แค่อยากระบาย แค่เหนื่อย

หลายครั้งรู้สึกเหนื่อย แต่ไม่เคยพูดออกไป
เพราะคิดว่าเดี๋ยวมันก็คงดีขึ้น เดี๋ยวก็ดีเอง
จนตอนนี้ทนที่มันจะดีขึ้น กลับทำให้เรารู้สึก
ว่าเสียใจ และเหนื่อย กับการที่ต้องคอยรอ
รอเค้ากลับบ้าน ไม่เคยห้ามว่าจะไปไหน
เพราะเข้าใจ ผู้ชายก็มีสังคมของเค้าธรรมดา
แต่เรา แค่รู้สึกห่วง  แต่ทำได้แค่โทรไปหา
ถามว่าจะกลับรึยัง ถึงไหนเเล้ว บางครั้งก็ไม่รับ
บางครั้งบอกให้เรานอนก่อน เอ้อ เป็นคุณ คุณหลับลงมั้ย เคยคุยกันนะเรื่องนี้ สิ่งที่เค้าตอบเราคือ รู้เเล้ว ทีหลังไม่ต้องรอ
          ก็ไม่เข้าใจนะว่า เราได้เเค่ถามเพราะห่วง
เราไม่ได้ห้าม เราเเค่เตือน เพราะห่วง มันหมายถึงเราล้ำเส้นเค้าหรอ เราไม่เข้าใจเค้าหรอ
เราวุ่นวายมากไปหรอ ก็เพราะว่ารักนะ
เพราะว่าเข้าใจถึงทำได้เเค่ถาม ไม่ได้ตาม
แต่เรารู้สึกเหนื่อย แบบ แบบทำไมเราไม่หยุด
ไม่หยุดห่วงคนคนนี้ซักที เค้าเองยังไม่ห่วง
ความรู้สึกของเราเลย มันเป็นความเหนื่อยที่เจ็บมาก เป็นความเหนื่อยที่รักเพราะอย่างน้อย
เราก็ยังมีช่วงเวลาที่ดีแต่พฤติกรรมแบบนี้
ตีสอง ตีสาม แบบนี้ เหนื่อยว่ะ แบบ อยากจะตบให้หน้าชา