มีท่านใดที่ปฏิบัติธรรมสายวิปัสนา แล้วมีอาการปิ๊งแวบบ้างมั้ยคะ?

...ปัญญาแบบนี้ดีมากๆ จะโผล่มาเองอัตโนมัติโดยไม่เคยนึกมาก่อน เมื่อมันโผล่มา จะทำให้ใจเราสุขสบายสว่างโล่งทันที  อุปาทานหรือความทุกข์ในขณะนั้นจะหายแว๊บไปทันที จะมองเห็นธรรมะแปลกๆในใจหลายๆอย่าง
...ถ้าฝึกมากๆไปเรื่อยๆ และได้จิตที่สงบมากกว่านี้  มีพลังมากกว่านี้  ยิ่งจะเจอปัญญาแบบนี้มากๆขึ้น  สว่างกระจ่างมากๆขึ้น ลึกละเอียดมากๆขึ้ย โผล่มาถี่ๆขึ้น น่าอัศจรรย์มากๆ  จะมองเห็นแง่มุมธรรมะแปลกๆมากมาย เมื่อไปอ่านหนังสือธรรมะ หรือฟังธรรมะดีๆ  ยิ่งเห็นตรงกันเลย
...พยายามฝึกให้เกิดบ่อยๆ  แต่เมื่อมันโผล่มาอีก จะไม่เหมือนเดิม  จะต่างไปจากเดิม จะได้แง่มุมแนวคิดความเห็นใหม่ๆต่างๆออกไป ลึกละเอียดกว่าเดิม  ปัญญาแบบนี้เมื่อโผล่มาก็จะมาแค่ครั้งเดียว จะไม่มาซ้ำอีกในแต่ละครั้งที่มันปรากฏ  แต่จะมาในรูปแบบอื่นๆต่างๆไปเรื่อยๆ...
...ถ้าฝึกจิตได้สงบมากๆกว่านี้ แล้วฝึกพิจารณาจนชำนาญ ปัญญาแบบนี้จะโผล่มาถี่ยิบ ในเวลาแค่ ๑ นาที อาจจะได้แง่มุมมากมาย กระจายสว่างไปทั่วจิตใจ  ทั้งทางกว้างและทางลึก  จะทำให้เพลิดเพิลนกับการพิจารณามากๆ..ซึ่งในตำราจะเรียกว่า ปัญญาสัมโพชฌงค์ ซึ่งใกล้จะเป็นวิปัสสนาญาณมากๆแล้ว