สวัสดีค่ะ เป็นผู้หญิง อยู่ช่วงม.ปลายค่ะ มีปัญหาคือไม่มีเพื่อนค่ะ ไม่ได้โดนบูลลี่ แต่ก้ไม่เข้าใจทำไมไม่มีเพื่อนที่สนิทหรือไม่มีกลถ่มเพื่อนที่ใกล้ชิด ตอนม.ต้นเรามีเพื่อนที่สนิทสุดๆ ตัวติดกัน ฉันมีเธอเธอมีฉัน555 ทำให้พอม.ปลายย้ายรร.เมื่อเจอกับการที่เข้ากับเพื่อนไม่ได้ ทำให้รส.เฟลมากๆค่ะ เรามีดหตุเล็กน้อยในการที่ไม่สามารถเข้าเรียนปรับพื้นฐานได้ ทำให้เพื่อนๆมีกลุ่มกันหมดแล้ว ก็ไม่ได้รส.แย่ค่ะ แต่ที่รส.แย่คือนี่ก้ผ่านมา1ปีกว่าแล้ว ก้ได้แต่เดินตามกลุ่ม ไปกินข้าวด้วยกัน แต่ไม่มีคนสนิทเลย อย่างเช่นเมื่อเหตุการณ์covid โรงอาหารเลยให้นั่งโต๊ะละคน(ปกตินั่งได้6คน) ในกลุ่มที่เราอยู่ด้วยมี5คน เป็นเราที่แยกนั่งคนเดียวตลอด ยอมรับว่ารอให้ดพื่อนเลือกกันก่อน หวังในใจว่าจะมีสักคนที่ชวนเรานั่งคู่ด้วย แต่ก้ไม่มี
ขออนุญาตย้อนก่อนปิดเทอม นั่งอ่านfinalรอเข้าห้องสอบกับเพื่อน หนึ่งคนในเพื่อนบอกกับคนในกลุ่มว่า "มีสรุปแนวข้อสอบพละจากห้องอื่นเอาป่ะ?" เพื่อนคนที่เหลือก้บอกว่า"เอาๆ ส่งในกุ่มเลย" เราก้เลยไปเช็คในไลน์ห้อง(คิดว่าคือกลุ่มห้องใหญ่) หาไม่เจอ เลยขอดูรูปจากเครื่องเพื่อน เหลือบไปเห็นว่าคือกลุ่มของกลุ่มนี่ ที่ไม่มีเราอยู่ เราแกล้งถามกลับว่ากลุ่มไหน ไม่เห็นมีเลย เพื่อนคนนั้นก้เหมือนจะหลุดพูดออกมา แต่เพื่อนก้รีบพูดว่า เดี๋ยวส่งในไลน์ส่วนตัวให้ มันยิ่งทำให้เสียใจมาก
กลับมาสู่ปัจจุบันที่เปิดเทอมใหม่(covid) เรายังอยู่กับเพื่อนกลุ่มนี้เหมือนเดิม วิชาเคมีให้จับกลุ่มใหญ่ ตั้ง12คน:กลุ่ม!!! เราก้คิดว่าคนเยอะขนาดนี้ บวกกับการที่เราก้อยู่กับกลุ่มนี้มานานพอตัว คงจะมีชื่อเราอยู่ในนั้น แต่สุดท้ายคือไม่มี คือเราเฟลมาก สุดท้ายต้องไปอยู่กับกงุ่มชายล้วน ซึ่งเราก้ดีใจที่อย่างน้อยตอนหากลุ่มไม่เจอ เพื่อนชายกลุ่มนี้แหละที่วิ่งหากลุ่มให้ว่าตกลงมีชื่อเราอยู่ในกุ่มไหนหรือเปล่า(ประมาณว่าผู้ชายกลุ่มนั้นไม่เชื่อว่าเพื่อนกลุ่มนั้นไม่ได้เชิญเรา)
เวลาเพื่อนในกลุ่มเข้าห้องน้ำ หรือไม่อยู่ในห้อง เวลาที่จะเปลี่ยนคาบ(เดินเรียน)เพื่อนก้จะรอ แต่พอเป็นเรา ขนาดบอกว่ารอหน่อยน้าาาา ยังไม่รอ ให้เราต้องเดินไปเข้าห้องเรียนคนเดียว แถมในห้องนั่งเป็นกลุ่ม ยังไม่เหลือที่ให้เราเลย
