นเดียวกันเนี่ยเราดูโตช้าไปเลย จะคิดจะทำอะไรก็ขัดก็แย้งเราไปหมดจะต้องเป็นแบบนั้นจะต้องทำแบบนี้ มีกรอบให้เราไปซะหมดทุกเรื่อง มีอยู่ครั้งนึงเราจำฝังใจเลยค่ะแค่ไปดูหนังรอบเย็นประมาณ6โมงโดนด่าเละหาว่าเราพยายามเป็นผู้หญิงกลางคืน หาว่าเราไปใฝ่หาอบายมุขให้ตัวเอง สารพัดคำด่าที่คนเป็นพ่อไม่น่าพูดแต่ก็ได้ยินออกมาจากปาก มันหลายเรื่องมากๆ เขาทำให้เรารู้สึกอยากตายหลายๆครั้งแต่เราก็อดห่วงแม่ไม่ได้  ปล.บางคนเข้ามาอ่านกระทู้นี้อาจจะคิดว่าเป็นเรื่องเล็กๆนะคะ แต่สำหรับเราเราไม่โอเคมากๆๆๆ ที่พิมพ์มาทั้งหมดเหมือนกระทู้ระบาย แต่ถ้าใครมีคำแนะนำดีๆ แนะนำได้นะคะ