เรื่องมีอยู่ว่า เราถูกเลี้ยงมาอยู่ในกรอบตั้งแต่เด็ก พ่อเราเป็นคนดี ใจเย็น ส่วนแม่เราเป็นคนอารมณ์ร้อน ถึงขั้นเรียกว่าอารมณ์ร้าย ตั้งแต่เด็ก เวลาขัดใจแม่ เราจะโดนขว้างของใส่บ้าง จิกหัวบ้าง เจอเกือบทุกวัน พ่อกับแม่จะทะเลาะกันตลอด ข้าวของในบ้านถูกโยนกระจัดกระจาย จนเราคิดว่าวันนึงถ้าเราโตขึ้น เราต้องออกจากบ้านมาอยู่เองให้ได้ ..
จนเราเริ่มโต อายุ 25 เราเรียนจบมีงานทำ เราออกมาอยู่คอนโดเองกับแฟน แม่ไม่ชอบแฟนเรามาก บอกว่ามาแย่งเราไป เกิดเรื่องมากมาย แต่สุดท้าย 10ปีผ่านไป เราก็แต่งงานจดทะเบียนกัน แต่เรื่องมันแย่ตั้งแต่แม่มี facebook เวลาเราไปเที่ยวไหนกับสามี กับเพื่อน แม่จะมาเม้นว่า ไปกันสองคน หรือบางทีก็มาแขวะว่าวันก่อนชวนกินไม่กิน ทีอย่างงี้ไปกิน ซึ่งมันบั่นทอนมาก เวลาเห็นคนอื่นไปเที่ยวกับลูก ก็จะไปบอกคนอื่นว่าลูกไม่ชวนแม่บ้างเลย ทั้งที่จริงๆเราชวนแต่แม่ไม่ไป..
จนที่เลวร้ายที่สุดคือ แม่ทำร้ายจัวเอง และทำร้ายพ่อ จนต้องให้ยามมาจับไปส่งโรงพยาบาลจิตเวช แม่ถูกวินิจฉัยว่าเป็นโรคทางจิต รักษามียากิน ตอนออกโรงพยาบาลใหม่ๆก็ดีค่ะเพราพกินยา ต่อมาเริ่มไม่กินยา แล้วอาการก็กลับมากำเริบอีก .. ทุกวันนี้เราทำทุกอย่างเพื่อแม่ เว้นการอยู่ในบ้านหลังเดียวกันเพราะอยู่ไม่ได้ เราให้เงินเดือนแม่ทุกเดือน ทั้งๆที่แม่มีเงินบำนาญอยู่แล้ว เราช่วยแม่ทุกอย่างตามที่แม่ขอ
คำถามคือ แบบนี้คือถือว่าเราเป็นลูกอกตัญญูมั้ยคะ คนอื่นที่เค้ามองมาจากภายนอกเค้าว่าเราว่าทำไมไม่เอาใจใส่แม่บ้าง ทิ้งให้แม่อยู่กับพ่อ เราก็น้ำท่วมปาก จะพูดความจริงก็พูดไม่ได้เพราะยังไงก็เป็นแม่ จะบอกคนอื่นว่าแม่เป็นโรคจิตก็บอกไม่ได้ ทุกวันนี้โดนมองเป็นลูกเลว ..เสียใจมากๆค่ะ
แบบนี้ถือว่าเราเป็นลูกที่เลวมั้ยคะ
จนเราเริ่มโต อายุ 25 เราเรียนจบมีงานทำ เราออกมาอยู่คอนโดเองกับแฟน แม่ไม่ชอบแฟนเรามาก บอกว่ามาแย่งเราไป เกิดเรื่องมากมาย แต่สุดท้าย 10ปีผ่านไป เราก็แต่งงานจดทะเบียนกัน แต่เรื่องมันแย่ตั้งแต่แม่มี facebook เวลาเราไปเที่ยวไหนกับสามี กับเพื่อน แม่จะมาเม้นว่า ไปกันสองคน หรือบางทีก็มาแขวะว่าวันก่อนชวนกินไม่กิน ทีอย่างงี้ไปกิน ซึ่งมันบั่นทอนมาก เวลาเห็นคนอื่นไปเที่ยวกับลูก ก็จะไปบอกคนอื่นว่าลูกไม่ชวนแม่บ้างเลย ทั้งที่จริงๆเราชวนแต่แม่ไม่ไป..
จนที่เลวร้ายที่สุดคือ แม่ทำร้ายจัวเอง และทำร้ายพ่อ จนต้องให้ยามมาจับไปส่งโรงพยาบาลจิตเวช แม่ถูกวินิจฉัยว่าเป็นโรคทางจิต รักษามียากิน ตอนออกโรงพยาบาลใหม่ๆก็ดีค่ะเพราพกินยา ต่อมาเริ่มไม่กินยา แล้วอาการก็กลับมากำเริบอีก .. ทุกวันนี้เราทำทุกอย่างเพื่อแม่ เว้นการอยู่ในบ้านหลังเดียวกันเพราะอยู่ไม่ได้ เราให้เงินเดือนแม่ทุกเดือน ทั้งๆที่แม่มีเงินบำนาญอยู่แล้ว เราช่วยแม่ทุกอย่างตามที่แม่ขอ
คำถามคือ แบบนี้คือถือว่าเราเป็นลูกอกตัญญูมั้ยคะ คนอื่นที่เค้ามองมาจากภายนอกเค้าว่าเราว่าทำไมไม่เอาใจใส่แม่บ้าง ทิ้งให้แม่อยู่กับพ่อ เราก็น้ำท่วมปาก จะพูดความจริงก็พูดไม่ได้เพราะยังไงก็เป็นแม่ จะบอกคนอื่นว่าแม่เป็นโรคจิตก็บอกไม่ได้ ทุกวันนี้โดนมองเป็นลูกเลว ..เสียใจมากๆค่ะ