คือรส.น้อยใจมาก เวลานั่งกินข้าวแยกโต๊ะ เห็น2คู่นั่งคุยกันแบบมีเรื่องราว เราก็คิดว่า เราต้องพูดยังไงถึงจะคุยได้ต่อเนื่องแบบนั้น เพราะเวลาเราชวนเพื่อนๆในกุ่มคุย คุยได้3ประโยคก้จะเดดแอร์ จบด้วยการหัวเราะแห้งๆ มันทำให้เรารส.อึดอัดไม่กล้าพูดกับใครมากเท่าที่ควร เราพยายามทำตามที่ควรจะทำ เช่น เป็นไงบ้าง? หยุดcovidไปเที่ยวไหนป่าว(หลอกล้อ)? เที่ยงนี้กินไรดี? การบ้านทำยัง? สอนข้อนี้หน่อยจิ? พยายามสนใจในสิ่งที่เพื่อนชอบตรงกับเรา แล้วเอามาคุย สุดท้ายคือคุยได้3ประโยคอยู่ดี พยายามเป็นตัวของตัวเองแบบที่ไม่มากจนน่าเกลียด พยายามใส่ใจทุกคำที่เพื่อนพูด สุดท้ายก้คือได้แค่เดินตามไปเรื่อยๆ
เราลองพยายามคุยทำความสนิทกับกลุ่มอื่น(ยังไม่ถึงขั้นไปกินข้าวหรทอเดินตาม แค่ลองเชิงว่าเราจะเข้าพวกได้ไหม) ผลลัพธ์คือเหมือนเดิม
อาจจะยาวที่จะขี้เกียจอ่าน แต่ใครที่อ่านเข้ามา เราขอบคุณมาก จะตอบหรือไม่ ไม่เป็นไร แต่หากใครมีข้อเสนอแนะอะไร ไม่ว่าจะถูกหรือไม่ถูกกับแนวทางที่ควร(ปกติที่ใช้ชีวิตลองทำแบบธรรมชาติ ไม่ให้เป็นท่าทางที่แข็งทำตามหลักเป๊ะๆ)ก้บอกมาเลย เพราะตอนนี้รส.ว้าเหว่มากๆ ขอบคุณค่ะที่อ่านกัน
●ปล.1 เราอยู่ห้องgifted ระหว่างขึ้นปีการศึกษาใหม่ จะไม่มีการย้ายห้องเหมือนห้องทั่วไป ดีงนั้นคิดว่าที่ควรทำคือต้องปรับตัวกับคนในห้องให้ได้
●ปล.2 เราเป็นเด็กใหม่ ไม่รู้จักกับเพื่อนห้องอื่นเลย
ทำไมไม่มีเพื่อนสนิท
ขออนุญาตย้อนก่อนปิดเทอม นั่งอ่านfinalรอเข้าห้องสอบกับเพื่อน หนึ่งคนในเพื่อนบอกกับคนในกลุ่มว่า "มีสรุปแนวข้อสอบพละจากห้องอื่นเอาป่ะ?" เพื่อนคนที่เหลือก้บอกว่า"เอาๆ ส่งในกุ่มเลย" เราก้เลยไปเช็คในไลน์ห้อง(คิดว่าคือกลุ่มห้องใหญ่) หาไม่เจอ เลยขอดูรูปจากเครื่องเพื่อน เหลือบไปเห็นว่าคือกลุ่มของกลุ่มนี่ ที่ไม่มีเราอยู่ เราแกล้งถามกลับว่ากลุ่มไหน ไม่เห็นมีเลย เพื่อนคนนั้นก้เหมือนจะหลุดพูดออกมา แต่เพื่อนก้รีบพูดว่า เดี๋ยวส่งในไลน์ส่วนตัวให้ มันยิ่งทำให้เสียใจมาก
กลับมาสู่ปัจจุบันที่เปิดเทอมใหม่(covid) เรายังอยู่กับเพื่อนกลุ่มนี้เหมือนเดิม วิชาเคมีให้จับกลุ่มใหญ่ ตั้ง12คน:กลุ่ม!!! เราก้คิดว่าคนเยอะขนาดนี้ บวกกับการที่เราก้อยู่กับกลุ่มนี้มานานพอตัว คงจะมีชื่อเราอยู่ในนั้น แต่สุดท้ายคือไม่มี คือเราเฟลมาก สุดท้ายต้องไปอยู่กับกงุ่มชายล้วน ซึ่งเราก้ดีใจที่อย่างน้อยตอนหากลุ่มไม่เจอ เพื่อนชายกลุ่มนี้แหละที่วิ่งหากลุ่มให้ว่าตกลงมีชื่อเราอยู่ในกุ่มไหนหรือเปล่า(ประมาณว่าผู้ชายกลุ่มนั้นไม่เชื่อว่าเพื่อนกลุ่มนั้นไม่ได้เชิญเรา)
เวลาเพื่อนในกลุ่มเข้าห้องน้ำ หรือไม่อยู่ในห้อง เวลาที่จะเปลี่ยนคาบ(เดินเรียน)เพื่อนก้จะรอ แต่พอเป็นเรา ขนาดบอกว่ารอหน่อยน้าาาา ยังไม่รอ ให้เราต้องเดินไปเข้าห้องเรียนคนเดียว แถมในห้องนั่งเป็นกลุ่ม ยังไม่เหลือที่ให้เราเลย
คือรส.น้อยใจมาก เวลานั่งกินข้าวแยกโต๊ะ เห็น2คู่นั่งคุยกันแบบมีเรื่องราว เราก็คิดว่า เราต้องพูดยังไงถึงจะคุยได้ต่อเนื่องแบบนั้น เพราะเวลาเราชวนเพื่อนๆในกุ่มคุย คุยได้3ประโยคก้จะเดดแอร์ จบด้วยการหัวเราะแห้งๆ มันทำให้เรารส.อึดอัดไม่กล้าพูดกับใครมากเท่าที่ควร เราพยายามทำตามที่ควรจะทำ เช่น เป็นไงบ้าง? หยุดcovidไปเที่ยวไหนป่าว(หลอกล้อ)? เที่ยงนี้กินไรดี? การบ้านทำยัง? สอนข้อนี้หน่อยจิ? พยายามสนใจในสิ่งที่เพื่อนชอบตรงกับเรา แล้วเอามาคุย สุดท้ายคือคุยได้3ประโยคอยู่ดี พยายามเป็นตัวของตัวเองแบบที่ไม่มากจนน่าเกลียด พยายามใส่ใจทุกคำที่เพื่อนพูด สุดท้ายก้คือได้แค่เดินตามไปเรื่อยๆ
เราลองพยายามคุยทำความสนิทกับกลุ่มอื่น(ยังไม่ถึงขั้นไปกินข้าวหรทอเดินตาม แค่ลองเชิงว่าเราจะเข้าพวกได้ไหม) ผลลัพธ์คือเหมือนเดิม
อาจจะยาวที่จะขี้เกียจอ่าน แต่ใครที่อ่านเข้ามา เราขอบคุณมาก จะตอบหรือไม่ ไม่เป็นไร แต่หากใครมีข้อเสนอแนะอะไร ไม่ว่าจะถูกหรือไม่ถูกกับแนวทางที่ควร(ปกติที่ใช้ชีวิตลองทำแบบธรรมชาติ ไม่ให้เป็นท่าทางที่แข็งทำตามหลักเป๊ะๆ)ก้บอกมาเลย เพราะตอนนี้รส.ว้าเหว่มากๆ ขอบคุณค่ะที่อ่านกัน
●ปล.1 เราอยู่ห้องgifted ระหว่างขึ้นปีการศึกษาใหม่ จะไม่มีการย้ายห้องเหมือนห้องทั่วไป ดีงนั้นคิดว่าที่ควรทำคือต้องปรับตัวกับคนในห้องให้ได้
●ปล.2 เราเป็นเด็กใหม่ ไม่รู้จักกับเพื่อนห้องอื่นเลย